Kardiologia Wiosna 2004: testy egzaminacyjne do egzaminu PES
|
Pytanie
|
Odpowiedzi
|
|---|---|
| Osoby, u których w badaniu TEE stwierdzono obecność skrzepliny w lewym przedsionku, należą do chorych wysokiego ryzyka powikłań zatorowych po kardiowersji migotania lub trzepotania przedsionków i powinni być leczeni: |
|
| Szacuje się, że częstość występowania nagłej śmierci sercowej w Polsce na 1 mln mieszkańców na rok wynosi: |
|
| Optymalne początkowe ustawienie parametrów impulsu implantowanego na stałe stymulatora serca to impuls o: |
|
| Częstoskurcz dwukierunkowy to częstoskurcz: |
|
| Wektor fali delta u chorych z zespołem Wolfa-Parkinsona-White’a może być: |
|
| U chorych z kardiodepresyjnym typem zespołu wazowagalnego postępowaniem z wyboru jest zastosowanie: |
|
| U chorych z nadciśnieniem tętniczym i napadowym migotaniem przedsionków bez organicznej choroby serca przy przeroście lewej komory 1,4 cm lub większym, dla utrzymania rytmu zatokowego stosuje się: |
|
|
Wystąpienie bloku przedsionkowo-komorowego podczas trwania częstoskurczu wyklucza rozpoznanie:
1) nawrotnego częstoskurczu z węzła przedsionkowo-komorowego (AVNRT); 2) nawrotnego częstoskurczu przedsionkowo-komorowego (AVRT); 3) częstoskurczu przedsionkowego. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Do poradni rozruszników serca zgłosił się 60-letni pacjent z wszczepionym rozrusznikiem serca typu DDD. W wywiadzie uskarżał się na napady szybkiego bicia serca. W 24-godzinnym badaniu EKG metodą Holtera stwierdzono okresowy brak rejestracji endogennego załamka P przez elektrodę przedsionkową. Konsekwencją tej nieprawidłowości jest wysłanie impulsu przedsionkowego po upłynięciu okresu częstości podstawowej rozrusznika serca. Jednak ten impuls nie pobudza przedsionka, ponieważ znajduje się w okresie refrakcji po aktywacji zatokowej. Po AV delay następuje impuls komorowy. Wywołuje on pobudzenie komory z wsteczną aktywacją przedsionka, którą stymulator odczytuje jako sygnał do następnej stymulacji komory. Rozpoznano: |
|
| Obecność drogi dodatkowej, która przewodzi pobudzenia wstecznie, ustala się na podstawie charakterystyki wstecznej aktywacji przedsionków. W sytuacji prawidłowej przy stymulacji komór najwcześniejszą aktywację przedsionków stwierdza się w: |
|
| Kryteria elektrokardiograficzne pozwalające na wyodrębnienie grupy chorych zagrożonych nagłym zgonem są następujące: |
|
|
Nieprawidłowa czynność stymulatora serca wskutek wyładowania kardiowertera-defibrylatora (ICD) polega na:
1) krótkotrwałym wzroście progu stymulacji; 2) czasowej stymulacji asynchronicznej wskutek rejestracji szumu elektrycznego; 3) nakładania się na siebie zakresu stymulacji oraz zakresu wykrywania częstoskurczu; 4) podwójnym zliczaniu częstości rytmu serca; Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| U 40-letniego mężczyzny dokonano chirurgicznej naprawy ubytku w przegrodzie międzykomorowej. Po operacji wystąpił całkowity blok przedsionkowo-komorowy z zastępczym rytmem z łącza przedsionkowo-komorowego o częstości 45 uderzeń na minutę. Czynność węzła zatokowego była prawidłowa. W przebiegu hospitalizacji blok ten nie ustąpił i powzięto decyzję o wszczepieniu na stałe układu stymulującego. Najbardziej efektywne z ekonomicznego punktu widzenia i bez szkody dla chorego będzie wszczepienie rozrusznika serca typu: |
|
| Podczas badania elektrofizjologicznego, przy stymulacji komór, najwcześniejszą aktywację lewego przedsionka stwierdzono w potencjale zapisanym z elektrody wprowadzonej do zatoki wieńcowej. Droga dodatkowa, przewodząca wstecznie występuje: |
|
| Do poradni zaburzeń rytmu serca trafił chory po nagłym zatrzymaniu krążenia. W badaniu EKG stwierdzono blok prawej odnogi pęczka Hisa z uniesieniem odcinka ST w odprowadzeniach V1-V3. W badaniach dodatkowych (ECHO, biopsja m. sercowego, rezonans magnetyczny, koronarografia) nie stwierdzono organicznej choroby serca. Podczas badania elektrofizjologicznego programowana stymulacja elektryczna wywoływała częstoskurcz komorowy.Rozpoznaniem prawidłowym i najefektywniejszym leczeniem będzie: |
|
|
Pacjent 45-letni z rozpoznaną od kilku lat kardiomiopatią rozstrzeniową został przyjęty do szpitala po raz kolejny z objawami zaostrzonej niewydolności serca. Pod wpływem zastosowanego leczenia uzyskano poprawę - chory w klasie III wg NYHA. EKG - rytm zatokowy 80/min, blok lewej odnogi. Echokardiogram - wymiar rozkurczowy lewej komory: 70 mm, frakcja wyrzutowa: 30%, niedomykalność mitralna II st. Aktualnie stosowane leki: atenolol, furosemid, enalapril, kwas acetylosalicylowy. Dalsza modyfikacja terapii powinna uwzględnić:
1) spironolakton; 2) stymulację resynchronizującą komór; 3) karwedilol; 4) amiodaron; 5) implantację ICD. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Stosowanie spironolaktonu w niewydolności serca wymaga następujących środków ostrożności:
1) spironolakton może być włączony do leczenia, jeśli stężenie potasu <5,0mmol/L i stężenie kreatyniny <250μmol/L; 2) początkowa dawka wynosi 25mg/d; 3) wzrost poziomu potasu powyżej 5,5mmol/L wymaga odstawienia spironolaktonu; 4) kontrolny poziom potasu pomiędzy 5,0 a 5,5mmol/L nakazuje odstawienie spironolaktonu; 5) stosowanie spironolaktonu nie wymaga kontrolowania poziomu potasu ani kreatyniny. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Które twierdzenie dotyczące kardiomiopatii rozstrzeniowej jest prawdziwe? |
|
| Jaka jest najdokładniejsza metoda wykrywania poantracyklinowego uszkodzenia serca? |
|
| BNP - wybierz prawidłowe stwierdzenia: |
|
|
Chorzy po przeszczepie serca często rozwijają waskulopatię, którą najpewniej można rozpoznać dzięki badaniom:
1) biopsja endomyokardialna; 2) koronarografia; 3) IVUS (wewnątrznaczyniowa ultrasonografia); 4) badanie wewnątrznaczyniowe szybkości przepływu krwi metodą dopplerowską; 5) elektrokardiografia. Istotną wartość diagnostyczną posiada wykorzystanie badań: |
|
| U chorego l. 20 z kardiomiopatią przerostową (grubość przegrody międzykomorowej - 2,5cm), z nieutrwalonym częstoskurczem komorowym, bez omdleń, bez wywiadu nagłej śmierci sercowej w rodzinie, z hipotensją w trakcie próby wysiłkowej - prawidłowym postępowaniem w prewencji nagłej śmierci sercowej będzie: |
|
| Duże ryzyko nagłego zgonu sercowego u pacjentów z kardiomiopatią przerostową (HCM) występuje w przypadku defektu genu kodującego: |
|
| W postaci kardiomiopatii rozstrzeniowej z wczesnymi zaburzeniami przewodzenia typowe jest zaburzenie genu kodującego: |
|
| Najczęstszą przyczyną kardiomiopatii restrykcyjnej w krajach rozwiniętych jest: |
|
|
Który z wymienionych zestawów badań dodatkowych wnosi najwięcej do oceny stopnia zaawansowania skurczowej niewydolności serca:
1) echo serca; 2) 24-godzinny zapis ekg metodą Holtera; 3) poziom NT BNP; 4) 6-minutowy test marszu; 5) elektrokardiogram w spoczynku. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Zaostrzenie niewydolności serca może stanowić niepożądane działanie następujących leków:
1) niesterydowe leki przeciwzapalne; 2) trójcykliczne antydepresanty; 3) antybiotyki makrolidowe; 4) niektóre leki antyarytmiczne; 5) antagoniści aldosteronu. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wymień grupy leków, ocenianych w dużych badaniach klinicznych prowadzonych u chorych z niewydolnością serca, znamiennie obniżające śmiertelności w tej grupie chorych i zalecane w aktualnych wytycznych ESC:
1) nitraty i dihydralazyna; 2) inhibitory ACE; 3) digoksyna; 4) β-blokery; 5) statyny. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Która z podanych informacji dotycząca infekcyjnego zapalenia wsierdzia (IZW) wywołanego przez Staphylococcus aureus nie jest prawdziwa: |
|
|
Wskazaniem do leczenia zabiegowego w istotnej niedomykalności zastawki aortalnej jest/są:
1) III-IV klasa czynnościowa wg NYHA; 2) chorzy bez objawów klinicznych wady z prawidłową frakcją wyrzutową lewej komory w spoczynku, ale z obniżeniem się frakcji wyrzutowej wykazanym metodą echokardiografii obciążeniowej; 3) chorzy bezobjawowi z poszerzeniem aorty >55 mm; 4) chorzy bezobjawowi z zastawką dwupłatkową i aortą wstępującą poszerzoną >50 mm; 5) chorzy bezobjawowi z poszerzeniem wymiaru końcowoskurczowego lewej komory >55 mm. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| U bezobjawowego chorego ze zdiagnozowaną przed 10 laty wadą mitralną stwierdzono obecnie nadciśnienie płucne z ciśnieniem skurczowym w tętnicy płucnej >50 mmHg w spoczynku. Ciśnienie to: |
|
| Do Poradni Kardiologicznej została skierowana 36-letnia chora w 9 tygodniu pierwszej ciąży z implantowaną w pozycję mitralną protezą zastawkową dwudyskową. Chora stosuje leczenie Acenokumarolem w dawce 2 mg/dz uzyskując wskaźnik INR 2,5. Przed dwoma laty chora przebyła epizod zatorowości sytemowej. Właściwym sposobem leczenia przeciwzakrzepowego tej chorej przez najbliższe 3 tygodne jest: |
|
|
Wskazaniem do zamknięcia drożnego otworu owalnego jest:
1) wiek >55 roku życia; 2) współistnienie z tętniakiem przegrody międzyprzedsionkowej; 3) duży przeciek prawo-lewy w kontrastowym badaniu echokardiograficznym; 4) współistnienie z migotaniem przedsionków; 5) wykazanie mnogich zawałów mózgu w tomografii komputerowej. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Do leczenia IZW wywołanego przez Sternotrophomonas maltophilia wg zaleceń Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego zastosujesz:
1) tikarcilinę z kwasem klawulonowym; 2) amoxycilinę z kwasem klawulonowym; 3) kotrimoksazol; 4) cefazolinę; 5) ciprofloksacynę. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Operacja metodą Rastelliego: |
|
| U 24-letniej, wcześniej niediagnozowanej pacjentki, w 30 tygodniu ciąży stwierdzono mruk skurczowy na lewo od mostka i we wcięciu jarzmowym, szmer wyrzutowy z punctum maximum w punkcie Erba, 3/6, nie przenoszący się do pleców. Rytm miarowy 84/min, RR - 120/80 mmHg. Nie stwierdzono objawów niewydolności lewej komory, niewielkie obrzęki wokół kostek. Dane powyższe uzasadniają: |
|
| Który z poniższych objawów jest najlepszym klinicznym wskaźnikiem obecności dwupłatkowej zastawki aortalnej u pacjenta ze zwężeniem tej zastawki? |
|
| U 20-letniego mężczyzny, ze szmerem ciągłym w lewej okolicy podobojczykowej wykonano badanie RTG klatki piersiowej, które wykazało poszerzenie lewego przedsionka, lewej komory i poszerzoną aortę wstępującą oraz poszerzone, naczyniowe wnęki. Przezklatkowe badanie echokardiograficzne jest mało czytelne, ale potwierdziło dane radiologiczne w zakresie jam serca. Nie ma możliwości wykonania badania dopplerowskiego. Pacjenta należy skierować do dalszej diagnostyki podejrzewając: |
|
|
U chorych ze zwężeniem lewego ujścia tętniczego stwierdzono istotnie szybsze tempo zmian zastawkowych (progresję zwężenia) w przypadku:
1) palenia papierosów; 2) cukrzycy; . 3) hipercholesterolemii; 4) podwyższonego stężenia kreatyniny; 5) podwyższonego stężenia wapnia Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Nowoczesne zastawki bezstelażowe (stentless): |
|
| U pacjenta ze sztuczną zastawką mechaniczną w pozycji mitralnej, pomimo prawidłowego leczenia doustnym antykoagulantem wystąpił incydent zatorowania do OUN. W dalszym postępowaniu należy utrzymywać: |
|
| U pacjentki ze sztuczną zastawką aortalną, leczonej acenokumarolem stwierdzono wzrost INR i przedłużone krwawienie miesięczne. Przyczyną mogło być równoczesne przyjmowanie: |
|
| Który z poniższych objawów nie jest charakterystyczny dla przewlekłej niedomykalności zastawki aorty: |
|
|
Kalcyfikacja pierścienia mitralnego wiąże się z:
1) częstszym występowaniem zaburzeń przewodnictwa; 2) częstszymi nawrotami migotania przedsionków; 3) koniecznością profilaktyki infekcyjnego zapalenia wsierdzia; 4) większą zapadalnością na zawał serca; 5) nadwagą. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Spośród substancji wydzielanych przez śródbłonek właściwości wazokonstrykcyjnych nie posiada: |
|
| 67-letni otyły mężczyzna z nadciśnieniem tętniczym został skierowany z powodu silnej duszności. W badaniu fizykalnym stwierdzono „tachykardię 100”, umiarkowane objawy bronchospastyczne. Radiologicznie uwidoczniono cechy umiarkowanego, przewlekłego zastoju w krążeniu małym, a w badaniu echokardiograficznym stwierdzono wymiar późnoskurczowy lewej komory 54 mm, z przerostem jej ścian oraz objaw „60/60”. Ponadto stwierdzono stężenie BNP 100 ng/ml. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących opisanego przypadku jest prawdziwe: |
|
|
Do czynników ryzyka zatorowości płucnej zaliczamy:
1) unieruchomienie trwające >3 dni w ciągu ostatnich 4 tyg., niedowład kończyny dolnej, przebytą zakrzepicę żył głębokich; 2) stosowanie doustnych antykoagulantów, złamanie kości kończyny dolnej, okres poporodowy; 3) zabieg chirurgiczny w ciągu ostatnich 12 tyg., okres poporodowy, zatorowość płucną w wywiadzie rodzinnym; 4) złamanie kości kończyny górnej, niewydolność serca, leczenie beta-blokerami; 5) zakrzepicę żył głębokich w wywiadzie rodzinnym, nowotwór w ciągu ostatnich 6 miesięcy, niewydolność serca. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Arytmogenną dysplazję prawej komory rozpoznajemy na podstawie typowych kryteriów, do których zaliczamy wszystkie,
z wyjątkiem: 1) braku tkanki mięśniowej w biopsji prawej komory; 2) obecności fali epsilon lub poszerzenia zespołów QRS >110 ms w odprowadzeniach V1-V3; 3) nawracającego częstoskurczu komorowego o morfologii bloku lewej odnogi pęczka Hisa; 4) obecności tkanki włóknisto-tłuszczowej w biopsji endomiokardialnej prawej komory; 5) segmentarnej akinezy lub dyskinezy prawej komory w badaniu echokardiograficznym. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Do czynników ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego uwzględnianych w stratyfikacji ryzyka u chorych z nadciśnieniem tętniczym wg wytycznych Europejskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego i Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego należą:
1) choroba tętnic obwodowych; 2) dławica piersiowa; 3) otyłość brzuszna; 4) białko C-reaktywne ≥1 mg/dl; 5) kreatynina >1,5 mg/dl. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Badania strukturalne białek i genów wykazały, że główną przyczyną zespołu Marfana są zaburzenia struktury: |
|
