Miejsce witaminy D w endokrynologii - wybrane aspekty

Witamina D odgrywa istotną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu wielu układów. Uważa się, że niedobory witaminy D mogą odgrywać znaczącą rolę w patogenezie wielu chorób, w tym chorób układu endokrynnego. Na podstawie danych literaturowych wiemy o powszechnym populacyjnym niedoborze witaminy D i to niezależnie od wieku, płci, rasy, miejsca zamieszkania czy chorób towarzyszących. Podstawowym źródłem witaminy D pozostaje nadal synteza skórna, w naszym klimacie efektywna od kwietnia do września. Natomiast ograniczenie nasłonecznienia zmniejsza produkcję endogennej witaminy D. Do niedoborów doprowadza także niezrównoważona dieta z niską zawartością pokarmów bogatych w witaminę D oraz powszechne używanie ochronnych produktów z filtrami. Niedobór witaminy D w Polsce stanowi istotny problem zdrowotny. Badania wykazały, że może on dotyczyć nawet 90% populacji. Przeprowadzane, coraz szerzej badania wskazują, iż prawidłowe stężenie witaminy D nie tylko zapobiega zaburzeniom tkanki kostnej ale także wpływa na zmniejszone ryzyko rozwoju innych chorób, w tym chorób autoimmunologicznych czy układu endokrynnego.

Od lat działanie witaminy D głównie kojarzy się z odziaływaniem jej na kość i metabolizm wapnia. Jej rola w procesie wzrostu i mineralizacji kości jest niepodważalna. Stanowi najistotniejszy czynnik pobudzający aktywny przezjelitowy transport wapnia oraz fosforanów i magnezu, może wpływać na zwiększenie wchłanialności wapnia do 40-50% i fosforanów do 80%. Zmniejszenie mineralizacji szkieletu z powodu jej niedoboru objawia się krzywicą u dzieci ...
Pełna treść dotępna tylko dla zalogowanych użytkowników.