Ezetymib w badaniach klinicznych
Hipercholesterolemia jest jednym z ważniejszym, modyfikowalnych czynników ryzyka sercowo-naczyniowego. W zależności od wysokości tego ryzyka, docelowy poziom cholesterolu LDL-C w trakcie terapii farmakologicznej może być stosunkowo niski i trudny do osiągnięcia jednym lekiem hipolipemizującym. Zwłaszcza należy zwrócić uwagę na chorych z wysokim i bardzo wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym (np. chorzy z chorobą niedokrwienną serca, po zawale serca, z hipercholesterolemią rodzinną). W tej grupie chorych dążymy do znacznego obniżenia poziomu LDL-C, tj. poniżej 2,6 mmol/l (100mg/dl) przy wysokim ryzyku, i poniżej 1,8 mmol/l (70mg/dl) w bardzo wysokim ryzyku lub redukcji o co najmniej 50% stężenia wyjściowego. Takie cele terapeutyczne są często trudne do osiągnięcia i wymagają stosowania najsilniejszych statyn w dużych dawkach lub dołączenia drugiego leku hipolipemizującego. Aktualnie dysponujemy dowodami naukowymi m.in. na skuteczność połączenia ezetymibu ze statynami, a w przypadku nietol...
Pełna treść dotępna tylko dla zalogowanych użytkowników.