Flukonazol jest lekiem stosowanym w leczeniu zarówno ogólnoustrojowych, jak i powierzchownych infekcji grzybiczych. Po raz pierwszy został zatwierdzony przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków w 1990 roku. Flukonazol jest syntetyczną substancją przeciwgrzybiczą z grupy leków imidazolowych II generacji, czyli zawierających w cząsteczce pierścień triazolowy. Poprzez inhibicję grzybiczego cytochromu P450 hamuje syntezę ergosterolu, czyli podstawowego składnika grzybiczej błony komórkowej. W efekcie dochodzi do zablokowania jej syntezy, co prowadzi do lizy komórkowej [1]. W odróżnieniu od ketokonazolu, cytochrom P-450 komórek ludzkich hamuje tylko w nieznacznym stopniu [2].

W porównaniu z innymi lekami przeciwgrzybiczymi flukonazol ma wiele zalet, do których należy m.in. możliwość podawania doustnego i dożylnego. Właściwości farmakokinetyczne po podaniu drogą doustną i dożylną są zbliżone. Lek bardzo dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego niezależnie od tego, czy jest przyjmowany z pokarmem czy bez (w odróżnieniu od innych substancji z tej grupy), a osoczowe stężenie flukonazolu po podaniu drogą doustną osiąga ponad 90% stężenia po podaniu i.v. [3, 4]. Flukonazol dobrze przenika do płynów ustrojowych, co czyni go skutecznym lekiem w leczeniu grzybic systemowych – wysokie stężenia osiąga w naskórku i skórze właściwej, ślinie, w wydzielinie z pochwy i w płynie mózgowo-rdzeniowym (dokąd pene...