Kardiologia Wiosna 2015: testy egzaminacyjne do egzaminu PES
|
Pytanie
|
Odpowiedzi
|
|---|---|
| Pacjent leczony dabigatranem 2x150, ostatnia dawke przyjal 6godz temu, musi miec pilna operacje rozwarstwienia aorty. Jakie postepowanie przed zabiegiem |
|
| W niewydolnosci nerek w stadium 3 i 4 beta bloker z wyboru to |
|
| Pacjentka z podejrzeniem zespolu Marfana i aorta wstepujaca 51, rok temu w echo wymiar mniejszy o 5 mm. Jakie postepowanie |
|
|
Opis przypadku:
Chora leczona przewlekle z powodu choroby nowotworowej. Rozpoznano zatorowość płucną – chora jest w stanie stabilnym. Jakie jest właściwe postępowanie? Kombinacje: tromboliza, różne opcje heparyny w różnych kombinacjach i inne. |
|
| Pytanie o ryzyko sercowo naczyniowe u kobiety ciężarnej – na podstawie opisu przypadku należało zakwalifikować pacjentkę do odpowiedniej grupy ryzyka. |
|
|
Zatorowość płucna – opis przypadku.
pacjent z dobrym ciśnieniem , cechami dysfunkcji RV i ,,+'' troponiną. Należało określić w której grupie ryzyka znajduje się pacjent (ryzyko pośrednie wysokie) |
|
|
Pacjent przyjmujący dabigatran ma być poddany pilnej operacji tętniaka aorty, a ostanią tabletkę dabigatranu przyjął 6 godzin temu, jakie postepowanie będzie właściwe
1. PCC 2.FFP 3. węgiel aktywowany i kontrole APTT 4.5.? wybierz właściwą kombinację. |
|
| 52-letni mężczyzna zgłosił się do kardiologa z powodu nawracających kołatań serca przy niewielkim wysiłku z uczuciem rozpierania w szyi. W wywiadzie ponadto jeden epizod utraty przytomności. W zapisie ekg rytm miarowy zatokowy z wydłużonym przewodnictwem przedsionkowo-komorowym (PQ 340ms), oś pośrednia, cechy przerostu lewej komory. Wskaż właściwe postępowanie u tego chorego: |
|
|
Oceniając wskazania do implantacji układu resynchronizującego należy kierować się:
1) nasileniem objawów; 2) echokardiograficznymi wskaźnikami dyssynchronii; 3) szerokością QRS; 4) stężeniem BNP; 5) frakcją wyrzutową lewej komory serca; 6) wynikiem spiroergometrii. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Do izby przyjęć przywieziono 40-letniego mężczyznę po skutecznej reanimacji z powodu zatrzymania akcji serca w mechanizmie migotania komór. U chorego od kilku dni występowały stany podgorączkowe z powodu infekcji górnych dróg oddechowych. W badaniach biochemicznych, ECHO i koronarograficznym nie stwierdzono odchyleń od normy, natomiast w EKG i 24-godzinnym EKG metodą Holtera rejestrowano uniesienia odcinka ST w odprowadzeniach V1-V3, obraz bloku prawej odnogi pęczka Hisa, napadowe polimorficzne częstoskurcze komorowe. Ojciec pacjenta zmarł nagle w wieku 50 lat. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to: |
|
| Dla chorych z omdleniami przewiduje się wykonanie następującej procedury diagnostycznej: |
|
| 80-letnia chora straciła nagle przytomność w trakcie oglądania telewizji. Według rodziny utrata przytomności trwała około 3 minut. W trakcie incydentu chora nie oddychała i miała sine usta. Pełny powrót świadomości nastąpił przed przyjazdem karetki pogotowia. Zespół karetki stwierdził prawidłowe wartości ciśnienia tętniczego, rytm zatokowy 80/min z PQ 260 ms i LBBB. Jaka jest najbardziej prawdopodobna przyczyna omdlenia? |
|
| 16-letni pacjent ze stwierdzonymi cechami cechami zespołu preekscytacji doznał kolejnego napadu częstoskurczu. W trakcie napadu nagle poczuł się znacznie gorzej. Wezwany zespół pogotowia ratunkowego znalazł pacjenta resuscytowanego przez członków rodziny i wykonał jednorazową defibrylację migotania komór uzyskując powrót rytmu zatokowego. Jako profilaktykę nagłego zgonu sercowego pochodzenia należy zastosować: |
|
| Do izby przyjęć zgłosił się 40-letni pacjent z częstoskurczem z wąskimi zespołami QRS o częstości 200/min. W badaniu EPS, w elektrogramie z elektrody mapującej znajdującej się w zatoce wieńcowej (CS, bieguny 1-2), bezpośrednio za zespołem QRS (V) zarejestrowano lokalną aktywację lewego przedsionka (A’), która wyprzedzała wsteczną aktywację przedsionka w elektrogramie z elektrody umieszczonej na pęczku Hisa. Obraz ten charakterystyczny jest dla: |
|
| Do poradni zaburzeń rytmu serca zgłosiła się młoda kobieta z napadami szybkiego bicia serca, które występują w czasie aktywności, rzadziej w spoczynku. Czynnikami usposabiającymi napad są m.in. gwałtowna zmiana pozycji, kaszel. W badaniu EPS zarejestrowano skok przewodzenia (70 ms) w stymulacyjnej krzywej przewodzenia przedsionkowo-komorowego. Prawdopodobnym rozpoznaniem jest: |
|
| U pacjenta z blokiem odnogi pęczka Hisa (BBB) w zapisie EKG oraz z niewyjaśnionymi omdleniami wykonano badanie elektrofizjologiczne (EPS). Stwierdzono odstęp HV ≥ 70 ms. U opisanego pacjenta wszczepienie stymulatora serca w zaleceniach ESC określono jako: |
|
| Do poradni rozruszników serca zgłosił się 70-letni pacjent z powodu stymulacji mięśni barku w okolicy wszczepionego rozrusznika serca. Chory miał wszczepiony 3 lata temu układ stymulujący VVI z powodu utrwalonego migotania przedsionków z bradykardią. Przy przyjęciu w elektrokardiogramie zarejestrowano migotanie przedsionków z częstością komór do około 45/min oraz impulsy pochodzące z kardiostymulatora nieskuteczne bioelektrycznie. Najprawdopodobniej przyczyną powyższych nieprawidłowości było: |
|
|
Wskaż zespół elektrokardiograficznych cech przemawiających za komorowym pochodzeniem częstoskurczu z szerokimi (> 120 ms) zespołami QRS:
1) nieobecne pobudzenia zsumowane lub zatokowe; 2) QRS jak w RBBB; w V1 typu R a w V6 R/S < 1; 3) zespoły RS obecne we wszystkich odprowadzeniach przedsercowych; 4) najdłuższy czas od początku R do bieguna S > 100 ms w jakimkolwiek odprowadzeniu przedsercowym; 5) w aVR początkowy załamek R. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Zmiany w zapisie EKG typowe dla podwyższonego poziomu potasu we krwi (hiperpotasemia) najczęściej obejmują:
1) wzrost amplitudy załamka T (szpiczasty załamek T); 2) wydłużenie odstępu PR i poszerzenie zespołu QRS; 3) fala U i załamek T łączą się i niekiedy tworzą falę T-U, co może błędnie sugerować wydłużenie odstępu QT; 4) załamek T często jest odwrócony, ujemny; 5) odcinek ST jest często obniżony. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| U pacjentów z chorobą węzła zatokowego stymulacja serca jest wskazana, gdy: |
|
| W zespołach preekscytacji na podstawie standardowego, 12-odprowadzeniowego elektrokardiogramu w wielu przypadkach można wstępnie podejrzewać położenie drogi dodatkowej. Lokalizacja pęczka Kenta jest najpewniej prawostronna, jeśli w odprowadzeniach V1-V4 fala delta i zespoły QRS są dodatnie. |
|
| Choroba Leva jest to: |
|
| Implantacji układu stymulującego serce nie zaleca się u chorych spełniających poniższe wskazania, z wyjątkiem występowania: |
|
| Wskaż właściwie dokonaną ocenę ryzyka zakrzepowo-zatorowego i ryzyka krwawienia u pacjentki lat 70 obciążonej: napadowym migotaniem przedsionków, zesztywniającym zapaleniem stawów kręgosłupa, nadciśnieniem tętniczym, hiperlipidemią, cukrzycą typu 2 leczoną dietą, przewlekłą chorobą nerek w stadium 4, przyjmującą na stałe następujące leki: warfarynę, ramipril, indapamid, bisoprolol, atorwastatynę i diclofenac. |
|
| Pacjent lat 80 z napadowym migotaniem przedsionków przyjmuje dabigatran w dawce 2x110 mg. Pacjent oczekuje na planowy zabieg operacji zaćmy za trzy tygodnie. Aktualny wynik poziomu kreatyniny 1,5 mg/dl, GFR 49 ml/min/1,73 m2. Kiedy powinien odstawić dabigatran przed zabiegiem? |
|
| Do Poradni Kontroli Rozruszników Serca przywieziono 40-letniego chorego po utracie przytomności z podejrzeniem dysfunkcji komorowego układu stymulującego serca wszczepionego miesiąc temu z powodu całkowitego bloku przedsionkowo-komorowego. W zapisie EKG oprócz bloku AV IIIo, zarejestrowano nieskuteczną bioelektrycznie stymulację komorową. Częstość impulsów stymulacyjnych wynosiła 70/min. i były one prawidłowo hamowane rytmem endogennym. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest: |
|
|
Nagły i niespodziewany zgon u młodych, trenujących wyczynowo sportowców jest przeważnie spowodowany obecnością nierozpoznanej choroby układu sercowo-naczyniowego. Do najczęstszych przyczyn zalicza się:
1) kardiomiopatię przerostową; 2) nieprawidłowe odejście tętnicy wieńcowej; 3) arytmogenną kardiomiopatię prawej komory; 4) zespół Brugadów; 5) wielokształtny częstoskurcz komorowy zależny od katecholamin. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Aby zapobiec wystąpieniu częstoskurczu niekończącej się pętli (endless - loop tachycardia) w stymulatorach DDD lub VDD przy obecnym przewodzeniu wstecznym do przedsionków, konieczne jest odpowiednie zaprogramowanie:
1) okresu refrakcji kanału przedsionkowego po pobudzeniu komór (PVARP); 2) włączenie opcji wydłużenia PVARP (PVARP extension), jeżeli jest ona dostępna; 3) rodzaju stymulacji; 4) czułości kanału komorowego; 5) okresu refrakcji kanału komorowego. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Ostry zespół aortalny nie odnosi się do: |
|
| U chorego przyjętego do szpitala z rozpoznaniem ostrego zatoru płucnego, u którego w badaniu fizykalnym stwierdzono tachykardię, prawidłowe wartości ciśnienia tętniczego, w badaniu echo serca cechy ostrego przeciążenia powiększanej prawej komory a w badaniach laboratoryjnych podwyższony poziom markerów martwicy mięśnia sercowego rozpoznamy ostry zator płucny: |
|
| Leczenie bakteryjnego zapalenia wsierdzia w przypadkach kiedy patogen nie jest znany polega na: |
|
|
Pacjent w wieku 65 lat, po przebytym 20 lat temu zawale serca, po wykonanej rok temu angioplastyce gałęzi przedniej zstępującej z implantacją stentu, aktualnie bez dolegliwości stenokardialnych, frakcja wyrzutowa lewej komory (EF) 25%, II klasa wg NYHA, w EKG z rytmem zatokowym 70/ min., QRS 130 ms (całkowity blok prawej odnogi pęczka Hisa), został skierowany do poradni kardiologicznej w celu dalszego leczenia. Postępowanie lekarza-kardiologa powinno obejmować:
1) sprawdzenie stosowania przez pacjenta optymalnej farmakoterapii przynajmniej 3 miesiące przed oceną EF; 2) zaplanowanie implantacji kardiowertera-defibrylatora serca (ICD) w ramach profilaktyki pierwotnej nagłej śmierci sercowej; 3) zaplanowanie implantacji stymulatora resynchronizującego (CRT) w celu poprawy frakcji wyrzutowej lewej komory serca; 4) z uwagi na stabilny stan pacjenta kontynuacja dotychczasowej farmakoterapii bez dalszych działań ze strony lekarza; 5) kontrolną koronarografię w celu weryfikacji drożności stentu implantowanego rok temu. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Do oddziału kardiologicznego po raz czwarty w ostatnich 6 miesiącach trafił pacjent z pozawałową ciężką dysfunkcją skurczową lewej komory (LVEF=25%) oraz objawami niewydolności serca odpowiadającymi klasie IV wg NYHA. W EKG obserwowano migotanie przedsionków (utrwalone od ponad 10 lat) z częstością rytmu serca średnio 90-110/min oraz poszerzenie zespołów QRS do 160ms niespełniające kryteriów bloku żadnej z odnóg. Leczenie niewydolności serca pod postacią beta-blokera, inhibitora konwertazy angiotensyny, antagonisty aldosteronu w dawkach maksymalnych tolerowanych przez pacjenta. Neguje objawy stenokardialne, ostatnia interwencja wieńcowa 3 lata wcześniej w przebiegu zawału serca, przyjmuje na stałe acenokumarol pod kontrolą INR. Jakie dalsze postępowania jest właściwe? |
|
| U pacjenta po przebytym zawale mięśnia sercowego, z pozawałowym uszkodzeniem lewej komory, obecnie w klasie CCS 0, NYHA II/III, w koronarografii z 70% zwężeniem gałęzi międzykomorowej przedniej, wykonano badanie obciążeniowe z małą dawką dobutaminy, wykazując poprawę kurczliwości w zakresie segmentów 3,8,9,14 lewej komory. Jakie powinno być dalsze postępowanie u przedstawionego chorego? |
|
|
Następstwem leczenia antracyklinami może być:
1) dysfunkcja skurczowa lewej komory; 2) dysfunkcja rozkurczowa lewej komory; 3) wzrost stężenia troponiny; 4) wydłużenie odstępu PQ; 5) wydłużenie odstępu QT. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Wieloośrodkowe badania kliniczne wykazały, że u chorych z niewydolnością serca z zachowaną frakcją wyrzutową zmniejszenie chorobowości i śmiertelności możliwe jest przy stosowaniu: |
|
| Wystąpienie bezobjawowej dysfunkcji lewej komory stwierdzonej w badaniu echokardiograficznym (ECHO) w postaci wartości frakcji wyrzutowej 40% u chorego w trakcie chemioterapii z powodu choroby nowotworowej, jest wskazaniem do: |
|
|
Pacjentka w wieku 70 lat, z cechami niewydolności serca (klasa III wg NYHA), z frakcją wyrzutową lewej komory serca (EF) 20%, bez zmian w wykonanej rok temu koronarografii, z rytmem zatokowym 60/ min. w EKG, QRS 150 ms (całkowity blok lewej odnogi pęczka Hisa), została skierowana do poradni kardiologicznej w celu dalszego leczenia. Postępowanie lekarza-kardiologa powinno obejmować:
1) sprawdzenie stosowania przez pacjentkę optymalnej farmakoterapii przynajmniej 3 miesiące przed oceną EF; 2) zaplanowanie implantacji kardiowertera-defibrylatora serca (ICD) w ramach profilaktyki pierwotnej nagłej śmierci sercowej; 3) zaplanowanie implantacji ICD w połączeniu ze stymulatorem resynchronizującym (CRT-D) w celu poprawy frakcji wyrzutowej lewej komory serca i profilaktyki pierwotnej nagłej śmierci sercowej; 4) z uwagi na stabilny stan pacjenta kontynuację dotychczasowej farmakoterapii bez dalszych działań ze strony lekarza; 5) kontrolną koronarografię w celu weryfikacji stanu naczyń wieńcowych. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| W przewlekłej pozawałowej niewydolności serca z obniżoną frakcją wyrzutową < 40%, utrwalonym migotaniem przedsionków i cukrzycą niewskazane jest stosowanie: |
|
|
Podczas auskultacji serca turkot rozkurczowy można stwierdzić u pacjenta z:
1) ciasnym zwężeniem zastawki mitralnej; 2) ubytkiem międzyprzedsionkowym i bardzo dużym przeciekiem lewo-prawym; 3) ciasnym zwężeniem zastawki trójdzielnej; 4) ciężką przewlekłą niedomykalnością zastawki mitralnej; 5) ciężką przewlekłą niedomykalnością zastawki aortalnej. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Skorygowane przełożenie pni tętniczych (cc-TGA, L-TGA) to: |
|
| U 28-letniej chorej z podejrzeniem zespołu Marfana i poszerzeniem aorty stwierdzono w czasie kolejnej wizyty wymiar aorty wstępującej - 51 mm, co jest 5 mm więcej niż w badaniu rok wcześniej. Należy: |
|
|
Sinicy wtórnej do desaturacji krwi tętniczej należy spodziewać się u chorych z:
1) ubytkiem przegrody międzykomorowej i ciasnym zwężeniem zastawki pnia płucnego; 2) tetralogią Fallota; 3) ubytkiem przegrody międzyprzedsionkowej typu żyła główna górna; 4) kolateralami w krążeniu płucnym po operacji sposobem Fontan; 5) izolowanym przetrwałym przewodem tętniczym bez nadciśnienia płucnego. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Szmer ciągły może wskazywać na:
1) przetrwały przewód tętniczy z dużym przeciekiem lewo-prawym; 2) przetrwały przewód tętniczy z przeciekiem dwukierunkowym; 3) odejście pnia lewej tętnicy wieńcowej od pnia płucnego (ALPACA); 4) wadę aortalną - zwężenie i niedomykalność zastawki; 5) ubytek przegrody międzykomorowej powikłany niedomykalnością aortalną. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące tętniczego nadciśnienia płucnego:
1) może być późnym następstwem dużego lewo-prawego przecieku w przebiegu ubytku przegrody międzykomorowej; 2) charakteryzuje się ciśnieniem zaklinowania w tętnicy płucnej > 15 mmHg; 3) zamknięcie przecieku zawsze zapobiega jego rozwojowi; 4) rzadziej wikła przeciek lewo-prawy przez ubytek międzyprzedsionkowy typu wtórnego niż przez ubytek międzykomorowy; 5) w każdym wypadku wymaga leczenia celowanego (np. blokery endoteliny). Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| U 28-letniej chorej z dwupłatkową zastawką aortalną, małą niedomykalnością zastawki aortalnej, poszerzeniem aorty do 51 mm powyżej opuszki stwierdzonym w badaniu echokardiograficznym, która planuje zajść w ciążę - należy: |
|
| 48-letni mężczyzna, bez objawów, jest obserwowany z powodu dużej niedomykalności zastawki mitralnej. W kolejnym badaniu echo stwierdzono wypadanie segmentu P2 i A2. Lewa komora w skurczu - 45 mm, EF 58%, lewy przedsionek poszerzony - 50 mm, szacowane ciśnienie w tętnicy płucnej około 55 mmHg. Dalsze postępowanie to: |
|
|
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zastawki trójdzielnej:
1) najczęstszą przyczyną wady jest choroba reumatyczna; 2) niedomykalność ma zwykle charakter wtórny do przebudowy prawej komory; 3) zwykle konieczne jest badanie rezonansem magnetycznym w celu ustalenia obecności wady; 4) wymaga plastyki, gdy pierścień > 40 mm w ECHO przezklatkowym, a operowana jest zastawka mitralna; 5) w zdrowym sercu pierścień zastawki jest mniejszy niż zastawki mitralnej. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Skrajnie wysokie ryzyko zgonu matki związane z wrodzoną wadą serca dotyczy kobiet:
1) po korekcji metodą Fontana; 2) z ciężką bezobjawową niedomykalnością zastawki mitralnej; 3) z ciężkim zwężeniem lewego ujścia żylnego; 4) z objawowym ciężkim zwężeniem zastawki aortalnej; 5) po korekcji całkowitego kanału przedsionkowo-komorowego. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wysokie ciśnienie tętnicze u chorego z ciasnym zwężeniem zastawki aortalnej:
1) nie ma wpływu na ocenę stopnia zwężenia zastawki; 2) utrudnia obiektywną ocenę pola zwężonej zastawki; 3) sprzyja wcześniejszej manifestacji objawów podmiotowych; 4) utrudnia obiektywną ocenę gradientów przezzastawkowych; 5) jest wskazaniem do inwazyjnej oceny stopnia zaawansowania wady. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
