Kardiologia Wiosna 2003: testy egzaminacyjne do egzaminu PES
|
Pytanie
|
Odpowiedzi
|
|---|---|
|
U-22-letniej chorej z rocznym wywiadem pojedynczej ekstrasystolii komorowej stwierdzono hypokinezę segmentu przypodstawnego ściany dolnej oraz podwyższoną leukocytozę. Chorą wypisano ze szpitala. Trzy tygodnie później chora ponownie trafiła do tego samego szpitala po zasłabnięciu. Powtórzono badanie echokardiograficzne i stwierdzono dodatkowo hypokinezę przykoniuszkowego segmentu ściany przedniej oraz utrzymującą się leukocytozę.
Prawidłowe postępowanie w tym przypadku to: |
|
| Eozynofilowe zapalenie mięśnia sercowego jest najczęściej rozpoznawane w trakcie badania autopsyjnego. Eozynofilią we krwi obwodowej nazywamy bezwzględną liczbę eozynofili: |
|
| Beta-blokery w niewydolności serca: |
|
| Spośród badań leków stosowanych u chorych z niewydolnością serca najwięcej uratowanych chorych na tysiąc leczonych przez rok wykazano dla: |
|
| U 25-letniej kobiety z wszczepioną sztuczną zastawką dwudyskową w ujście aortalne, z rytmem zatokowym i bez cech niewydolności krążenia a będącej w 7 tygodniu ciąży zastosujesz: |
|
| U 23-letniej, wcześniej nie diagnozowanej pacjentki, w 12 tygodniu ciąży stwierdzono mruk skurczowy w III międzyżebrzu przy lewym brzegu mostka oraz szmer wyrzutowy z punctum maximum w tym samym miejscu, przenoszący się do pleców. ECHO przezklatkowe wykazało zastawkowe zwężenie pnia płucnego z max gradientem skurczowym 50 mmHg. Dalsze postępowanie powinno obejmować: |
|
| Najczęstszym czynnikiem etiologicznym (30-40%) wczesnego IZW na zastawce wszczepionej jest: |
|
| 25-letni mężczyzna z rozpoznaną w dzieciństwie dwupłatkową, niewydolną zastawką aortalną zgłosił się na badanie kontrolne. Od kilku miesięcy gorzej toleruje duże wysiłki. W badaniu przedmiotowym stwierdzono miarową czynność serca, cichy szmer rozkurczowy nad aortą i p. Erba, bez cech zastoju w krążeniu płucnym. RR 180/90 mmHg. W badaniu ECHO stwierdzono: wymiar prawej komory w rozkurczu 30 mm, grubość przegrody międzykomorowej w rozkurczu 14 mm, grubość tylnej ściany lewej komory w rozkurczu 13 mm, wymiar lewego przedsionka 42 mm, wymiar poprzeczny lewej komory w rozkurczu 64 mm, wymiar poprzeczny lewej komory w skurczu 48 mm, frakcja wyrzutowa 58%, szerokość aorty wstępującej 45 mm, zastawka aortalna dwupłatkowa, szeroka fala zwrotna aortalna IV-go stopnia. Należy podejąć następującą decyzję: |
|
| U 70-letniego pacjenta wystąpiła ostra duszność. W badaniu przedmiotowym stwierdzono objawy obrzęku płuc, delikatny szmer skurczowy w II przestrzeni międzyżebrowej po stronie prawej przy mostku. W badaniu RTG klatki piersiowej - obrzęk płuc, powiększenie sylwetki serca w zakresie lewej komory, w EKG - tachykardię zatokową i cechy przerostu lewej komory serca. Stan pacjenta poprawił się w wyniku dożylnej terapii lekami moczopędnymi, ale zaobserwowano nieznaczny spadek ciśnienia tętniczego krwi i nagłe pogorszenie funkcji nerek. Najbardziej prawdopodobnąprzyczyną obrzęku płuc jest: |
|
| Profilaktyka infekcyjnego zapalenia wsierdzia jest wymagana u pacjentów z: |
|
| W badaniu echokardiograficznym u chorego stwierdzono podzastawkowe zawężanie drogi odpływu prawej komory, z gradientem ciśnień 58 mmHg i grubością mięśnia wolnej ściany prawej komory 10 mm. Zalecisz: |
|
| U 65-letniego pacjenta z ubytkiem przegrody przedsionków z Qp/Qs=2 oraz koronarograficznie potwierdzoną chorobą wieńcową trójnaczyniową, jako leczenie z wyboru należy zaproponować: |
|
| Przeciwwskazaniem do przezskórnej plastyki balonowej nie jest: |
|
| Największe pole ujścia protezy aortalnej daje: |
|
|
U chorych ze zwężeniem lewego ujścia tętniczego bez objawów podmiotowych wskazaniem do operacji jest:
1) powierzchnia ujścia zastawki <0,6 cm²/m² powierzchni ciała; 2) wzrost ciśnienia tętniczego w czasie wysiłku <20 mmHg, albo jego obniżenie; 3) złożone komorowe zaburzenia rytmu w czasie wysiłku; 4) współistniejąca mała niedomykalność mitralna; 5) u chorych z dużymi zwapnieniami szczytowa prędkość przepływu <4 m/s. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W zwężeniu zastawki lewego ujścia tętniczego:
1) często pierwszym objawem zwężenia zastawki aortalnej jest nagły zgon; 2) dolegliwości dławicowe stanowią pierwszy objaw ciężkiego zwężenia we wszystkich grupach wiekowych; 3) omdlenie może wystąpić w każdym wieku, zazwyczaj w trakcie lub po zakończeniu wysiłku fizycznego; 4) duszność związana z upośledzeniem czynności rozkurczowej występuje tylko u starszych chorych; 5) jawna zastoinowa niewydolność serca z upośledzeniem czynności skurczowej i rozkurczowej lewej komory stanowi częsty początkowy obraz kliniczny zwężenia zastawki aortalnej u osób w podeszłym wieku. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W zwężeniu zastawki lewego ujścia tętniczego:
1) u pacjentów ze zwężeniem zastawki aortalnej o podłożu reumatycznym stwierdza się zazwyczaj szmer niedomykalności aortalnej oraz objawy kliniczne wady zastawki dwudzielnej; 2) tętno na tętnicach szyjnych jest zawsze niskie i leniwe; 3) ciśnienie systemowe jest zawsze niskie; 4) na obecność zwapnienia zastawki wskazuje muzyczny lub chrapiący charakter szmeru; 5) pierwszym objawem wady w starszym wieku może być zator do t. mózgowych materiałem pochodzącym ze zwapniałej zastawki. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| U pacjenta lat 72 z dławicą piersiową wysiłkową, bez omdleń w wywiadzie rozpoznano zwapniałe zwężenie lewego ujścia tętniczego z gradientem przezzastawkowym 70 mmHg. W EKG rytm zatokowy miarowy, z cechami niedokrwienia podwsierdziowego ściany przednio-bocznej. W wykonanej koronarografii nie stwierdzono zwężeń w tętnicach wieńcowych. Z chorób towarzyszących u chorego rozpoznano cukrzycę insulinozależną, chorobę wrzodową żołądka oraz zaburzenia pamięci. Najlepszym postępowaniem u tego chorego jest: |
|
| W której z wad wrodzonych serca, u chorych z prawidłowym ciśnieniem i oporem w tętnicy płucnej, obserwować można sinicę (stanowiącą dodatkowe wskazanie do korekcji wady): |
|
|
W trakcie diagnostyki nietypowych bólów w klatce piersiowej badanie echokardiograficzne wykazało obecność śluzaka w lewym przedsionku, wpadającego do ujścia mitralnego, z cechami łagodnego zwężenia. Dalsze zalecenia powinny obejmować:
1) obserwację kliniczną ze względu na brak związku pomiędzy śluzakiem a bólami w klatce piersiowej; 2) obserwację echokardiograficzną ze względu na łagodny stopień zwężenia mitralnego; 3) pilne przesłanie do ośrodka kardiochirurgicznego ze względu na możliwe powikłania zatorowe; 4) leczenie aspiryną i betablokerami ze względu na prawdopodobny napad migotania przedsionków; 5) weryfikację rozpoznania innymi metodami obrazowymi. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wymianę zastawki aortalnej w przebiegu jej zwężenia uzasadnia:
1) niski gradient skurczowy przy znacznie uszkodzonej czynności skurczowej lewej komory; 2) maksymalny gradient skurczowy 40 mmHg przy znacznie uszkodzonej czynności skurczowej lewej komory (EF - 25%), pole zastawki 0,6 cm2 podczas badania spoczynkowego i dobutaminowego; 3) maksymalny gradient skurczowy 40 mmHg przy znacznie uszkodzonej czynności skurczowej lewej komory (EF - 25%), pole zastawki 0,6 cm2, która podczas badania dobutaminowego zwiększa się do 1,4 cm2 - w celu zapobieżenia progresji wady; 4) umiarkowane zwężenie zastawki aortalnej towarzyszące chorobie niedokrwiennej serca leczonej chirurgicznie; 5) profilaktyka nagłego zgonu sercowego u bezobjawowego chorego z maksymalnym gradientem skurczowym 60 mmHg i prawidłową czynnością lewej komory. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| U 72-letniej pacjentki z rozpoznawanym od około 40 lat zwężeniem lewego ujścia żylnego, po komisurotomi mitralnej przed 20 laty, z utrwalonym migotaniem przedsionków od około 8 lat, podczas kolejnej wizyty stwierdzono, pogorszenie tolerancji wysiłku i orthopnoe. Osłuchowo, między innymi, stwierdzono holosystoliczny szmer przenoszący się do lewego dołu pachowego, powiększenie wątroby, poszerzenie żył szyjnych i obrzęki wokół kostek. Poprzednio wykonywane badania echokardiograficzne wykazały masywne zwapnienia płatków mitralnych schodzące na nici ścięgniste oraz nadciśnienie płucne - RVSP - 80 mmHg. Dalsze postępowanie powinno obejmować: |
|
|
Usunięcia ciąży ze wskazań kardiologicznych nie należy rozważać u pacjentki z:
1) zespołem Eisenmengera, niezależnie od przyczyny; 2) zespołem Marfana z poszerzeniem aorty wstępującej; 3) zespołem Marfana bez poszerzenia aorty wstępującej; 4) siniczej wady serca z ciasnym zwężeniem drogi odpływu prawej komory; 5) po korekcji tetralogii Fallota. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| U 37-letniego mężczyzny wykonano badanie rtg klatki piersiowej, które sugeruje przeciek wewnątrzsercowy. Przezklatkowe badanie echokardiograficzne jest mało czytelne, ale potwierdziło poszerzenie prawej komory i obecność przecieku. Badanie ekg - rzm 78/min, lewogram, PR - 23 ms, rSr’ w V1. Całość prawdopodobnie odpowiada: |
|
| U 73-letniego mężczyzny z nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą typu II, BMI=29,8 z niestabilną CHNS wykonano koronarografię, która wykazała chorobę trzech tętnic. Poza tym rozpoznano zwężenie zastawki aortalnej, które w badaniu echokardiograficznym okazało się wynikać ze zmian degeneracyjnych. Maksymalny gradient skurczowy wynosił 58 mmHg, zwężeniu towarzyszyła mała niedomykalność. Grubość mięśnia na górnej granicy normy. Prawidłowe postępowanie obejmuje: |
|
| W leczeniu nadciśnienia tętniczego u kobiet w ciąży, wg standardów PTK przeciwwskazany jest/są: |
|
|
Zmianom degeneracyjnym zastawki aortalnej sprzyja:
1) nadciśnienie tętnicze; 2) nałóg palenia tytoniu; 3) płeć męska; 4) nadwaga; 5) podwyższony poziom cholesterolu. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Pacjenci z zespołem Eisenmengera nie wymagają:
1) krwioupustów przed planowanym zabiegiem operacyjnym; 2) krwioupustów przy hematokrycie poniżej 65% w celu profilaktyki udaru mózgu; 3) krwioupustów przy objawach zespołu lepkości i odwodnieniu; 4) profilaktyki infekcyjnego zapalenia wsierdzia przed przezprzełykowym badaniem echokardiograficznym; 5) okresowego oznaczania poziomu kwasu moczowego. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Szmer serca o charakterze turkotu rozkurczowego może wskazywać na:
1) izolowane zwężenie zastawki mitralnej; 2) zwężenie zastawki mitralnej czynnościowe w przebiegu niedomykalności zastawki aortalnej; 3) kardiomiopatii przerostowej z zawężaniem drogi odpływu; 4) duży lewo-prawy przeciek na poziomie przedsionków. 5) tetralogię Fallota z małym stopniem zwężenia drogi odpływu prawej komory. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W leczeniu izolowanego nadciśnienia skurczowego u osób starszych zalecane są:
1) leki moczopędne; 2) długodziałający dihydropirydynowy antagonista wapnia; 3) alfa-2 agonista o centralnym działaniu; 4) alfa-1-bloker o obwodowym działaniu. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| 78-letnia kobieta uskarża się na nawracające od roku wzrosty ciśnienia tętniczego dochodzącego do 230/120 mmHg z towarzyszącymi bólami głowy, uczuciem przyspieszonej pracy serca, bólami dławicowymi oraz zaczerwienieniem twarzy. Poza wymienionymi napadami ciśnienie tętnicze chorej pozostaje w granicach normy, nie przekraczając 130/80 mmHg. Wcześniej pacjentka na nic nie chorowała, a przed 6 miesiącami zmarł jej mąż po długiej chorobie. Zarówno badania biochemiczne, spoczynkowe EKG i obrazowe przeprowadzone w kierunku chorób nerek i endokrynopatii nie wykazały żadnych odchyleń. Podaj grupę najbardziej prawdopodobnych rozpoznań: |
|
|
Do leczenia nadciśnienia tętniczego (NT) lekami z grupy beta-blokerów kwalifikują się przede wszystkim chorzy:
1) z hiperreninemią; 2) ze współistniejącymi migrenami; 3) z żylakami przełyku; 4) z somatycznymi manifestacjami lęku; 5) z jaskrą. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Nieprawidłowości spoczynkowego EKG wstępnie wskazujące na arytmię jako przyczynę omdlenia obejmują następujące zmiany,
z wyjątkiem: |
|
| U 22-letniej kasjerki w sklepie po raz pierwszy w życiu wystąpiła minutowa utrata przytomności bez drgawek jak i objawów nietrzymania moczu czy stolca. Przed wystąpieniem omdlenia pacjentka odczuwała stopniowo narastające osłabienie, uczucie gorąca, duszności i niewielkie zaburzenia widzenia. Ciśnienie tętnicze zmierzone po raz pierwszy w życiu przez zespół Pogotowia Ratunkowego wynosiło 105/70 mmHg, a częstość pracy serca 82/min. W Izbie Przyjęć dyżurnego szpitala nie stwierdzono żadnych odchyleń w badaniu przedmiotowym jak i w badaniach dodatkowych. Jakie należy wdrożyć postępowanie? |
|
|
Dla arytmogennej dysplazji prawej komory następujące zdania są fałszywe:
1) istotą choroby jest zastępowanie tkanki mięśniowej tkanką tłuszczową i łączną; 2) pierwszym objawem choroby może być nagły zgon; 3) nigdy nie dochodzi do zajęcia procesem chorobowym lewej komory; 4) w ekg może występować fala epsilon; 5) częstoskurcz komorowy ma najczęściej morfologię RBBB. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Podstawowymi wskazaniami do przedłużonej resuscytacji krążeniowo-oddechowej są:
1) hipotermia; 2) porażenie prądem elektrycznym; 3) hiperkaliemia; 4) przedawkowanie leków; 5) zatrucia. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Zastosowanie stymulacji resynchronizującej w leczeniu niewydolności serca u pacjentów z blokiem lewej odnogi pęczka Hisa ma na celu: |
|
|
Amiodaron jest wartościowym lekiem antyarytmicznym, ale o szerokim profilu objawów ubocznych. Do objawów ubocznych amiodaronu należą:
1) zwłóknienie płuc; 2) niedoczynność tarczycy; 3) ataksja, drżenie grubofaliste; 4) nadczynność tarczycy; 5) depresja. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Kardiowersja elektryczna u osoby ze stymulatorem serca:
1) może być wykonywana bezpiecznie, ponieważ nie może mieć wpływu na układ stymulujący; 2) w celu zabezpieczenia przed przeprogramowaniem stymulatora należy przyłożyć do niego magnes; 3) należy stosować pozycję przednio-tylną elektrod defibrylujących; 4) odległość elektrody defibrylującej od stymulatora powinna wynosić 10-15cm; 5) konieczna jest pełna kontrola układu stymulującego po kardiowersji. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Różnicowanie utraty przytomności w przebiegu padaczki od omdlenia odruchowego lub w przebiegu choroby serca jest często dość trudne. Który z poniższych objawów najbardziej wskazuje na padaczkę jako przyczynę utraty przytomności: |
|
| 88-letnia kobieta została przyjęta do diagnostyki utrat przytomności. W wykonanym monitorowaniu rytmu serca metodą Holtera stwierdzono epizody napadowego bloku przedsionkowo-komorowego II stopnia typu Mobitz II w czasie czuwania z pauzami pomiędzy pobudzeniami komorowymi wynoszącymi 4 sekundy. Poza tym utrzymywał się rytm zatokowy 70-105/min. Najwłaściwszym sposobem postępowania jest: |
|
| W leczeniu części chorych z omdleniami wazowagalnymi stosowanie beta-blokerów opiera się na następujących mechanizmach działania tych leków: |
|
| 40-letni mężczyzna leczony przewlekle z powodu napadowego migotania przedsionków sotalolem 3 x 80 mg przyjęty został do szpitala z powodu nawracających utrat przytomności. Od 5 dni przyjmował erytromycynę z powodu infekcji górnych dróg oddechowych. Jaki jest najbardziej prawdopodobny mechanizm utrat przytomności u tego chorego: |
|
| 20-letni mężczyzna uprawiający bieganie podaje w wywiadzie kilkukrotne wystąpienie utraty przytomności zaraz po zaprzestaniu wysiłku fizycznego. Badanie przedmiotowe i EKG są prawidłowe. Najbardziej prawdopodobnym mechanizmem omdleń powysiłkowych występujących u tego mężczyzny jest: |
|
| Ocena wstępna wykonywana jako pierwszy etap w diagnostyce omdleń powinna zawierać: |
|
| Adenozyna może przerwać napad każdej z niżej wymienionych tachyarytmii, z wyjątkiem: |
|
| Zostajesz wezwany przez lekarza dyżurnego izby przyjęć do pacjenta z wszczepionym przed miesiącem kardiowerterem-defibrylatorem serca. U chorego w elektrokardiogramie rejestruje się oporny na leki nawracający, utrwalony częstoskurcz komorowy o częstości 160 uderzeń na minutę. Ponieważ brak jest interwencji kardiowertera-defibrylatora, lekarz dyżurny obawia się, że wszczepione urządzenie nie funkcjonuje prawidłowo. Który z poniższych problemów stanowi najprawdopodobniej przyczynę obecnego stanu pacjenta? |
|
|
Do poradni rozruszników serca trafia 50-letnia kobieta z implantowanym stymulatorem serca typu VVI z powodu całkowitego bloku przedsionkowo-komorowego. Pacjentka uskarża się na utraty przytomności podobne do tych, które występowały przed zabiegiem. Kontrolując stymulator stwierdzono jego prawidłowe parametry, prawidłowy próg stymulacji serca oraz prawidłową oporność jednobiegunowej komorowej elektrody. W badaniu elektrokardiograficznym 24 godzinnym metodą Holtera, zarejestrowano przerwy w elektrycznej stymulacji serca dochodzące do 6 sekund. W tym czasie rytm zastępczy kardiotopowy nie uwidocznił się.
W powyższym przypadku należy: |
|
| U chorego z jawnym zespołem WPW wykonano test z ajmaliną. Spowodowało to zablokowanie przewodzenia dodatkową drogą i zniosło elektrokardiograficzne cechy preekscytacji. Powyższy test świadczy o: |
|
| U 60-letniego mężczyzny dokonano chirurgicznej wymiany zastawki aortalnej z powodu jej zwapnienia. Po operacji wystąpił całkowity blok przedsionkowo-komorowy z zastępczym rytmem komorowym o częstości 35 uderzeń na minutę. W elektrokardiogramie ponadto rejestrowano zwolnienie częstości rytmu przedsionków do 45 uderzeń na minutę. Chorego zabezpieczono stymulacją zewnętrzną. Całkowity blok przedsionkowo-komorowy nie ustąpił i podjęto decyzję o wszczepieniu stymulatora serca na stałe. Najbardziej efektywne z hemodynamicznego punktu widzenia będzie wszczepienie na stałe stymulatora serca typu: |
|
