2 Czy nowe znaczy lepsze? Spironolakton w niewydolności serca

Autor: prof. dr hab. n. med. Agnieszka Pawlak

W porównaniu z terapią konwencjonalną nowoczesne leczenie znacznie wydłuża przeżycie pacjentów z niewydolnością serca. Zgodnie z wytycznymi ESC z 2021 roku, zaleca się jednoczesne wprowadzenie tzw. czterech filarów leczenia HF: ACE-I/ARNI, Beta-blokerów, MRA oraz SGLT2i.

Zastosowanie antagonistów receptora mineralokortykoidowego jest istotnym elementem terapii na każdym etapie postępowania z pacjentem z niewydolnością serca. Spironolakton, jako jeden z przedstawicieli tej grupy leków, wykazuje działanie diuretyczne i oszczędzające potas, czego rezultatem jest redukcja nadciśnienia tętniczego, a także zmniejszenie zwłóknienia i remodelingu serca.

Liczne badania kliniczne potwierdzają ochronne działanie MRA co przekłada się na rokowania i polepszenie jakości życia pacjentów z HF. RALES, czyli Randomized Aldactone Evaluation Study, potwierdziło, że dodanie spironolaktonu do standardowej terapii u pacjentów z ciężką niewydolnością serca zmniejsza ryzyko zgonu z przyczyn sercowych o 31%.

O roli antagonistów receptora mineralokortykoidowego, ze szczególnym uwzględnieniem spironlaktonu mówi prof. dr hab. n. med. Agnieszka Pawlak

Wykład został przygotowany wspólnie z Kompendium24.pl.

Zagadnienia poruszone w wykładzie

00:30 Wytyczne ESC 2021
01:27 Leczenie farmakologiczne wskazane u pacjentów z niewydolnością serca ze zmniejszoną frakcją wyrzutową
02:05 Antagoniści receptora mineralokortykosteroidowego
05:28 Badanie PATHWAY-2
06:06 Badanie HOMAGE
10:15 Subanaliza badania TOPCAT
11:36 Badania RALES i EMPHASIS
13:01 Przypadek kliniczny
17:55 Zastosowanie antagonisty MRA w ostrej fazie
19:00 Nowoczesne leczenie modyfikujące

Serdecznie zapraszamy do wysłuchania wykładu.