Kardiologia Jesień 2014: testy egzaminacyjne do egzaminu PES

ROZWIĄŻ TEST

Pytanie
Odpowiedzi
Podawanie statyn u pacjenta z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST należy:
1) uzależnić od wyjściowego stężenia cholesterolu LDL;
2) rozpocząć dopiero po normalizacji wartości kinazy kreatynowej;
3) zastosować możliwie jak najwcześniej.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. wszystkie wymienione.
  2. tylko 3.
  3. 1,2.
  4. ...
  5. ...
Antagoniści aldosteronu są wskazani w następujących grupach pacjentów po zawale serca z uniesieniem odcinka ST:
  1. wszyscy pacjenci bez hiperkaliemii i niewydolności nerek.
  2. wszyscy pacjenci z frakcją wyrzutową lewej komory ≤ 40% bez hiperkaliemii i niewydolności nerek.
  3. wszyscy pacjenci z frakcją wyrzutową lewej komory ≤ 40% i niewydolnością serca bez hiperkaliemii i niewydolności nerek.
  4. ...
  5. ...
U których pacjentów po zawale serca z uniesieniem odcinka ST należy rozważyć stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny?
  1. u wszystkich pacjentów, u których nie stwierdza się przeciwwskazań do ich stosowania.
  2. tylko u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym.
  3. tylko u pacjentów z niewydolnością serca.
  4. ...
  5. ...
Leki zmniejszające ryzyko ponownych ostrych incydentów wieńcowych u pacjentów po zawale serca to:
  1. kwas acetylosalicylowy stosowany w dawkach kardiologicznych.
  2. leki betaadrenolityczne i statyny.
  3. niektóre inhibitory konwertazy angiotensyny II (ACE-inhibitory).
  4. ...
  5. ...
Najrzadziej istotne zmiany miażdżycowe wymagające implantacji stentu występują w:
  1. gałęzi przedniej zstępującej.
  2. prawej tętnicy wieńcowej.
  3. gałęzi okalającej.
  4. ...
  5. ...
Uszkodzenie miażdżycowe i zamknięcie pomostów wieńcowych jest znacznie rzadsze w przypadku pomostów utworzonych:
  1. z żyły odpiszczelowej w porównaniu do pomostu z tętnicy promieniowej.
  2. z tętnicy promieniowej w porównaniu do pomostu z tętnicy piersiowej wewnętrznej.
  3. z tętnicy piersiowej wewnętrznej w porównaniu do pomostu z tętnicy promieniowej lub żyły odpiszczelowej.
  4. ...
  5. ...
Pierwszym etapem kompleksowej rehabilitacji kardiologicznej jest rehabilitacja wczesna, która:
1) odbywa się na sali intensywnej opieki medycznej i (lub) na salach pooperacyjnych;
2) ma przeciwdziałać skutkom unieruchomienia;
3) ma być rozpoczynana jak najszybciej z chwilą ustąpienia bezpośredniego zagrożenia życia pacjenta;
4) ma za zadanie przygotować chorego do kolejnych etapów rehabilitacji.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,2.
  2. 1,3.
  3. 3,4.
  4. ...
  5. ...
Do przeciwwskazań bezwzględnych do treningu fizycznego w rehabilitacji kardiologicznej należą:
1) ostra choroba gorączkowa;
2) występowanie niedokrwienia mięśnia sercowego w czasie wysiłku o intensywności < 3 MET lub < 50 Watt;
3) zapalenie mięśnia sercowego;
4) zakrzepowe zapalenie żył;
5) wyrównana niewydolność serca.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. tylko 1.
  2. 1,2.
  3. 1,2,3.
  4. ...
  5. ...
U pacjentów chodzących w leczeniu przewlekłego niedokrwienia tętnic kończyn dolnych w każdym przypadku zaleca się:
1) zmianę stylu życia jak w prewencji wtórnej chorób sercowo-naczyniowych;
2) regularny trening marszowy lub trening na rowerze;
3) leczenie inwazyjne (przezskórne zabiegi wewnątrznaczyniowe lub leczenie operacyjne);
4) lek wydłużający dystans chromania - pentoksyfilina;
5) przewlekłe przyjmowanie leków przeciwpłytkowych i statyny.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,2,5.
  2. wszystkie wymienione.
  3. 3,4,5.
  4. ...
  5. ...
U osób bez rozpoznanej choroby sercowo-naczyniowej, ale ze zwiększoną łączną grubością błony wewnętrznej i środkowej (IMT) mierzoną w trakcie ultrasonografii tętnic szyjnych, występuje zwiększone ryzyko incydentów sercowych i udaru mózgu. Za nieprawidłową wartość IMT uważa się:
  1. > 0,8 mm.
  2. > 0,9 mm.
  3. > 1 mm.
  4. ...
  5. ...
Jakie optymalne leczenie należy zaproponować choremu lat 72, z przewlekłą niewydolnością serca na tle kardiomiopatii rozstrzeniowej i nietolerancją wysiłku w klasie NYHA III, z dysfunkcją skurczową lewej komory (EF 32%), z utrwalonym migotaniem przedsionków i nieskutecznie kontrolowanym rytmem komór (wyczerpane możliwości farmakologiczne), z natywnym QRS 130ms, z przewidywanym okresem przeżycia ponad rok w dobrym stanie funkcjonalnym?
  1. implantację ICD i ablację łącza A-V.
  2. implantację ICD jednojamowego.
  3. implantację CRT-D i w razie nieuzyskania blisko 100% skutecznej stymulacji obukomorowej ablację łącza A-V.
  4. ...
  5. ...
Do szpitala zgłosił się 70-letni pacjent po wszczepieniu rozrusznika serca dwujamowego DDD 5 lat temu z powodu objawowego zespołu chorego węzła zatokowego. Przy przyjęciu stwierdzono:
- nieskuteczną stymulację serca komorową z dobrze widocznymi w EKG artefaktami impulsów o częstości 70/min,
- stymulację przedsionkową prawidłową oraz prawidłowe sterowanie rozrusznika serca zespołami kardiogennymi przedsionkowymi i komorowymi,
- stymulację mięśni szkieletowych w okolicy loży rozrusznika serca.
Na podstawie zebranych obserwacji należy podejrzewać:
  1. dyslokację elektrody komorowej.
  2. złamanie przewodu elektrody komorowej w osłonce.
  3. uszkodzenie izolacji elektrody komorowej lub nieszczelne połączenie jej z rozrusznikiem serca, tzw. zespół bocznika.
  4. ...
  5. ...
Do szpitala zgłosił się 57-letni pacjent z bólem w okolicy loży rozrusznika serca wszczepionego z powodu bloku a-v III stopnia, sześć lat temu. Obecnie chory zależny jest od rozrusznika serca - brak rytmu endogennego. U chorego raz w miesiącu występują okresowe gorączki do 38 st.C. W badaniu palpacyjnym kieszeni rozrusznika stwierdzono bolesność, zaczerwienie i chełbotanie płynu. Pobrano krew na posiew oraz treść z loży rozrusznika serca. Wyhodowano Staphylococcus epidermidis. W badaniach laboratoryjnych CRP 100 mg/l, leukocytoza 15000. Najwłaściwszym postępowaniem będzie:
  1. włączenie dożylnego antybiotyku wg antybiotykogramu wykonanego z posiewu oraz płukanie loży rozrusznika serca.
  2. płukanie loży rozrusznika serca antybiotykiem wg antybiotykogramu wykonanego z posiewu.
  3. usunięcie rozrusznika serca, przepłukanie loży wankomycyną oraz jednoczasowe zabezpieczenie chorego zewnętrzną stymulacją serca z powodu braku rytmu endogennego i przez 6 tygodni podawanie wankomycyny dożylnie.
  4. ...
  5. ...
Podczas badania elektrofizjologicznego (EPS), przy stymulacji komór, najwcześniejszą aktywację lewego przedsionka stwierdzono w potencjale zapisanym z elektrody wprowadzonej do zatoki wieńcowej, z jej biegunów dystalnych (CS1-CS2). Droga dodatkowa, przewodząca wstecznie występuje:
  1. po stronie lewej bocznej mięśnia serca.
  2. po stronie prawej bocznej mięśnia serca.
  3. w miejscu ujścia zatoki wieńcowej.
  4. ...
  5. ...
Do izby przyjęć trafił pacjent po utracie przytomności z wszczepionym 8 lat temu przedsionkowym rozrusznikiem serca typu AAIR z powodu zespołu chorego węzła zatokowego. W zapisie EKG zarejestrowano bradykardię zatokową, zahamowania zatokowe z włączającym się zastępczym rytmem węzłowym i zupełny brak iglic impulsów pochodzących ze stymulatora serca. Prawdopodobnym rozpoznaniem będzie:
  1. wyczerpanie baterii rozrusznika serca.
  2. uszkodzenie osłonki elektrody.
  3. całkowite złamanie elektrody.
  4. ...
  5. ...
Chory z pozawałową niewydolnością serca ma wszczepiony układ resynchronizujący CRT-D. Z teletransmisji uzyskano dane: Alert Optivol, zwiększenie częstości napadów migotania przedsionków, wzrost częstości akcji serca, zmniejszenie odsetka stymulacji resynchronizującej. U chorego wystąpiło nasilenie duszności, przyrost wagi ciała. Pacjent prawidłowo stosował zalecaną terapię farmakologiczną. Najwłaściwszym postępowaniem będzie:
  1. hospitalizacja chorego, w przypadku migotania przedsionków wykonanie kardiowersji.
  2. optymalizacja farmakoterapii kontroli rytmu i niewydolności krążenia.
  3. hospitalizacja chorego, w przypadku migotania przedsionków wykonanie kardiowersji, optymalizacja farmakoterapii kontroli rytmu, do rozważenia ablacja.
  4. ...
  5. ...
Zostajesz wezwany przez lekarza dyżurnego izby przyjęć do pacjenta z wszczepionym przed miesiącem kardiowerterem-defibrylatorem serca. U chorego w elektrokardiogramie rejestruje się oporny na leki (Amiodaron, Xylokaina) nawracający, utrwalony częstoskurcz komorowy o częstości 165 uderzeń na minutę. Ponieważ brak jest interwencji kardiowertera-defibrylatora, lekarz dyżurny obawia się, że wszczepione urządzenie nie funkcjonuje prawidłowo. Który z poniższych problemów stanowi najprawdopodobniej przyczynę obecnego stanu pacjenta?
  1. defekt połączenia elektrody wysokonapięciowej z kardiowerterem-defibrylatorem.
  2. inaktywacja defibrylatora przez magnes.
  3. zbyt niska czułość rejestracji pobudzeń komorowych.
  4. ...
  5. ...
Mężczyzna w wieku 30 lat z rozpoznanym zespołem WPW został przyjęty z powodu częstoskurczu o wąskich zespołach QRS, który nigdy nie był zarejestrowany w badaniach elektrokardiograficznych. Najbardziej racjonalnym postępowaniem jest:
  1. obserwacja pacjenta.
  2. wykonanie badania elektrofizjologicznego celem oceny refrakcji drogi dodatkowej i uzależnienie dalszego postępowania od długości refrakcji.
  3. wykonanie ablacji RF drogi dodatkowej.
  4. ...
  5. ...
55-letni mężczyzna, palacz papierosów przyjęty został z powodu kolejnego napadu typowego trzepotania przedsionków (widoczna fala trzepotania - „zęby piły” ujemne w odprowadzeniach II, III, aVF, dodatnie w odprowadzeniu V1) z częstością komór 190/min, z bólem w klatce piersiowej. Ciśnienie tętnicze 70/0 mmHg. W wywiadzie przebyty zawał serca ściany dolnej, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca. Najwłaściwszym sposobem postępowania będzie:
  1. wykonanie kardiowersji elektrycznej. Koronarografia i w razie konieczności rewaskularyzacja. W razie nawrotów arytmii ablacja RF.
  2. podanie dożylne amiodaronu w dawce zależnej od wagi ciała. Koronarografia i rewaskularyzacja. W razie nawrotów arytmii ablacja RF.
  3. ablacja RF ze wskazań nagłych. Koronarografia i rewaskularyzacja.
  4. ...
  5. ...
Zabieg ablacji przezskórnej migotania przedsionków:
  1. zaleca się u chorych z objawowymi nawrotami arytmii poddanych farmakologicznej terapii antyarytmicznej.
  2. należy rozważyć jako leczenie pierwszego rzutu u wybranych chorych z objawowym napadowym migotaniem przedsionków jako alternatywę do antyarytmicznej terapii farmakologicznej.
  3. można rozważyć kontynuację doustnej terapii antagonistą witaminy K podczas tego zabiegu, utrzymując INR w granicach 2,0.
  4. ...
  5. ...
Główną wadą zastosowania stymulatora AAIR u pacjentów z chorobą węzła zatokowego jest fakt, że w tej grupie chorych blok przedsionkowo-komorowy (AV) występuje z częstością 0,6-1,9%. Obserwacje te skłaniają zatem do rutynowej implantacji kardiostymulatorów typu DDDR, a nie AAIR wśród pacjentów z chorobą węzła zatokowego. Powyższe zdania:
  1. oba są prawdziwe i pozostają ze sobą w związku przyczynowo-skutkowym.
  2. pierwsze zdanie jest prawdziwe, a drugie fałszywe.
  3. pierwsze zdanie jest fałszywe, a drugie prawdziwe.
  4. ...
  5. ...
24-letni mężczyzna z wywiadem napadowych kołatań serca przyjęty został celem wykonania inwazyjnego badania elektrofizjologicznego (EPS). W dostarczonych zapisach ekg stwierdzono częstoskurcz o częstości 170/min z wąskimi (<120 ms) zespołami QRS oraz epizody napadowego migotania przedsionków z częstością komór ok. 190/min i wąskimi zespołami QRS (<120 ms). W badaniu echokardiograficznym frakcja wyrzutowa wynosiła 55% a wymiar przednio-tylny lewego przedsionka w projekcji M-mode 45 mm. Podczas badania elektrofizjologicznego indukowano częstoskurcz nawrotny z wąskimi zespołami QRS i najwcześniejszą lokalną wsteczną aktywacją przedsionków na poziomie biegunów dystalnych zatoki wieńcowej (CS1-2). Wskaż prawidłowy sposób postępowania u tego pacjenta:
  1. ablacja dodatkowego szlaku lewostronnego; bezpośrednio po zabiegu włączenie farmakoterapii w prewencji napadowego migotania przedsionków.
  2. ablacja dodatkowego szlaku lewostronnego.
  3. ablacja drogi dodatkowej o wolnym przewodzeniu w trójkącie Kocha.
  4. ...
  5. ...
Prawdopodobieństwo korzystnej odpowiedzi na terapię resynchronizującą (CRT) jest wyższe u:
  1. kobiet, pacjentów z kardiomiopatią niedokrwienną, chorych z czasem trwania zespołów QRS > 150 ms i niespecyficznymi zaburzeniami przewodnictwa śródkomorowego.
  2. mężczyzn, pacjentów z kardiomiopatią nieniedokrwienną, chorych z czasem trwania zespołów QRS < 120 ms i blokiem lewej odnogi pęczka Hisa.
  3. mężczyzn, pacjentów z kardiomiopatią niedokrwienną, chorych z czasem trwania zespołów QRS > 150 ms i blokiem prawej odnogi pęczka Hisa.
  4. ...
  5. ...
Wskazaniem do terapii resynchronizującej u pacjentów z utrwalonym migotaniem przedsionków jest przewlekła niewydolność serca, natywny QRS ≥ 120 ms, LVEF ≤ 35%, klasa czynnościowa NYHA III lub ambulatoryjna IV, pomimo odpowiedniego leczenia. Warunkiem koniecznym jest możliwość osiągnięcia stymulacji BiV bliskiej 100%.
  1. pierwsze zdanie jest prawdziwe, a drugie fałszywe.
  2. pierwsze zdanie jest fałszywe, a drugie prawdziwe.
  3. oba zdania są prawdziwe i pozostają w związku logicznym.
  4. ...
  5. ...
U 68-letniego pacjenta po przebytym 5 lat temu zawale serca STEMI ściany przedniej, z frakcją wyrzutową lewej komory (LVEF=45%), będącym w klasie czynnościowej niewydolności serca NYHA II, zgłaszającego obniżoną tolerancję wysiłku, mimo stosowania najmniejszych dawek różnych preparatów betaadrenolityków obserwowano bradykardię do 35/min w ciągu dnia. Powyższemu pacjentowi należy zaproponować:
  1. odstawienie leku betaadrenolitycznego.
  2. zamianę leku betaadrenolitycznego na bloker kanału wapniowego (np. werapamil).
  3. wszczepienie stymulatora serca DDDR i stymulację w trybie AAI, a następnie stosowanie optymalnej, tolerowanej przez chorego dawki betaadrenolityku.
  4. ...
  5. ...
Które z poniższych zdań są prawdziwe?
1) stymulacja serca jest wskazana u pacjentów ze zmiennym blokiem odnóg pęczka Hisa niezależnie od obecności objawów;
2) należy rozważyć stymulację serca u pacjentów z wywiadem omdleń i udokumentowanymi bezobjawowymi pauzami > 4 s w przebiegu zahamowania zatokowego, bloku zatokowo-przedsionkowego lub przedsionkowo-komorowego;
3) zaleca się zastosowanie stymulacji komorowej z funkcją rate-response u pacjentów z utrwalonym migotaniem przedsionków i blokiem przedsionkowo-komorowym;
4) stymulacja jednojamowa jest preferowaną metodą stymulacji serca u pacjentów z zespołem zatoki szyjnej;
5) nie zaleca się stymulacji serca u pacjentów z niewyjaśnionymi omdleniami bez dowodów na obecność bradykardii lub zaburzeń przewodzenia.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,2,3.
  2. 1,4,5.
  3. 1,3,5.
  4. ...
  5. ...
U 69-letniego pacjenta, po przebytym zawale serca, z implantowanym przed 3 laty rozrusznikiem DDDR z powodu choroby węzła zatokowego, z objawami przewlekłej niewydolności serca, z EF 30%, w klasie czynnościowej NYHA III, w terapii zastosujesz:
  1. optymalne leczenie farmakologiczne.
  2. modernizację z DDDR do CRT-D, ale tylko w przypadku stymulacji komorowej poniżej 55%.
  3. modernizację z DDDR do ICD, ale tylko w przypadku stymulacji komorowej poniżej 55%.
  4. ...
  5. ...
W diagnostyce pierwotnego hiperaldosteronizmu:
1) podstawowe oznaczenia biochemiczne to oznaczenie stężenia aldosteronu w osoczu i wydalania w moczu oraz ocena aktywności reninowej osocza;
2) ocenę stężenia aldosteronu w osoczu oraz aktywności reninowej osocza należy wykonać w warunkach normokaliemii (po wyrównaniu niedoboru potasu) i kontrolowanej podaży sodu w diecie;
3) w ocenie stężenia aldosteronu w osoczu oraz aktywności reninowej osocza nie odgrywa roli stopień wyrównania niedoboru potasu i kontrolowana podaż sodu w diecie;
4) niezależnie od wykazania podwyższonego stężenia aldosteronu w osoczu i jego zwiększonego wydalania z moczem należy stwierdzić małą aktywność reninową osocza;
5) niezależnie od wykazania podwyższonego stężenia aldosteronu w osoczu i jego zwiększonego wydalania z moczem należy stwierdzić podwyższoną aktywność reninową osocza.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,2,4.
  2. 1,3,4.
  3. 2,5.
  4. ...
  5. ...
Nadciśnienie tętnicze wywołane ciążą rozwija się:
  1. po upływie 15 tygodni ciąży.
  2. po upływie 20 tygodni ciąży.
  3. po upływie 25 tygodni ciąży.
  4. ...
  5. ...
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące angiografii za pomocą tomografii komputerowej (angio-TK) w diagnostyce zwężenia tętnicy nerkowej:
1) jest zalecana w celu potwierdzenia rozpoznania zwężenia tętnicy nerkowej (u chorych z prawidłową lub umiarkowanie upośledzoną funkcją nerek);
2) prawidłowy wynik angio-TK nie pozwala na wykluczenie istotnego hemodynamicznie zwężenia w głównym pniu tętnicy nerkowej;
3) ze względu na małą ilość podawanego kontrastu badanie można zalecać u chorych z zaawansowaną niewydolnością nerek;
4) pozwala rozpoznać zmiany w tętnicach nerkowych i aorcie w przebiegu innych chorób prowadzących do rozwoju nadciśnienia tętniczego, np. tętniaka tętnicy nerkowej;
5) powinno być rozszerzone o fazę urograficzną u pacjentów z małą marską nerką lub z krytycznym zwężeniem tętnicy nerkowej.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,2,3.
  2. 1,3,4.
  3. 1,3,5.
  4. ...
  5. ...
U chorych ze zwężeniem tętnicy nerkowej w przebiegu dysplazji włóknisto-mięśniowej:
1) leczeniem z wyboru jest angioplastyka;
2) leczeniem z wyboru jest angioplastyka z wprowadzeniem stentu;
3) stent wszczepia się w celu leczenia powikłań (np. rozwarstwienie ściany tętnicy);
4) po zabiegu rewaskularyzacji na przestrzeni 10 lat efekt zabiegu utrzymuje się u wysokiego odsetka chorych;
5) po zabiegu rewaskularyzacji na przestrzeni 10 lat efekt zabiegu utrzymuje się u małego odsetka chorych.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,3,5.
  2. 2,3,5.
  3. 2,4.
  4. ...
  5. ...
64-letnia pacjentka leczona inhibitorem enzymu konwertującego angiotensynę, diuretykiem tiazydopodobnym i kardioselektywnym beta-adrenolitykiem z powodu nadciśnienia tętniczego oraz statyną z powodu hiperlipidemii zgłosiła się na planową wizytę kontrolną. W wywiadzie bez stenokardii ani skarg dotyczących wydolności wysiłkowej. Chora ma częste ataki kolki żółciowej i obecnie przygotowuje się do planowego zabiegu cholecystektomii. Ciśnienie tętnicze zmierzone podczas wizyty (średnia z dwóch pomiarów) 136/73 mmHg, w zapisach EKG rytm zatokowy, miarowy o częstości 70/min, normogram. Wydano pacjentce zaświadczenie o braku przeciwwskazań do zabiegu chirurgicznego. Zalecenia dotyczące postępowania w okresie okołooperacyjnym powinny obejmować:
1) kontynuację stosowania wszystkich leków przeciwnadciśnieniowych;
2) kontynuację stosowania beta-adrenolityku i statyny;
3) należy rozważyć niepodanie diuretyku w dniu operacji ze względu na niekorzystny jego wpływ związany z utratą płynów w trakcie zabiegu;
4) utrata płynów w czasie zabiegu może nasilać działania ACE inhibitorów, dlatego należy rozważyć niepodanie tych leków w dniu zabiegu;
5) w dniu zabiegu nie należy w ogóle podawać leków przeciwnadciśnieniowych.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. tylko 1.
  2. 2,4.
  3. 2,3,4.
  4. ...
  5. ...
Mężczyzna l.63, leczony z powodu nadciśnienia tętniczego i hipercholesterolemii, z przebytym przed rokiem niedokrwiennym udarem mózgu (w wykonanym wtedy badaniu ultrasonograficznym tętnic szyjnych stwierdzono około 40% zwężenie lewej tętnicy szyjnej wewnętrznej) zgłosił się na rutynową kontrolę. W badaniu fizykalnym nie stwierdzono istotnych odchyleń od normy. W całodobowym monitorowaniu EKG metodą Holtera nie stwierdzono istotnych zaburzeń rytmu lub przewodzenia. Ciśnienie tętnicze - 138/82 mmHg. EKG - rytm zatokowy, miarowy około 68/min, normogram. Spośród wymienionych leków pacjent w pierwszym rzędzie powinien być leczony:
  1. kwasem acetylosalicylowym.
  2. acenokumarolem lub warfaryną.
  3. klopidogrelem.
  4. ...
  5. ...
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zaburzeń lipidowych u pacjentów zakażonych wirusem niedoboru odporności (HIV):
1) pacjenci zakażeni HIV charakteryzują się niskim stężeniem cholesterolu całkowitego i LDL, a podwyższonym stężeniem triglicerydów;
2) pacjenci zakażeni HIV charakteryzują się wysokim stężeniem cholesterolu całkowitego i cholesterolu frakcji LDL;
3) wysoce aktywna terapia przeciwretrowirusowa u osób zakażonych HIV powoduje zwiększenie stężenia cholesterolu frakcji LDL, podwajając w ten sposób ryzyko wystąpienia choroby niedokrwiennej serca w porównaniu do osób niezakażonych wirusem HIV;
4) u pacjentów zakażonych HIV z dyslipidemią należy rozważyć leczenie statynami z docelowym LDL określonym dla pacjentów dużego ryzyka;
5) ze względu na interakcje między lekami hipolipemizujacymi i terapią przeciwretrowirusową należy unikać statyn u pacjentów z dyslipidemią zakażonych wirusem HIV.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,3,4.
  2. 2,3,4.
  3. 2,5.
  4. ...
  5. ...
Przyczyną oporności na leczenie moczopędne w ostrej niewydolności krążenia są wszystkie niżej wymienione, z wyjątkiem:
  1. hipowolemii.
  2. aktywacji neurohormonalnej.
  3. zwiększonego wychwytu zwrotnego sodu po zmniejszeniu objętości wewnątrznaczyniowej.
  4. ...
  5. ...
Hipotonia ortostatyczna jest silnym predyktorem ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych. Stosowanie każdej z grup leków hipotensyjnych może nasilać hipotonię. Efekt ten jest najbardziej wyrażony w toku stosowania:
1) alfa-adrenolityków;
2) diuretyków;
3) beta-adrenolityków;
4) antagonistów kanałów wapniowych.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,3.
  2. 1,4.
  3. 2,4.
  4. ...
  5. ...
Według standardów ESH/ESC 2013 r. do leków preferowanych w leczeniu nadciśnienia tętniczego u pacjentów z przerostem lewej komory należą:
  1. inhibitory konwertazy angiotensyny, antagoniści receptora mineralokortykoidowego, diuretyki.
  2. beta-adrenolityki, diuretyki, antagoniści wapnia.
  3. inhibitory konwertazy angiotensyny, blokery receptora angiotensynowego, leki blokujące kanały wapniowe.
  4. ...
  5. ...
Według standardów ESH/ESC 2013r do leków preferowanych w leczeniu nadciśnienia tętniczego u pacjentów z mikroalbuminurią należą:
  1. inhibitory konwertazy angiotensyny, antagoniści receptora mineralokortykoidowego.
  2. inhibitory konwertazy angiotensyny, blokery receptora angiotensynowego.
  3. beta-adrenolityki, diuretyki.
  4. ...
  5. ...
Ciąża, hiperkaliemia, obustronne zwężenie tętnic nerkowych - to typowe przeciwwskazania dla zastosowania:
  1. diuretyków pętlowych.
  2. diuretyków tiazydowych/tiazydopodobnych.
  3. beta-adrenolityków.
  4. ...
  5. ...
Dla rozpoznania nadciśnienia tętniczego powinny być stwierdzone następujące wartości ciśnienia tętniczego:
1) w gabinecie lub przychodni lekarskiej: skurczowe ≥ 140 mmHg i/lub rozkurczowe ≥ 90 mmHg;
2) w pomiarze ambulatoryjnym ciśnienia tętniczego (ABPM) w ciągu dnia lub czuwania: skurczowe ≥ 130 mmHg i/lub rozkurczowe ≥ 80 mmHg;
3) w pomiarze ambulatoryjnym ciśnienia tętniczego (ABPM) w nocy lub w czasie snu: skurczowe ≥ 125 mmHg i/lub rozkurczowe ≥ 75 mmHg;
4) w pomiarach domowych (HBPM): skurczowe ≥ 130 mmHg i/lub rozkurczowe ≥ 80 mmHg.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. tylko 1.
  2. 1,2.
  3. 1,2,3.
  4. ...
  5. ...
Które z poniższych zdań dotyczących strategii leczenia nadciśnienia tętniczego u kobiet jest nieprawidłowe?
  1. zaleca się farmakoterapię ciężkiego nadciśnienia w ciąży (skurczowe ciśnienie tętnicze > 160 mmHg lub rozkurczowe ciśnienie tętnicze > 110 mmHg).
  2. nie zaleca się stosowania hormonalnej terapii zastępczej i selektywnych modulatorów receptorów estrogenowych w pierwotnej lub wtórnej profilaktyce chorób układu sercowo-naczyniowego.
  3. można rozważyć farmakoterapię u kobiet w ciąży z utrwalonym podwyższonym ciśnieniem tętniczym ≥ 150/95 mmHg i u kobiet z ciśnieniem tętniczym ≥ 140/90 mmHg w przypadku nadciśnienia wywołanego ciążą lub powikłań narządowych.
  4. ...
  5. ...
Wskaż nieprawidłowe stwierdzenie dotyczące opornego nadciśnienia tętniczego:
  1. według definicji jest rozpoznawane wtedy, gdy postępowanie terapeutyczne obejmujące odpowiednie zmiany stylu życia oraz leczenie diuretykiem i 4 innymi lekami hipotensyjnymi należącymi do różnych klas w optymalnych dawkach nie pozwala na obniżenie ciśnienia skurczowego i rozkurczowego odpowiednio poniżej 140 i 90 mmHg.
  2. wiąże się z wysokim ryzykiem incydentów sercowo-naczyniowych i nerkowych.
  3. w przypadku opornego nadciśnienia tętniczego zaleca się, aby lekarz prowadzący sprawdził, czy preparaty aktualnie stosowane w schemacie wielolekowym powodują obniżenie ciśnienia tętniczego oraz zaprzestał ich stosowania w przypadku minimalnego lub braku wpływu hipotensyjnego.
  4. ...
  5. ...
Do leków hipotensyjnych preferowanych u ciężarnych należą:
1) metyldopa;
2) labetalol;
3) nifedypina;
4) amlodypina;
5) atenolon.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,2,3.
  2. 2,3,4.
  3. 3,4,5.
  4. ...
  5. ...
Preferowaną grupą leków hipotensyjnych u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i tętniakiem aorty są:
  1. beta blokery.
  2. inhibitory konwertazy angiotensyny.
  3. diuretyki.
  4. ...
  5. ...
Wskaż nieprawdziwe zdanie/zdania dotyczące celów terapeutycznych leczenia nadciśnienia tętniczego:
1) u chorych na cukrzycę należy dążyć do osiągnięcia ciśnienia skurczowego <140 mmHg;
2) u chorych na cukrzycę należy dążyć do ciśnienia rozkurczowego < 90 mmHg;
3) u osób > 80. roku życia z początkowym ciśnieniem skurczowym ≥ 160 mmHg należy dążyć do obniżenia SBP do 140-150 mmHg;
4) u osób > 80. roku życia z cechami „zespołu słabości” (kruchości) decyzja o intensywności terapii nadciśnienia tętniczego zależy od indywidualnej tolerancji;
5) diuretyki (tiazydowe, chlortalidon i indapamid), beta-adrenolityki, antagoniści wapnia, inhibitory ACE oraz antagoniści receptora angiotensynowego nadają się i są zalecane do rozpoczynania i kontynuacji leczenia hipotensyjnego.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. tylko 2.
  2. 1,2.
  3. 1,2,3.
  4. ...
  5. ...
Preferowaną grupą leków hipotensyjnych u pacjentów z cukrzycą są:
  1. beta blokery.
  2. inhibitory konwertazy angiotensyny.
  3. diuretyki.
  4. ...
  5. ...
Pierwotny hiperaldosteronizm cechują wszystkie poniższe, z wyjątkiem:
  1. szmeru naczyniowego w jamie brzusznej.
  2. zaburzeń rytmu serca.
  3. osłabienia mięśni.
  4. ...
  5. ...
Wskaż prawdziwe zdanie dotyczące wykrywania powikłań narządowych nadciśnienia tętniczego:
1) w celu wykrycia chorób tętnic obwodowych należy rozważyć pomiar wskaźnika kostkowo-ramiennego;
2) w celu wykrycia zwiększonej sztywności dużych tętnic należy rozważyć wykonanie pomiaru prędkości fali tętna pomiędzy tętnicą szyjną a udową;
3) w celu wykrycia bezobjawowej miażdżycy dużych naczyń należy rozważyć wykonanie USG tętnic szyjnych;
4) u większości pacjentów z nadciśnieniem tętniczym umiarkowanego stopnia nie zaleca się rutynowego badania siatkówki;
5) u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym łagodnego stopnia nie zaleca się rutynowej oceny wydalania białka z moczem za pomocą testu paskowego.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,3,5.
  2. 1,5.
  3. 1,2,5.
  4. ...
  5. ...
U pacjenta z nadciśnieniem tętniczym i wynikiem oznaczenia potasu w surowicy krwi 2,8 mmol/l w diagnostyce różnicowej należy uwzględnić:
1) przewlekłą chorobę nerek;
2) zwężenie tętnicy nerkowej;
3) biegunkę;
4) kwasicę metaboliczną;
5) pierwotny hiperaldosteronizm.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,2,3,5.
  2. 1,2,3.
  3. 2,3,5.
  4. ...
  5. ...
Wskaż zdanie fałszywe:
  1. połączenie beta-adrenolityku i diuretyku zwiększa ryzyko rozwoju cukrzycy.
  2. wystąpienie bloku przedsionkowo-komorowego pierwszego stopnia nie jest wskazaniem do przerwania terapii beta-adrenolitykiem.
  3. beta-adrenolityki wazodylatacyjne nie pogarszają tolerancji glukozy.
  4. ...
  5. ...

Ta strona używa cookies i innych technologii. Korzystając z niej wyrażasz zgodę na ich używanie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej szczegółów w Polityce prywatności

Zamknij