Kardiologia Jesień 2005: testy egzaminacyjne do egzaminu PES
|
Pytanie
|
Odpowiedzi
|
|---|---|
|
Czynniki ryzyka nagłego zgonu to:
1) zespół długiego QT; 2) zespół krótkiego QT; 3) arytmogenna dysplazja prawej komory; 4) zespół Brugadów; 5) stenoza aortalna; 6) migotanie przedsionków w zespole preekscytacji. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
U chorego z mechaniczną protezą mitralną zwiększy się ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych, jeżeli przyjmuje on jednocześnie:
1) amiodaron; 2) izoniazyd; 3) ryfampicynę; 4) flukonazol; 5) clemastin. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| U ciężarnej z zastawkową protezą mechaniczną najbezpieczniejszym dla matki jest leczenie antagonistami witaminy K przez okres całej ciąży, wiąże się to jednak z wysokim ryzykiem embriopatii. |
|
|
Leki, które zabiegają nawrotowi AF po skutecznej kardiowersji to:
1) chinidyna; 2) digoksyna; 3) propafenon; 4) amiodaron; 5) ibutilid. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wzrostu wartości troponin nie obserwuje się w:
1) ostrych schorzeniach jamy brzusznej; 2) zaawansowanej niewydolności nerek; 3) zastoinowej niewydolności serca; 4) po chemioterapii nowotworowej. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Programowana stymulacja komór jest przydatna w stratyfikacji ryzyka nagłego zgonu sercowego u chorych z: |
|
| O obecności ciężkiego zwężenia u chorych ze stenozą aortalną z niskim gradientem i upośledzoną funkcją skurczową lewej komory świadczy: |
|
| Badanie serca metodą rezonansu magnetycznego metodą PC-flow (phase contrast velocity mapping) pozwala na ocenę następujących parametrów: |
|
|
Wskazaniem do plastyki lewej komory metodą Dora jest:
1) podwyższony wskaźnik objętości końcowo-skurczowej >120ml/m²; 2) podwyższony wskaźnik objętości końcowo-rozkurczowej >120ml/m²; 3) tętniak koniuszka lewej komory; 4) blizna w dorzeczu gałęzi okalającej; 5) zachowana żywotność w dorzeczu gałęzi okalającej. Fałszywe odpowiedzi to: |
|
| Armatnie fale a tętna żylnego występują w następujących sytuacjach, z wyjątkiem: |
|
|
U 54-letniego mężczyzny w badaniu echokardiograficznym wykonanym z powodu cech niewydolności krążenia w klasie NYHA II, stwierdzono następujące wyniki badania dopplerowskiego:
prędkość fali wczesnego napływu mitralnego (E) 0.52 m/s; prędkość fali przedsionkowego napływu mitralnego (A) 0.65 m/s; czas decelaracji fali E 250 ms; czas izowolumetrycznej relaksacji 100 ms; prędkość skurczowego przepływu w żyłach płucnych 0.56 m/s; prędkość rozkurczowego przepływu w żyłach płucnych 0.48 m/s; prędkość wstecznego przepływu w żyłach płucnych 0.20 m/s. U chorego tego występują zaburzenia funkcji rozkurczowej lewej komory serca pod postacią: |
|
| W przypadku usunięcia migdałka podniebiennego u 25-letniej chorej po skutecznej operacyjnej korekcji ASD t.2 przed 2 laty zalecisz profilaktykę BZW pod postacią: |
|
|
Stosowanie balonu do kontrpulsacji wewnątrzaortalnej:
1) bezwzględnie wymaga heparynizacji pacjenta z uwagi na możliwość powikłań zakrzepowo-zatorowych; 2) powoduje redukcję obciążenia następczego i wzrost obciążenia wstępnego; 3) zmniejsza zapotrzebowanie tlenowe mięśnia sercowego; 4) jest przeciwwskazane w istotnej niedomykalności aortalnej. Wskaż zdanie fałszywe: |
|
| Kolejność zaburzeń w kaskadzie niedokrwienia to: |
|
| 24-letni mężczyzna z wywiadem napadowych kołatań serca przyjęty został celem wykonania inwazyjnego badania elektrofizjologicznego. W dostarczonych zapisach ekg stwierdzono częstoskurcz 170/min z wąskimi (<120 ms) zespołami QRS oraz epizody napadowego migotania przedsionków z częstością komór ok. 190/min i wąskimi zespołami QRS. W badaniu echokardiograficznym frakcja wyrzutowa wynosiła 60 % a wymiar przednio-tylny lewego przedsionka w projekcji M-mode 40 mm. Podczas badania elektrofizjologicznego indukowano częstoskurcz nawrotny z wąskimi zespołami QRS i najwcześniejszą lokalną wsteczną aktywacją przedsionków na poziomie biegunów dystalnych zatoki wieńcowej (CS1,2). Wybierz odpowiedź określającą prawidłowy sposób postępowania u tego pacjenta: |
|
|
U osób z objawami preekscytacji, do czynników dużego zagrożenia wystąpienia migotania komór zalicza się:
1) najkrótszy odstęp RR <180 ms podczas migotania przedsionków wywołanego stymulacją; 2) okresowo ustępującą preekscytację np. po podaniu leków z grupy I; 3) najkrótszy cykl stymulacji z zachowanym przewodzeniem 1:1 <240 ms; 4) najkrótszy odstęp RR podczas samoistnego migotania przedsionków >220 ms; 5) obecność mnogich dróg przedsionkowo-komorowych; 6) najkrótszy odstęp RR podczas wywołanego stymulacją migotania przedsionków >280 ms. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Do izby przyjęć trafił 25-letni mężczyzna z powodu częstoskurczu przedsionkowo-komorowego antydromowego o częstości 200/min.
W podstawowym 12 odprowadzeniowym elektrokardiogramie, w rytmie zatokowym, stwierdzono krótki odstęp PQ ( < 0.12) oraz ujemną falę delta i szeroki, ujemny zespół QRS w odprowadzeniu V1 i aVL. Na tej podstawie rozpoznajemy zespół: |
|
| Do poradni zaburzeń rytmu serca przyjęto 25 letniego mężczyznę z powodu częstoskurczu z wąskimi zespołami QRS (<120 ms) o częstości 200/ min. W badaniu elektrofizjologicznym stwierdzono częstoskurcz przedsionkowo-komorowy (AVRT) ortodromowy. Najwcześniejszy potencjał A występujący po V zapisano z biegunów dystalnych CS 1-2 elektrody znajdującej się w zatoce wieńcowej. Następnie po chwili zarejestrowano inny częstoskurcz (AVRT) ortodromowy z najwcześniejszym potencjałem A uwidocznionym w zapisie z elektrody znajdującej się w prawym przedsionku. Na tej podstawie możemy z dużym prawdopodobieństwem stwierdzić: |
|
|
U chorych, u których wyładowania kardiowertera-defibrylatora powtarzają się często, przeprowadzenie badania holterowskiego umożliwia:
1) zwiększenie szansy na odróżnienie arytmii komorowej od nadkomorowej i tym samym pomaga w doborze właściwej farmakoterapii; 2) zweryfikowanie zasadności aktywacji kardiowertera-defibrylatora; 3) ocenę skuteczności stosowanego leczenia antyarytmicznego; 4) określenie maksymalnej w ciągu doby częstotliwości rytmu zatokowego, która nie powinna być większa od częstotliwości zaprogramowanej w celu rozpoznania częstoskurczu. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Potencjalnie niekorzystnym efektem kojarzenia leków przeciwarytmicznych z implantowanym kardiowerterem-defibrylatorem (ICD) jest:
1) wzrost progu defibrylacji DFT; 2) wydłużenie czasu trwania cyklu częstoskurczu komorowego poniżej granicy wykrywania przez ICD; 3) efekt proarytmii; 4) wzrost epizodów bradyarytmii i włączania się stymulacji z ICD. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Do izby przyjęć zgłosił się 50-letni mężczyzna ze świeżym zawałem ściany przedniej i rytmem zatokowym. W szpitalu, pod koniec pierwszej doby choroby wystąpił blok przedsionkowo-komorowy pierwszego stopnia ze zmianą nachylenia średniej osi elektrycznej QRS patologicznie w lewo. Okresowo rejestrowano blok prawej odnogi pęczka Hisa. Pacjent wymaga: |
|
| Stała bradykardia zatokowa w granicach 45/min z punktem Wenckebacha < 130/min u 55-letniego mężczyzny bez niewydolności krążenia, lecz z zawrotami głowy i jedną krótkotrwałą utratą świadomości, jest wskazaniem do: |
|
| U 18-letniego mężczyzny okresowo występują napadowe częstoskurcze z szerokimi zespołami QRS o morfologii bloku lewej odnogi pęczka Hisa. Pacjent został przyjęty do szpitala celem wykonania badania elektrofizjologicznego. W rytmie zatokowym o cyklu 857 ms przeprowadzono stymulację prawego przedsionka ze wzrastającą częstością. I tak przy cyklu 700 ms (S-S=700ms), SV (odstęp od impulsu do początku zespołu QRS) wynosił 130 ms, HV 25 ms. Przy cyklu 550 ms, SV wzrósł do 140 ms, HV skrócił się do 15 ms, natomiast przy cyklu 400 ms, SV wynosił 160 ms a HV 0 ms i nastąpiło poszerzenie zespołów QRS, były one o morfologii bloku lewej odnogi pęczka Hisa. Na tej podstawie możemy rozpoznać: |
|
| Do poradni zaburzeń rytmu serca zgłosił się 50-letni mężczyzna z powodu powtarzających się utrat przytomności. W badaniach 24 godz. EKG metodą Holtera rejestrowano bradykardię zatokową do 36/min. i zahamowania zatokowe do 2.5 sekundy. Chory został zakwalifikowany do wszczepienia rozrusznika typu AAI. Które z badań uznasz za istotne przy wdrożeniu tego typu stymulacji? |
|
| Do poradni rozruszników serca zgłosił się 45-letni pacjent uskarżający się na ponawiające się utraty przytomności. 3 tygodnie temu choremu wdrożono komorową stymulację z powodu napadowego bloku przedsionkowo-komorowego III°. W podstawowym EKG stwierdzono blok p-k III0 z zastępczym rytmem węzłowym o częstości 45/min. Ponadto widoczne były piki o prawidłowej częstości pochodzące ze stymulatora nieskuteczne bioelektrycznie, ale prawidłowo hamowane przez rytm endogenny. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest: |
|
| Do poradni rozruszników serca zgłosił się 65-letni pacjent po wszczepieniu rozrusznika serca 7 lat temu. Wczoraj u chorego wystąpił następujący zespół objawów: * nieskuteczna stymulacja serca z dobrze widocznymi w EKG artefaktami impulsów; * prawidłowe sterowanie rozrusznika zespołami kardiogennymi; * stymulacja mięśni szkieletowych w okolicy loży rozrusznika. Powyższy zespół objawów świadczy o: |
|
| U 25-letniego chorego z bardzo częstymi napadami migotania przedsionków w przebiegu zespołu WPW należy w pierwszej kolejności: |
|
| Klasyfikacja Killipa określa stopień nasilenia niewydolności serca. Stopień II tej klasyfikacji to: |
|
| Klasyfikacja Forrestera określa stan hemodynamiczny chorych z niewydolnością serca na podstawie następujących parametrów: |
|
| Inwazyjne monitorowanie hemodynamiczne jest przydatne w leczeniu ostrej niewydolności serca. Najczęściej mierzone parametry to wskaźnik sercowy (CI) i ciśnienie zaklinowania tętnicy płucnej (PCWP). U chorego z ostrą niewydolnością serca, u którego stwierdza się znacznie obniżone wartości CI i PCWP, właściwym postępowaniem terapeutycznym jest: |
|
| Nesiritid czyli rekombinowany ludzki peptyd natriuretyczny typu B jest nowym lekiem stosowanym w leczeniu ostrej niewydolności serca. Jego mechanizm działania polega na: |
|
| Które z poniższych stwierdzeń najlepiej przedstawia zastosowanie antagonistów wapnia w leczeniu ostrej niewydolności serca? |
|
| Dawka dopaminy podawanej we wlewie dożylnym, która pobudza receptory dopaminergiczne, a nie pobudza jeszcze receptorów beta adrenergicznych, wynosi: |
|
| U 45-letniej chorej z niewyrównaną niewydolnością serca, oznaczono poziomy: TSH - 0,001 uIU/ml, całkowitej T3 - 65 ng/dl oraz całkowitej T4 - 130 ng/dl. Sugeruje to: |
|
|
Terapia zaburzeń rytmu za pomocą amiodaronu może powodować następujące objawy uboczne:
1) zwłóknienie płuc; 2) niedoczynność tarczycy; 3) ataksję; 4) nadczynność tarczycy; 5) depresję. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Kardiowersja elektryczna u osoby ze stymulatorem serca:
1) może być wykonywana bezpiecznie, ponieważ nie ma wpływu na układ stymulujący serca; 2) w celu zabezpieczenia stymulatora należy przyłożyć do niego magnes; 3) należy stosować pozycję przednio-tylną elektrod; 4) odległość elektrody od stymulatora powinna wynosić 10-15cm; 5) niezbędna jest kontrola układu stymulującego po kardiowersji. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
U pacjenta z niewydolnością serca, w III klasie wg NYHA, wykonano tzw. spiroergometryczną próbę wysiłkową, aby zaplanować regularny trening fizyczny. W czasie próby stwierdzono, że szczytowe zużycie tlenu (V02max) wynosi- 14,6 ml/kg/min, a wentylacyjny równoważnik dwutlenku węgla (VE/VC02) - 45,7. Na podstawie powyższych wyników należy:
1) rozpoznać upośledzoną tolerancję wysiłku; 2) rozpocząć regularny trening; 3) zaplanować przeszczep serca; 4) zalecić ograniczenie aktywności fizycznej; 5) rozpoznać zaburzenia wentylacji średniego stopnia. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Zalecając regularną aktywność pacjentowi z niewydolnością serca, w II klasie wg NYHA, należy pamiętać, że: |
|
| U pacjenta z pozawałową niewydolnością serca można rozpocząć trening na cykloergometrze, gdy stwierdzono, że: |
|
| Zawał można rozpoznać stwierdzając w 24 godziny od operacji pomostowania tętnic wieńcowych: |
|
| Chory z krwiakiem śródściennym aorty wstępującej powinien być leczony: |
|
| Kobiecie lat 55, po menopauzie, dotychczas nie leczonej z powodu chorób układu krążenia, z całkowitym ryzykiem zgonu z powodu chorób układu krążenia według tabel SCORE poniżej 5%, z wstępnymi wartościami ciśnienia tętniczego uzyskanymi podczas pomiarów w gabinecie średnio 160/90 mmHg, należy zalecić: |
|
|
Wg klasyfikacji Webera, o ciężkiej niewydolności aerobowej w niewydolności serca mówimy, gdy szczytowe zużycie tlenu peak VO2
(ml/min-1/kg-1) wynosi: |
|
| Wskaż prawidłową odpowiedź dotyczącą badań obrazowych dla oceny żywotności miokardium u chorych z dysfunkcją skurczową lewej komory serca o etiologii niedokrwiennej: |
|
| Wskaż zdanie fałszywe: |
|
| Pacjent lat 59 został zakwalifikowany do operacji pomostowania naczyń wieńcowych na podstawie obrazu koronarograficznego i objawów klinicznych. Badania dodatkowe wykazały krytyczne zwężenia lewej tętnicy szyjnej wewnętrznej; chory przebył udar mózgu 5 lat temu. Frakcja wyrzutowa lewej komory wynosi 45%, pacjent przed 2 laty przebył zawał serca ściany przedniej. Na podstawie powyższych danych można stwierdzić, że pacjent otrzymuje następującą ilość punktów w skali EUROSCORE, a przewidywana śmiertelność wynosi: |
|
|
Operacja metodą Senninga:
1) jest wykonywana u chorych z przełożeniem pni tętniczych, jako alternatywa korekcji anatomicznej, zależnie od preferencji kardiochirurga; 2) jest wykonywana u chorych z przełożeniem wielkich pni tętniczych, o ile nie jest możliwa korekcja anatomiczna; 3) prowadzi po latach do nadkomorowych zaburzeń rytmu; 4) w odległym okresie może prowadzić do rozwoju anastomoz tętniczo-żylnych w krążeniu płucnym; 5) nie wymaga okresowych kontroli kardiologicznych, wystarczająca jest opieka lekarza opieki podstawowej. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Leczenia zabiegowego nie wymaga:
1) ubytek typu ASD II z wartością Qp/Qs (stosunek przepływu płucnego do systemowego) >1,5; 2) przetrwały otwór owalny (PFO) bez incydentów neurologicznych; 3) przetrwały przewód tętniczy nieistotny hemodynamicznie; 4) VSD z wartością Qp/Qs <1,5; 5) ubytek przegrody międzyprzedsionkowej typu sinus venosus z Qp/Qs <1,5. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Za objawy kliniczne i hemodynamiczne wstrząsu kardiogennego uznaje się:
1) ciśnienie zaklinowania w kapilarach płucnych (PCWP) >15-18 mmHg; 2) indeks sercowy (CI) <1,8-2,0 l/mm/m2; 3) systemowe ciśnienie skurczowe <140 mmHg podczas stosowania IABP; 4) stężenie sodu w moczu <5 mmol/l; 5) oligurię <20 ml/godz. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Bezobjawowy chory z dwupłatkową zastawką aortalną, gradientem przezzastawkowym 60 mmHg, małą niedomykalnością oraz poszerzeniem aorty wstępującej do 42 mm wymaga:
1) leczenia operacyjnego wady zastawkowej; 2) protezowania poszerzonej aorty wstępującej; 3) leczenia przeciwzakrzepliwego z INR w granicach 2.0-3.0; 4) profilaktyki infekcyjnego zapalenia wsierdzia. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
