1 Eradykacja Helicobacter pylori, cz. III – diagnostyka
Autor: Prof. dr hab. n. med. Barbara Skrzydło-Radomańska
W celu diagnostyki zakażenia Helicobacter pylori w organizmie stosuje się dwa rodzaje testów – nieinwazyjne, do których wyniku nie potrzeba badania endoskopowego górnego odcinka przewodu pokarmowego, i inwazyjne. Testy nieinwazyjne obejmują test oddechowy, badania serologiczne – ilościowe walidowane oznaczenie poziomu immunoglobulin klasy G skierowanych przeciwko patogenowi – oraz walidowany Stool Antigen Test (SAT), czyli oznaczenie antygenu H. pylori w stolcu. Natomiast do testów inwazyjnych (z potrzebą gastroskopii) zalicza się szybki test ureazowy, który daje wynik już w 0,5–1 h, badanie histologiczne w oparciu o wycisku pobrane z błony śluzowej żołądka, hodowla bakteryjna, a także polimerazowa reakcja łańcuchowa.
Jak podkreśla prof. dr hab. n. med. Barbara Skrzydło-Radomańska, należy uważać na sytuację, gdzie ilość bakterii w żołądku zmniejszona i stwarza możliwość fałszywie ujemnych testów. Zdarza się to m.in. u pacjentów przy i po antybiotykoterapii, przy stosowaniu leków antysekrecyjnych, krwawieniach, stanie przedrakowym oraz występowaniu nowotworu.
Kiedy więc należy przeprowadzać diagnostykę, aby dała prawidłowy wynik? Jak to zrobić?
Dowiedz się z ciekawego materiału wideo!
Jak podkreśla prof. dr hab. n. med. Barbara Skrzydło-Radomańska, należy uważać na sytuację, gdzie ilość bakterii w żołądku zmniejszona i stwarza możliwość fałszywie ujemnych testów. Zdarza się to m.in. u pacjentów przy i po antybiotykoterapii, przy stosowaniu leków antysekrecyjnych, krwawieniach, stanie przedrakowym oraz występowaniu nowotworu.
Kiedy więc należy przeprowadzać diagnostykę, aby dała prawidłowy wynik? Jak to zrobić?
Dowiedz się z ciekawego materiału wideo!