Nefrologia Jesień 2013: testy egzaminacyjne do egzaminu PES
|
Pytanie
|
Odpowiedzi
|
|---|---|
|
Do hiponatremii z hipowolemią prowadzi:
1) stosowanie diuretyków tiazydowych; 2) przemieszczenie wody do uszkodzonych komórek w rabdomiolizie; 3) centralny niedobór hormonu antydiuretycznego; 4) niedobór mineralo- i glikokortykosteroidów; 5) zaburzenia ośrodkowe po operacjach neurochirurgicznych. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Do kryteriów diagnostycznych zespołu nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego należą:
1) obrzęki; 2) zmniejszenie efektywnej osmolalności płynu pozakomórkowego; 3) normowolemia; 4) nadciśnienie; 5) osmolalność moczu > 100 mOsm/kg H2O. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Przyczynami hipokaliemii mogą być:
1) guzy wytwarzające reninę; 2) leczenie antagonistami aldosteronu; 3) zespół Barttera; 4) wszczepienie moczowodów do esicy; 5) zespół lizy guza. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Do cech zespołu nerczycowego należą:
1) białkomocz > 3,5 g/dobę/1,73 m² powierzchni ciała; 2) postępujący ubytek filtracji kłębuszkowej; 3) obrzęki; 4) nadciśnienie; 5) hipoalbuminemia. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Zespół nefrytyczny charakteryzuje się występowaniem:
1) białkomoczu > 3,5 g/dobę; 2) nadciśnienia tętniczego; 3) krwinkomoczu; 4) obrzęków; 5) skąpomoczu. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Klinicznym kryterium rozpoznania gwałtownie postępującego przebiegu glomerulopatii jest spadek filtracji kłębuszkowej w okresie trzech miesięcy o: |
|
|
Podstawowymi wskazaniami do biopsji nerki są:
1) zespół nerczycowy; 2) nadciśnienie tętnicze o niejasnej przyczynie z prawidłowym badaniem moczu; 3) ostra niewydolność nerek o niejasnej przyczynie; 4) izolowany białkomocz o niejasnej przyczynie; 5) wieloletnia nefropatia w 5. okresie przewlekłej choroby nerek o niewyjaśnionej przyczynie. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Do najczęstszych powikłań biopsji nerki należą:
1) krwiomocz; 2) ropień okołonerkowy; 3) krwiaki podtorebkowe; 4) przetoki tętniczo-żylne; 5) jatrogenne zakażenie. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Cechami aktywności morfologicznej kłębuszkowego zapalenia nerek w badaniu histopatologicznym są:
1) rozplem mezangialny; 2) pogrubienie ścian włośniczek kłębuszkowych; 3) komórkowe półksiężyce; 4) segmentowe stwardnienie kłębuszków; 5) naciek zapalny w śródmiąższu. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Do nierozplemowych postaci kłębuszkowych zapaleń nerek należą:
1) nefropatia IgA; 2) submikroskopowe kłębuszkowe zapalenie nerek; 3) mezangialnowłośniczkowe kłębuszkowe zapalenie nerek; 4) nefropatia błoniasta; 5) ogniskowe segmentowe stwardnienie kłębuszków. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Dla ograniczenia zjawiska steroidozależności remisji zespołu nerczycowego na podłożu submikroskopowego kłębuszkowego zapalenia nerek stosowane są:
1) cystostatyki alkilujące; 2) inhibitory mTOR; 3) pulsy metyloprednizolonu; 4) mykofenolan mofetylu; 5) inhibitory kalcyneuryny. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Które stwierdzenia dotyczące glomerulopatii zmian minimalnych są prawdziwe?
1) często przebiega z masywnym białkomoczem przekraczającym 10 g/dobę; 2) w osadzie moczu zwykle występuje krwinkomocz z wałeczkami erytrocytarnymi; 3) trwała remisja po leczeniu glikokortykosteroidami i rzadkie nawroty występują u 25% chorych; 4) choroba przebiega z postępującym ubytkiem filtracji kłębuszkowej; 5) niekiedy w wycinku nerki obserwuje się niewielki rozplem komórek mezangium. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Które ze stwierdzeń odnoszących się do ogniskowego segmentowego stwardnienia kłębuszków nerkowych (FSGS) są prawdziwe?
1) przebiega najczęściej pod postacią zespołu nerczycowego; 2) wykazuje się tendencją do samoistnych remisji; 3) charakteryzuje się częstą opornością na leczenie; 4) brak remisji zagraża postępującym ubytkiem filtracji kłębuszkowej; 5) w momencie rozpoznania u 80% chorych na pierwotny FSGS stwierdza się nadciśnienie. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Która z postaci morfologicznych ogniskowego segmentowego stwardnienia kłębuszków nerkowych (FSGS) odznacza się najmniej korzystnym rokowaniem? |
|
|
Przyczyną oporności nerczycowych obrzęków na wlew kroplowy diuretyku pętlowego bywa:
1) upośledzenie transportu diuretyku w krążeniu wskutek hipoalbuminemii; 2) defekt transporterów sodu w ramieniu wstępującym pętli Henlego; 3) wiązanie diuretyku w cewce bliższej przez albuminy; 4) wyrównawcze nadmierne wchłanianie sodu w cewkach dystalnych i zbiorczych; 5) wiązanie furosemidu w krążeniu przez występujące w podwyższonych stężeniach lipoproteinę (a) i czynnik von Willebranda. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| U chorego na zespół nerczycowy w przebiegu pierwotnej nefropatii błoniastej otrzymującego diuretyk pętlowy wystąpił ból lędźwiowy, pogorszenie filtracji, krwiomocz z narastaniem białkomoczu. Za najbardziej prawdopodobną przyczynę należy uznać: |
|
|
Które stwierdzenia są prawdziwe w stosunku do nefropatii IgA?
1) częściej występuje u mężczyzn; 2) krwinkomocz lub krwiomocz nasila się w trakcie infekcji górnych dróg oddechowych; 3) zasadą jest wykonanie zabiegu usunięcia migdałków podniebiennych; 4) w przypadkach z białkomoczem poniżej 1,5 g/dobę i prawidłową filtracją kłębuszkową pierwszym krokiem jest zastosowanie inhibitorów enzymu konwertującego; 5) krwinkomocz ma większe znaczenie rokownicze niż białkomocz. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| U chorego na nefropatię IgA z białkomoczem 2 g/dobę, krwinkomoczem i prawidłową filtracją kłębuszkową, utrzymującym się po 6-miesięcznym podawaniu inhibitora enzymu konwertującego należy zastosować: |
|
| Według współczesnej wiedzy czynnikiem odpowiedzialnym za rozwój większości przypadków pierwotnej nefropatii błoniastej są: |
|
|
Do czynników niekorzystnego rokowania w pierwotnej nefropatii błoniastej należą:
1) utrzymywanie się białkomoczu > 8 g/dobę przez okres ponad 6 miesięcy; 2) wydalanie IgG z moczem < 250 mg/dobę; 3) ubytek filtracji kłębuszkowej w momencie rozpoznania; 4) męska płeć chorego; 5) wydalanie β2-mikroglobuliny w moczu < 0,5 μg/min. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Przy utrzymywaniu się białkomoczu > 8 g/dobę ponad 6 miesięcy u chorego na pierwotną nefropatię błoniastą zalecanymi opcjami terapeutycznymi są:
1) półroczna terapia prednizonem; 2) cyklosporyna w połączeniu z prednizonem; 3) cyklofosfamid naprzemiennie z prednizonem; 4) wlewy rytuksymabu; 5) azatiopryna w połączeniu z prednizonem. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Które stwierdzenia są prawdziwe w odniesieniu do glomerulopatii C3?
1) rozwija się wskutek zaburzonej kontroli aktywacji układu dopełniacza; 2) w mikroskopie świetlnym widoczne są zmiany mezangialne; 3) w mikroskopie fluorescencyjnym widoczne są złogi C1q i C4; 4) w mikroskopie świetlnym widoczne są zmiany błoniastorozplemowe; 5) w mikroskopie fluorescencyjnym widoczne są złogi IgG i IgM. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Które ze stwierdzeń są prawdziwe w odniesieniu do ostrego przednerkowego uszkodzenia nerek?
1) charakteryzuje się zachowaniem prawidłowej funkcji kanalików nerkowych; 2) przyczyną bywa zmniejszenie objętości krwi krążącej; 3) występuje nadmierna utrata sodu z moczem; 4) obniżona jest osmolalność moczu; 5) istotnym elementem terapii jest dożylne podanie płynów. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Co jest najczęstszą przyczyną ostrego uszkodzenia nerek? |
|
| W leczeniu ostrego uszkodzenia nerek najlepsze efekty przynosi stosowanie: |
|
| Angielskie akronimy RIFLE i AKIN oznaczają kryteria: |
|
|
Wartości których wskaźników potwierdzają rozpoznanie przednerkowego ostrego uszkodzenia nerek?
1) stężenie sodu w moczu: 10 mmol/l; 2) frakcjonowane wydalanie sodu: 3%; 3) osmolalność moczu: 600 mOsmol/kg H2O; 4) stosunek stężenia mocznika w osoczu do kreatyniny w osoczu: 10; 5) prawidłowy osad moczu. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Które stwierdzenia odnoszące się do ostrego cewkowo-śródmiąższowego zapalenia nerek są prawdziwe?
1) choroba charakteryzuje się nagłym uszkodzeniem tkanki śródmiąższowej i kanalików nerkowych; 2) zapalenie ma najczęściej podłoże immunologiczne; 3) częstym zjawiskiem jest towarzyszące zapalenie naczyń; 4) w kłębuszkach występują wtórne zmiany niedokrwienne; 5) choroba rozwija się u osób przyjmujących penicyliny i cefalosporyny. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące nefropatii ziół chińskich:
1) oznacza nefropatię charakteryzującą się rozległym, postępującym śródmiąższowym włóknieniem; 2) występowanie ma charakter endemiczny, ograniczony do niektórych regionów Chin; 3) czynnikiem wywołującym jest kwas aristolochowy; 4) u osób dotkniętych tą chorobą ze zwiększoną częstością występują nowotwory z nabłonka dróg moczowych; 5) leczenie immunosupresyjne skutecznie powstrzymuje bieg choroby. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Które stwierdzenia na temat zakażeń układu moczowego są prawdziwe?
1) najczęściej dochodzi do nich drogą wstępującą; 2) najczęstszym czynnikiem etiologicznym jest E. coli; 3) mężczyźni chorują częściej niż kobiety; 4) najczęstszym czynnikiem etiologicznym są enterokoki; 5) nawracające zakażenia to > 2 epizody w okresie 6 miesięcy. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Które stwierdzenia są prawdziwe w odniesieniu do ostrego zapalenia pęcherza moczowego?
1) występuje bolesne oddawanie moczu; 2) występuje przymus częstego oddawania moczu; 3) główne dolegliwości bólowe lokalizują się w końcowym odcinku cewki moczowej; 4) może pojawić się krwiomocz; 5) jego wystąpienie łączy się często z obecnością anatomicznych nieprawidłowości w drogach moczowych. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Które stwierdzenia dotyczące stosowania pochodnych nitrofurantoiny w leczeniu zakażeń układu moczowego są prawdziwe?
1) nie zmieniają flory bakteryjnej pochwy; 2) mają jednakową skuteczność w leczeniu powikłanych i niepowikłanych zakażeń układu moczowego; 3) szczepy E. coli i saprofitycznego gronkowca wykazują wysoką wrażliwość na pochodne nitrofurantoiny; 4) należy unikać ich stosowania powyżej 36. tygodnia ciąży; 5) niska toksyczność czyni z nich dobry lek do długotrwałej terapii przewlekłego zapalenia stercza. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Które ze stwierdzeń dotyczących zakażeń układu moczowego u osób w wieku podeszłym są prawdziwe?
1) są częstą przyczyną bakteriemii w tej kategorii wiekowej; 2) cewnik w pęcherzu moczowym nie zwiększa ryzyka bakteriemii; 3) długotrwałe podawanie antybiotyków w profilaktycznych dawkach skutecznie chroni przed bakteriemią; 4) czynnikiem usposabiającym jest zaleganie moczu w pęcherzu w związku z obniżeniem sensorycznego odczuwania parcia; 5) zagrożenie zwiększa towarzysząca chorobowość. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Do najczęstszych objawów ostrego śródmiąższowego zapalenia nerek po leczeniu antybiotykami β-laktamowymi należą:
1) krwinkomocz; 2) ropomocz; 3) nadciśnienie; 4) gorączka; 5) obrzęki. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Kiedy należy rozpocząć program dializoterapii? |
|
|
Jakie stwierdzenia są prawdziwe w stosunku do dializy z użyciem dializatora wysokoprzepływowego (high flux)?
1) dializator posiada duże pory, które przepuszczają β2-mikroglobulinę; 2) wymogi co do czystości wody są równie wysokie jak przy dializie niskoprzepływowej (low flux); 3) są jednoznaczne dowody kliniczne, że dializa wysokoprzepływowa zmniejsza śmiertelność w stosunku do niskoprzepływowej; 4) w toku dializy wysokoprzepływowej zachodzi zjawisko zwrotnej filtracji 5-10 litrów dializatu do przedziału krwi w czasie zabiegu; 5) w dializie wysokoprzepływowej ultrafiltracja może dochodzić do 80 ml/godz./mmHg. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Jakie wymogi bakteriologiczne powinna spełniać woda używana do przygotowania płynu dializacyjnego dla niskoprzepływowej dializy (low flux)? |
|
|
Wyższe stężenia sodu w płynie dializacyjnym ≥ 140 mmol/l wiążą się:
1) z uzyskaniem lepszej stabilności hemodynamicznej podczas zabiegu; 2) z uzyskaniem lepszej kontroli ciśnienia tętniczego; 3) z większym przyrostem wagi między zabiegami dializy; 4) ze wzrostem zawartości sodu w surowicy po zabiegu hemodializy; 5) ze zmniejszeniem pragnienia po zabiegu hemodializy. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Które stwierdzenia są prawdziwe w stosunku do zabiegów hemodiafiltracji?
1) wymaga przepływu krwi przez filtr > 300 ml/min; 2) łatwiej niż dializa niskoprzepływowa pozwala na uzyskanie stabilności hemodynamicznej podczas zabiegu; 3) ma niższy niż dializa wysokoprzepływowa udział transportu konwekcyjnego w usuwaniu cząsteczek; 4) dla osiągnięcia przez chorego pełnej korzyści z zabiegów hemodiafiltracji konieczne jest oczyszczenie podczas jednej sesji drogą transportu konwekcyjnego > 20 l krwi; 5) w kwalifikacji do zabiegów hemodiafiltracji należy preferować młodych chorych mających perspektywę szybkiego przeszczepu nerki. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Do najczęstszych ostrych powikłań zabiegu hemodializy należą:
1) spadek ciśnienia tętniczego; 2) zawał serca; 3) kurcze mięśni; 4) świąd; 5) hemoliza. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Do śróddializacyjnego spadku ciśnienia prowadzą:
1) nadmierna ultrafiltracja; 2) zbyt wysokie stężenie sodu w płynie dializacyjnym; 3) niewydolność mięśnia serca; 4) neuropatia mocznicowa; 5) zbyt wysokie wartości hemoglobiny > 12 g/dl. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Największe zagrożenie śmiertelnością występuje u chorych hemodializowanych: |
|
| Według dostępnych danych po pierwszych trzech miesiącach dializoterapii sprawność funkcjonalna, zdolność do wykonywania podstawowych czynności życiowych ulega u większości chorych w wieku podeszłym: |
|
| Pojęcie dializy albuminowej oznacza: |
|
| Jaki procent ustrojowych zasobów mocznika jest usuwanych podczas standardowego zabiegu niskoprzepływowej hemodializy przy wskaźniku eliminacji mocznika (Kt/V) 1.2? |
|
|
Które stwierdzenia są prawdziwe w stosunku do zespołu podkradania spowodowanego przez wytworzoną dla celów hemodializy przetokę tętniczo-żylną?
1) występuje bolesny obrzęk proksymalnie w stosunku do przetoki; 2) występuje spoczynkowy ból kończyny dystalnie w stosunku do przetoki; 3) pojawia się ochłodzenie i obrzęk kończyny dystalnie od przetoki; 4) może rozwinąć się martwica palców; 5) występuje nadmierne ocieplenie kończyny dystalnie od przetoki. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Które stwierdzenie jest prawdziwe w stosunku do zaburzeń kostnych występujących u chorych leczonych w programie dializy otrzewnowej? |
|
|
Do zalet dializy otrzewnowej należą:
1) stabilność hemodynamiczna; 2) mniejsza niż u hemodializowanych częstość zaburzeń lipidowych; 3) dłuższe niż w hemodializie utrzymanie resztkowej diurezy; 4) wyższy niż w hemodializie klirens małych cząsteczek; 5) mniejsze niż w hemodializie zagrożenie zakażeń krwiopochodnych. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| W zapaleniach otrzewnej występujących u chorych leczonych dializą otrzewnową najczęstszym czynnikiem etiologicznym jest: |
|
|
Do przeciwciał antyfosfolipidowych zalicza się:
1) przeciwciała antykardiolipinowe; 2) przeciwciała przeciwko b2-glikoproteinie I; 3) antykoagulant tocznia; 4) przeciwciała przeciwjądrowe; 5) przeciwciała przeciwprotrombinowe. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
