Endokrynologia Jesień 2010: testy egzaminacyjne do egzaminu PES
|
Pytanie
|
Odpowiedzi
|
|---|---|
| Do objawów rakowiaka należą następujące za wyjątkiem: |
|
| U chorych z cukrzycą typu 2, niedokrwienną chorobą serca i zastoinową niewydolnością krążenia niektóre doustne leki przeciwcukrzycowe mogą nasilić niewydolność krążenia i zwiększyć ryzyko śmierci. Który z wymienionych poniżej leków przeciw cukrzycowych jest najbardziej bezpieczny i zalecany do leczenia u takich pacjentów przez Światową Federację Diabetologiczną? |
|
|
Które z wymienionych poniżej leków stosowanych przewlekle wywołują osteoporozę wtórną?
1) glikokortykoidy; 2) inhibitory pompy protonowej; 3) tiazolidinediony; 4) L-tyroksyna; 5) agoniści GnRH. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Udowodniono, że niedobór witaminy D predysponuje do występowania:
1) chorób autoimmunologicznych; 2) chorób nowotworowych; 3) boreliozy; 4) nadciśnienia tętniczego; 5) niewydolności sercowo-naczyniowej. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Które z wymienionych hormonów wydzielanych w nadmiarze nie są zaliczane do czynników etiologicznych nadciśnienia tętniczego?
1) aldosteron; 2) katecholaminy; 3) glikokortykosteroidy; 4) hormony tarczycy; 5) grelina; 6) leptyna; 7) adiponektyna; 8) hormon wzrostu. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| U 59-letniej kobiety po całkowitej tyreoidektomii i radiojodoterapii (131I-dawka ablacyjna) z powodu raka brodawkowatego tarczycy w badaniu kontrolnym po 12 miesiącach stężenie tyreoglobuliny (Tg) było nieoznaczalne. Które z wymienionych poniżej laboratoryjnych badań dodatkowych jest najbardziej przydatne w dalszej diagnostyce u tej pacjentki? |
|
|
U 49-letniej kobiety po całkowitej tyreidektomii i radiojodoterapii (131I-dawka ablacyjna) z powodu 4 cm raka brodawkowatego tarczycy w badaniu kontrolnym po 12 miesiącach od przeprowadzonego leczenia stężenie tyreoglobuliny (Tg) było znacznie podwyższone przy równoczesnym ujemnym wyniku badania scyntygraficznego całego ciała. Które z wymienionych poniżej badań dodatkowych są najbardziej przydatne w dalszej diagnostyce u tej pacjentki?
1) oznaczenie przeciwciał przeciw peroksydazie (anty -TPO); 2) badanie ultrasonograficzne szyi; 3) tomografia komputerowa szyi i górnego śródpiersia; 4) oznaczanie stężenia witaminy D; 5) pozytronowa tomografia komputerowa szyi (znacznik: 18F-deoksyglukoza). Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| 39-letnia kobieta, z wywiadem 2-letniego wtórnego braku miesiączki, hiperprolaktynemią i pierwotną autoimmunologiczną niedoczynnością tarczycy (w trakcie substytucyjnego leczenia 100 μg L-tyroksyny/dobę), jest leczona z powodu depresji (terapia rysperydonem). Wyniki badań dodatkowych: Prolaktyna 96 ng/ml (n: < 25), TSH 6,8 μIU/ml (n: 0,4-5,0), fT4 9,0 pmol/l (n: 10,0-22,0)Badanie MR okolicy przysadki i podwzgórza - bez odchyleń od stanu prawidłowego Jaka jest najbardziej prawdopodobna przyczyna hiperprolaktynemii? |
|
|
29-letnia pacjentka (wieloródka- 2 ciąże i porody bez powikłań) w dobrym stanie ogólnym, z wtórnym brakiem miesiączki trwającym rok od odstawienia doustnej antykoncepcji hormonalnej, zgłosiła się do lekarza poradni endokrynologicznej. Wyniki zleconych badań dodatkowych: FSH 2,2 U/l (n: 1,38-11,6), LH 2,1 U/l (n: 0,83-15,5), Prolaktyna 468 ng/ml (n:< 25), Na 139 mmol/l (135-145),
K 3,9 mmol/l (3,5-4,8). Konsultacja okulistyczna: dwuskroniowy ubytek pola widzenia na barwy: białą i czerwoną. Badanie MR okolicy podwzgórza i przysadki: 2,5 cm guz przysadki z ekspansją nadsiodłową. Jakie jest właściwe postępowanie terapeutyczne u tej chorej? |
|
| 38-letni mężczyzna, w dobrym stanie ogólnym, z objawami czynnej akromegalii (stałe powiększanie się rąk, stóp, twarzoczaszki, z nieprawidłową tolerancją glukozy i wzmożoną potliwością) został hospitalizowany w oddziale endokrynologicznym. GH 9,4ng/ml; zmniejszenie wydzielania GH po 75 g glukozy (do 2,5 ng/ml) i po sandostatynie (do 1,8 ng/ml), IGF-1 495 ng/ml (n: 109-284), Prolaktyna 9,6 ng/ml (n:< 25), TSH 1,7 µU/ml (n: 0,27-4,2), fT4 1,02 ng/dl (n: 0,71-1,85). Bez moczówki prostej. Konsultacja okulistyczna: dno oczu i pole widzenia bez zmian. Badanie MR przysadki i podwzgórza - 14 mm guz przysadki obejmujący lewą tętnicę szyjną wewnętrzną. Jaki jest najbardziej właściwy algorytm postępowania terapeutycznego? |
|
|
Wskaż prawdziwe stwierdzenia w odniesieniu do zespołu jajników policystycznych (PCOS):
1) obecność jajników policystycznych w badaniu usg narządu rodnego jest niezbędna do rozpoznania PCOS; 2) typowe jest wysokie stężenie testosteronu całkowitego obserwowane u ponad 3/4 kobiet z PCOS; 3) obecność niewielkiej hiperprolaktynemii nie wyklucza rozpoznania PCOS; 4) u kobiet z PCOS hamowanie sekrecji kortyzolu poniżej 5,0 mg/dL (138 nmol/L) w teście z małą dawką deksametazonu wyklucza zespół Cushinga; 5) podwyższone stężenie wolnego kortyzolu w moczu wystarczy do rozpoznania zespołu Cushinga i wykluczenia rozpoznania PCOS. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Które z poniższych stwierdzeń są prawdziwe w odniesieniu do remisji w chorobie Gravesa i Basedowa po leczeniu farmakologicznym?
1) szanse na długotrwałą remisję po leczeniu farmakologicznym są duże i wynoszą około 70-80%; 2) odsetek długotrwałej remisji jest dużo wyższy u pacjentów leczonych według schematu „block & replace” (leki przeciwtarczycowe plus L-tyroksyna); 3) odsetek długotrwałej remisji nie zależy od podaży jodu na danym terenie; 4) stosowanie thiamazolu daje znacznie większą szansę na remisję w porównaniu z zastosowaniem propylotiouracylu; 5) odsetek remisji jest wyższy u mężczyzn niż u kobiet. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wskaż prawdziwe stwierdzenia w odniesieniu do limfocytarnego zapalenia przysadki (limfocytic hypophysitis):
1) charakteryzuje się częstszym występowaniem w okresie poporodowym; 2) defekt osi ACTH-kortyzol i sekrecji TSH zwykle poprzedzają zaburzenie czynności osi gonadotropowej; 3) obecność przeciwciał przeciwprzysadkowych potwierdza rozpoznanie ze względu na ich wysoką czułość i swoistość; 4) może powodować jednoczesną dysfunkcję przedniego i tylnego płata przysadki; 5) obecność bólu głowy przemawia za innym rozpoznaniem (np. apopleksją przysadki). Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Do potwierdzenia bądź wykluczenia endogennej hiperkortyzolemii służą następujące testy:
1) poziom wolnego kortyzolu w dobowej zbiórce moczu; 2) poziom 17-hydroksykortykosteroidów w dobowej zbiórce moczu; 3) testy supresji małą dawką deksametazonu; 4) test supresji dużą dawką deksametazonu; 5) wieczorny poziom kortyzolu w surowicy bądź ślinie; 6) poziom ACTH; 7) zastosowanie testu hamowania małą dawką deksametazonu i testu z kortykoliberyną; 8) stężenie 17-ketosterydów oraz DHEAs. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Najnowsze wskazania NIH do operacyjnego leczenia pierwotnej nadczynności przytarczyc obejmują:
1) poziom wapnia przekraczający normę o 1 mg/dl; 2) ↓ klirensu kreatyniny o mniej niż 30%; 3) eGFR < 60ml/min/1,73 m2; 4) wydzielanie wapnia w moczu powyżej 400 mg Ca/24h; 5) wiek < 50 lat; 6) BMD Tscore < -2,5 w dowolnej lokalizacji; 7) decyzja chorego/niemożność dokładnego monitorowania w przyszłości. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Spośród poniższych, najczęstszą, genetycznie uwarunkowaną przyczyną otyłości jest zespół: |
|
|
Do inhibitorów steroidogenezy zaliczają się:
1) aminoglutetymid; 2) etomidat; 3) ketokonazol; 4) metyrapon; 5) mitotan. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Zespół nadczynność przytarczyc - guz żuchwy charakteryzuje się:
1) hiperkalcemią, hiperfosfatemią i podwyższonym stężeniem PTH; 2) ubytkiem masy kostnej i typowymi dla PNP zmianami w obrazie radiologicznym kośćca; 3) łagodnym guzem żuchwy o typie włókniaka; 4) mutacją genu RET; 5) obecnością torbielowatości nerek lub guza Wilmsa. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W zespole pozornego nadmiaru mineralokortykosteroidów (AME):
1) stężenia ACTH i kortyzolu w surowicy krwi są prawidłowe; 2) stężenia ACTH i kortyzolu w surowicy krwi są podwyższone; 3) ARO i aldosteronemia są nieoznaczalne; 4) stężenia ACTH i aldosteronu w surowicy krwi są podwyższone; 5) stężenia kortyzolu i aldosteronu w surowicy krwi są obniżone. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Brak GnRH i kliniczny obraz wtórnego hipogonadyzmu hipogonadotropowego występuje w zespole:
1) Kallmanna; 2) Laurence`a Moona i Biedla; 3) Pradera i Willego; 4) Klinefeltera; 5) de Morsiera. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Zaburzenia czynności gonad manifestujące się zaburzeniami miesiączkowania, wzmożony łojotok, zmiany trądzikowe i hirsutyzm u kobiet oraz zaburzenia libido, impotencja oraz niepłodność u mężczyzn w chorobie Cushinga spowodowane są:
1) hamowaniem wydzielania gonadotropin przez nadmiar kortyzolu; 2) wzmożoną produkcją androgenów przez korę nadnerczy; 3) bezpośrednim wpływem ACTH na gonady; 4) pobudzaniem wydzielania gonadotropin przez podwzgórzową kortykoliberynę (CRH). Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| W postaci klasycznej wrodzonego przerostu kory nadnerczy z niedoboru 21-hydroksylazy bez utraty soli objawy kliniczne: |
|
|
Nadciśnienie tętnicze i zaburzenia gospodarki węglowodanowej często współistnieją z:
1) akromegalią; 2) wrodzonym przerostem nadnerczy z niedoboru 21-hydroksylazy; 3) hiperaldosteronizmem pierwotnym; 4) guzem prolaktynowym. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Nadciśnienie tętnicze, wzmożone pragnienie, wielomocz i zaburzenia gospodarki węglowodanowej występują:
1) w zespole Conna; 2) w niedoczynności przytarczyc; 3) w zespole Cushinga; 4) w chorobie Riedla; 5) we wrodzonym przeroście nadnerczy z niedoboru 21-hydroksylazy. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Androgenizacja i niskoreninowe nadciśnienie tętnicze z hipokaliemią są charakterystyczne dla: |
|
|
Wpływ glikokortykosteroidów na gospodarkę węglowodanową polega na:
1) zwiększaniu zużycia glukozy w tkance mięśniowej, tłuszczowej, limfatycznej i łącznej; 2) nasilaniu syntezy glikogenu w wątrobie; 3) pobudzaniu glukoneogenezy w wątrobie; 4) zmniejszaniu zużycia glukozy w tkance mięśniowej, tłuszczowej, limfatycznej i łącznej; 5) hamowaniu syntezy glikogenu w wątrobie. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Przyczyną ektopowego wydzielania ACTH może być:
1) rakowiak grasicy; 2) rakowiak jajnika; 3) rak drobnokomórkowy płuca; 4) wyspiak trzustki; 5) rak rdzeniasty tarczycy; 6) guz chromochłonny; 7) zespół Cowdena. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Zmiany w funkcjonowaniu jajników w okresie premenopauzy obejmują:
1) osłabienie czynności ciałka żółtego i jego niewydolność z następczym niedoborem progesteronu; 2) zahamowanie jajeczkowania, spadek liczby i zahamowanie dojrzewania pęcherzyków Graafa; 3) zmiany te mają związek ze znaczącą redukcją płodności kobiet w tym okresie; 4) poziom E2 zaczyna obniżać się na 3-4 lata przed menopauzą; 5) przez większość okresu premenopauzalnego kobiety mają wyższy ogólny poziom estrogenów, co jak należy mniemać - jest następstwem zwiększonego wydzielania FSH w tym czasie. Fałszywymi odpowiedziami są: |
|
|
Po menopauzie obserwuje się spadek stężeń:
1) GnRH; 2) prolaktyny; 3) melatoniny. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Hormonalna menopauza to: |
|
|
Zaburzeniom miesiączkowania u kobiet w okresie premenopauzy pod postacią skrócenia cyklu miesiączkowego towarzyszy zwykle następujący (stały, lub sekwencyjnie zmieniający się) profil hormonalny gonadotropin:
1) prawidłowe stężenia FSH i LH; 2) wysokie (podobnie jak po menopauzie) stężenia FSH i LH; 3) izolowany wzrost FSH; 4) izolowany wzrost LH. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Po menopauzie kora nadnerczy jest głównym źródłem następujących hormonów:
1) testosteronu; 2) estrogenów; 3) androstendionu; 4) DHEA; 5) DHEAS. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Profil hormonalny kobiety po menopauzie charakteryzuje się:
1) zmienionym profilem estrogenowym; 2) minimalnymi stężeniami progesteronu; 3) niskimi poziomami androgenów. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W okresie menopauzy dochodzi do zaburzenia funkcjonowania osi podwzgórze-przysadka-jajnik, co można scharakteryzować następująco:
1) główną przyczyną wzrostu FSH jest zaburzenie jajnikowo-przysadkowej regulacji wydzielania gonadotropin spowodowane zanikiem inhibin jajnikowych; 2) wzrost stężenia FSH obserwowany jest jeszcze przy prawidłowych poziomach LH i E2; 3) poziom inhibin nie jest czułym markerem ilości i czynności pęcherzyków jajnikowych, a poziomu FSH nie należy traktować jako parametru służącego klinicznej ocenie inhibin; 4) proces spadku stężenia inhibin jajnikowych rozpoczyna się po czterdziestce, a zjawisko to nasila się po 45 r.ż.; 5) stosowanie egzogennych estrogenów u kobiet przed menopauzą nie obniża poziomów FSH (przyczyną jest właśnie zakłócenie ujemnego sprężenia zwrotnego w osi podwzgórze-przysadka-jajniki). Nieprawdziwymi stwierdzeniami są: |
|
|
Czynność hormonalna jajników w okresie pomenopauzalnym jest niewielka, zachodzi tu głównie niewielka produkcja androgenów. Po menopauzie głównym źródłem estrogenów jest pozagruczołowa aromatyzacja androgenów do estrogenów w tkankach obwodowych takich, jak tkanka tłuszczowa (głównie), wątroba, skóra, czy niektóre jądra podwzgórza. W jej wyniku z androstendionu powstaje estron E1. Jest to proces o małej wydajności, stanowiący drugie (poza nadnerczami) źródło estrogenów w organizmie. Czynnikami zwiększającymi pozagruczołową produkcję E1 są:
1) otyłość; 2) starzenie się; 3) nadczynność tarczycy; 4) marskość wątroby; 5) hormonalnie czynne guzy jajnika; 6) kortykosteroidy. Fałszywymi odpowiedziami są: |
|
|
Hormonalne zmiany okresu menopauzy można opisać w sposób następujący:
1) menopauza występuje w wyniku zjawiska fizjologicznej, wtórnej niewydolności jajników; 2) zaburzenia czynności jajników o ww. cechach pojawiają się średnio na 2-3 lata przed menopauzą, zapoczątkowując czas zwany okresem premenopauzalnym, lub inaczej - okresem przejścia menopauzalnego (ang. menopausal transition); 3) kluczowym jest tu proces wygasania czynności hormonalnej jajników wraz z postępującą szybko redukcją liczby pęcherzyków jajnikowych; 4) zanim jeszcze wystąpią zaburzenia miesiączkowania i dojdzie do zmniejszenia produkcji estrogenów, obserwuje się już spadek wydzielania hormonów osi somatotropowej - hormonu wzrostu (ang. growth hormone - GH) oraz insulinopodobnego czynnika wzrostu (ang. insulin-like growth factor - IGF). 5) ma to związek z obniżeniem komórkowej wrażliwości na insulinę. Proces ten występuje u kobiet już w wieku 40-41 lat. Fałszywymi odpowiedziami są: |
|
| Otyła, 38-letnia chora z cukrzycą typu 2, leczona metforminą i pochodną sulfonylomocznika, z dobrą kontrolą glikemii, bez powikłań naczyniowych prosi o poradę w sprawie wyboru metody antykoncepcyjnej. Jaka metoda jest szczególnie wskazana u tej chorej? |
|
|
Chora z cukrzycą typu 2 leczona doustnymi lekami hipoglikemizującymi zwróciła się do lekarza o poradę w sprawie możliwości stosowania hormonalnych leków antykoncepcyjnych. Jakie informacje są konieczne do podjęcia decyzji o zastosowaniu estrogenowo - progestagenowej tabletki u chorej?
1) wiek; 2) palenie tytoniu; 3) wartość ciśnienia tętniczego krwi; 4) występowanie chorób naczyniowych; 5) wskaźnik masy ciała; 6) rodzaj stosowanego leku hipoglikemizującego; 7) występowanie ciąż mnogich w rodzinie; 8) masa ciała urodzeniowa pierwszego dziecka u kobiet, które rodziły; 9) choroby żołądkowo - jelitowe w rodzinie. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Chory z nadczynnością tarczycy w przebiegu choroby Gravesa i Basedowa, leczony od 2 miesięcy lekiem przeciwtarczycowym, zgłosił się do okulisty z powodu pogorszenia ostrości wzroku oraz zaburzenia widzenia barw - „płowienia obrazu”. Badający pacjenta okulista stwierdził obrzęk tarczy nerwu wzrokowego i zalecił pilną kontrolę u prowadzącego endokrynologa. Jaka jest przyczyna dolegliwości i jakie powinno być postępowanie? |
|
| Chora lat 50 z nadczynnością tarczycy oraz orbitopatią tarczycową od 2 lat leczona lekiem przeciwtarczycowym bez uzyskania remisji choroby. Objawy oczne w postaci wytrzeszczu gałek ocznych oraz dwojenia obrazu przy patrzeniu do góry i w bok utrzymują się od rozpoznania choroby. W skali CAS objawy oczne zostały ocenione na 2 punkty. Objętość tarczycy wynosiła 30 ml, a stężenie przeciwciał przeciwko receptorowi dla TSH 8 IU/L (wartości referencyjne: TSH-R > 1,5IU/l wynik dodatni; TSH-R < 1,0IU/l wynik negatywny). Jakie leczenie zaproponować chorej? |
|
| Jedną z metod operacyjnego leczenia orbitopatii tarczycowej jest odbarczenie oczodołu polegające na częściowym usunięciu jednej, lub kilku jego ścian kostnych. Wskazaniem do chirurgicznej dekompresji oczodołów są: |
|
|
Chory lat 56, wieloletni palacz papierosów z chorobą Gravesa i Basedowa, od 10 miesięcy leczony lekiem przeciwtarczycowym, zgłosił się do lekarza z powodu dolegliwości ze strony oczu. Zgłasza kłopoty z patrzeniem do góry i w bok, dwojenie obrazu w pozycjach skrajnych, oraz uczucie bólu i wypychania gałek ocznych.
1) zgłaszane dolegliwości wskazują na zapalenie mięśnia prostego dolnego i prostego przyśrodkowego, które najczęściej są zajęte w orbitopatii tarczycowej i wymagają wdrożenia leczenia orbitopatii; 2) zgłaszane dolegliwości są typowe dla nadmiernej stymulacji układu współczulnego towarzyszącej nadczynności tarczycy i wymagają zwiększenia dawki β-blokera; 3) zgłaszane objawy wskazują na wystąpienie orbitopatii tarczycowej. Należy poinformować pacjenta o bezwzględnym zakazie palenia papierosów, aby nie pogarszać przebiegu choroby; 4) zgłaszane objawy są typowe dla krótkowzroczności, która zwykle nasila się w przebiegu choroby Gravesa i Basedowa i wymaga korekty szkieł; 5) zgłaszane objawy wskazują na zajęcie mięśni okoruchowych w przebiegu choroby Gravesa i Basedowa. Dostępne metody leczenia orbitopatii nie są skuteczne w takich przypadkach. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Chory lat 58 leczony od 7 miesięcy lekiem przeciwtarczycowym z powodu nadczynności tarczycy w przebiegu choroby Gravesa i Basedowa zgłosił się do lekarza z powodu występujących od trzech tygodni bólów gałek ocznych z uczuciem ich wypychania oraz wrażeniem „piasku pod powiekami”. Dolegliwościom towarzyszył obrzęk powiek i zaczerwienienie spojówek. Aby postawić rozpoznanie orbitopatii Gravesa należy: |
|
| Chory lat 62, od 3 lat leczony preparatami LT4 z powodu niedoczynności tarczycy w przebiegu choroby Hashimoto, zgłosił się do lekarza z powodu wytrzeszczu lewej gałki ocznej, który zauważył 4 tygodnie temu. Wytrzeszczowi towarzyszyło uczucie wypychania gałki ocznej, ból przy mruganiu, zaczerwienienie spojówki. Prawe oko bez zmian. Jakie powinno być postępowanie diagnostyczno-lecznicze? |
|
|
Do czynników o udokumentowanym niekorzystnym wpływie na wystąpienie i przebieg orbitopatii Gravesa należą:
1) palenie tytoniu; 2) leczenie izotopem 131I; 3) młody wiek; 4) płeć żeńska; 5) wysokie stężenie przeciwciał przeciwko receptorowi dla TSH. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| W myśl najnowszych zaleceń, najlepszym kryterium różnicującym w selekcji ognisk do biopsji w wolu wieloguzowatym jest: |
|
|
Zaznacz zdania prawdziwe dotyczące preparatów bisfosfonianowych:
1) w trakcie leczenia konieczna jest suplementacja wapniem i preparatem wit. D; 2) lek najlepiej jest podawać jednocześnie z preparatem wapnia i środkiem zobojętniającym (optymalny odstęp pomiędzy podaniem preparatów nie powinien być większy niż 30 minut); 3) jednym ze wskazań do stosowania preparatu jest obniżenie gęstości kości w przebiegu niedoczynności przytarczyc; 4) charakterystyczny jest sposób przyjmowania, lek przyjmuje się na noc i nie należy się kłaść przez min. 30 min. od chwili przyjęcia leku; 5) do najczęstszych działań niepożądanych należą: dyspepsja oraz zapalenie błony śluzowej żołądka i przełyku; 6) lek istotnie statystycznie zmniejsza ryzyko złamań w obrębie szyjki kości udowej, natomiast nie wpływa na częstość złamań kompresyjnych trzonów kręgów. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Oktreotyd jest lekiem zarejestrowanym w Polsce dla:
1) leczenia akromegalii; 2) leczenia tyreotropinoma; 3) leczenia makrogruczolaków przysadki hormonalnie nieczynnych; 4) łagodzenia objawów spowodowanych hormonalnie czynnymi guzami neuroendokrynnymi; 5) zastosowania w przypadku nie poddających się leczeniu biegunek u chorych z AIDS; 6) zapobiegania powikłaniom po operacji trzustki; 7) zahamowania lub zapobiegania nawrotom krwawień z żylaków przełyku. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Które z wymienionych skutków ubocznych mogą być konsekwencją stosowania thiamazolu?
1) skórne reakcje nadwrażliwości (świąd, wysypka, pokrzywka); 2) bóle stawów; 3) agranulocytoza; 4) zaburzenia smaku; 5) toksyczne zapalenie wątroby; 6) powiększenie rozmiarów wola. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Zgodnie z definicją, o opóźnionym dojrzewaniu płciowym można mówić, gdy cechy dojrzewania płciowego nie pojawią się: |
|
