Diabetologia Wiosna 2012: testy egzaminacyjne do egzaminu PES
|
Pytanie
|
Odpowiedzi
|
|---|---|
| Inhibitor DPP-4, który może być stosowany bez zmiany dawki u osób z istotnie upośledzoną filtracją kłębuszkową (klirens kreatyniny ≤ 30 ml/min) to: |
|
| Wskaż prawidłową zasadę uwzględniania wymienników białkowo-tłuszczowych (WBT) w posiłku dorosłej osoby leczonej osobistą pompą insulinową: |
|
|
Stopa Charcota może obejmować następujące zmiany:
1) ucieplona, zaczerwieniona stopa; 2) miękki obrzęk z chłodną skórą w okolicy stawu skokowego; 3) w badaniu rtg miejscowa osteoporoza; 4) w badaniu rtg fragmentacja kości; 5) w badaniu rtg nowotworzenie kości. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Neuropatia cukrzycowa w narządzie wzroku:
1) może być przyczyną ostrego, przemijającego pogorszenia ostrości wzroku; 2) może się ujawnić jako zanik nerwu wzrokowego; 3) może być przyczyną zwolnionej reakcji źrenic na światło; 4) może być przyczyną zeza. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Mechanizmy patogenetyczne zaćmy cukrzycowej obejmują: |
|
| Cheiroartropatia u chorego na cukrzycę, to: |
|
|
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące wpływu alkoholu na glikemię u chorych na cukrzycę:
1) alkohol powoduje hipoglikemię hamując glukoneogenezę w wątrobie; 2) alkohol powoduje hipoglikemię zmniejszając utlenianie kwasów tłuszczowych; 3) hipoglikemia może wystąpić w ciągu kilkunastu godzin od wypicia alkoholu; 4) wypicie alkoholu ogranicza odczuwanie hipoglikemii. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Wskaż prawdziwe stwierdzenie na temat szczepienia przeciwko grypie u chorych na cukrzycę: |
|
| U 15-letniej dziewczynki, z cukrzycą typu 1 rozpoznaną w 6 roku życia, od roku występują zaburzenia ostrości wzroku i istotne jego pogorszenie. Cukrzyca od początku leczona wielokrotnymi wstrzyknięciami insuliny, dobrze wyrównana, o przebiegu stabilnym. Lekarz okulista stwierdził zanik nerwu wzrokowego, bez cech retinopatii cukrzycowej. Ciśnienie tętnicze w normie, kreatynina w surowicy i wydalanie albumin z moczem w normie. W USG - poszerzenie układu kielichowo-miedniczkowego. Całość obrazu klinicznego sugeruje: |
|
| Które ze stwierdzeń dotyczących pochodnych SM jest nieprawdziwe? |
|
| W momencie rozpoznania cukrzycy typu 2 późne powikłania naczyniowe rozpoznaje się u: |
|
| Wskaż właściwą odpowiedź dotyczącą gliklazydu: |
|
| Które ze stwierdzeń dotyczących adiponektyny jest nieprawdziwe? |
|
| Cukrzyca rozpoznana u kobiet w ciąży (GDM) powinna być traktowana jako wczesna faza cukrzycy. Wskaż nieprawdziwe stwierdzenie na jej temat: |
|
| Czynniki ryzyka otyłości u dzieci z cukrzycą typu 1 obejmują: |
|
| Działanie metforminy polega na: |
|
| Diagnostykę obrazową w zespole stopy cukrzycowej należy rozpoczynać od: |
|
| Która właściwość akarbozy jest nieprawdziwa? |
|
| Wskaż nieprawdziwe stwierdzenie dotyczące kamicy żółciowej: |
|
|
Za insulinoodporność odpowiedzialne są następujące geny kandydaci:
1) geny receptora aktywowanego proliferatorem peroksysomów γ (PPARγ); 2) gen kalpainy 10; 3) gen kalcyferolu; 4) gen receptora aktywowanego proliferatorem peroksysomów α (PPARα); 5) geny czynnika martwicy guza α (TNF-α). Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W przebiegu cukrzycy typu 1 obserwuje się często następujące zmiany skórne:
1) tłuszczakowate obumieranie skóry; 2) zakażenia grzybicze; 3) zespół rzekomo toczniowy; 4) zespół rzekomotwardzinowy; 5) pierwotniakowe zapalenie mieszków włosowych. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W nieswoistej terapii modyfikującej funkcję układu immunologicznego w prewencji cukrzycy typu 1 najbardziej obiecujące jest stosowanie:
1) specjalnie zmodyfikowanych przeciwciał monoklonalnych wiążących receptor CD3 limfocytów T; 2) aktywacji immunologicznej odpowiedzi Th2, zwiększającej sekrecję cytokin przeciwzapalnych; 3) DiaPep277 (Peptor)-277-aminokwasowego fragmentu białka szoku termicznego (HSP); 4) specjalnie zmodyfikowanych przeciwciał monoklonalnych wiążących receptor CD45 limfocytów T; 5) zmodyfikowanej proinsuliny. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wskaż prawdziwe stwierdzenia:
1) u chorych na cukrzycę typu 1, u których nastąpił rozwój utrzymującej się mikroalbuminurii, wydalanie albumin z moczem zwiększa się o 20% rocznie; 2) u 80% chorych na cukrzycę typu 1 ze znamienną mikroalbuminurią rozwija się jawna nefropatia w ciągu 20 lat; 3) brak jest korelacji między nasileniem zmian w kłębuszku nerkowym a wydalaniem albumin z moczem; 4) stopień przerostu mezangium pozwala ustalić, w jakim stopniu chory narażony jest na rozwój mikroalbuminurii, jawnego białkomoczu czy niewydolności nerek; 5) u chorych na cukrzycę typu 1, u których po długim czasie trwania choroby (>15 lat) rozwinęła się znamienna mikroalbuminuria, ryzyko rozwoju dalszych stadiów cukrzycowej choroby nerek jest mniejsze niż u chorych, u których znamienna mikroalbuminuria rozwinęła się wcześniej. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wskaż nieprawdziwe stwierdzenia. U chorych na cukrzycę typu 2 powikłaną mikroalbuminurią:
1) budowa cząsteczek triglicerydów jest inna niż u pacjentów bez mikroalbuminurii; 2) patologiczne cząsteczki triglicerydów charakteryzują się zmniejszonym stężeniem wielonienasyconych kwasów tłuszczowych (zarówno n-6, jak i n-3) oraz zwiększonym stężeniem nasyconych kwasów tłuszczowych; 3) patologiczne cząsteczki triglicerydów charakteryzują się zwiększonym stężeniem wielonienasyconych kwasów tłuszczowych (zarówno n-6, jak i n-3) oraz zwiększonym stężeniem nasyconych kwasów tłuszczowych; 4) małe stężenie nienasyconych kwasów tłuszczowych n-6 w cząsteczce triglicerydów łączy się ze zwiększoną lepkością krwi i zaburzeniami czynności śródbłonka; 5) zwiększone stężenie nienasyconych kwasów tłuszczowych n-6 w cząsteczce triglicerydów łączy się ze zwiększoną lepkością krwi i zaburzeniami czynności śródbłonka. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Kluczową rolę w ateroskleropatii cukrzycowej odgrywają następujące czynniki, z wyjątkiem:
1) interferonu α i (IFN-α); 2) interleukiny-6 (IL-6); 3) interleukiny-1β (IL-1β); 4) białka C-reaktywnego (CRP); 5) amidu kwasu nikotynowego. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Badanie ASCOT (Anglo-Scandinavian Cardiac Outcomes Trial) wykazało, że:
1) terapia amlodypiną i peryndoprylem, prowadzi do bardziej znaczącej redukcji liczby incydentów sercowo-naczyniowych, niż leczenie opierające się na β-blokerze i diuretyku; 2) terapia amlodypiną i peryndoprylem, prowadzi do bardziej znaczącej redukcji liczby incydentów sercowo-naczyniowych, niż leczenie opierające się na α-blokerze i diuretyku; 3) terapia amlodypiną i peryndoprylem, prowadzi do bardziej znaczącej redukcji liczby incydentów sercowo-naczyniowych, niż leczenie opierające się na β-blokerze i diuretyku również w grupie chorych na cukrzycę; 4) terapia amlodypiną i peryndoprylem, nie prowadzi do bardziej znaczącej redukcji liczby incydentów sercowo-naczyniowych, niż leczenie opierające się na β-blokerze i diuretyku w grupie chorych na cukrzycę; 5) terapia amlodypiną i peryndoprylem, prowadzi do bardziej znaczącej redukcji śmiertelności sercowo-naczyniowej, niż leczenie opierające się na α-blokerze i diuretyku. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
U chorych na cukrzycę w układzie fibrynolitycznym obserwuje się:
1) wzrost stężenia plazminogenu i wzrost aktywności tkankowego aktywatora plazminogenu; 2) prawidłowe stężenie plazminogenu i obniżenie aktywności tkankowego aktywatora plazminogenu; 3) wzrost aktywności kompleksu α2-antyplazmina-plazmina; 4) obniżenie aktywności kompleksu α2-antyplazmina-plazmina; 5) wzrost aktywności inhibitora tkankowego aktywatora plazminogenu. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
U chorych na cukrzycę na zwiększenie ryzyka udaru mózgu lub gorsze rokowanie w przypadku jego wystąpienia mają wpływ:
1) nadciśnienie tętnicze; 2) zaburzenia gospodarki lipidowej; 3) złe wyrównanie metaboliczne cukrzycy; 4) obecność mikroalbuminurii; 5) stosowanie inhibitorów ACE. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| U nastolatków chorych na cukrzycę typu 1 ze względu na występujące okresowe pogorszenie insulinowrażliwości w okresie dojrzewania docelowy poziom HbA1c wynosi poniżej: |
|
| U 15-letniego dziecka leczonego metodą ciągłego podskórnego wlewu insuliny w przypadku występowania hiperglikemii rzędu 160-200 mg/dl o godz. 5.00 należy zwiększyć dawkę insuliny w bazie pomiędzy godz.: |
|
| Nieprawdą jest, że u 14-letniego dziecka z cukrzycą typu 2: |
|
| Rozpoczęcie insulinoterapii w kwasicy ketonowej u rocznego dziecka polega na podaniu dożylnie: |
|
| U 12-letniego dziecka w przypadkowych badaniach stwierdzono glikemię na czczo 130 mg/dl. W badaniu OGTT glikemia na czczo wynosiła 135 mg/dl, po dwóch godzinach - 160 mg/dl. W badaniu przedmiotowym i podmiotowym nie stwierdzono odchyleń. Ojciec dziecka i babcia chorują na cukrzycę typu 2 o łagodnym przebiegu. Leczeni są pochodnymi sulfonylomocznika. U dziecka w badaniach laboratoryjnych stwierdzono prawidłowe wydzielania insuliny oraz brak przeciwciał przeciwtrzustkowych. Wskazane jest przeprowadzenie badania w kierunku: |
|
| Występowanie u dziewczynki z cukrzycą typu 1 karłowatości, cushingoidalnej sylwetki ciała, hepatomegalii, opóźnienia dojrzewania płciowego: |
|
| Tłuszczakowate obumieranie skóry jest: |
|
| Do mechanizmów rozwoju przewlekłych powikłań cukrzycy nie należy: |
|
| Spośród licznych metod pomiaru insulinooporności za „złoty standard” do jej oceny uznaje się: |
|
| U pacjenta z cukrzycą t.2 o chwiejnym przebiegu z powodu neuropatii układu pokarmowego manifestującej się gastroparezą, w celu poprawy wyrównania metabolicznego cukrzycy należy zastosować: |
|
| W celu zwolnienia czynności serca u pacjenta z cukrzycą powikłaną neuropatią wegetatywną układu sercowo-naczyniowego, bez choroby niedokrwiennej serca, dobre efekty można uzyskać stosując: |
|
| Ryzyko hipoglikemii w przypadku równoczesnego stosowania z pochodnymi sulfonylomocznika nasilają: |
|
| 1 mg glukagonu podany domięśniowo lub podskórnie podczas hipoglikemii podnosi glikemię średnio o: |
|
|
Wskaż obserwowane w okresie prawidłowej ciąży zmiany metabolizmu u matki:
1) wzrost lipolizy; 2) zmniejszenie lipolizy; 3) zmniejszenie glikemii na czczo; 4) zwiększenie glikemii na czczo; 5) wzrost glikemii po posiłku; 6) spadek glikemii po posiłku; 7) wzrost insulinooporności; 8) spadek insulinooporności. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Hipoglikemizujące działanie pochodnych sulfonylomocznika nasilają: |
|
|
W pierwszym okresie niedocukrzenia obserwuje się wzrost:
1) adrenaliny; 2) glukagonu; 3) C-peptydu; 4) hormonów inkretynowych; 5) kortyzolu. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wśród trzech różnych leków hipotensyjnych stosowanych jednocześnie u chorego na cukrzycę typu 2 powinny znaleźć się zawsze - o ile nie występują u danego chorego przeciwwskazania:
1) inhibitor konwertazy angiotensynowej; 2) sartan; 3) antagonista wapnia; 4) diuretyk; 5) beta-adrenolityk; 6) alfa-adrenolityk. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Do lekarza zgłosiła się na coroczne badania kontrolne kobieta, lat 30, BMI - 24kg/m2 leczona od kilku lat z powodu nadciśnienia tętniczego, które jest bardzo dobrze kontrolowane (w pomiarach domowych wartości: 125/75 mmHg, w ABPM: śr.120/80 mmHg). Przed rokiem poziom glukozy w osoczu krwi żylnej na czczo wynosił - 89 mg/dl. Profil lipidowy prawidłowy. W rodzinie cukrzyca nie występuje. Jakie powinno być dalsze postępowanie zgodnie z obowiązującymi zasadami prowadzenia badań przesiewowych w kierunku cukrzycy? |
|
| Do lekarza zgłasza się młody mężczyzna bez dolegliwości, dotychczas zdrowy, u którego w rutynowym badaniu moczu wykryto cukier. Dalsze postępowanie diagnostyczne należy zacząć od: |
|
|
Które z poniższych stwierdzeń dotyczących leczenia cukrzycy typu 1 jest prawdziwe?
1) w cukrzycy typu 1 nie wolno przekraczać maksymalnej dawki dobowej insuliny (tj. 1 j./kg masy ciała/dobę); 2) w cukrzycy typu 1 można stosować tylko insuliny analogowe; 3) każdy chory z cukrzycą typu 1 musi przyjmować insulinę co najmniej cztery razy dziennie; 4) w cukrzycy typu 1 nie można stosować mieszanek insulinowych; 5) przerwanie insulinoterapii na jeden dzień może doprowadzić do rozwoju ketonowej kwasicy metabolicznej; 6) u chorych na cukrzycę typu 1 insuliny analogowe i klasyczne insuliny ludzkie charakteryzują się takim samym wskaźnikiem ryzyka rozwoju hipoglikemii. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
U chorej, u której rozpoznano cukrzycę typu 1 ponad trzy tygodnie temu i hospitalizowano, podczas pierwszej wizyty w poradni diabetologicznej po opuszczeniu szpitala stwierdzono, że obecnie profil dobowy glikemii jest następujący (mg/dl):
na czczo 156 2 godz. po śniadaniu 108 przed obiadem 56 2 godz. po obiedzie 76 przed kolacją 61 2 godz. po kolacji 89 U chorej nie wystąpiły epizody ciężkich niedocukrzeń; jest leczona zgodnie z zaleceniami zawartymi w karcie wypisowej ze szpitala: insulina lispro 14-16 j. przed głównymi posiłkami i insulina glargina 10 j. przed snem. Jakie zalecenie powinna chora otrzymać podczas wizyty w poradni? |
|
| Leczenie cukrzycy typu 2 i otyłości u dzieci i młodzieży należy rozpocząć od: |
|
