Kardiologia Wiosna 2011: testy egzaminacyjne do egzaminu PES
|
Pytanie
|
Odpowiedzi
|
|---|---|
| Za rozpoznaniem choroby, a nie zespołu Raynauda przemawia: |
|
| Zwiększona wrażliwość na doustne antykoagulanty może pojawić się u chorego: |
|
| Do czynników ryzyka rozwarstwienia aorty nie należy: |
|
| Dla której z poniższych metod leczenia wykazano najlepszą poprawę przeżycia do wypisu ze szpitala oraz największe prawdopodobieństwo zachowania dobrego stanu neurologicznego w przypadkach pozaszpitalnego zatrzymania akcji serca? |
|
| Skala ryzyka krwawień HAS-BLED nie obejmuje punktacją: |
|
|
Przeciwwskazaniami do leczenia pacjentów z migotaniem przedsionków przezskórną ablacją są:
1) nadciśnienie tętnicze; 2) wcześniejsza terapia amiodaronem; 3) przetrwałe migotanie przedsionków; 4) sztuczna zastawka serca; 5) niewydolność serca. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| W długoterminowej kontroli częstości rytmu komór podczas przetrwałego i utrwalonego migotania przedsionków, u chorego z zespołem preekscytacji Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne w zaleceniach wymienia: |
|
| Do wydłużenia odstępu QT i/lub wystąpienia wielokształtnego częstoskurczu komorowego może dojść po zastosowaniu: |
|
| Chory z implantowanym układem stymulującym serce: |
|
| W leczeniu farmakologicznym zespołu krótkiego QT typu 1 stosuje się: |
|
| Do poradni zaburzeń rytmu serca zgłosiła się 25-letnia pacjentka z wywiadem uczucia niemiarowości po wysiłkach fizycznych. W badaniach obrazowych (RTG, ECHO, Tomografia komputerowa) stwierdzono prawidłową sylwetkę serca oraz morfologię mięśnia sercowego i zastawek. Wykonano test wysiłkowy na bieżni. Po zakończeniu próby zarejestrowano częstoskurcz komorowy z morfologią zespołów QRS jak w bloku lewej odnogi pęczka Hisa z odchyleniem osi elektrycznej w prawo. W tym przypadku możemy podejrzewać: |
|
| U 60-letniego mężczyzny dokonano chirurgicznej wymiany zastawki aortalnej z powodu jej zwapnienia. Po operacji wystąpił całkowity blok przedsionkowo-komorowy z zastępczym rytmem komorowym o częstości 35 uderzeń na minutę. W elektrokardiogramie ponadto rejestrowano zwolnienie częstości rytmu przedsionków do 45 uderzeń na minutę. Chorego zabezpieczono stymulacją zewnętrzną. Całkowity blok przedsionkowo-komorowy nie ustąpił i podjęto decyzję o wszczepieniu stymulatora serca na stałe. Najbardziej efektywne z hemodynamicznego punktu widzenia będzie wszczepienie na stałe stymulatora serca typu: |
|
| Do poradni rozruszników serca trafia 50-letni mężczyzna z wszczepionym stymulatorem serca typu DDDR z powodu całkowitego bloku przedsionkowo-komorowego z upośledzoną chronotropową reakcją węzła zatokowego. Pacjent podaje, że zauważył poprawę tolerancji wysiłku, ale po około 6 minutach biegania zaczyna odczuwać zmęczenie, duszność, zawroty głowy. Rozrusznik serca był zaprogramowany następująco: tryb pracy DDD, minimalna częstość stymulacji 60 uderzeń na minutę a maksymalna częstość stymulacji komór 160 uderzeń na minutę, odstęp AV delay 150 msek, czułość kanału przedsionkowego 1,5 mV, czułość kanału komorowego 2 mV. Która z poniższych zmian parametrów stymulatora pozwoli najprawdopodobniej na zmniejszenie objawów występujących u tego pacjenta? |
|
| U chorego z jawnym zespołem WPW wykonano test z ajmaliną. Spowodowało to zablokowanie przewodzenia dodatkową drogą i zniosło elektrokardiograficzne cechy preekscytacji. Powyższy test świadczy o: |
|
| Zostajesz wezwany przez lekarza dyżurnego izby przyjęć do pacjenta z wszczepionym przed miesiącem kardiowerterem-defibrylatorem serca. U chorego w elektrokardiogramie rejestruje się oporny na leki nawracający, utrwalony częstoskurcz komorowy o częstości 160 uderzeń na minutę. Ponieważ brak jest interwencji kardiowertera-defibrylatora, lekarz dyżurny obawia się, że wszczepione urządzenie nie funkcjonuje prawidłowo. Który z poniższych problemów stanowi najprawdopodobniej przyczynę obecnego stanu pacjenta? |
|
| Do poradni zaburzeń rytmu serca zgłosił się 35-letni chory z napadowymi częstoskurczami nadkomorowymi o wąskich zespołach QRS. W badaniu elektrofizjologicznym rejestrowano ortodromowe częstoskurcze przedsionkowo-komorowe w przebiegu zespołu WPW. W czasie wywołania arytmii po kilkunastu wąskich zespołach QRS doszło do ich poszerzenia imitującego blok lewej odnogi pęczka Hisa. W następstwie tego cykl częstoskurczu wydłużył się. Na podstawie powyższego opisu można powiedzieć, że droga dodatkowa (pęczek Kenta) jest zlokalizowany: |
|
|
U kobiety w ciąży z przetrwałym migotaniem przedsionków do kontroli częstotliwości rytmu komór można zastosować:
1) metoprolol - od II trymestru ciąży; 2) atenolol - od początku ciąży; 3) digoksynę; 4) werapamil; 5) diltiazem. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Nawrotny częstoskurcz węzłowy i ortodromowy częstoskurcz przedsionkowo-komorowy różnią się następującymi cechami:
1) częstością rytmu serca; 2) szerokością zespołów QRS; 3) pierwszy wykorzystuje do krążenia drogę wolną i szybką łącza przedsionkowo-komorowego, drugi natomiast tylko dodatkową drogę łączącą przedsionki i komory. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Spośród poniżej podanych wskaż twierdzenia prawdziwe dotyczące wpływu amiodaronu na funkcję tarczycy:
1) najczęściej spotykaną patologią jest nadczynność tarczycy; 2) niedoczynność tarczycy powstaje w wyniku zablokowania enzymów niezbędnych do wbudowania jodu do hormonów tarczycy wynikającego z nadmiernej podaży tego pierwiastka w trakcie leczenia amiodaronem (mechanizm Wolfa - Chaikoffa); 3) typ I nadczynności tarczycy wynika z nadmiaru jodu i wynikającej z tego nadmiernej syntezy hormonów tarczycy; 4) leczenie typu I nadczynności tarczycy oparte jest przede wszystkim na stosowaniu glikokortykosteroidów; 5) typ II nadczynności tarczycy indukowanej amiodaronem wynika z toksycznego wpływu leku na tyreocyty i uwolnienia hormonów z uszkodzonych komórek tarczycy. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| U chorych z jawnym elektrokardiograficznie zespołem preekscytacji oraz szybką akcją komór w przebiegu migotania przedsionków, celem pilnego uzyskania jej zwolnienia zaleca się preferowanie następujących leków: |
|
| Migotanie przedsionków: |
|
| Niezależnym czynnikiem predykcyjnym zwiększającym ryzyko udaru mózgu lub incydentu zakrzepowo-zatorowego w echokardiograficznym badaniu przezprzełykowym (TEE) u pacjenta z migotaniem przedsionków nie jest: |
|
| Lekiem, nie wymienianym w zaleceniach dotyczących farmakologicznego przywracania rytmu zatokowego w napadzie migotania przedsionków jest: |
|
| W przypadku napadowego migotania przedsionków o niedawnym początku, można spodziewać się skutecznego przywrócenia rytmu zatokowego po podaniu: |
|
| Strategia utrzymywania rytmu zatokowego jest zalecana nawet pomimo właściwej kontroli częstotliwości rytmu komór i prawidłowej antykoagulacji: |
|
| W strategii długoterminowej kontroli częstotliwości rytmu komór u chorych z migotaniem przedsionków aktualnie przyjmuje się, że rozpoczynając leczenie należy dążyć do tego, aby częstotliwość rytmu komór w spoczynku wynosiła: |
|
| W zakresie skuteczności leków antyarytmicznych w zapobieganiu nawrotom migotania przedsionków, obecnie uważa się, że: |
|
| W zakresie postępowania z chorymi po przezskórnej ablacji migotania/trzepotania przedsionków, uważa się aktualnie, że: |
|
| Spośród poniższych, najczęstszym obecnie powikłaniem przezskórnych zabiegów ablacji migotania przedsionków jest: |
|
| W pierwszej klasie zaleceń (klasa I) odnośnie kwalifikowania do zabiegów chirurgicznej ablacji migotania przedsionków wedle aktualnych rekomendacji znajduje się jej wykonanie: |
|
| W ramach tzw. profilaktyki pierwotnej migotania przedsionków (ang. up stream therapy), wedle aktualnych zaleceń, nie mają zastosowania: |
|
| Zalecenia dotyczące postępowania w migotaniu przedsionków u kobiet w ciąży obejmują m.in.: |
|
| Zastosowanie wszczepialnych urządzeń do wspomagania lewej komory serca można rozważyć u pacjenta z ciężką niewydolnością serca niezakwalifikowanego do przeszczepienia serca w celu zmniejszenia śmiertelności, w przypadku: |
|
| U pacjentów po rewaskularyzacji wieńcowej, w ramach długoterminowej opieki określonej w najnowszych zaleceniach dotyczących tej grupy chorych, poleca się obecnie (I klasa zaleceń): |
|
| Spośród poniższych leków przeciwpłytkowych / przeciwkrzepliwych, modyfikacji dawki w przypadku przewlekłej choroby nerek z GFR < 30 ml/min nie wymaga: |
|
| Powikłaniom krwotocznym w trakcie inwazyjnego leczenia zawału serca można zapobiegać poprzez: |
|
| Lekiem przeciwpłytkowym stosowanym razem z kwasem acetylosalicylowym w trakcie inwazyjnego leczenia ostrych zespołów wieńcowych może być aktualnie: |
|
| W najnowszych zaleceniach odnoszących się do poszczególnych urządzeń wykorzystywanych przez kardiologów inwazyjnych w trakcie przezskórnych interwencji wieńcowych i procedur rewaskularyzacyjnych, najwyższą klasę zaleceń przypisano: |
|
| W celu zapobiegania nefropatii pokontrastowej warto: |
|
| U pacjenta zakwalifikowanego do koronarografii z cukrzycą typu 2. stosującego doustnie metforminę i pochodną sulfonylomocznika należy: |
|
| U pacjenta z ostrym zespołem wieńcowym bez przetrwałego uniesienia ST, ocenionego na 160 punktów w skali GRACE i wstawką samoograniczającego się częstoskurczu komorowego zaproponujesz: |
|
| Dla kardiologa inwazyjnego, subiektywnie najważniejszą skalą w trakcie podejmowania decyzji o metodzie rewaskularyzacji wieńcowej- przezskórnej lub kardiochirurgicznej, jest skala: |
|
| Europejska skala SCORE (Systematic Coronary Risk Evaluation) służy do określenia: |
|
| Wg wytycznych ESH/ESC 2007 r., do czynników wpływających na rokowanie co do dalszego przebiegu nadciśnienia tętniczego należy: |
|
| Pacjent 62-letni z cukrzycową chorobą nerek (białkomocz 1,2g/dobę, eGFR 72 ml/min) zgłosił się na wizytę kontrolną. Nie zgłasza dolegliwości, przyjmuje telmisartan w dawce dobowej 40 mg oraz hydrochlorotiazyd 12,5 mg na dobę. Wartości ciśnienia tętniczego w samokontroli wynoszą średnio 124/76 mmHg, a w pomiarze gabinetowym 120/75 mmHg. Zaproponuj dalsze postępowanie: |
|
|
W leczeniu farmakologicznym u chorych z nadciśnieniem tętniczym w przebiegu obustronnego zwężenia tętnicy nerkowej można zastosować:
1) antagonistów wapnia oraz leki moczopędne; 2) beta blokery i leki moczopędne; 3) antagonistów wapnia i antagonistów receptora angiotensyny II; 4) antagonistów wapnia i lek działający ośrodkowo; 5) antagonistę wapnia i inhibitor konwertazy angiotensyny. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Częste przyczyny hiperaldosteronizmu wtórnego to:
1) przyjmowanie zbyt dużych ilości leków przeczyszczających i moczopędnych; 2) niewydolność serca; 3) stosowanie preparatów heparyny; 4) nefropatia cukrzycowa; 5) stosowanie leków antykoncepcyjnych i HTZ. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wskaż prawdziwą odpowiedź dotyczącą nadciśnienia białego fartucha:
1) występuje częściej u ludzi młodych; 2) występuje częściej u osób starszych i kobiet; 3) występuje często u palaczy tytoniu; 4) w leczeniu hipotensyjnym zaleca się jedynie postępowanie niefarmakologiczne; 5) rozpoczęcie farmakoterapii uzależnia się od obecności powikłań narządowych oraz skalkulowanego ryzyka sercowo-naczyniowego. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Jako stan naglący u kobiety ciężarnej z nadciśnieniem tętniczym należy traktować: |
|
|
Inhibitory fosfodiesterazy 5 (sildenafil, tadafil, wardenafil) powodują:
1) wzrost ciśnienia tętniczego; 2) spadek ciśnienia tętniczego; 3) obniżanie ciśnienia w tętnicy płucnej; 4) działanie kardiotoksycznie; 5) działanie kardioprotekcyjnie. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
