Rak nerkowokomórkowy. Współczesne spojrzenie
Czego dowiesz się z artykułu:
- Poznasz czynniki ryzyka wystąpienia raka nerki.
- Dowiesz się jakie badania należy wykonać, aby wykryć i ocenić zmiany w raku nerkowokomórkowym.
- Jaki sposób leczenia zastosować w zależności od stopnia zaawansowania choroby oraz stanu ogólnego pacjenta.
- Kiedy można zastosować radioterapię.
- Jak duże jest ryzyko nawrotu choroby.
Rak nerki (RCC) nie należy do najczęstszych nowotworów złośliwych. Stanowi on jedynie ok. 5% wszystkich przypadków onkologicznych. Według Krajowego Rejestru Nowotworów z 2020 roku łączna liczba chorych z rakiem nerki to 3673, z czego 2727 stanowią mężczyźni, a 1755 kobiety. Bezwzględna łączna liczba zgonów z powodu raka nerki wynosi 2380 (1434 u mężczyzn, 946 u kobiet). Najwięcej nowych przypadków odnotowuje się w Europie Zachodniej oraz Stanach Zjednoczonych. Nowotwór wykrywany jest częściej u mężczyzn niż u kobiet (1,5:1). Porównując dane z ostatnich 20 lat, stwierdza się wzrost rozpoznawalności tego typu nowotworu. Częstość zachorowania na raka nerkowokomórkowego rośnie wraz z wiekiem, osiągając szczyt w 7. dekadzie życia.
Etiopatogeneza
Nowotwór ten najczęściej występuje sporadycznie, bez ustalonej konkretnej etiologii. Częstsze występowanie stwierdza się u chorych z nikotynizmem w wywiadzie, otyłością, nadciśnieniem tętniczym, z przewleką chorobą nerek, u chorych dializowanych i po transplantacji nerki oraz z zespołem stwardnienia guzowatego. Działaniem zmniejszającym ryzyko zachorowania na ten typ nowotworu jest picie kawy zawierającej kofeinę, natomiast picie kawy bezkofeinowej zwiększa ryzyko rozwoju raka jasnokomórkowego nerki. Do czynników wrodzonych należą zaburzania genetyczne. Najczęstszym zaburzeniem są mutacje inaktywujące w genie VHL odpowiadające za powstanie raka jasnokomórkowego w zespole von Hippla-Lindaua. Mutacje w genie BHD zwiększają powstanie guza chromochłonnego nerki. Zaburzenia w genach MET oraz FH zwiększają ryzyko raków brodawkowatych nerki, odpowiednio typ 1 i 2.
Czynniki ryzyka
- nabyte:
- palenie papierosów,
- otyłość,
- nadciśnienie tętnicze,
- choroby nerek wymagające leczenie dializami,
- stan po transplantacji nerki,
- radioterapia na obszar miednicy w wywiadzie,
- zespół stwardnienia guzowatego,
- narażenie na wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne, kadm, azbest, etylen,
- picie kawy bezkofeinowej,
- wrodzone (zaburzenia genetyczne):
- mutacje inaktywujące w genie VHL (zespół von Hippla-Lindaua),
- mutacja w genie BHD (dziedziczny guz chromochłonny),
- mutacje w genach MET oraz FH (dziedziczny rak brodawkowaty),
- mutacja w genie PTEN (zespół Cowdena).
Rodzaje patomorfologiczne
podtypy raka nerkowokomórkowego zależą od części nefronu lub ...
Pełna treść dotępna tylko dla zalogowanych użytkowników.