Zasady stosowania i refundacji modafinilu w leczeniu narkolepsji

Wstęp


Hipersomnie pochodzenia ośrodkowego stanowią grupę chorób, w których głównym objawem jest senność w ciągu dnia, niespowodowana zaburzeniami snu nocnego ani zaburzeniami rytmu okołodobowego [1]. Zaburzenia z tej grupy w sposób znaczny utrudniają codzienne funkcjonowanie, ograniczają zdolność do pracy, nauki i uczestniczenia w życiu społecznym, a także negatywnie wpływają na zdrowie psychiczne, fizyczne pacjenta oraz jakość życia. Objawy takie jak: wydłużenie czasu snu, nadmierna senność, przewlekłe zmęczenie, problemy z koncentracją i utrzymaniem uwagi, apatia czy drażliwość, przekładają się na obniżoną jakość życia oraz większą podatność na urazy i wypadki, także w środowisku pracy i podczas wykonywania codziennych obowiązków. Osoby chorujące na hipersomnie pochodzenia ośrodkowego mają zwiększone ryzyko wystąpienia: otyłości, cukrzycy typu 2, zaburzeń psychicznych – depresji, dystymii i zaburzeń lękowych [2, 3].

Dzięki postępowi w diagnostyce i leczeniu możliwe jest skuteczne zmniejszenie objawów hipersomnii i poprawa jakości życia pacjentów – zarówno farmakologicznie, jak i poprzez metody behawioralne (planowanie regularnego i wystarczająco długiego snu oraz krótkich drzemek w ciągu dni...
Pełna treść dotępna tylko dla zalogowanych użytkowników.