1 Trądzik posterydowy – czy wszystko o nim wiemy? Dyskusja na przykładzie pacjenta z chorobą Leśniowskiego-Crohna
Dzięki swoim właściwościom przeciwzapalnym glikokortykosteroidy należą do podstawowych leków wykorzystywanych w celu uzyskania remisji u chorych z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit. Racjonalna steroidoterapia i optymalizacja leczenia umożliwia nie tylko uzyskanie najlepszego efektu terapeutycznego, ale również uniknięcie działań niepożądanych glikokortykosteroidów. Poniższa praca przedstawia przypadek pacjenta z chorobą Leśniowskiego-Crohna, u którego włączenie terapii biologicznej pozwoliło uzyskać nie tylko poprawę w zakresie objawów jelitowych, ale także wygojenie uporczywych skórnych zmian posterydowych.
Słowa kluczowe: nieswoiste choroby zapalne jelit, steroidoterapia, choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, trądzik posterydowy
Wstęp
Podstawowym celem leczenia pacjentów z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit jest uzyskanie i jak najdłuższe utrzymanie remisji choroby. Istotne znaczenie ma także poprawa kliniczna, poprawa jakości życia pacjentów, a także uniknięcie skutków działań niepożądanych stosowanych leków. Wybór strategii leczenia choroby Leśniowskiego-Crohna (ChLC) zależy od lokalizacji, aktywności i charakteru zmian zapalnych, a także obecności powikłań. W przypadku wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (WZJG) decydujące znaczenie przy wyborze terapii ma ciężkość rzutu choroby oraz stopień nasilenia i rozległość zmian zapalnych. Istotny jest także przebieg nieswoistej choroby zapalnej jelit, odpowiedź na dotychczasowe leczenie czy współwystępowanie manifestacji pozajelitowych [1, 2].
Jednymi z podstawowych leków wykorzystywan...
Słowa kluczowe: nieswoiste choroby zapalne jelit, steroidoterapia, choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, trądzik posterydowy
Wstęp
Podstawowym celem leczenia pacjentów z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit jest uzyskanie i jak najdłuższe utrzymanie remisji choroby. Istotne znaczenie ma także poprawa kliniczna, poprawa jakości życia pacjentów, a także uniknięcie skutków działań niepożądanych stosowanych leków. Wybór strategii leczenia choroby Leśniowskiego-Crohna (ChLC) zależy od lokalizacji, aktywności i charakteru zmian zapalnych, a także obecności powikłań. W przypadku wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (WZJG) decydujące znaczenie przy wyborze terapii ma ciężkość rzutu choroby oraz stopień nasilenia i rozległość zmian zapalnych. Istotny jest także przebieg nieswoistej choroby zapalnej jelit, odpowiedź na dotychczasowe leczenie czy współwystępowanie manifestacji pozajelitowych [1, 2].
Jednymi z podstawowych leków wykorzystywan...
Pełna treść dotępna tylko dla zalogowanych użytkowników.