3 Choroba Gravesa i Basedowa - diagnoza i leczenie
Choroba Gravesa i Basedowa stanowi najczęstszą przyczynę nadczynności tarczycy na obszarach o prawidłowej podaży jodu. Choroba może rozwinąć się w każdym wieku, jednakże szczyt zachorowań dotyczy grupy wiekowej 20-40 r.ż. Choroba częściej dotyczy kobiet niż mężczyzn, ale tylko do 65 r.ż.; około 75r.ż. mężczyźni chorują równie często jak kobiety.
Szacunkowy udział czynników genetycznych (polimorfizmy genów HLA, genu CTLA4, PTPN22, TSHR) w patogenezie choroby to około 80%, czynników środowiskowych (infekcje, stres emocjonalny, palenie papierosów [związane również z większym ryzykiem orbitopatii w przebiegu choroby], nadmierna podaż jodu, niektóre leki) zaś 20%.
Choroba Gravesa i Basedowa to choroba o podłożu autoimmunologicznym, a największy udział w jej patogenezie mają autoprzeciwciała przeciwko receptorowi dla TSH (TSHR).
Objawy kliniczne:
Szacunkowy udział czynników genetycznych (polimorfizmy genów HLA, genu CTLA4, PTPN22, TSHR) w patogenezie choroby to około 80%, czynników środowiskowych (infekcje, stres emocjonalny, palenie papierosów [związane również z większym ryzykiem orbitopatii w przebiegu choroby], nadmierna podaż jodu, niektóre leki) zaś 20%.
Choroba Gravesa i Basedowa to choroba o podłożu autoimmunologicznym, a największy udział w jej patogenezie mają autoprzeciwciała przeciwko receptorowi dla TSH (TSHR).
Objawy kliniczne:
- nadczynność tarczycy z wolem naczyniowym (u ...
Pełna treść dotępna tylko dla zalogowanych użytkowników.