Ortopedia i traumatologia narządu ruchu Wiosna 2005: testy egzaminacyjne do egzaminu PES
|
Pytanie
|
Odpowiedzi
|
|---|---|
| Dziecko w wieku 5 lat i 9 miesięcy zgłosiło się do ortopedy z powodu dolegliwości bólowych lewego stawu kolanowego i okresowych dolegliwości bólowych lewego stawu biodrowego. W badaniu klinicznym stwierdzono niewielkie ograniczenie ruchów odwodzenia w stawie biodrowym i rotacji do wewnątrz. Podczas chodzenia dziecko wyraźnie utyka na kończynę dolną lewą. Objaw Trendelenburga jest dodatni. Wykonany w dniu badania radiogram stawów biodrowych zamieszczony jest poniżej. Obraz kliniczny i radiologiczny przemawia za: |
|
| Przedstawione radiogramy stawów biodrowych w projekcji AP i osiowej (Lauensteina) 13 letniego pacjenta, skarżącego się na narastający ból stawu biodrowego i kolanowego przedstawiają: |
|
| Po zwiększonej aktywności na lekcji WF, 13-to letni pacjent zaczął utykać na kończynę dolną lewą i zgłasza dolegliwości bólowe stawu kolanowego lewego oraz okresowe dolegliwości lewego biodra. W badaniu klinicznym stwierdza się niewielkiego stopnia bólowe ograniczenie ruchów w stawie biodrowym z objawem Drehmana. Przed 2 dniami dziecko miało wykonano radiogram stawów biodrowych w projekcji AP (patrz poniżej), na którym pediatra rodzinny nie dopatrzył się zmian, zalecając odciążenie kończyny i leki przeciwbólowe. W celu ustalenia ostatecznego rozpoznania koniecznym jest wykonanie: |
|
| Przedstawiony ultrasonogram stawu biodrowego noworodka przedstawia następujący typ rozwojowy wg klasyfikacji Grafa: |
|
| W badaniu ultrasonograficznym stawu biodrowego noworodka, określenie typu rozwojowego IV wg klasyfikacji Grafa oznacza: |
|
| Wykonywanie ultrasonografii stawu biodrowego w celu diagnostyki rozwojowej dysplazji stawu biodrowego powyżej 12 miesiąca życia dziecka nie jest wskazane ze względu na: |
|
|
W diagnostyce ultrasonograficznej stawu biodrowego wg techniki Grafa obowiązują pewne zasady badania, które obejmują:
1) badanie dziecka w pozycjach standardowych w ułożeniu na plecach; 2) badanie dziecka w pozycjach standardowych w ułożeniu na boku; 3) używanie do badania wyłącznie sondy liniowej; 4) używanie do badania wyłącznie sondy sektorowej; 5) stosowanie sondy minimum 7,5 MHz u dzieci poniżej 3 miesiąca życia. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Najczęstszymi przyczynami uniemożliwiającymi repozycję zachowawczą stawu biodrowego w przebiegu rozwojowej dysplazji stawu biodrowego są :
1) więzadło poprzeczne panewki; 2) zawinięty obrąbek stawowy; 3) zwiększony kąt szyjkowo-trzonowy kości udowej; 4) ścięgno mięśnia iliopsoas; 5) zmniejszony kąt antetorsji kości udowej. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Radiologicznym objawem rozwojowej dysplazji stawu biodrowego ze zwichnięciem jest :
1) zwiększony kąt szyjkowo-trzonowy kości udowej; 2) zmniejszony kąt szyjkowo-trzonowy kości udowej; 3) hypotrofia jądra kostnienia głowy kości udowej; 4) zmniejszony do 15º kąt pochylenia panewki (acetabular index); 5) przemieszczenie bliższego końca kości udowej ku górze i na zewnątrz w stosunku do panewki. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wskazaniem do leczenia operacyjnego w przypadku szpotawego biodra dziecięcego jest:
1) utykanie spowodowane niewydolnością mięśnia pośladkowego średniego; 2) zwiększony kąt antetorsji szyjki kości udowej; 3) kąt szyjkowo-trzonowy o wartości poniżej 105º; 4) postępująca martwica głowy kości udowej; 5) widoczny radiologicznie ubytek w obrębie dolnej części szyjki kości udowej. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| W przebiegu choroby Legg-Calve-Perthesa zmiany martwicze w stawach biodrowych zaliczanych do I grupy wg Catteralla są zlokalizowane w: |
|
|
Rokowanie w chorobie Legg-Calve-Perthesa jest zależne od następujących czynników:
1) zakresu ruchów w stawie biodrowym; 2) wielkości skrócenia kończyny; 3) wieku dziecka, w którym rozpoznano chorobę; 4) stopnia deformacji w zakresie bliższego końca kości udowej; 5) obecności wysięku w stawie biodrowym. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Obszar złamania podchrzęstnego w nasadzie głowy kości udowej w przebiegu choroby Legg-Calve-Perthesa jest podstawą do klasyfikacji wg: |
|
|
Dodatni objaw Trendelenburga jest:
1) charakterystyczny dla dysplazji stawu biodrowego ze zwichnięciem u dzieci chodzących; 2) charakterystyczny dla choroby Legg-Calve-Perthesa; 3) związany z niewydolnością mięśnia pośladkowego wielkiego; 4) związany z niewydolnością mięśnia pośladkowego średniego; 5) związany z niewydolnością mięśnia biodrowo-lędźwiowego. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Przy zwichnięciu przednim stawu ramiennego najmniej traumatyczną metodą nastawienia jest: |
|
| U 4-letniego dziecka rozpoznano chorobę Perthesa z martwicą głowy kości udowej obejmującą jej 25% obszaru. Badanie kliniczne wykazało brak ograniczeń ruchów w stawie biodrowym w porównaniu z biodrem przeciwnym. Po zastosowaniu fizykoterapii uzyskano bezbolesny pełen zakres ruchów w stawie biodrowym. Obecnie lekarz powinien zastosować: |
|
| Porażenie nerwu pachowego manifestuje się: |
|
| Morfologia czteroodłamowego złamania głowy k.ramiennej wykazuje najsilniejszy związek z: |
|
| Po anatomicznej repozycji zwichnięcia głowy k. ramiennej z oderwaniem guzka większego najlepszym ustawieniem kończyny do unieruchomienia jest: |
|
| W złamaniu trzonu kości ramiennej najczęstszym powikłaniem nerwowym jest uszkodzenie nerwu: |
|
| Przyczyną zespołu Volkmanna przy złamaniu nadkłykciowym kości ramiennej może być: |
|
| Złamanie Monteggia to: |
|
| Złamanie Galeazziego to: |
|
| Złamanie Essex-Lopriestiego to: |
|
| Złamanie Collesa charakteryzuje się przemieszczeniem odłamu obwodowego: |
|
| Złamanie Smitha charakteryzuje się przemieszczeniem odłamu obwodowego: |
|
|
Złamanie Bartona opisują następujące cechy:
1) śródstawowe; 2) niestabilne; 3) zmęczeniowe. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Powikłanie neurologiczne wygojonych złamań Collesa to najczęściej: |
|
| Zwichnięcie barkowo-obojczykowe najsilniej związane jest z: |
|
| Najczęściej spotykane zwichnięcie podkrucze stawu ramiennego jest spowodowane upadkiem na: |
|
| W złamaniach poniżej przyczepu mięśnia nawrotnego obłego odłam bliższy ustawia się w: |
|
| W zwichnięciu przednim stawu ramiennego najczęściej rozerwaniu ulega ścięgno mięśnia: |
|
| Stosując dojście boczne do nerwu promieniowego w 1/3 dalszej ramienia nerw należy zidentyfikować pomiędzy mięśniami: |
|
| W zwichnięciu przednim głowa kości ramiennej nie przemieszcza się: |
|
| Złamanie nadkłykcia przyśrodkowego najczęściej występuje u dorosłych i nadkłykieć czasem przemieszcza się do stawu łokciowego. |
|
| Nadkłykieć boczny przyrasta do kości ramiennej w 20 r.ż i złamania nadkłykcia bocznego dotyczą przeważnie dzieci. |
|
| Test Allena służy do: |
|
| Ocena siły mięśniowej jako M2 w skali Lovetta oznacza: |
|
| Powszechnie stosowany w pokrywaniu ubytków skóry kończyny górnej płat pachwinowy oparty jest na tętnicy: |
|
|
W zależności od kierunku przemieszczenia, zwichnięcia stawu biodrowego można podzielić na:
1) biodrowe; 2) łonowe; 3) kulszowe; 4) kroczowe; 5) zasłonowe. Do zwichnięć przednich zaliczamy: |
|
| Do wczesnych powikłań zwichnięcia stawu biodrowego nie należy: |
|
| Na izbę przyjęć został przewieziony pacjent po urazie prawej kończyny dolnej. Pacjent sygnalizuje dolegliwości bólowe okolicy biodra. Ze względu na zmiany demencyjne nie można zebrać obiektywnego wywiadu dotyczącego mechanizmu urazu, W badaniu klinicznym stwierdzono: skrócenie kończyny, zgięcie, przywiedzenie i rotację wewnętrzną w stawie biodrowym, znaczne ograniczenie ruchomości kończyny w stawie biodrowym. Na podstawie badania fizykalnego najbardziej prawdopodobne wydaje się być następujące rozpoznanie: |
|
|
Wybierz prawdziwe stwierdzenia dotyczące tylnego zwichnięcia stawu biodrowego:
1) występuje rzadziej niż zwichnięcie przednie; 2) często jest następstwem wypadku komunikacyjnego tzw. „uraz typu deski rozdzielczej”; 3) często towarzyszy mu złamanie tylnej krawędzi panewki; 4) kończyna ustawia się w zgięciu, przywiedzeniu i rotacji zewnętrznej; 5) często opisywanym powikłaniem jest uszkodzenie nerwu kulszowego. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| W klasyfikacji złamań bliższego końca kości udowej nie stosujemy klasyfikacji: |
|
| Leczenie operacyjne złamania szyjki kości udowej za pomocą endoprotezoplastyki połowiczej sposobem Austin-Moora stosuje się u pacjentów w wieku: |
|
|
Zespolenie stabilne (masywne) złamania szyjki kości udowej:
1) polega na zespoleniu odłamów wiązką drutów Kirschnera; 2) jest obarczone większym ryzykiem jałowej martwicy głowy kości udowej niż zespolenie minimalne; 3) jest preferowane u pacjentów powyżej 65 r.ż.; 4) jest preferowane u pacjentów ze złamaniem szyjki na tle nowotworowym; 5) umożliwia wczesne podjęcie usprawniania ruchowego pacjenta. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Leczenie zachowawcze urazowego złamania szyjki kości udowej u dorosłych: |
|
|
Leczenie operacyjne złamania trzonu kości udowej za pomocą ryglowanego gwoździa śródszpikowego wprowadzanego metodą „na zamknięto” w porównaniu do zespolenia płytą i śrubami:
1) daje lepszą kontrolę nad ustawieniem odłamów; 2) jest obarczone mniejszym ryzykiem powikłań infekcyjnych; 3) w większym stopniu upośledza ukrwienie odłamów; 4) wiąże się z mniejszą śródoperacyjną utratą krwi. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Klasyfikacja Lauge-Hansena jest wykorzystywana do oceny: |
|
|
Poniżej wymieniono klasyfikacje mające zastosowanie w traumatologii narządu ruchu:
1) Lauge-Hansena; 2) Neera; 3) Danisa-Webera; 4) AO; 5) Evansa. Spośród wymienionych klasyfikacji do oceny urazów okolicy stawu skokowego używamy: |
|
