Choroby zakaźne Wiosna 2015: testy egzaminacyjne do egzaminu PES
|
Pytanie
|
Odpowiedzi
|
|---|---|
| Prawdopodobieństwo wyselekcjonowania szczepów lekoopornych po 5 latach stosowania tenofowiru u przewlekle zakażonego HBV wynosi: |
|
| U chorego zakażonego przewlekle genotypem 3 HCV, z poziomem HCV RNA przed rozpoczęciem leczenia 380 000 IU/mL, który w 4 tygodniu terapii jest niewykrywalny, leczenie PegIFNalfa z RBV, zgodne z rekomendacjami Polskiej Grupy Ekspertów HCV powinno trwać: |
|
|
Pomimo dużej liczby dostępnych leków antyretrowirusowych, znaczące interakcje w przypadku konieczności stosowania ryfampicyny utrudnia właściwy dobór leków antyretrowirusowych, nierzadko też dochodzi do konieczności modyfikacji terapii ARV. Spośród wymienionych poniżej leków wybierz te, które nie mają istotnych interakcji z ryfampicyną:
1) marawirok; 2) sakwinawir; 3) lamiwudyna; 4) tenofowir; 5) enfuwirtyd; 6) abakawir. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
32-letni chory z zespołem nabytego niedoboru odporności w przebiegu zakażenia HIV:
- z toksoplazmozą OUN w ósmym miesiącu terapii podtrzymującej (pyrymetamina + klindamycyna; dexaven przez pierwsze 4 tygodnie terapii ostrej fazy choroby); - z niewielkim niedowładem połowiczym prawostronnym w następstwie zmian w OUN w przebiegu toksoplazmozy; - od siedmiu miesięcy leczony antyretrowirusowo (ARV) zestawem tenofowir (TDF) + emtrycytabina (FTC) + raltegrawir (RTG); został przyjęty do oddziału z powodu utrzymujących się od ok. 5 miesięcy silnych bólów okolicy biodra prawego, nasilających się przy obciążeniu i zmniejszających się w spoczynku. W badaniach laboratoryjnych nie stwierdzono podwyższenia poziomów wykładników zapalenia. W badaniu metodą rezonansu magnetycznego stwierdzono „Niejednorodna przebudowa głów kości udowych obustronnie z obecnością demarkujących się od strony przyśrodkowej stref martwicy oddzielonych od pozostałej tkanki ubogosygnałowym pasmem. Po stronie lewej dodatkowo widoczne jest podobne ognisko martwicy w górnej części głowy kości udowej. Obustronnie cechy podchrzęstnych złamań i przebudowy sklerotycznej w górnej części głów kości udowych, bardzo nasilone po stronie prawej (ze spłaszczeniem głowy). Cechy konwersji szpiku w obrębie kości obręczy miednicznej oraz w kościach udowych”. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku wskaż prawdziwe: 1) opisywane zmiany są wynikiem przeciążeń związanych z niedowładem w przebiegu toksoplazmozy OUN; 2) czynnikiem ryzyka opisywanych zmian może być przebyta steroidoterapia; 3) czynnikiem ryzyka opisywanych zmian może być stopień zaawansowania zakażenia HIV; 4) w patogenezie opisywanych zmian główne znaczenie ma niedobór witaminy D; 5) w terapii należy rozważyć protezowanie stawów biodrowych. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Leczenie antyretrowirusowe jest najczęściej terapią wieloletnią. Z powodów głównie działań ubocznych bądź nieskuteczności wirusowej leczenia istnieje nierzadko konieczność modyfikacji leczenia. Ze względu na ryzyko dużej nieskuteczności leczenia PTN AIDS nie zaleca połączeń niżej wymienionych leków jako jedynego połączenia w zestawie lekowym:
1) 1 lek z grupy NRTI i 1 NNRTI; 2) 1 NRTI i raltegrawir; 3) lamiwudyną + emtrycytabina + raltegrawir; 4) darunawir + rytonawir (dawka wspomagająca) + raltegrawir; 5) emtrycytabina + tenofovir. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do oceny ryzyka wystąpienia chorób układu sercowo-naczyniowego (ch. USN) wskaż prawdziwe:
1) stosowanie abakawiru nie jest zalecane u pacjentów z ryzykiem wystąpienia ch. USN > 20%; 2) stosowanie niektórych inhibitorów proteazy (IP) może zwiększać ryzyko wystąpienia ch. USN poprzez niekorzystny wpływ na gospodarkę lipidową i wzrost insulinooporności; 3) ze względu na ryzyko interakcji nie można łączyć terapii IP z żadną ze statyn; 4) tenofowir może zwiększać ryzyko wystąpienia ch. USN w mechanizmie rozwoju przewlekłej choroby nerek spowodowanej krystalizacją leku w cewkach nerkowych; 5) ezetymib nie może być stosowany łącznie z nienukleozydowymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy ze względu na interakcje. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
34-letni mężczyzna został skierowany do szpitala z powodu nowo wykrytego zakażenia HIV, gorączki i potów nocnych od 3 miesięcy oraz zmian skórnych w postaci granatowo-sinawych, łatwo krwawiących guzków, z których pierwsza pojawiła się za prawym uchem, a następne - na skórze klatki piersiowej, przedramion. Po miesiącu zdiagnozowano również grzybicę jamy ustnej leczoną flukonazolem, ale po ustąpieniu nalotów grzybiczych na podniebieniu twardym uformował się dość twardy fioletowo-czerwony naciek utrudniający przełykanie pokarmów stałych. W czasie 4 miesięcy pacjent stracił na wadze ok. 20 kg. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku wskaż prawdziwe:
1) opisywane zmiany związane są z zakażeniem herpeswirusem; 2) leczeniem z wyboru jest podanie gancyklowiru lub foskarnetu; 3) możliwie szybko należy rozpocząć leczenie antyretrowirusowe; 4) zmiany skórne należy różnicować ze zmianami powodowanymi zakażeniem Bartonella hanselae u osób zakażonych HIV. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W ostatnim okresie do leczenia antyretrowirusowego zostało zarejestrowane wiele nowych leków antyretrowirusowych. Z poniżej podanych wskaż inhibitory integrazy wirusa HIV:
1) cobicystat; 2) dolutegrawir; 3) elvitegrawir; 4) lersiweryna; 5) marawirok. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Od wielu lat w leczeniu antyretrowirusowym pacjentów zakażonych HIV wykonywane jest badanie genotypowania. Wykonanie tego badania jest czasem niemożliwe przed zmianą leczenia, w szczególności gdy poziom wiremii HIV jest poniżej progu detekcji lub potrzebna jest pilna zmiana terapii antyretrowirusowej w szczególności kiedy pacjent jest leczony antyretrowirusowo przed okresem, kiedy to badanie było dostępne. Wskaż właściwe stwierdzenia dotyczące tego badania:
1) w ocenie lekooporności mają znaczenie wszystkie archiwalne testy genotypowania pacjenta; 2) wykonanie genotypowania jest szczególnie wskazane w przypadku rozpoczynania pierwszej terapii inhibitorami proteazy; 3) stwierdzenie mutacji K65R jest zawsze przeciwwskazaniem do stosowania tenofowiru; 4) w pełni skuteczna wirusowo terapia antyretrowirusowa dwoma lekami nukleozydowymi i wspomaganym rytonawirem inhibitorem proteazy, nie świadczy o braku oporności na leki z grupy nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy; 5) badanie genotypowania ma szczególne znaczenie po długiej przerwie w przyjmowaniu leków antyretrowirusowych. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W okresie ostrej choroby retrowirusowej następuje gwałtowne namnażanie się wirusa HIV do wartości przekraczających 100 milionów kopii/ml surowicy. Zakażeniu ulegają przede wszystkim komórki mające receptor CD4 +. Miejsce szczególnie intensywnej replikacji HIV stanowi tkanka limfatyczna. Obszarem największego zniszczenia limfocytów CD4 w ostrej fazie zakażenia jest tkanka chłonna przewodu pokarmowego. Skutkiem masywnej martwicy CD4 i uszkodzenia lamina propria (blaszka właściwa) w przewodzie pokarmowym są obserwowane różne zjawiska patologiczne, w tym translokacja bakterii jelitowych i ich składników. Uwzględniając powyższe fakty wskaż właściwe stwierdzenia:
1) nie ma określonych schematów terapeutycznych zalecanych dla ostrej/wczesnej choroby retrowirusowej; 2) biorąc jednak pod uwagę pojęcie „bariery genetycznej” wysokie prawdopodobieństwo przerwania terapii, lepszym rozwiązaniem jest wdrożenie PI aniżeli NNRTI; 3) uwzględniając wysokie wartości wiremii w ostrej infekcji retrowirusowej, należy rozważyć włączenie do schematu terapeutycznego leku z grupy inhibitorów integrazy; 4) ze względu na często występującą biegunkę w pierwotnej chorobie retrowirusowej i możliwość odwodnienia oraz uszkodzenia nerek, leczeniem z wyboru jest zastosowanie abakawiru, pamiętając o konieczności wstrzymania się z terapią do uzyskania ujemnego wyniku testu HLA B5701; 5) leczenie pierwotnej retrowirozy jest zawsze przeciwwskazane przy rozpoznaniu jednoczesnym gruźlicy. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Pacjent lat 22 zgłosił się do przychodni ze świeżo rozpoznanym zakażeniem HIV. Do zakażenia HIV doszło prawdopodobnie w drodze kontaktów homoseksualnych. W wykonanych badaniach dodatkowych wykazano poziom limfocytów CD4+ 350 komórek/mm3, poziom wiremii HIV 220 tys. kopii/mL, w rutynowych badaniach dodatkowych nie wykazano istotnych odchyleń. W badaniu genotypowania nie stwierdzono występowania mutacji warunkujących jakąkolwiek lekooporność. Pacjent dotychczas zdrowy nie podaje istotnych klinicznie dolegliwości. Pacjentowi zaproponowano leczenie TDF/FTC oraz newirapiną. Tolerancja leczenia dobra, pacjent deklaruje przyjęcie wszystkich zalecanych dawek leków antyretrowirusowych. W wykonanych badaniach kontrolnych po 6 tyg. leczenia antyretrowirusowego wykazano znaczące obniżenie wiremii HIV do poziomu 1 100 kopii/mL i wzrost poziomu limfocytów do 420 komórek na mm3. W 12 tygodniu terapii stwierdzono wzrost wiremii HIV do 11 500 kopii/mL oraz poziom limfocytów CD4 349/mm3. Pacjent zgłosił się na wizytę kontrolną celem omówienia wyników badań w 14 tyg. leczenia. Nadal nie podaje dolegliwości i twierdzi, że przyjmuje leki systematycznie. Właściwym postępowaniem leczniczym jest:
1) zmiana leczenia dopiero po uzyskaniu wyniku badania genotypowania; 2) bezzwłoczne wykonanie genotypowania; 3) bezzwłoczna zmiana leczenia bez wykonania genotypowania; 4) bezzwłoczna zmiana leczenia przed uzyskaniem wyniku genotypowania, ewentualna kontrola doboru leków antyretrowirusowych; 5) kontrola wiremii HIV po 2-6 tygodniach bez zmiany leczenia antyretrowirusowego. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W terapii antyretrowirusowej, najczęstszym obecnie powodem przerw w terapii jest decyzja samego pacjenta. Z poniższych stwierdzeń dotyczących przerywania terapii antyretrowirusowej wskaż fałszywe:
1) przerwanie (odstawienie) terapii ARV jest uzasadnione w każdym przypadku nieskuteczności wirusowej leczenia; 2) przerwanie leczenia lamiwudyną i/lub tenofowirem u pacjentów z koinfekcją wirusem HBV może powodować znaczący wzrost poziomu enzymów wątrobowych; 3) przerwa w leczeniu cART może prowadzić do szybkiego wystąpienia zespołu rekonstrukcji immunologicznej; 4) terapia przerywana jest zalecana przy poziomie limfocytów CD4+ powyżej 500/mm3; 5) przerwanie terapii zawierającej leki z grupy NNRTI może prowadzić do „funkcjonalnej monoterapii” gdyż aktywność tych leków utrzymuje się jeszcze przez dwa tygodnie lub dłużej po jej zakończeniu. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Tenofowir jest jednym z częściej stosowanych leków antyretrowirusowych. Z poniższych stwierdzeń dotyczących tego leku wskaż właściwe:
1) tenofowir w leczeniu ARV może powodować toksyczność mitochondrialną; 2) jednym z typowych działań niepożądanych jest występowanie niedokrwistości; 3) długoletnie stosowanie leku może prowadzić do odwapnienia kości; 4) stosowanie tenofowiru jest bezwzględnie przeciwwskazane w ciąży; 5) dawkowanie tenofowiru dwa razy na dobę w zmniejszonych dawkach jest wskazane przy znacznym obniżeniu klirensu kreatyniny. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wiadomo jest, że stosowanie leków w trakcie ciąży, może być związane z działaniami ubocznymi dotyczącymi leczenia oraz z zagrożeniem dla samej ciężarnej i dziecka. Leczenie antyretrowirusowe kobiet ciężarnych spowodowało jednak znaczące obniżenie zakażeń wertykalnych. W ostatnich zaleceniach PTN AIDS 2014 dokonano aktualizacji zaleceń. Z poniższych stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) w przypadku planowania ciąży u pacjentki z poziomem limfocytów CD4 powyżej 350 komórek/mm3 leczenie należy bezwzględnie odroczyć do 2 trymestru ciąży; 2) nie zaleca się rozpoczynania leczenia NVP ze względu na ryzyko hepatotoksyczności; 3) preferowanym zestawem do rozpoczęcia leczenia, są zestawy oparte na leczeniu raltegrawirem w szczególności niskich poziomów wiremii HIV; 4) rozpoczynanie leczenia antyretrowirusowego jest bezwzględnie przeciwwskazane w pierwszym trymestrze ciąży w przypadku stwierdzenia poziomu limfocytów CD4+ 500 kom/mm3; 5) w przypadku niewykrywalnego poziomu wiremii HIV oraz poziomu limfocytów CD4 powyżej 1000 kom/mm3 należy wstrzymać się z kontynuacją leczenia do 3-go trymestru ciąży. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W rekomendacjach dotyczących zestawu leków w terapii antyretrowirusowej u pacjentów wcześniej nieleczonych od 2012 roku uwzględniono inhibitory integrazy. Wskaż alternatywne połączenia stosowania inhibitorów integrazy w rozpoczynaniu leczenia antyretrowirusowego uwzględnione w zaleceniach PTN AIDS obowiązujących w zaleceniach PTN AIDS 2014:
1) dolutegrawir + lamiwudyna + abakawir; 2) dolutegrawir + emtrycytabina + tenofowir; 3) raltegrawir + emtrycytabina + tenofowir; 4) elwitegrawir + darunawir+ rytonawir; 5) raltegrawir + darunawir + rytonawir. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W trakcie hospitalizacji pacjenta z cukrzycą, kamicą nerkową, ze stwierdzonym przewlekłym zapaleniem wątroby typu B (utrzymująca się replikacja HBV, antygen HBs dodatni) rozpoznano dodatkowo zakażenie HIV. Przeprowadzone badania laboratoryjne wykazały: limfocyty CD4+ 499 kom/mm3, VL HIV RNA 700 kopii/mL, erytrocyty 3,71 t/L, Hgb 14,0 g/dL, klirens kreatyniny 90 ml/min. Podwyższony poziom LDL cholesterolu do 3,5 mmol/L oraz cholesterolu całkowitego do 6,2 mmol/L. Test HLA B5701 ujemny. Pacjent bez innych dodatkowych dolegliwości. W wywiadzie stan po zawale mięśnia sercowego przed dwoma laty. W badaniu genotypowania HIV nie stwierdzono mutacji warunkujących oporność na wszystkie stosowane leki antyretrowirusowe w terapii zalecanej do rozpoczynania leczenia antyretrowirusowego. Z poniżej wymienionych stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) preferowanym zestawem leczenia ARV może być połączenie FTC/TDF + raltegrawir; 2) preferowanym zestawem leczenia ARV powinien być lamiwudyna/abakawir + raltegrawir ze względu na kamicę nerkową; 3) preferowanym zestawem lekowym ARV ze względu na cukrzycę i kamicę nerkową powinno być zastosowanie FTC/TDF oraz newirapiny; 4) ze względu na brak istotnych cech zaburzeń odporności leczenie antyretrowirusowe pacjenta należy odroczyć, gdyż istnieje dalsza możliwość istotnego pogorszenia cukrzycy i choroby wieńcowej; 5) ze względu na brak istotnych cech zaburzeń odporności leczenie antyretrowirusowe pacjenta należy odroczyć i rozpocząć leczenie lamiwudyną/emtrycytabiną i tenofowirem lub entekawirem. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W trakcie leczenia antyretrowirusowego FTC/TDF +DTG u 40-letniego pacjenta z zespołem wyniszczenia w przebiegu zakażenia HIV z wyjściową wartością limfocytów CD4+ 38 komórek/mm3, VL HIV RNA 110000 kopii/mL w 12 tygodniu leczenia pojawiła się polidypsja, poliuria oraz problemy zaburzenia utrzymywania równowagi. Pacjent nie gorączkuje. W badaniu przedmiotowym przeprowadzonym przez neurologa podejrzenie uszkodzenia móżdżku. Pacjent przyjmuje dodatkowo azytromycynę i biseptol w dawkach profilaktycznych oraz na stałe duże dawki niesterydowych leków przeciwzapalnych ze względu na nawracające bóle stawowe. Badania laboratoryjne wykazały CD4 98 komórek/mm3, VL HIV RNA 200 kopii/mL. Poziom kreatyniny 0,8 mg%, prawidłowy poziom mocznika w surowicy i obniżenie poziomu potasu do 2,79 mmol/L. W badaniu rezonansu magnetycznego mózgu stwierdzono zaniki podkorowe. Bez cech ogniskowego uszkodzenia OUN. Z poniższych stwierdzeń dotyczących dalszego postępowania z pacjentem wskaż właściwe:
1) zmiana leczenia ARV ze względu na możliwość występowania zespołu rekonstrukcji immunologicznej; 2) pilne uzupełnienie poziomu potasu; 3) odstawienie niesterydowych leków przeciwzapalnych; 4) ze względu na podejrzenie wystąpienia zespołu rekonstrukcji immunologicznej wskazana jest pilnie biopsja móżdżku; 5) konieczne jest pilne odstawienie leczenia dolutegrawirem i FTC. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Rylpiwiryna w ostatnich zaleceniach PTN AIDS 2014 jest lekiem zalecanym do rozpoczynania leczenia w grupie pacjentów nieleczonych uprzednio antyretrowirusowo. Wskaż właściwe stwierdzenia dotyczące zastosowania tego leku:
1) rylpiwiryna powinna być stosowana raz na dobę bez posiłku; 2) lek powinien być stosowany dwa razy na dobę z posiłkiem; 3) stosowanie leku nie jest zalecane w przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów pompy protonowej; 4) przed rozpoczęciem leczenia bezwzględnie wskazane jest oznaczenie tropizmu HIV; 5) rylpiwiryna jest zalecona szczególnie w grupie pacjentów z bardzo wysokim poziomem wiremii HIV. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące ciężkiej posocznicy: |
|
| Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące wstrząsu septycznego: |
|
|
Które z wymienionych badań są specyficzne dla ciężkiej posocznicy?
1) wysokie CRP i PCT; 2) leukocytoza lub leukopenia; 3) obniżony poziom IL-6; 4) podwyższone stężenie kwasu mlekowego; 5) w badaniu gazometrycznym krwi wysoki poziom niedoboru zasad (BE) oraz obniżone pH krwi tętniczej. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| W leczeniu posocznicy wywołanej przez Enterococcus species szczep VRE lekiem skutecznym, który można zastosować jest: |
|
| Zapalenie OUN wywołane przez Streptococcus pneumoniae szczep oporny na penicylinę i cefalosporynę III generacji w przypadku nieskutecznej terapii wankomycyną powinno być leczone: |
|
| Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące cefalosporyn IV generacji: |
|
| Lekiem pierwszego rzutu w terapii dorosłych pacjentów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B dotychczas nieleczonych jest interferon pegylowany alfa-2a, o ile nie ma przeciwwskazań do jego stosowania. Która z chorób nie wyklucza jego zastosowania? |
|
| Lekiem pierwszego rzutu w terapii dorosłych pacjentów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B dotychczas nieleczonych jest interferon pegylowany alfa-2a, o ile nie ma przeciwwskazań do jego stosowania. Który z poniższych warunków wyklucza jego zastosowanie? |
|
| Generyk którego z analogów nukleozydowych lub nukleotydowych został wpisany na aktualną listę refundacyjną do stosowania w przewlekłym zapaleniu wątroby typu B u dorosłych? |
|
|
W obowiązującym Programie Lekowym refundacja w leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu C nie obejmuje:
1) interferonów rekombinowanych i pegylowanych alfa-2a i alfa-2b; 2) inhibitorów proteazy NS3/4A; 3) inhibitorów cyklofiliny; 4) analogów nukleozydów purynowych; 5) inhibitorów proteazy NS5A. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Boceprewir (BOC) jest jednym z dwóch inhibitorów proteazy pierwszej generacji, które stosuje się w ramach Programu Lekowego u chorych zakażonych genotypem 1 HCV nieleczonych i po nieskutecznej terapii standardowej interferonem pegylowanym i rybawiryną. Wskaż fałszywe stwierdzenie: |
|
| Telaprewir (TVR) jest jednym z dwóch inhibitorów proteazy pierwszej generacji, które stosuje się w ramach Programu Lekowego u chorych zakażonych genotypem 1 HCV nieleczonych i po nieskutecznej terapii standardowej interferonem pegylowanym i rybawiryną. Wskaż fałszywe stwierdzenie: |
|
| W ramach aktualnego Programu Lekowego leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C choremu nieleczonemu zakażonemu genotypem 4 HCV, z zaawansowaniem włóknienia wątroby 3 w skali Scheuer’a i genotypem rs 12979860 IL28 T/T zaproponujesz następującą terapię przeciwwirusową: |
|
| W ramach aktualnego Programu Lekowego leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C choremu nieleczonemu zakażonemu genotypem 1 HCV, z zaawansowaniem włóknienia wątroby 3 w skali Scheuer’a i genotypem rs 12979860 IL28 T/C zaproponujesz następującą terapię przeciwwirusową: |
|
| W ramach aktualnego Programu Lekowego leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C choremu zakażonemu genotypem 1HCV, z nawrotem zakażenia po pierwotnej terapii, z zaawansowaniem włóknienia wątroby 2 w skali Scheuer’a i genotypem rs 12979860 IL28 T/C zaproponujesz następującą terapię przeciwwirusową: |
|
|
W ramach aktualnego Programu Lekowego leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C choremu zakażonemu genotypem 1b HCV, z nawrotem zakażenia po pierwotnej terapii, z zaawansowaniem włóknienia wątroby 4 w skali Scheuer’a i genotypem rs 12979860 IL28 C/C zaproponujesz następującą terapię przeciwwirusową:
1) PegIFN/RBV przez 48 tygodni; 2) BOC/PegIFN/RBV przez 24 tygodni, w tym 4 tygodniowa faza wprowadzająca lead-in; 3) BOC/PegIFN/RBV przez 48 tygodni, w tym 4 tygodniowa faza wprowadzająca lead-in; 4) TVR/PegIFN/RBV przez 24 tygodnie, w tym TVR przez pierwszych 12 tygodni; 5) TVR/PegIFN/RBV przez 48 tygodnie, w tym TVR przez pierwszych 12 tygodni. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| W ramach aktualnego Programu Lekowego leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C choremu zakażonemu genotypem 3a HCV, dotychczas nieleczonemu, z zaawansowaniem włóknienia wątroby 2 w skali Scheuer’a i genotypem rs 12979860 IL28 T/T zaproponujesz następującą terapię przeciwwirusową: |
|
| Bezwzględnym przeciwwskazaniem do leczenia fibrynolitycznego w ostrym zespole wieńcowym z uniesieniem odcinka ST (STEMI) jest: |
|
| U chorego zakażonego przewlekle genotypem 3 HCV, z poziomem HCV RNA przed rozpoczęciem leczenia 290 000 IU/mL, który w 4 tygodniu terapii jest niewykrywalny, leczenie PegIFNalfa z RBV, zgodne z Programem NFZ powinno trwać: |
|
| Podczas terapii trójlekowej pacjentów zakażonych genotypem 1 HCV z marskością wątroby, wysokie ryzyko ciężkich powikłań i śmierci udowodniono w grupie chorych, u których przed leczeniem stwierdzano: |
|
| Który z poniższych pacjentów z przewlekłym WZW typu B nie powinien zostać zakwalifikowany do leczenia refundowanego przez NFZ? |
|
| Leczenie pacjenta zakażonego genotypem 1 HCV z włóknieniem na poziomie 3, prowadzone w ramach terapii trójlekowej z telaprewirem należy przerwać ze względu na bezcelowość, jeżeli: |
|
| Polski pacjent zakażony przewlekle HCV charakteryzuje się: |
|
|
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące pierwotnego pełzakowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych:
1) choroba jest wywołana zarażeniem pełzakiem Entamoeba histolytica; 2) zachorowanie najczęściej poprzedzone jest kąpielą/nurkowaniem w otwartych zbiornikach wodnych; 3) rokowanie jest dobre, pod warunkiem szybkiego zastosowania leczenia; 4) początek choroby przypomina ropne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych; 5) leczenie przyczynowe polega na podawaniu amfoterycyny w połączeniu z ryfampicyną, mikonazolem lub flukonazolem. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące pneumokokowych zapaleń opon mózgowo-rdzeniowych u dorosłych wywołanych przez Streptococcus pneumoniae:
1) najwięcej zachorowań występuje u dzieci do 2 r. ż. i dorosłych po 65 r. ż.; 2) okres wylęgania jest trudny do ustalenia, ponieważ choroba jest zwykle wynikiem zakażenia endogennego; 3) wysokie ryzyko zachorowania jest związane ze współistnieniem pneumokokowego zapalenia płuc; 4) choroba rozwija się częściej u osób z upośledzeniem odporności niezależnie od wieku; 5) pomocne w rozpoznaniu jest wystąpienie charakterystycznej wysypki krwotocznej. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Zakażenie Haemophilus influenzae jako czynnik etiologiczny zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych należy podejrzewać w przypadku:
1) współistnienia bakteryjnego zapalenia płuc lub oskrzeli; 2) wystąpienia zachorowania u osoby po ukończeniu 65 lat; 3) nieszczepionych dzieci przed ukończeniem 5 r.ż.; 4) dwufazowego przebiegu choroby; 5) gwałtownego, nadostrego, przebiegu choroby. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Do najczęstszych objawów zapalenia bakteryjnego opon mózgowo-rdzeniowych u dorosłych należą:
1) ból głowy; 2) gorączka; 3) obrzęk tarczy nerwu wzrokowego; 4) sztywność karku; 5) objawy ogniskowe. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Do charakterystycznych cech świnkowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych należą:
1) zachorowania częściej występują w zimie lub wczesną wiosną; 2) zespół oponowy jest silnie wyrażony; 3) przebycie choroby daje długotrwałą odporność; 4) objawowy przebieg zapalenia opon w śwince jest częsty; 5) choroba występuje u ok. 60% chorych na świnkę, częściej u mężczyzn. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Które stwierdzenia dotyczące gruźliczego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu są prawdziwe?
1) leczenie przeciwprątkowe gruźlicy ośrodkowego układu nerwowego trwa 12 miesięcy; 2) pierwszy okres intensywnego leczenia trwa 30 dni, po czym podawane jest leczenie podtrzymujące; 3) ze względu na pierwotnie przewlekły przebieg gruźlicy OUN nie ma potrzeby włączania leków przed laboratoryjnym potwierdzeniem etiologii; 4) w drugiej fazie leczenia stosuje się ryfampicynę i izoniazyd; 5) jedynym prątkiem patogennym dla człowieka jest Mycobacterium tuberculosis. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące kryptokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu u osób zakażonych wirusem HIV:
1) najczęstszą formą kliniczną jest podostre zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu; 2) końcowym etapem choroby jest śpiączka mózgowa; 3) charakteryzuje się wysokim ciśnieniem płynu mózgowo-rdzeniowego; 4) leczenie z wyboru polega na podawaniu flukonazolu; 5) pacjent po wyleczeniu nie wymaga profilaktyki wtórnej, bez względu na liczbę limfocytów CD4. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| W przypadku wystąpienia zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych w przebiegu zakażenia krętkiem Borrelia burgdorferi, w antybiotykoterapii należy: |
|
| W leczeniu przyczynowym cytomegalowirusowego zapalenia mózgu u zakażonych HIV, z wyboru stosuje się: |
|
