Kliniczne i praktyczne efekty szczepień skoniugowaną szczepionką pneumokokową w zapobieganiu inwazyjnej chorobie pneumokokowej, zapaleniom płuc i ucha środkowego u dzieci
Infekcje wywoływane przez dwoinkę zapalenia płuc (Streptococcus pneumoniae) mogą przebiegać pod postacią inwazyjnej choroby pneumokokowej (IChP), zapalenia płuc czy ostrego zapalenia ucha środkowego (OZUŚ). Szacuje się, że z ok. 5,8 miliona zgonów dzieci w wieku <5. roku życia na całym świecie, blisko 3 miliony są skutkiem infekcji pneumokokowej. Sprawdzoną i skuteczną metodą zapobiegania zakażeniom S. pneumoniae są szczepienia ochronne. Wprowadzenie obowiązkowych szczepień przeciwko pneumokokom miało w Polsce miejsce stosunkowo niedawno i objęło wszystkie dzieci urodzone po 31 grudnia 2016 r. Aktualnie w kraju dostępne są dwa rodzaje szczepionek: 10-walentna (Synflorix, obejmująca serotypy 1, 4, 5A, 6B, 7F, 9V, 14, 18C, 19F, 23F) i 13-walentna (Prevenar 13, obejmująca dodatkowo serotypy 3, 6A, 19A) – PCV-10 i PCV-13. Zgodnie z obowiązującym Programem Szczepień Ochronnych (PSO), większość szczepień realizowana jest z użyciem PCV-10, podczas gdy PCV-13 może być zastosowana bezpłatnie u dzieci z grup ryzyka.
Wpływ szczepionek skoniugowanych na częstość inwazyjnej choroby pneumokokowej u dzieci
IChP jest szczególnie ni...
Wpływ szczepionek skoniugowanych na częstość inwazyjnej choroby pneumokokowej u dzieci
IChP jest szczególnie ni...
Pełna treść dotępna tylko dla zalogowanych użytkowników.