3 Farmakoterapia zapalenia przewodu słuchowego zewnętrznego

Zapalenie przewodu słuchowego zewnętrznego (PSZ) to zakażenie jego tkanki łącznej skóry i tkanki podskórnej [1]. Skóra PSZ zawiera mieszki włosowe, gruczoły łojowe i apokrynowe, których wydzielina wraz ze złuszczonymi komórkami nabłonkowymi tworzą woskowinę. Kwaśne środowisko pH 5–5,7 i hydrofobowe właściwości woskowiny hamują rozwój bakterii (szczególnie P. aeruginosa) [2]. Częstość występowania ocenia się na 10%, najczęściej u dorosłych i starszych dzieci, natomiast u pływaków wzrasta pięciokrotnie [3]. Czynnikami ryzyka jest gorący i wilgotny klimat, zwiększona ekspozycja na wodę w PSZ podczas pływania tzw. ucho pływaka, jakość wody (zanieczyszczenie bakteryjne w basenach, urządzeniach z hydromasażem) i predyspozycja genetyczna (grupa krwi typu A) [4–6]. Bakterie wywołujące zapalenie PSZ to najczęściej P. aeruginosa (20–60%) i S. aureus (10–70%), rzadko grzyby [1, 7, 8].

Farmakoterapia będzie skuteczna, jeśli lek zostanie dostarczony do miejsca zakażenia. W tym celu należy oczyścić PSZ z nadmiaru woskowiny i wysięku zapalnego (może zawierać toksyny Pseudomonas exotoxin A) i przez to utrzymywać stan zapalny oraz ograniczać lub uniemożliwiać skuteczność leczenia miejscowego. Zawsze należy wykonać otoskopię i wykluczyć perforację błony bębenkowej lub chorobę ucha środkowego. Zaleca się delikatne płukanie ciepłą wodą lub roztworem soli fizjologicznej i odsysanie na sucho. Toaleta PSZ (bez środków przeciwbakteryjnych) ma właściwości lecznicze i stanowi podstawową formę farmakoterapii [9]. Po podaniu preparatu do ułożonego do góry ucha w pozycji leżącej na boku, należy pozostać w tej...
Pełna treść dotępna tylko dla zalogowanych użytkowników.