Udar cieplny - wyzwania kliniczne i optymalne strategie postępowania

Zmieniające się warunki klimatyczne, nadchodzące coraz częściej fale upałów, jak również częste podróże zagraniczne, także do tropików, aktywność fizyczna pacjentów, również w trudnych warunkach, powinny nas uwrażliwić na stany, które mogą być niebezpieczne dla człowieka. Najbardziej groźny, stanowiący zagrożenie życia dla pacjentów poddanych działaniu gorącej temperatury jest udar cieplny.

Obraz kliniczny i diagnostyka


Udar cieplny rozpoznaje się w sytuacji, gdy podwyższonej głębokiej temperaturze ciała > 40°C towarzyszą równocześnie objawy dysfunkcji ośrodkowego układu nerwowego u osoby, która była narażona na działanie gorąca. Może wystąpić nagle, niemal bez objawów ostrzegawczych. Udar cieplny dzieli się na:

  • klasyczny – występuje w wyniku narażenia na wysoką temperaturę otoczenia > 35°C bez związku z wysiłkiem fizycznym (np. u osób starszych, dzieci, ludzi z niewydolnością serca, otyłością, odwodnieniem, stosujących leki moczopędne, przeciwcholinergiczne, β-blokery, ze współistniejącymi chorobami układu krążenia, neurologicznymi, psychicznymi oraz osób używających rekreacyjnie alkohol i kokainę). Obserwowany jest po przedłużonej ekspozycji na słońce i często ma miejsce podczas fali upałów;

  • związany z wysiłkiem – występuje u zdrowych młodych osób w wyniku intensywnego wysiłku fizycznego przy wysokiej temperaturze otoczenia, wysokiej wilgotności powietrza, bez właściwego uzupełnienia płynów. Poza udarem cieplnym związanym z wysiłkiem fizycznym w wysokiej temperaturze wyróżnia się też inne stany związane z ćwiczeniami/pracą podczas upałów, takie jak:

         ➤ omdlenie/zasłabnięcie związane z wysiłkiem pojawiające się, gdy sportowiec nie jest w stanie stać lub iść zar...
Pełna treść dotępna tylko dla zalogowanych użytkowników.