Onkologia kliniczna Wiosna 2005: testy egzaminacyjne do egzaminu PES
|
Pytanie
|
Odpowiedzi
|
|---|---|
|
Czynnikami prognostycznymi w raku jelita grubego są:
1) wielkość guza; 2) głębokość naciekania ściany jelita; 3) obecność przerzutów do węzłów chłonnych; 4) dodatni wynik badania ekspresji receptora HER2; 5) podwyższony poziom CEA w surowicy. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Celem badań przesiewowych w odniesieniu do raka szyjki macicy jest:
1) określenie typu histologicznego nowotworu; 2) wykrycie bezobjawowych zmian przednowotworowych; 3) potwierdzenie klinicznego rozpoznania raka szyjki macicy; 4) wykrycie bezobjawowych raków szyjki macicy; 5) wykrycie zakażenia HPV. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Ocena stopnia według Gleasona w raku gruczołu krokowego oparta jest na: |
|
| Dotychczas zdrowa 18-letnia kobieta zgłosiła się do lekarza z powodu narastających od kilku tygodni bólów w nadbrzuszu i chudnięcia. W badaniu przedmiotowym nie stwierdzono odchyleń od stanu prawidłowego poza tkliwością w nadbrzuszu. W czasie gastroskopii stwierdzono rozległe owrzodzenie, pogrubienie fałdów i naciek błony śluzowej trzonu żołądka. Pobrano wycinki. W badaniach krwi stwierdzono jedynie stężenie hemoglobiny 10.2 g/dl i aktywność LDH powyżej normy. Tomografia komputerowa jamy brzusznej wykazała pogrubienie ściany żołądka i powiększony (średnica około 3 cm) węzeł chłonny w okolicy pnia trzewnego. Obraz radiograficzny klatki piersiowej był prawidłowy. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem choroby jest: |
|
| Wyleczenie przy pomocy chemioterapii wielolekowej jest często (u ponad 40% chorych) możliwe pod warunkiem nieobecności czynników zwiększonego ryzyka w przypadku chłoniaka: |
|
| Precyzyjne ustalenie typu chłoniaka w referencyjnym zakładzie diagnostycznym może decydować o losie chorego, ponieważ chłoniaki o dużej dynamice klinicznej (chłoniak Burkitta, chłoniaki i białaczki z limocytów prekursorowych, chłoniaki z dużych limfocytów B oraz chłoniaki anaplastyczne) wymagają agresywnej chemioterapii i intensywnego leczenia wspomagającego. |
|
|
Niezbędnymi badaniami w diagnostyce wstępnej w każdym przypadku chłoniaka kwalifikującego się do leczenia radykalnego (leczenie z zamiarem wyleczenia) są:
1) tomografia komputerowa klatki piersiowej i jamy brzusznej; 2) radiografia klatki piersiowej; 3) trepanobiopsja szpiku i mielogram; 4) nakłucie lędźwiowe i pobranie płynu mózgowo-rdzeniowego do badania; 5) lipidogram w surowicy (HDL). Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Diagnostyczne nakłucie lędźwiowe i pobranie płynu mózgowo-rdzeniowego do oznaczenia pleocytozy oraz badania cytologicznego powinno być połączone z pierwszym podaniem metotreksatu i/lub cytarabiny dokanałowo, ponieważ w przypadkach chłoniaków limfoblastycznych lub chłoniaków Burkitta z pierwotnym zajęciem szpiku, jądra, kręgosłupa lub podstawy czaszki, zajęcie płynu mózgowo-rdzeniowego jest częste nawet przy braku objawów neurologicznych. |
|
| Optymalna chemioterapia pierwszej linii w przypadkach chłoniaków rozlanych z dużych komórek B powinna zawierać: |
|
| Erytropoetyna może być stosowana w trakcie chemioterapii nowotworów układu krwiotwórczego, ponieważ pozwala na utrzymanie planowego rytmu leczenia. |
|
| W ramach leczenia chorych na chłoniaki alemtuzumab (przeciwciało monoklonalne anty-CD52 - MabCampath®) może być stosowane zamiennie z rituksymabem (przeciwciało monoklonalne anty-CD20 - MabThera®), ponieważ oba te przeciwciała skutecznie eliminują limfocyty B z krwi obwodowej i ze szpiku. |
|
| Bortezomib (inhibitor proteasomu) blokuje wewnątrzkomórkową degradację białek i dlatego jest znacząco skuteczny w leczeniu chorych na szpiczaka plazmocytowego opornego na chemioterapię. |
|
| Badania kliniczne nad allotransplantacją komórek macierzystych krwiotworzenia nie dotyczą chorych w starszym wieku oraz chorych na nowotwory lite, ponieważ w ostatnich latach znacznie obniżyło się ryzyko powikłań śmiertelnych tej procedury oraz opisywano efekty typu „przeszczep-przeciwko-nowotworowi”. |
|
| Skuteczność chemioterapii standardowej u chorych na chłoniaki przewlekłe z komórek B (grudkowe) zwiększa się w sposób znamienny statystycznie w przypadku skojarzenia rituksymabem (przeciwciało anty-CD20), ponieważ przeciwciało to powoduje silny efekt immunosupresyjny. |
|
|
Istotne znaczenie dla przebiegu naturalnego i wyników leczenia przewlekłej białaczki limfatycznej (chłoniak z małych limfocytów B) ma:
1) wielkość leukocytozy; 2) zmutowanie części zmiennej genu łańcucha ciężkiego immunoglobulin; 3) aberracje chromosomów 17,12,11; 4) szybkość wzrostu leukocytozy; 5) zajęcie węzłów chłonnych. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Główną przyczyną zgonów po allotransplantacji szpiku od zgodnego rodzeństwa u młodych chorych na białaczki limfoblastyczne w drugiej remisji (powyżej setnego dnia od przeszczepienia) są:
1) zakażenia; 2) krwawienia; 3) niewydolność wątroby; 4) ostra choroba przeszczep-przeciwko-gospodarzowi; 5) nawrót białaczki. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Główną przyczyną późnych niepowodzeń leczenia chorych na chłoniaka Hodgkina w stopniu zaawansowania klinicznego I lub IIA poddawanych skojarzonej chemioterapii i radioterapii jest:
1) nawrót choroby; 2) wtórne nowotwory; 3) uszkodzenie serca; 4) infekcje oportunistyczne; 5) powikłania zakrzepowo-zatorowe. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| U 72-letniego chorego na przewlekłą białaczkę limfatyczną po przebytym wcześniej leczeniu chlorambucylem z prednisonem i następnie fludarabiną (6 kursów 5-dniowych) zastosowano leczenie przeciwciałem anty-CD52 (alemtuzumab - MabCampath®) z powodu progresji choroby w szpiku. Po 5 tygodniach dobrze tolerowanego leczenia wystąpiły stany podgorączkowe, duszność wysiłkowa i suchy kaszel. W tej sytuacji trzeba myśleć przede wszystkim o: |
|
|
U 61-letniego chorego, który zgłosił się do ośrodka referencyjnego z powodu guza zatoki szczękowej i jamy nosowej rozpoznanego w ośrodku regionalnym jako chłoniak z komórek T należy wykonać w pierwszej kolejności:
1) trepanobiopsję szpiku; 2) badanie PET/KT głowy; 3) nakłucie lędźwiowe i pobranie płynu do badania cytologicznego; 4) planowanie pól napromieniania 3D; 5) konsultację preparatów histologicznych. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Chora 35-letnia zgłosiła się do ośrodka referencyjnego z powodu nawrotu miejscowego po wykonanej przed 18 miesiącami torakotomii i wycięciu guza śródpiersia w ośrodku regionalnym z powodu chemodectoma. Obecnie w badaniach obrazowych stwierdzono guz śródpiersia przedniego w łączności ze ścianą klatki piersiowej. Optymalnym postępowaniem u tej chorej jest: |
|
