1 Nowoczesne podejście do atopowego zapalenia skóry w praktyce lekarza POZ
Wstęp
Atopowe zapalenie skóry (AZS) to najczęstsza zapalna dermatoza spotykana u dzieci w praktyce lekarza rodzinnego. Częstość występowania AZS w populacji pediatrycznej w krajach wysoko rozwiniętych ocenia się na 10-25 proc. U około 50 proc. dzieci z atopowym zapaleniem skóry objawy pojawiają się do 1. roku życia, najczęściej pomiędzy 3. a 6. miesiącem.
U dorosłych częstość występowania AZS wynosi od 0,9 do prawie 10 proc. w zależności od regionu geograficznego. Do czynników patofizjologicznych występowania choroby zaliczamy: predyspozycje genetyczne, defekt bariery naskórkowej oraz zaburzenia immunologiczne, których wynikiem jest tzw. zapalenie typu 2.
U chorych na AZS występuje zwiększona skłonność do zakażeń skóry, zarówno bakteryjnych, jak i wirusowych oraz grzybiczych. Mimo ustępowania objawów chorobowych w miarę upływu czasu u większości pacjentów defekt bariery naskórkowej pozostaje do końca życia, stąd też ogromną rolę odgrywa wczesne poradnictwo zawodowe.
Do chorób współistniejących u pacjentów z AZS należą: alergie pokarmowe, alergiczny nieżyt nosa i astma. Obecnie pojawiają się obserwacje przemawiające za tym, że wczesne, prawidłowe leczenie atopowego zapalenia skóry może przełożyć się na mniejszą częstość występowania innych chorób atopowych. Brak jest jeszcze jednoznacznych dowodów na poparcie tej tezy.
Rozpoznanie i różnicowanie atopowego zapalenia skóry
Atopowe zapalenie skóry rozpoznajemy na podstawie kryteriów Hanifina i Rajki, które powstały w latach 80-tych XX wieku i nadal spełniają swoją rolę. Obejmują one zarówno dane z wywiadu u pacjenta, a u małych dzieci również jego rodziny, jak...
Pełna treść dotępna tylko dla zalogowanych użytkowników.