1 Stan przedcukrzycowy – czy możemy zapobiec rozwojowi cukrzycy typu 2?
Cukrzyca typu 2 zaliczana jest do chorób społecznych. Szacuje się, że w Polsce występuje u około 3 milionów osób. Zaburzenia gospodarki węglowodanowej prowadzące do rozwoju cukrzycy typu 2 stanowią długotrwały proces, trwający często wiele lat, o złożonej patogenezie, w której dominują dwa główne zjawiska: insulinooporność i zaburzenia wydzielania insuliny. Ważną rolę w tym procesie odgrywają predyspozycje genetyczne i wpływ czynników środowiskowych. Czynnik genetyczny może wpływać na zaburzenie biosyntezy i wydzielania insuliny przez komórki β wysp trzustkowych oraz pojawienie się zmniejszonej wrażliwości na działanie insuliny, przejawiającej się głównie zwiększonym wytwarzaniem glukozy w wątrobie (wzrost glukoneogenezy i glikogenolizy) oraz zmniejszeniem poposiłkowego wychwytu glukozy.
Zaburzenia wydzielania insuliny w cukrzycy typu 2 obejmują upośledzenie pierwszej fazy wydzielania insuliny, czyli wyrzutu insuliny zdeponowanej w ziarnistościach cytoplazmatycznych komórek β wysp trzustkowych, co ma zasadnicze znaczenie dla zachowania prawidłowej homeostazy glukozy po posiłku i zahamowania endogennej syntezy glukozy przez wątrobę. Zaburzenia pierwszej fazy wydzielania insuliny występują już w okresie stanu przedcukrzycowego (ang. prediabetes), druga faza wydzielania insuliny (wytwarzanie insuliny przez komórki β de novo w czasie wzrostu glikemii) ulega upośledzeniu w znacznie mniejszym stopniu. W początkowym okresie choroby obserwujemy hiperinsulinemię, która jest reakcją kompensacyjną na zwiększającą się insulinooporność, w miarę czasu trwania choroby czynność komórek β ulega upośledzeniu – ob...
Zaburzenia wydzielania insuliny w cukrzycy typu 2 obejmują upośledzenie pierwszej fazy wydzielania insuliny, czyli wyrzutu insuliny zdeponowanej w ziarnistościach cytoplazmatycznych komórek β wysp trzustkowych, co ma zasadnicze znaczenie dla zachowania prawidłowej homeostazy glukozy po posiłku i zahamowania endogennej syntezy glukozy przez wątrobę. Zaburzenia pierwszej fazy wydzielania insuliny występują już w okresie stanu przedcukrzycowego (ang. prediabetes), druga faza wydzielania insuliny (wytwarzanie insuliny przez komórki β de novo w czasie wzrostu glikemii) ulega upośledzeniu w znacznie mniejszym stopniu. W początkowym okresie choroby obserwujemy hiperinsulinemię, która jest reakcją kompensacyjną na zwiększającą się insulinooporność, w miarę czasu trwania choroby czynność komórek β ulega upośledzeniu – ob...
Pełna treść dotępna tylko dla zalogowanych użytkowników.