Radioterapia onkologiczna Wiosna 2005: testy egzaminacyjne do egzaminu PES

ROZWIĄŻ TEST

Pytanie	Odpowiedzi
Jeżeli dawka 100 cGy badanego, niestandardowego rodzaju promieniowania wywoła ten sam efekt biologiczny, jak dawka 300 cGy promieniowania kobaltu 60 zastosowanego w tych samych warunkach, to względna skuteczność biologiczna (WSB) badanego promieniowania wynosi:	0,33. 1. 3. ... ...
Względna skuteczność biologiczna (WSB) danego rodzaju promieniowania jonizującego zależy od:	współczynnika liniowego przeniesienia energii (LPE). dawki promieniowania i sposobu frakcjonowania tej dawki. mocy dawki. ... ...
Najsilniejszym chemicznym modyfikatorem promieniowrażliwości jest:	cisplatyna. tlen. amifostyna. ... ...
Współczynnik wzmożenia tlenowego (WWT):	jest to stosunek dawek wymaganych do wywołania takiego samego biologicznego efektu w warunkach hipoksji i w warunkach pełnego utlenowania. WWT waha się od 2.5 do 3 dla różnych komórek ssaków eksponowanych na promieniowanie fotonowe. WWT jest wyższy dla promieniowania wywołującego gęstą jonizację (jak np. cząstki α). ... ...
Potencjalny czas podwojenia nowotworu (Tpot) to:	czas, w którym dochodzi do podwojenia objętości nowotworu przy uwzględnieniu utraty komórek. czas upływający pomiędzy mitozami. czas, w którym dochodzi do podwojenia objętości nowotworu bez uwzględnienia utraty komórek. ... ...
Hipoksja stanowi problem w radioterapii nowotworów, ponieważ według obecnie przyjętych poglądów:	powoduje zmniejszenie nasilenia reakcji radiochemicznych. zwiększa promieniooporność poprzez ekspresję genów odpowiedzialnych za popromienne opóźnienie mitotyczne i syntezę białek RPA (replication protein A) odpowiedzialnych za zatrzymanie komórki w cyklu z powodu hipoksji. powoduje wzrost unaczynienia nowotworu poprzez stymulację naczyniowego czynnika wzrostu. ... ...
Dla oceny promienioczułości komórek można stosować testy:	oparte na przeżywalności komórek. cytogenetyczne. oceniające uszkodzenia DNA. ... ...
Pooperacyjna radioterapia raka nerki nie jest uzasadniona jako standardowe postępowanie, ponieważ:	prospektywne badania kliniczne nie wykazały poprawy wyników w porównaniu z leczeniem wyłącznie chirurgicznym. stwierdzono znaczny odsetek popromiennych uszkodzeń żołądka i dwunastnicy, a u chorych napromienianych po wycięciu prawej nerki także wątroby. stwierdzono wysoki odsetek popromiennych uszkodzeń dolnego odcinka rdzenia kręgowego. ... ...
Pooperacyjna radioterapia raka miedniczki nerkowej i moczowodu jest uzasadniona:	po zabiegach zachowawczych. po zabiegach niedoszczętnych. gdy naciek nowotworu przechodzi poza granice miedniczki nerkowej albo moczowodu. ... ...
Kliniczny obszar napromieniania (clinical target volume, CTV) u chorych na raka miedniczki nerkowej i moczowodu powinien obejmować:	lożę po usuniętej nerce. cały przebieg moczowodu. regionalne węzły chłonne. ... ...
Zachowawcze leczenie inwazyjnego raka pęcherza moczowego (T2 - 3) polegające na wykonaniu resekcji przezcewkowej guza, a następnie napromienianiu skojarzonemu z leczeniem chemicznym (cystektomia w razie braku regresji raka), pozwala na:	uzyskanie wyższego odsetka przeżyć aniżeli po całkowitym wycięciu pęcherza moczowego. wyniki leczenia zachowawczego są zbliżone do wyników uzyskiwanych po cystektomii, a po radiochemioterapii wielu chorych zachowuje sprawny czynnościowo pęcherz. wyniki leczenia zachowawczego są gorsze od wyników uzyskiwanych po całkowitym wycięciu pęcherza. ... ...
Radioterapia raka pęcherza moczowego przechodzącego poza ścianę pęcherza (T3,4) jest z reguły prowadzona dwuetapowo (z zastosowaniem konwencjonalnej frakcjonacji dawki):	w pierwszym etapie napromieniamy cały obszar miednicy mniejszej (guz pęcherza i regionalne węzły) do dawki 45 - 50 Gy. w drugim etapie napromieniamy cały pęcherz z marginesem 1.5-2 cm tkanek wokół pęcherza. napromieniany w drugim etapie zmniejszony obszar powinien obejmować guz pęcherza (gross tumour volume, GTV) z marginesem 1.5-2 cm niezmienionych tkanek - nie ma potrzeby napromieniania u wszystkich chorych całego pęcherza. ... ...
Typowe ostre odczyny popromienne w toku radioterapii raka pęcherza moczowego wyrażają się najczęściej objawami:	cystitis. proctitis. prostatis u mężczyzn, adnexitis u kobiet. ... ...
Późne poważne powikłania po radykalnej radioterapii raka pęcherza moczowego, rozwijające się w obrębie pęcherza, występują u:	0 - 1% chorych. 5 - 10% chorych. 20 - 30% chorych. ... ...
Badanie scyntygraficzne kośćca u chorych na raka stercza, u których stężenie PSA w surowicy krwi obwodowej nie przekracza 10 ng/mL, ujawnia przerzuty do kości:	do 1% badanych chorych. u 5 - 10% badanych. u 10 - 20% badanych. ... ...
Najsilniejszymi czynnikami rokowniczymi u chorych na raka stercza są:	stopień zaawansowania klinicznego. stężenie PSA w surowicy przed rozpoczęciem leczenia. stopień histologicznego zróżnicowania guza w skali Gleasona. ... ...
Wykonanie przezcewkowej resekcji stercza (TURP) przed rozpoczęciem leczenia:	poprawia wyniki leczenia. zwiększa ryzyko przerzutów bez pogorszenia szansy przeżycia chorego. zwiększa ryzyko przerzutów i pogarsza szansę przeżycia. ... ...
U chorych na niezaawansowanego raka stercza (T1 - 2):	wyniki leczenia chirurgicznego są lepsze od wyników radioterapii. wyniki radioterapii są lepsze od wyników leczenia chirurgicznego. u tych chorych w ogóle nie należy podejmować żadnego leczenia do czasu wystąpienia wyraźnych objawów choroby. ... ...
Zastosowanie leczenia hormonalnego (blokady androgenowej) w skojarzeniu z radykalnym napromienianiem chorych na miejscowo zaawansowanego raka stercza:	zwiększa szansę odległych przeżyć całkowitych o około 5 do 10%. zwiększa szansę odległych przeżyć całkowitych o około 10 do 22%. zwiększa szansę odległych przeżyć całkowitych o około 30 do 40%. ... ...
Uzupełniająca radioterapia po całkowitym wycięciu stercza jest uzasadniona, gdy:	histopatolog rozpoznał naciekanie pęcherzyków nasiennych. w preparacie operacyjnym stwierdzono wysoki stopień złośliwości (Gleason 8-10). histopatolog stwierdził niedoszczętność zabiegu. ... ...

1 2 3