Diabetologia Jesień 2010: testy egzaminacyjne do egzaminu PES
|
Pytanie
|
Odpowiedzi
|
|---|---|
|
W pierwotnej analizie badania DCCT (rok 1993) wykazano, że intensywna kontrola glikemii w cukrzycy typu 1 jest korzystna w:
1) prewencji pierwotnej retinopatii; 2) zapobieganiu progresji retinopatii; 3) prewencji pierwotnej nefropatii; 4) zapobieganiu progresji nefropatii; 5) prewencji epizodów sercowo-naczyniowych. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Lek, który wykazał korzystne działanie w prewencji makroangiopatii w cukrzycy typu 2 u osób otyłych w pierwotnej analizie badania UKPDS (rok 1998) to: |
|
| W badaniu DCCT oceniano: |
|
| Wskaż zdanie dotyczące badania DCCT, które jest nieprawdziwe: |
|
| Poniżej podano akronimy pięciu dużych badań klinicznych w diabetologii. Wskaż badanie, które nie dotyczyło cukrzycy typu 2: |
|
| Wskaż zdanie nieprawdziwe w świetle wyników dużych badań klinicznych w cukrzycy typu 2: |
|
| U podłoża cukrzycy HNF1A MODY leży defekt wydzielania insuliny, dlatego lekami z wyboru są pochodne sulfonylomocznika. |
|
| W kohorcie interwencji wtórnej w pierwszym roku badania DCCT w grupie leczonej intensywnie doszło do progresji retinopatii cukrzycowej, ponieważ gwałtowna poprawa wyrównania metabolicznego w cukrzycy typu 1 może prowadzić do przejściowego pogorszenia stanu siatkówki chorego. |
|
| Pomiar wskaźnika kostka-ramię (ABI) służy do oceny zaburzeń unaczynienia stopy chorego na cukrzycę, a jego wynik powyżej 1 zawsze świadczy o prawidłowym ukrwieniu kończyny. |
|
| U chorego z cukrzycą w ostrej fazie udaru mózgu istotne jest właściwe monitorowanie glikemii i leczenie insuliną w celu utrzymania następującego stężenia glukozy we krwi: |
|
| U 50-letniego chorego z cukrzycą typu 1, nadciśnieniem tętniczym i dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku chorób układu krążenia, w prewencji pierwotnej choroby wieńcowej należy zastosować przy braku przeciwwskazań kwas acetylosalicylowy (ASA) w dawce dobowej: |
|
| 68-letnia chora z cukrzycą typu 2 od 4 lat została hospitalizowana z powodu ostrego zespołu wieńcowego (OZW) bez uniesienia odcinka ST. Pacjentka leczona dotychczas doustnie (glimepiryd 2 mg/d, metformina 3 x 850 mg), z dobrą kontrolą glikemii, nie stwierdzono występowania przewlekłych powikłań cukrzycy. W wywiadzie nadciśnienie tętnicze i nadwaga (BMI 27 kg/m2). W trakcie hospitalizacji początkowo zastosowano dożylną insulinoterapię, a następnie podawano chorej insulinę podskórnie uzyskując dobre wyrównanie metaboliczne. Jak leczyć pacjentkę po zakończeniu hospitalizacji? |
|
| W ostrym zespole wieńcowym rekomenduje się normalizację glikemii za pomocą dożylnego wlewu insuliny w stanach „względnej hiperglikemii”. Według Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego (PTD) za względną hiperglikemię należy uznać glikemię: |
|
| Wskaż zdanie fałszywe dotyczące hiperglikemii w ostrej fazie udaru niedokrwiennego mózgu: |
|
| Tiazolidynediony są lekami obarczonymi istotnymi działaniami niepożądanymi. Które z nich wykryto dopiero w trakcie dużego badania klinicznego porównującego skuteczność i bezpieczeństwo rosiglitazonu z metforminą i glibenklamidem (ADOPT)? |
|
| W badaniu ADVANCE porównywano efekty intensywnego leczenia cukrzycy z wynikami leczenia standardowego, opartego na obowiązujących w danym kraju wytycznych i zaleceniach klinicznych. Intensywna terapia cukrzycy była związana ze zmniejszeniem ryzyka wystąpienia lub nasilenia: |
|
| W badaniu ADVANCE wykazano, że łączne stosowanie intensywnej terapii cukrzycy typu 2 i nadciśnienia tętniczego: |
|
|
Na podstawie danych z badania ADVANCE określono parametry ciśnienia tętniczego, które charakteryzują się największą przydatnością w ocenie ryzyka sercowo-naczyniowego. W ocenie uwzględniono:
1) skurczowe ciśnienie tętnicze; 2) rozkurczowe ciśnienie tętnicze; 3) ciśnienie tętna; 4) średnie ciśnienie tętnicze. Które z wyżej wymienionych parametrów okazały się najbardziej przydatne w ocenie ryzyka wystąpienia powikłań sercowo-naczyniowych? |
|
|
W przypadku których z niżej wymienionych leków wykazano, że ich stosowanie w stanach nietolerancji glukozy zmniejsza ryzyko rozwoju cukrzycy?
1) akarboza; 2) glargina; 3) gliklazyd; 4) glimepiryd; 5) metformina; 6) nateglinid; 7) ramipryl; 8) rosiglitazon; 9) walsartan; 10) wildagliptyna. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| W badaniu NAVIGATOR, w którym brały udział osoby z nietolerancją glukozy, stwierdzono, że stosowanie przez 5 lat nateglinidu w dawce 3 x 60 mg, leku stymulującego posiłkowe wydzielanie insuliny wraz z modyfikacją stylu życia: |
|
| W badaniu NAVIGATOR, w którym brały udział osoby z nietolerancją glukozy, stwierdzono, że stosowanie przez 5 lat walsartanu w dawce dobowej 160 mg, antagonisty receptora angiotensynowego, wraz z modyfikacją stylu życia: |
|
| U 62-letniego mężczyzny, z cukrzycą typu 2 od 9 lat i niedawno rozpoznaną chorobą niedokrwienną serca o stabilnym przebiegu, niepalącego, BMI 32,3 kg/m2, HbA1c 8,3%, RR 135/75 mmHg, leczonego gliklazydem i metforminą, stwierdzono stężenie cholesterolu całkowitego w surowicy 212 mg/dl, LDL 117 mg/dl, HDL 36 mg/dl, a trójglicerydów 173 mg/dl. Dążąc do redukcji ryzyka sercowo-naczyniowego i kierując się wynikami badania ACCORD jakie leczenie hipolipemizujące należy zalecić temu choremu? |
|
| Wyniki części obserwacyjnej badania UKPDS, trwającej w latach 1997-2007, wskazują, że jeden rodzaj farmakoterapii przeciwcukrzycowej tak trwale obniża ryzyko wystąpienia zawału serca, że utrzymuje się ono na niższym poziomie także po zaprzestaniu przyjmowania tego leku. Którego leku dotyczy ta obserwacja? |
|
|
Pierwsze analizy wyników badania ACCORD wskazywały, że intensywna terapia cukrzycy typu 2 dążąca do uzyskania wartości HbA1c < 6,0% jest związana z 22% wzrostem śmiertelności w ciągu 3,5 roku. Obecnie jednak wykazano, że korzyść z leczenia intensywnego odnieśli w tym badaniu pacjenci chorujący na cukrzycę od niedawna, bez powikłań naczyniowych, z wartością HbA1c bliską prawidłowej lub wprost osiągający wyznaczony cel leczenia (HbA1c < 6,0%). Które spośród niżej wymienionych twierdzeń wyjaśniają to zjawisko?
1) pacjentom z krótkim wywiadem choroby łatwiej jest utrzymać niską wartość HbA1c, chociażby dlatego, że zachowana jest u nich sekrecja insuliny; 2) pacjenci bez powikłań bardziej starannie przestrzegają zaleceń, gdyż chcą całkowicie uniknąć rozwoju powikłań; 3) utrzymywanie niskiej wartości HbA1c u osób bez powikłań naczyniowych skutecznie hamuje wystąpienie tych powikłań; 4) w początkowym okresie leczenia hipoglikemie, oddziałujące bardzo niekorzystnie na mięsień sercowy, występują rzadko. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
39-letnia nauczycielka z cukrzycą typu 2, w 8 tygodniu 3-ciej ciąży skiero-wana została do poradni diabetologicznej przez prowadzącego lekarz położnika
w celu oceny stopnia wyrównania cukrzycy oraz ewentualnej modyfikacji leczenia. Wywiad: Cukrzyca typu 2 rozpoznana przed 4-ma laty w trakcie badań okresowych. W tym okresie występowały objawy wzmożonego pragnienia, utrata masy ciała o około 3 kg. Pacjentka rodziła 2 x, ostatni poród przed 9 laty. Masa urodzeniowa dziecka 4300 g. Dzieci zdrowe. Wywiad rodzinny: cukrzyca typu 2 u matki oraz starszej siostry. Dotychczasowe leczenie: Glimepiryd 1 x 2 mg rano, Metformina 3 x 500 mg. Badanie przedmiotowe: wzrost 165cm, waga 75 kg, BMI 27kg/m2, RR 130/70. Badania dodatkowe: HbA1c 6,3%, glukoza na czczo 105 mg%, 2 godziny po śniadaniu 140 mg%, 2 godziny po obiedzie 145 mg%, 2 godz. po kolacji 130mg%. Kreatynina 0,7mg%, badanie ogólne moczu prawidłowe. Lipidogram: cholesterol całkowity 210mg%, Triglicerydy 170 mg%, LDL 115mg%, HDL 52 mg%. Dno oka bez zmian cukrzycowych. Zgodnie z zaleceniami klinicznymi PTD w przypadku tej pacjentki należy: |
|
| 66-letni emeryt z cukrzycą typu 2 dotychczas leczony Glimepirydem w dawce 4mg rano zgłosił się do lekarza chirurga z powodu obecności czyraka w okolicy karkowej z podwyższoną temperaturą ciała do 38 stopni C. Chirurg po nacięciu czyraka, ewakuacji ropy, zastosował antybiotyk i odesłał pacjenta do diabetologa. Wywiad: cukrzyca typu 2 rozpoznana przed 7-miu laty. Początek choroby przebiegał z silnie wyrażonymi objawami klinicznymi: utratą masy ciała o około 5 kg w ciągu 2-ch miesięcy, wzmożonym pragnieniem, wielomoczem. Przez kilka miesięcy po rozpoznaniu cukrzycy pacjent był leczony mieszanką insulinową w 2-ch wstrzyknięciach na dobę. Po czym odstawiono insulinę - zastosowano Glimepiryd w dawce 2mg rano. Od około 2-ch lat otrzymuje Glimepiryd w dawce 4 mg. Powikłania cukrzycy: retinopatia prosta. Choroby współistniejące: nadciśnienie tętnicze (leczenie: Tritace 1x10mg, Diuresin 1x 1). Przerost prostaty - stosuje Doxar 2mg/noc. Przewlekła stabilna choroba wieńcowa - leczenie Bisocard 1 x 5 mg, Acard 1x 75mg, Zocor 20mg. Badanie przedmiotowe: wzrost 175 cm, masa ciała 84 kg, BMI 27,4 kg/m2, RR 140/85mmHg. Badania dodatkowe: HbA1c 8,0%, Lipidogram: cholesterol całkowity 220mg%, Triglicerydy 180mg%, LDL 143mg%, HDL 43mg%, kreatynina 0,9mg%, mocz prawidłowy, ALT 20 IU/L, AST 16 IU/L. Poziomy glukozy: na czczo 170mg%, 2 godz. po posiłkach 220-250mg%. Wobec powyższych danych wdrożono insulinoterapię w 3-ch wstrzyknięciach na dobę, reedukując chorego w zakresie wykonywania iniekcji oraz modyfikacji dawek insuliny. Po miesiącu stosowania w/w schematu leczenia cukrzycy oraz całkowitego wyleczenia czyraka pacjent zgłosił się na wizytę kontrolną. Schemat aktualnie stosowanej terapii: Ins. Actrapid 8j przed śniadaniem, Ins. Actrapid 8j przed obiadem, Insulina Mixtard 30-10j przed kolacją. Profil glikemii w badaniach samokontrolnych przedstawia się następująco: glukoza na czczo 175 mg%, 2-godz. po śniadaniu 140 mg%, 2-godz. po obiedzie 170mg%, 2-godz.po kolacji 156mg%, 3.00 165mg%. Jak zmodyfikujesz dotychczasowe leczenie pacjenta? |
|
| Wskazaniem do stosowania osobistej pompy insulinowej u dziecka z cukrzycą typu 1 nie jest: |
|
|
48-letni mężczyzna, z cukrzycą typu 2, nadciśnieniem tętniczym, kierowca zawodowy, palacz papierosów, zgłosił się do poradni diabetologicznej z powodu dekompensacji cukrzycy. Wywiad: Cukrzycę rozpoznano przed 6-ma laty. Nadciśnienie tętnicze od 8 lat. Od 2-ch miesięcy pacjent zgłasza suchość jamy ustnej, utratę masy ciała o ok.2 kg, nykturię. Ponadto uczucie ucisku w okolicy zamostkowej w trakcie pracy na działce, ustępujące po odpoczynku, suchy męczący kaszel nasilający się w godzinach porannych. Pali 20 papierosów/dobę od kilkunastu lat. Schemat aktualnie stosowanej terapii: Gliklazyd MR 120mg rano, Metformina 850 mg wieczorem, Remipril 10mg rano, Amlodypina 10mg wieczorem. Badanie przedmiotowe: wzrost 180 cm,
BMI 30 kg/m2, RR 150/100 mmHg, masa ciała 96kg. Badania dodatkowe: Lipidogram: cholesterol całkowity 240mg%. Triglicerydy 250mg%, LDL 145mg%, HDL 38mg%, Kreatynina 1,1mg%, HbA1c 8,5 mg%, AST-44 IU/L, ALT-65 IU/L, Mocz bez zmian. Dno oka: zmiany nadciśnieniowe II stopnia. EKG: Rytm zatokowy 90/min, normogram, poj. pobudzenia dodatkowe nadkomorowe, płaskie załamki T w I, AVL, poziome obniżenia ST o 1mm w V4-V6. Dobowe profile glikemii w samokontroli: na czczo 162mg%, 2 godz. po śniadaniu 243mg%, 2 godz. po obiedzie 220 mg%, 2 godz. po kolacji 250mg%. Zaproponuj dalsze postępowanie lekarskie: |
|
| Pojawiają się w surowicy krwi jako jedne z pierwszych przeciwciał, umożliwiając bardzo wczesną diagnostykę osób zagrożonych rozwojem cukrzycy typu 1. Wysokie miana tych przeciwciał korelują z wiekiem zachorowania u dzieci z cukrzycą typu 1 poniżej 5 roku życia. Opis ten dotyczy przeciwciał: |
|
| 62-letni mężczyzna, skierowany został do oddziału chorób wewnętrznych z powodu dekompensacji cukrzycy. W wywiadzie cukrzyca t 2 rozpoznana przed 9- laty. Aktualne leczenie: dieta, maksymalne dawki pochodnych sulfonylomocznika i metforminy. Nadciśnienie tętnicze od 6 lat leczone β-Blokerem, diuretykiem tiazydowym. Wywiad rodzinny: cukrzyca w późnym wieku u matki, nadciśnienie i przebyty udar mózgu u ojca. Badanie przedmiotowe BMI 29kg/m2; RR 140/85mmHg; Badania dodatkowe: HbA1c =8,1%; kreatynina 0,9mg%, GFR 124 ml/min, microalbuminuria = 155 mg/24 h; 124mg/24h; badanie ogólne moczu, poza glukozurią prawidłowe, CRP w normie, białko całkowite w surowicy= 6,9g/l; chol. cał.=250mg/dl; HDL=31 mg/dl, LDL=165mg/dl, TG=180mg/dl, K=4,3 mmol/l, rkz prawidłowa. Dno oka - zmiany nadciśnieniowe I stopnia. USG brzucha: nerki lokalizacji, wielkości i echostruktury prawidłowej. Rozpoznano: cukrzycę t. 2 w stadium niewyrównania, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia lipidowe, podejrzenie cukrzycowej choroby nerek w stadium I. Zalecono: stosowanie diety cukrzycowej, redukcję masy ciała, umiarkowany wysiłek fizyczny, mieszankę analogową 2 x dz., Metforminę 1500 mg, statynę, inhibitor konwertazy angiotensyny, β-bloker oraz okresową kontrolę w poradni diabetologicznej i przynajmniej 1x w roku w poradni nefrologicznej. Ten sam mężczyzna został skierowany przez lekarza rodzinnego do poradni nefrologicznej po 14 miesiącach od hospitalizacji - powód: pojawienie się białkomoczu w badaniu ogólnym moczu. Zgłaszane dolegliwości: spadek masy ciała o 4 kg w ciągu ostatniego półrocza, osłabienie. Fizykalnie: RR 140/75 mmHg, ASM około 75/min., ślad obrzęków na podudziach, bez objawów infekcji, węzły chłonne obwodowe niepowiększone, brzuch miękki, płuca bez zmian opukowych i osłuchowych. W badaniach laboratoryjnych: HbA1c= 7,2 %; hipercholesterolemia, morfologia prawidłowa, kreatynina 1,3 mg%, K-4,2 mmol/l. Mocz badanie ogólne białkomocz 235mg/dl, białkomocz dobowy = 4327 mg/dobę, białko całkowite 8,1 g/dl, CRP = 5. USG brzucha, jak poprzednio, rtg płuc bez zmian, markery nowotworowe ujemne. Jakie powinno być dalsze postępowanie u tego pacjenta? |
|
| Początek działania po ok. 15 minutach, szczyt działania po 1-2 godzinach i czas trwania działania do 4 godzin to opis działania insuliny o typie: |
|
|
35-letnia kobieta, sekretarka w 26 tygodniu 3-ciej ciąży skierowana została do poradni diabetologicznej z powodu nieprawidłowego testu doustnego obciążenia 50 g glukozy. Wywiad: pacjentka rodziła 2 x siłami natury. Masa urodzeniowa dzieci 3400g, 4200g. Dzieci zdrowe. W aktualnej ciąży dotychczas przybrała na wadze 12,5 kg. Chorób przewlekłych ani przebytych nie podaje. W poprzednich ciążach nie była diagnozowana w kierunku cukrzycy ciążowej. Wywiad rodzinny: cukrzyca typu 2 u matki. Przebyta cukrzyca ciążowa u siostry. Badanie przedmiotowe: wzrost 167cm, BMI 25kg/m2, masa ciała 71kg. RR 120/70. Badania dodatkowe: lipidogram: cholesterol całkowity 175 mg%, triglicerydy 189mg%, LDL 102mg%, HDL 68 mg%, doustny test 50 g glukozy 167 mg% po 1. godzinie. morfologia, mocz, TSH prawidłowe. Jakie powinno być dalsze postępowanie u tej pacjentki?
a.edukacja w zakresie stosowania diety cukrzycowej oraz w zakresie prowadzenia badań samokontrolnych poziomu glukozy na czczo i w 1 godz. po posiłkach. b.edukacja w zakresie stosowania diety cukrzycowej oraz wykonanie po 2-ch tygodniach testu diagnostycznego z 75 g glukozy. c.badanie HbA1c celem ustalenia dalszego postępowania. d.jak najszybsze wykonanie testu diagnostycznego z 75 g glukozy. e.edukacja w zakresie stosowania diety cukrzycowej oraz w zakresie stosowania badań samokontrolnych poziomu glukozy na czczo i w 1 godz. po posiłkach, ponowne badanie diagnostyczne w 32 tygodniu ciąży. |
|
|
65-letni mężczyzna z cukrzycą typu 2 przyjęty został do oddziału kardiologii z powodu rozpoznania ostrego zespołu wieńcowego. Wywiad: cukrzyca typu 2 od 4 lat. Do czasu hospitalizacji pacjent był leczony Glimepirydem 2 mg rano, Metforminą 2 x 850mg. Wywiad rodzinny: cukrzyca typu 2 u matki, przebyty udar mózgu w wieku 80 lat u ojca. Choroby współistniejące: nadciśnienie tętnicze od 15 lat, choroba niedokrwienna serca, przerost prostaty. Badanie przedmiotowe: waga 108kg, wzrost 179cm,
BMI 33,7kg/m2, RR 150/90. Badania dodatkowe: HbA1c 6,7%, kreatynina 1,3 mg%, badanie ogólne moczu prawidłowe, lipidogram: cholesterol c. 250 mg%, triglicerydy 170mg%. LDL 130mg%, HDL 46 mg%. W pierwszej dobie hospitalizacji prowadzono insulinoterapię we wlewie dożylnym z glukozą a następnie podawano insulinę systemem intensywnej insulinoterapii wg schematu: Ins. Actrapid 8j przed śniadaniem, Ins. Actrapid 6j przed obiadem, Ins. Actrapid 6j przed kolacją, Ins. Insulatard 8j o godz.22.00. Profil glikemii przedstawiał się następująco: na czczo 110mg%, 2 godz. po śniadaniu 140mg%, 2 godz. po obiedzie 126mg%, 2 godz. po kolacji 134mg%. Jaki powinien być schemat leczenia hipoglikemizującego u tego pacjenta po wypisaniu ze szpitala? |
|
| Zdanie A: „Hipoteza higieny” to ograniczenie kontaktu z infekcjami wirusowymi, bakteryjnymi lub parazytologicznymi w okresie noworodkowym i wczesnego dzieciństwa poprzez wzrost kultury sanitarnej częstsze używanie środków czystości oraz jednorazowych materiałów pielęgnacyjnych. Zdanie B: „Hipoteza higieny” może sprzyjać predyspozycji do rozwoju cukrzycy typu 1. |
|
| Do czynników predysponujących do wystąpienia hipoglikemii nie należy: |
|
| Do mechanizmów rozwoju przewlekłych powikłań cukrzycy nie należy: |
|
| Spośród licznych metod pomiaru insulinooporności „złotym standardem” do jej oceny uznaje się: |
|
| Objawy bólowe w przebiegu cukrzycowej polineuropatii symetrycznej obwodowej występują wyłącznie przy pogorszeniu kontroli metabolicznej cukrzycy (A), ponieważ hiperglikemia jest głównym czynnikiem patogenetycznym neuropatii cukrzycowej (B). |
|
|
63-letni mężczyzna z cukrzycą t.2, dobrze wyrównaną metabolicznie, skierowany został przez lekarza POZ do Poradni Neurochirurgicznej z powodu rwy kulszowej prawostronnej i braku uzyskania poprawy po stosowanym od 1,5 miesiąca leczeniu zachowawczym. Objawy kliniczne w postaci bólu uda i pośladka prawego z towarzyszącymi parestezjami w obrębie uda i podudzia pojawiły się dość nagle, nie były poprzedzone urazem i nasilały się w godzinach nocnych.
W badaniu neurologicznym stwierdzono następujące odchylenia: -osłabienie siły mięśniowej i zaniki mięśnia czworogłowego uda prawego, -prawostronne zniesienie odruchu kolanowego, Wyniki wykonanych badań dodatkowych: -rtg kręgosłupa-drobne zmiany zwyrodnieniowe w odcinku L-S, -MRI-bez objawów dyskopatii. Na podstawie powyższego obrazu klinicznego i wyników badań ustal rozpoznanie: |
|
| U pacjenta z cukrzycą t.2 o chwiejnym przebiegu z powodu neuropatii układu pokarmowego manifestującej się gastroparezą, w celu poprawy wyrównania metabolicznego cukrzycy należy zastosować: |
|
| W celu zwolnienia czynności serca u pacjenta z cukrzycą powikłaną neuropatią wegetatywną układu sercowo-naczyniowego, bez choroby niedokrwiennej serca, dobre efekty można uzyskać stosując: |
|
| 65-letnia kobieta, z 9-cio letnim wywiadem cukrzycy t.2, leczona metodą skojarzoną (2 leki doustne i insulina NPH), bez uzyskiwania dobrej kontroli metabolicznej w ciągu ostatnich kilku miesięcy, z nadciśnieniem tętniczym (w leczeniu ramipryl, amlodypina, indapamid), zgłosiła się do lekarza rodzinnego z powodu trwającego od dnia poprzedniego pogorszenia samopoczucia, osłabienia, uczucia duszności, łatwego męczenia. W badaniu przedmiotowym: nie stwierdzono objawów infekcji układu oddechowego, krążeniowo i oddechowo wydolna, czynność serca miarowa 125/min., tony ciche, głuche, bez patologicznych szmerów nad zastawkami, RR:140/80. Oznaczony glukometrem poziom glikemii-205mg/dl. W trakcie wizyty w Poradni doszło do nagłego zatrzymania krążenia. Podjęte czynności resuscytacyjne nieskuteczne. W badaniu EKG spoczynkowym, wykonanym 3 miesiące wcześniej: Rytm zatokowy 118/min. Sinistrogram. Niespecyficzne zmiany S-T. QT=396ms (norma). Wskaż najbardziej prawdopodobna przyczynę nagłego zgonu: |
|
|
Do ustalenia rozpoznania neuropatii cukrzycowej wystarczające jest:
1) występowanie typowych objawów podmiotowych; 2) stwierdzenie odchyleń w przedmiotowym badaniu neurologicznym; 3) stwierdzenie typowych zaburzeń w wynikach badań elektrofizjologicznych; 4) wykluczenie innych przyczyn uszkodzenia układu nerwowego u pacjenta z cukrzycą. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W leczeniu przyczynowym neuropatii cukrzycowej zastosowanie mają między innymi:
1) kwas alfaliponowy, ponieważ jest jednym z najsilniejszych zmiataczy wolnych rodników; 2) pregabalina, ponieważ ma budowę zbliżoną do GABA, który odgrywa rolę neuroprzekaźnika; 3) benfotiamina, ponieważ w dużych stężeniach aktywuje transketalazę, dzięki czemu nie dochodzi do pobudzenia szlaków metabolicznych biorących udział w patogenezie przewlekłych powikłań cukrzycy; 4) inhibitory ACE, ponieważ powodują rozszerzenie naczyń i poprawę przepływu krwi przez vasa nervorum; 5) lignocaina, ponieważ wywiera działanie stabilizujące na błonę komórkową. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| 52-letni mężczyzna, z nadciśnieniem tętniczym, otyłością typu brzusznego, od 3-ch miesięcy leczony z powodu cukrzycy t.2 (początkowo insuliną z powodu znacznej hiperglikemii, następnie metforminą), skierowany został do Poradni Neurologicznej z powodu silnych dolegliwości bólowych ze strony kończyn dolnych o charakterze pieczenia w obrębie stóp, które pojawiły się od czasu rozpoczęcia leczenia cukrzycy i nie ustępowały mimo zastosowania leków przeciwbólowych, NLPZ, następnie Tramalu. W badaniu neurologicznym: CUN-bez odchyleń, nerwy czaszkowe nieuszkodzone, kończyny górne-siła i napięcie mięśniowe prawidłowe, odruchy fizjologiczne prawidłowo zachowane, patologicznych brak, czucie powierzchowne i głębokie prawidłowe, kończyny dolne-siła i napięcie mięśniowe prawidłowe, odruchy skokowe i kolanowe prawidłowo zachowane, odruchów patologicznych nie stwierdzono, niecharakterystyczne zaburzenia czucia powierzchownego, czucie głębokie zachowane prawidłowo. Wyniki badań elektrofizjologicznych prawidłowe. Rtg i MRI kręgosłupa poza drobnymi zmianami zwyrodnieniowymi bez innych odchyleń. W powyższym przypadku klinicznym należy ustalić rozpoznanie: |
|
|
Spośród testów czynnościowych "baterii Ewinga" wykorzystywanych do diagnostyki neuropatii układu sercowo-naczyniowego:
1) test Valsavy jest najbardziej czułym testem i służy do monitorowania zaawansowanej neuropatii autonomicznej; 2) test głębokich oddechów ocenia część przywspółczulną układu autonomicznego i jego nieprawidłowy wynik przemawia za stadium początkowym neuropatii autonomicznej; 3) nieprawidłowy wynik testu pionizacji (hipotonia ortostatyczna) jest charakterystyczny dla pośredniego stadium zaawansowania neuropatii wegetatywnej; 4) analiza zmiany częstości akcji serca w czasie testu pionizacji ocenia funkcje układu współczulnego; 5) test izometrycznego skurczu mięśni przedramienia ocenia funkcje układu współczulnego. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Cukrzycę mogą wywołać następujące schorzenia endokrynologiczne, z wyjątkiem: |
|
| Dla rozpoznania cukrzycy w przebiegu mukowiscidozy konieczne jest: |
|
| Kobieta lat 56, zgłosiła się do szpitala z powodu osłabienia, braku łaknienia, dolegliwości bólowych w obrębie brzucha, wzmożonego pragnienia, oraz postępującego spadku masy ciała o ok.7 kg. Przy przyjęciu: wzrost 160 cm, waga 56 kg, obwód talii 78 cm. Badaniem przedmiotowym stwierdzono: wychudzenie, oraz niewielką tkliwość w okolicy śródbrzusza. W badaniach laboratoryjnych stężenie glukozy we krwi 206 mg/dl, w moczu ślad obecności glukozy i dodatni (+) aceton. Dla ustalenia ostatecznego rozpoznania w pierwszej kolejności należy przeprowadzić dodatkowe badanie diagnostyczne: |
|
| Zwiększone ryzyko współistnienia cukrzycy obserwuje się w następujących chorobach, z wyjątkiem: |
|
