Diabetologia Wiosna 2010: testy egzaminacyjne do egzaminu PES
|
Pytanie
|
Odpowiedzi
|
|---|---|
| Objawami niedokrwienia kończyn dolnych są, z wyjątkiem: |
|
|
Wskaż badania przydatne w diagnostyce makroangiopatii cukrzycowej:
1) ultrasonografia tętnic szyjnych; 2) ocena wskaźnika kostka-ramię; 3) angiografia tętnic wieńcowych; 4) analiza spektralna zmienności rytmu serca; 5) próba pionizacji. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Dla makroangiopatii cukrzycowej charakterystyczne jest:
1) wzmożona kalcyfikacja naczyń tętniczych; 2) wzmożone tworzenie krążenia obocznego; 3) mniejsza aktywność procesu zapalnego; 4) znaczna rozległość zmian w tętnicach; 5) zaburzenia funkcjonalno-strukturalne w naczyniach odżywczych tętnic. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Kobieta lat 33 z 22-letnim wywiadem cukrzycy typu 1. BMI: 25.5 kg/m2, ciśnienie tętnicze krwi 135/80 mmHg. W badaniach laboratoryjnych: HbA1c 6.4%; stężenie w surowicy frakcji LDL cholesterolu 180 mg/dl (4.7 mmol/l), HDL cholesterolu 50 mg/dl (1.3 mmol/l), trójglicerydów 134 mg/dl (1.5 mmol/l); wydalanie albumin z moczem 320 mg/dobę. Wskaż czynniki wskazujące na konieczność wykonania badań diagnostycznych w kierunku choroby wieńcowej:
1) czas trwania cukrzycy; 2) zwiększone wydalanie albumin z moczem; 3) hipertrójglicerydemia; 4) podwyższone stężenie w surowicy frakcji LDL cholesterolu; 5) otyłość. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W przypadku hipoglikemii spowodowanej przedawkowaniem pochodnych sulfonylomocznika lub glinidów u chorego z cukrzycą typu 2 postępowaniem z wyboru nie jest:
1) iniekcja domięśniowa 1 mg glukagonu; 2) podanie dodatkowej porcji węglowodanów (10-20 g glukozy, sacharozy) w postaci kostek cukru lub słodkiego płynu; 3) podanie czekolady; 4) iniekcja podskórna 1 mg glukagonu; 5) dożylne podanie 20 procentowego roztworu glukozy; 6) spożycie kanapki. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Chory 73-letni z cukrzycą typu 2 rozpoznaną przed 12 laty, leczony ostatnio gliklazydem MR 2 tabl./dobę został skierowany do diabetologa celem intensyfikacji leczenia cukrzycy. Aktualne dolegliwości: mrowienie dłoni i stóp zwłaszcza w nocy oraz wzmożone pragnienie zwłaszcza w nocy. W badaniu przedmiotowym: wzrost 1,62 m, masa ciała 81 kg, BMI 31 kg/m2, RR 150/80 mmHg, stopy chłodne L>P, z niewyczuwalnym tętnem na t. grzbietowej stopy lewej, z osłabionym czuciem wibracji obustronnie. Wykonano badania: glikemia przygodna w gabinecie: 300 mg/dl [16,6 mmol/l], HbA1c 10,5 % (n: 4,8-6,1), kreatynina 1,32 mg/dl (116,6 µmol/l), GFR wg MDRD 56 ml/min, mocz b. ogólne - c. wł. 1020, białko (-), cukier 250 mg/dl, aceton (-), osad: bez zmian, Samokontrola glikemii (mg/dl):
na czczo 180 - 105 - 162 - 163 [18,0 - 5,8 - 9,0 - 9,0 mmol/l] 2 godz. po śn. 150 - 163 - 252 - 205 [8,3 - 9,0 - 14,0 - 11,3 mmol/l] 2 godz. po ob. 186 - 140 - 156 - 238 [10,3 - 7,7 - 8,6 - 13,2 mmol/l] 2 godz. po kol. 310 - 116 - 230 - 207 [17,2 - 6,4 - 12,7 - 11.5 mmol/l] W podanym przypadku intensyfikację leczenia hipoglikemizującego uważam za: |
|
| Skuteczność terapeutyczna inhibitorów dipeptydylopeptydazy-IV, wyrażona stopniem redukcji wartości HbA1c w monoterapii chorych na cukrzycę typu 2, wynosi: |
|
|
Do leków, które nasilają działanie hipoglikemizujące pochodnych sulfonylomocznika, należą:
1) flukonazol, ketokonazol, mykonazol; 2) estrogeny; 3) izoniazyd; 4) klarytromycyna, ciprofloksacyna, doksycyklina; 5) inhibitory MAO; 6) acenokumarol; 7) salicylany; 8) indometacyna. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
59-letni chory z cukrzycą typu 2 rozpoznaną w 15 lat temu, leczony w przeszłości okresowo insuliną, obecnie glimepirydem 2 mg 1 x dz. i metforminą w dobowej dawce 2550 mg został skierowany przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej do Poradni Diabetologicznej celem oceny i ew. poprawy wyrównania cukrzycy. Poczucie bardzo dobre, żadnych dolegliwości nie zgłasza. W badaniu przedmiotowym: wzrost 1,7 m, masa ciała 92 kg, BMI 29 kg/m2, Badania dodatkowe: HbA1c7,5% (n: 4,3-6,1), kreatynina 1,03 mg/dl [91 µmol/l], GFR wg MDRD 78 ml/min, Samokontrola glikemii (mg/dl):
na czczo: 149 - 155 - 138 [8,2 - 8,6 - 7,6 mmol/l] 2 godz. po śniadaniu: 111 - 119 - 122 [6,1 - 6,6 - 6,7 mmo/l] 2 godz. po obiedzie: 138 - 128 - 87 [7,6 - 7,1 - 4,8 mmol/l] 2 godz. po kolacji: 122 - 125 [6,7 - 6,9 mmol/l] Okulista: dno oka bez zmian cukrzycowych, angiopatia nadciśnieniowa I°. Biorąc pod uwagę czas trwania cukrzycy, intensyfikacja leczenia hipoglikemizującego w tym przypadku będzie polegała na: |
|
|
64-letnia chora z cukrzycą typu 2 rozpoznaną w 2007 r., leczona obecnie glimepirydem 4 mg 1 x dz. w skojarzeniu z gliklazydem MR 1 x dz., została skierowana przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej do Poradni Diabetologicznej celem leczenia. Chora zgłosiła się do Poradni bez żadnych badań dodatkowych, bez samokontroli. Glikemia poposiłkowa: 222 mg/dl [12,3 mmol/l]. Badanie
przedmiotowe: wzrost 1,60 m, masa ciała 73 kg, BMI 28 kg/m2, obwód pasa 97 cm, RR 160/90 mmHg. Badania dodatkowe: kreatynina 0,93 mg/dl [82,2 µmol/l], GFR wg MDRD 65 ml/min, HbA1c 7,1%, samokontrola glikemii (na czczo i 2 godz. po głównych posiłkach): 101 - 193 - 211 - 181 mg/dl [5,6 - 10,7 - 11,7 - 10 mmol/l] 122 - 137 - 165 - 246 mg/dl [6,7 - 7,6 - 9,1 - 13,6 mmo/l] W badaniu okulistycznym: retinopatia cukrzycowa nieproliferacyjna. Dotychczasowe leczenie hipoglikemizujące chorej było: |
|
| Chory, lat 35 zgłosił się do lekarza z powodu zauważonego od 3 miesięcy zwiększonego pragnienia, nykturii, czasami nadmiernej senności po posiłkach, niewielkiego spadku masy ciała. Ponieważ matka choruje na cukrzycę typu 2 wykonał na jej glukometrze kilka pomiarów glikemii przygodnej (200 -300 mg/dl). Dolegliwości żadnych w dniu wizyty nie podaje. W wywiadzie: leczył się z powodu patologii wątroby przed 8 laty (Dgn. Steatosis degenerativa diffusa hepatis), hiperlipidemia mieszana, obecnie bez leków hipolipemizujących, wypija tygodniowo 2-3 piwa. W badaniu przedmiotowym: stan ogólny dobry, wzrost 1,76 m, masa ciała 87 kg, BMI 28 kg/m2, obwód pasa 107 cm, RR 150/95 mmHg. Badania dodatkowe: glukoza w osoczu krwi żylnej na czczo: 299 mg/dl (16,6 mmol/l), cholesterol całk. 342 mg/dl (8,84 mmol/l), chol. HDL 32 mg/dl (0,82 mmol/l), triglicerydy 549 mg/dl (6,2 mmol/l), kreatynina 0,74 mg/dl, AspAT 637 U/l, AlAT 563 U/l, bilirubina 0,47 mg/dl, HbA1c 11,9% (n: < 6), C-peptyd na czczo 4,03 ng/ml (n: 1,1-5,0). Czy u chorego na obecnym etapie choroby (nie masz do dyspozycji wyniku HbA1c) istnieją wskazania do włączenia insulinoterapii? |
|
|
Wskaż właściwy sposób rozpoczynania terapii agonistą receptora dla GLP -1 np. eksanatydem (Byetta):
1) dawka początkowa wynosi 0,6 mg na dobę; 2) iniekcja musi być wykonana 60 minut przed posiłkiem porannym i wieczornym; 3) po upływie tygodnia dawkę należy zwiększyć do 1,2 mg na dobę; 4) iniekcja musi być wykonana przed dwoma głównymi posiłkami w ciągu dnia z minimum 6 godzinnym odstępem; 5) po upływie co najmniej jednego tygodnia dawkę można zwiększyć do 1,8 mg na dobę; 6) terapię rozpoczyna się od dawki 5 µg podawanej 2 razy dziennie w formie podskórnych iniekcji przez 4 tygodnie, następnie dawkę zwiększa się do 2 iniekcji po 10 µg; 7) lek może być dołączony do dotychczasowego leczenia metforminą lub metforminą w skojarzeniu z glitazonem; 8) lek może być dołączony do dotychczasowego leczenia sulfonylomocznikiem lub metfominą w skojarzeniu z sulfonylomocznikiem. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wskaż właściwy sposób rozpoczynania terapii agonistą receptora dla GLP -1 np. eksanatydem (Byetta):
1) dawka początkowa wynosi 0,6 mg na dobę; 2) iniekcja musi być wykonana 60 minut przed posiłkiem porannym i wieczornym; 3) po upływie tygodnia dawkę należy zwiększyć do 1,2 mg na dobę; 4) iniekcja musi być wykonana przed dwoma głównymi posiłkami w ciągu dnia z minimum 6 godzinnym odstępem; 5) po upływie co najmniej jednego tygodnia dawkę można zwiększyć do 1,8 mg na dobę; 6) terapię rozpoczyna się od dawki 5 µg podawanej 2 razy dziennie w formie podskórnych iniekcji przez 4 tygodnie, następnie dawkę zwiększa się do 2 iniekcji po 10 µg; 7) lek może być dołączony do dotychczasowego leczenia metforminą lub metforminą w skojarzeniu z glitazonem; 8) lek może być dołączony do dotychczasowego leczenia sulfonylomocznikiem lub metfominą w skojarzeniu z sulfonylomocznikiem. Prawidłowa odpowiedź to: a.1,3,5,7,8 b.2,4,6,7,8 c.1,2,3,6,8 d.4,5,6,7,8 e.1,2,3,6,7 |
|
|
Które z twierdzeń dotyczących badania ADVANCE (Action in Diabetes and Vascular Disease) należy uznać za prawdziwe?
1) największa przeprowadzona dotąd retrospektywna próba kliniczna dotycząca cukrzycy typu 2; 2) badaniem objęto 11140 chorych na cukrzycę typu 2 w wieku 55 lub więcej; 3) optymalizacja kontroli glikemii oparta na stosowaniu gliklazydu MR wiązała się z zmniejszeniem ryzyka rozwoju nefropatii cukrzycowej o 21%; 4) w łącznej analizie ramienia hipoglikemizującego i hipotensyjnego wykazano 18% redukcję śmiertelności całkowitej, 24% zmniejszenie śmiertelności sercowo-naczyniowej oraz 33% spadek częstości nefropatii i incydentów nerkowych; 5) w łącznej analizie ramion wykazano, że wpływ terapii z zastosowaniem gliklazydu MR i preparatu łączonego peryndoprylu z indapamidem był zależny dla wszystkich ocenianych incydentów. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Objawem neuropatii autonomicznego układu nerwowego nie są: |
|
| Metodyka badania próby Valsalvy polega na: |
|
| Podaj prawidłową interpretację próby ortostatycznej. Spadek ciśnienia po pionizacji: |
|
| W leczeniu objawowym neuropatii stosujemy następujące leki, z wyjątkiem: |
|
| Do metod diagnostycznych polineuropatii cukrzycowej nie należy badanie: |
|
|
Czynnikami ryzyka neuropatii cukrzycowej są:
1) wiek; 2) czas trwania choroby; 3) wzrost; 4) wyrównanie metaboliczne; 5) palenie tytoniu. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
