Jakie sygnały mogą świadczyć o tym, że dziecko jest ofiarą przemocy? Na co może i powinien zwrócić uwagę lekarz rodzinny?
W 1991 r. Polska włączyła Konwencję o prawach dziecka do swojego porządku prawnego. Od tego momentu w naszym kraju budowany jest system ochrony dzieci przed szeroko rozumianym krzywdzeniem. Jednak nadal skala krzywdzenia dzieci w Polsce jest znacząca, wiele przypadków przemocy nie jest wykrywanych. W ostatnich latach spada liczba raportowanych ofiar przemocy, za czym nie idą wyniki badań samoopisowych na temat odsetka dzieci doświadczających różnych form przemocy. Na podstawie wielu metaanaliz z lat 2011–2017 podsumowujących kilkaset badań z udziałem blisko 1,5 mln dzieci, oszacowano rozpowszechnienie różnych form przemocy na świecie:
• molestowania seksualnego doświadcza 127/1000 dzieci (76/1000 chłopców i 180/1000 dziewcząt),
• krzywdzenia fizycznego 226/1000 (po równo u obu płci),
• krzywdzenia emocjonalnego 363/1000,
• zaniedbania potrzeb fizycznych 163/1000,
• zaniedbania emocjonalnego 184/1000.
Trudno ekstrapolować te wyniki na sytuację w Polsce, ponieważ mamy drastycznie zaniżone oficjalne statystyki. Raporty prowadzone przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę wykazały, że przemocy ze strony osób dorosłych doświadcza w Polsce 1/3 badanych dzieci, w tym przemocy fizycznej (nie licząc klapsów) 21% dzieci (dla porównania w USA 15%, w Wielkiej Brytanii 7%), a skala przemocy nie zmniejsza się w ciągu ostatnich lat. Z całą pewnością, zawężając definicję przemocy tak, aby wyodrębnić najbardziej poszkodowanych, co najmniej co 10 dziecko w Polsce doświadcza poważnej, przewlekłej, różnorodnej przemocy.
Odpowiedzialny za to zjawisko może być brak rozwiązań systemowych odnośnie do ochrony dzieci oraz brak edukacji społecznej i specjalistów zajmujących się dziećmi. Poza koordynowaniem działań służb oraz wypracowywaniem wytycznych, procedur i raportów, ważne jest podnoszenie kompetencji profesjonalistów – w tym lekarzy. Światowa Organizacja Zdrowia wielokrotnie w swoich dokumentach zwracała uwagę na potrzebę tworzenia zintegrowanych modeli przeciwdziałania krzywdzeniu dzieci, opartych na dogłębnej analizie nie tylko skali problemu, ale też leżących u jego podstaw przyczyn, w tym czynników ryzyka i czynników ochronnych.
Pracownicy...
• molestowania seksualnego doświadcza 127/1000 dzieci (76/1000 chłopców i 180/1000 dziewcząt),
• krzywdzenia fizycznego 226/1000 (po równo u obu płci),
• krzywdzenia emocjonalnego 363/1000,
• zaniedbania potrzeb fizycznych 163/1000,
• zaniedbania emocjonalnego 184/1000.
Trudno ekstrapolować te wyniki na sytuację w Polsce, ponieważ mamy drastycznie zaniżone oficjalne statystyki. Raporty prowadzone przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę wykazały, że przemocy ze strony osób dorosłych doświadcza w Polsce 1/3 badanych dzieci, w tym przemocy fizycznej (nie licząc klapsów) 21% dzieci (dla porównania w USA 15%, w Wielkiej Brytanii 7%), a skala przemocy nie zmniejsza się w ciągu ostatnich lat. Z całą pewnością, zawężając definicję przemocy tak, aby wyodrębnić najbardziej poszkodowanych, co najmniej co 10 dziecko w Polsce doświadcza poważnej, przewlekłej, różnorodnej przemocy.
Odpowiedzialny za to zjawisko może być brak rozwiązań systemowych odnośnie do ochrony dzieci oraz brak edukacji społecznej i specjalistów zajmujących się dziećmi. Poza koordynowaniem działań służb oraz wypracowywaniem wytycznych, procedur i raportów, ważne jest podnoszenie kompetencji profesjonalistów – w tym lekarzy. Światowa Organizacja Zdrowia wielokrotnie w swoich dokumentach zwracała uwagę na potrzebę tworzenia zintegrowanych modeli przeciwdziałania krzywdzeniu dzieci, opartych na dogłębnej analizie nie tylko skali problemu, ale też leżących u jego podstaw przyczyn, w tym czynników ryzyka i czynników ochronnych.
Pracownicy...
Pełna treść dotępna tylko dla zalogowanych użytkowników.