Tlenoterapia pod nadzorem - opis przypadku
Brak nadzoru nad stosowaniem tlenoterapii w warunkach domowych może doprowadzić do śpiączki hiperkapnicznej ‒ mówi dr n. med. Małgorzata Czajkowska-Malinowska, ordynator Oddziału Chorób Płuc i Niewydolności Oddychania z Pododdziałem Nieinwazyjnej Wentylacji Mechanicznej i Pododdziałem Zaburzeń Oddychania w Czasie Snu Kujawsko-Pomorskiego Centrum Pulmonologii w Bydgoszczy.
Opis przypadku
Pacjent 68-letni, palacz papierosów, ok. 100 paczkolat, z rozpoznaną przewlekłą obturacyjną chorobą płuc ‒ POChP (grupa D wg GOLD), z nadciśnieniem tętniczym oraz z przetrwałym trzepotaniem przedsionków, zakwalifikowany ambulatoryjnie do kardiowersji elektrycznej, leczony przeciwkrzepliwie, został przyjęty na oddział chorób płuc z powodu znacznego nasilenia duszności, pogarszającej się tolerancji wysiłku oraz kaszlu z odkrztuszaniem śluzowej plwociny.
Przed hospitalizacją pacjent męczył się podczas niewielkiego wysiłku, odczuwał duszność w czasie wykonywania czynności życiowych, jak mycie, ubieranie, z trudem pokonywał dystans kilku kroków po mieszkaniu, miał 5-6 zaostrzeń POChP w ciągu roku. W ostatnim miesiącu czterokrotnie konieczna była interwencja pogotowia ratunkowego. Ostatnie zaostrzenie wymagało hospitalizacji z powodu nasilenia duszności.
Hospitalizacja
W szpitalu stwierdzono zaostrzenie POChP z niewydolnością oddychania, w EKG ‒ trzepotanie przedsionków. Pacjent został skonsultowany przez kardiologa i zakwalifikowany do kardiowersji elektrycznej, którą wykonano, uzyskując powrót rytmu zatokowego.
W tomografii komputerowej klatki piersiowej, poza zwapniałym guzkiem wielkości 7 mm w segmencie drugim płuca prawego, uwidoczniono rozsiane linijne zwłóknienia na obwodzie płata górnego płuca prawego. U podstawy płuc cienkościenny pęcherz powietrzny wielkości ok. 18 mm na obwodzie segmentu 10. płuca lewego i śródzrazikowy w segmencie płuca prawego.
W gazometrii krwi tętniczej stwierdzono znaczną hipoksemię (pO2 ‒ 48 mmHg) z łagodną hiperkapn...
Opis przypadku
Pacjent 68-letni, palacz papierosów, ok. 100 paczkolat, z rozpoznaną przewlekłą obturacyjną chorobą płuc ‒ POChP (grupa D wg GOLD), z nadciśnieniem tętniczym oraz z przetrwałym trzepotaniem przedsionków, zakwalifikowany ambulatoryjnie do kardiowersji elektrycznej, leczony przeciwkrzepliwie, został przyjęty na oddział chorób płuc z powodu znacznego nasilenia duszności, pogarszającej się tolerancji wysiłku oraz kaszlu z odkrztuszaniem śluzowej plwociny.
Przed hospitalizacją pacjent męczył się podczas niewielkiego wysiłku, odczuwał duszność w czasie wykonywania czynności życiowych, jak mycie, ubieranie, z trudem pokonywał dystans kilku kroków po mieszkaniu, miał 5-6 zaostrzeń POChP w ciągu roku. W ostatnim miesiącu czterokrotnie konieczna była interwencja pogotowia ratunkowego. Ostatnie zaostrzenie wymagało hospitalizacji z powodu nasilenia duszności.
Hospitalizacja
W szpitalu stwierdzono zaostrzenie POChP z niewydolnością oddychania, w EKG ‒ trzepotanie przedsionków. Pacjent został skonsultowany przez kardiologa i zakwalifikowany do kardiowersji elektrycznej, którą wykonano, uzyskując powrót rytmu zatokowego.
W tomografii komputerowej klatki piersiowej, poza zwapniałym guzkiem wielkości 7 mm w segmencie drugim płuca prawego, uwidoczniono rozsiane linijne zwłóknienia na obwodzie płata górnego płuca prawego. U podstawy płuc cienkościenny pęcherz powietrzny wielkości ok. 18 mm na obwodzie segmentu 10. płuca lewego i śródzrazikowy w segmencie płuca prawego.
W gazometrii krwi tętniczej stwierdzono znaczną hipoksemię (pO2 ‒ 48 mmHg) z łagodną hiperkapn...
Pełna treść dotępna tylko dla zalogowanych użytkowników.
Nie masz jeszcze konta, zarejestruj się »