Wiosna 2014: testy egzaminacyjne do egzaminu PES

ROZWIĄŻ TEST

Pytanie
Odpowiedzi
Pacjent lat 62 z wywiadem krwawienia z dziąseł od kilku miesięcy, obecnie z masywną skazą skórną w obrębie przedramion. Ponadto zgłasza bóle brzucha, zaparcia, istotną utratę masy ciała. W badaniach wykonanych w Izbie Przyjęć WBC 4,0 G/l, RBC 10 g/dl, PLT 160 G/l, APTT 60 s, test korekcji APTT (czas częściowej tromboplastyny po aktywacji) dodatni (brak korekcji APTT w mieszaninie osocza badanego i prawidłowego), czas protrombinowy (PT) i czas trombinowy (TT) w normie. U chorego należy podejrzewać:
  1. hemofilię A.
  2. hemofilię B.
  3. chorobę von Willebranda.
  4. ...
  5. ...
Wskaż zdanie fałszywe dotyczące hemofilii B:
  1. koncentrat nieaktywowanych czynników zespołu protrombiny (PCC) zwiększa ryzyko powikłań zakrzepowych i dlatego odradza się jego stosowanie u chorych na hemofilię B.
  2. w hemofilii B Leiden aktywność czynnika IX w osoczu zwiększa się z wiekiem chorego i łagodnieją objawy choroby.
  3. przeciwciała przeciwko czynnikowi IX u chorych na hemofilię B pojawiają się z porównywalną częstością jak przeciwciała przeciw czynnikowi VIII u chorych na hemofilię A.
  4. ...
  5. ...
U chorych na hemofilię A powikłaną inhibitorem w leczeniu krwawień stosuje się:
  1. koncentrat czynnika VIII w zwiększonej dawce jeśli miano inhibitora wynosi < 5 j. Bethesda/ml (j.B/ml).
  2. koncentrat czynników zespołu protrmobiny (PCC) w dawce 50-100 j/kg co 8-12h.
  3. rekombinowny aktywny czynnik VII (rFVIIa) w dawce 30 µg/kg mc co 2-3h.
  4. ...
  5. ...
Wskaż zdania prawdziwe dotyczące zaleceń ogólnych w leczeniu choroby von Willebranda:
1) poza wyjątkowymi sytuacjami nie należy stosować leków upośledzających czynność płytek krwi;
2) należy unikać wstrzyknięć dożylnych;
3) duże zabiegi operacyjne oraz leczenie poważnych krwawień należy prowadzić w szpitalu dysponującym możliwością oznaczania aktywności czynnika von Willebranda i czynnika VIII przez całą dobę;
4) w razie krwawienia należy jak najszybciej podać desmopresynę lub koncentrat czynnika VIII.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. tylko 1.
  2. 1,2.
  3. 1,2,3.
  4. ...
  5. ...
U pacjentki z typem 3 choroby von Willebranda przed ekstrakcją zęba należy zastosować:
  1. desmopresynę w dawce 0,3 µg/kg m.c.
  2. koncentrat czynnika VIII zawierający czynnik von Willebranda.
  3. kwas tranekasmowy w monoterapii.
  4. ...
  5. ...
Nabyta choroba von Willebranda może być wywołana:
  1. autoprzeciwciałami neutralizującymi czynnik von Willebranda.
  2. adsorpcją czynnika von Willebranda na komórkach nowotworowych.
  3. nadmierną degradacją czynnika von Willebranda.
  4. ...
  5. ...
Charakterystyczne dla typu 2N choroby von Willebranda nie jest:
  1. brak dużych i pośrednich multimetrów czynnika von Willebranda (vWF).
  2. brak lub zmniejszenie zdolności czynnika von Willebranda (vWF) do wiązania czynnika VIII.
  3. zmniejszenie aktywności czynnika VIII większe niż zmniejszenie stężenia antygenu czynnika von Willebranda (vWF:Ag).
  4. ...
  5. ...
W diagnostyce choroby von Willebranda nie wykorzystuje się:
  1. badania czasu okluzji w urządzeniu PFA-100.
  2. analizy multimetrów czynnika von Willlebranda.
  3. badania agregacji płytek krwi pod wpływem kwasu arachidonowego.
  4. ...
  5. ...
Heparyna może mieć pozytywny wpływ na przebieg rozsianego krzepnięcia wewnątrznaczyniowego w następujących przypadkach:
1) wewnątrzmaciczne obumarcie płodu;
2) hiperfibrynogenemia u ciężarnych przed indukcją porodu;
3) piorunująca niewydolność wątroby;
4) przewlekły zdekompensowany zespół DIC z przewagą zakrzepicy;
5) w silnym krwawieniu z naczyniaków olbrzymich;
6) w przypadku tętniaka aorty przed resekcją.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,3.
  2. 2,6.
  3. 1,4.
  4. ...
  5. ...
U chorego z ostrym rozsianym krzepnięciem wewnątrznaczyniowym (DIC) w przebiegu posocznicy bakteryjnej, czynnym krwawieniem z przewodu pokarmowego, liczbą płytek krwi (PLT) 30 000/µl, HGB 11 g/dl i APTT 50s, stężeniem fibrynogenu 1,5 g/l należy zastosować:
  1. świeżo mrożone osocze (FFP).
  2. koncentrat krwinek płytkowych (KKP).
  3. koncentrat fibrynogenu.
  4. ...
  5. ...
U chorych na czerwienicę prawdziwą obserwuje się następujące nieprawidłowości, z wyjątkiem:
1) zwiększonej masy erytrocytów;
2) zwiększonej liczby leukocytów w krwi obwodowej;
3) obecności mutacji V617F genu JAK2;
4) leukoerytroblastozy w krwi obwodowej;
5) zwiększonego stężenia witaminy B12 w surowicy.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,2.
  2. 2,3,5.
  3. 2,3,4.
  4. ...
  5. ...
W czerwienicy wtórnej stwierdza się:
1) zwiększoną masę krążących erytrocytów;
2) prawidłową liczbę płytek krwi;
3) prawidłową liczbę leukocytów;
4) świąd skóry;
5) samoistny wzrost kolonii erytroidalnych.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,2,3.
  2. 2,3,5.
  3. 2,3,4.
  4. ...
  5. ...
Nadkrwistości rzekome mogą wystąpić w następstwie:
1) utraty płynów;
2) zmniejszonego poboru płynów;
3) przebywania na dużych wysokościach;
4) niedotlenienia;
5) obecności patologicznej hemoglobiny o zwiększonym powinowactwie do O2.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,2.
  2. 2,3,5.
  3. 2,3,4.
  4. ...
  5. ...
Leczenie cytoredukcyjne w czerwienicy prawdziwej stosuje się, gdy:
1) chory nie toleruje upustów krwi;
2) pojawia się zakrzepica;
3) następuje wzrost stężenia witaminy B2 w surowicy;
4) stwierdza się podwyższoną liczbę leukocytów w krwi obwodowej;
5) wzrasta stężenie kwasu moczowego w surowicy.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,2.
  2. 2,3,5.
  3. 2,3,4.
  4. ...
  5. ...
Planowany zabieg operacyjny u chorego na czerwienicę prawdziwą można wykonać po:
1) normalizacji parametrów hematologicznych;
2) normalizacji aktywności FAG;
3) normalizacji stężenia witaminy B12;
4) uzyskaniu prawidłowych wartości stężenia ferrytyny w surowicy;
5) ustąpieniu świądu skóry.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. tylko 1.
  2. 2,3,5.
  3. 2,3,4.
  4. ...
  5. ...
W nadpłytkowości samoistnej kryteria diagnostyczne obejmują następujące zmiany, z wyjątkiem:
1) utrzymującej się liczby płytek krwi > 450 000/ml;
2) obecności szpiku bogatokomórkowego z przewagą proliferacji linii megakariopoetycznej;
3) obniżenia stężenia erytropoetyny w surowicy;
4) zwiększenia aktywności FAG;
5) zwiększonego stężenia trombopoetyny w surowicy.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. tylko 1.
  2. 2,3,5.
  3. 2,3,4.
  4. ...
  5. ...
Nadpłytkowość odczynowa może wystąpić w przebiegu:
1) nowotworów litych;
2) niedokrwistości z niedoboru żelaza;
3) przewlekłych chorób zapalnych i infekcyjnych;
4) cukrzycy;
5) nadczynności tarczycy.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 2,3,4,5.
  2. 1,4.
  3. 1,5.
  4. ...
  5. ...
Samoistne włóknienie szpiku jest nowotworem mieloproliferacyjnym cechującym się następującymi objawami, z wyjątkiem:
1) niedokrwistości;
2) powstawania pozaszpikowych ognisk krwiotworzenia;
3) zmniejszonego stężenia erytropoetyny w surowicy;
4) leukoerytroblastozy w krwi obwodowej;
5) zmniejszenia wskaźnika FAG.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. tylko 1.
  2. 2,3,5.
  3. 2,3,4.
  4. ...
  5. ...
Wskaż prawdziwe zdania na temat epidemiologii chłoniaka Hodgkina:
1) szczyt zachorowań na chłoniaka Hodgkina występuje między 35. a 55. r.ż.;
2) chłoniak Hodgkina należy do rzadkich nowotworów, stanowi około 0,7% wszystkich nowotworów;
3) wskaźniki zachorowalności na chłoniaka Hodgkina (na 100 000 ludności) wynoszą odpowiednio: 4,0 (kobiet) i 4,5 (mężczyźni);
4) w społeczeństwach o wysokim rozwoju ekonomicznym występują dwa szczyty zachorowań na HL, pierwszy między 15.-35. r.ż. i drugi po 50. r.ż.;
5) w społeczeństwach o niskim rozwoju ekonomicznym pierwszy szczyt zachorowań występuje u dzieci poniżej 5. r.ż, drugi u osób starszych powyżej 65. r.ż.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 2,4,5.
  2. 1,4.
  3. 3,5.
  4. ...
  5. ...
Wskazaniami do splenektomii w samoistnym włóknieniu szpiku są następujące objawy:
1) bardzo duża/bolesna śledziona;
2) niedokrwistość hemolityczna oporna na leczenie;
3) małopłytkowość oporna na leczenie;
4) zwiększenie stężenia produktów degradacji fibryny i fibrynogenu;
5) transformacja białaczkowa.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,2,3.
  2. 2,3,5.
  3. 2,3,4.
  4. ...
  5. ...
Wskaż prawdziwe zdania dotyczące związku między chłoniakiem Hodgkina (HL) a zakażeniem wirusem Epsteina-Barr (EBV):
1) związek między zachorowaniem na chłoniaka Hodgkina, a zakażeniem wirusem Epsteina-Barr (EBV) stwierdza się w 20-100% przypadków nieklasycznej i klasycznej postaci HL. Zakażenie to dotyczy zarówno komórek Hodgkina i Reed-Sternberga, jak i komórek LP;
2) związek między chłoniakiem Hodgkina a zakażeniem EBV zależny jest od wieku (częściej u dzieci i osób starszych), płci (częściej u mężczyzn) oraz podtypu histologicznego (częściej w mieszanokomórkowym i ubogolimfocytarnym);
3) zakażenie wirusem EBV zwiększa ryzyko rozwoju chłoniaka Hodgkina około 20-krotnie;
4) większość osób dorosłych, będących nosicielami wirusa EBV nie choruje na chłoniaka Hodgkina.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 2,4.
  2. 1,4.
  3. 2,3.
  4. ...
  5. ...
Do czynników ryzyka zachorowania na chłoniaka Hodgkina należą:
1) zakażenie wirusem HIV oraz inne nabyte i wrodzone zaburzenia odporności;
2) zakażenie wirusem EBV, HCV, parwowirusem;
3) w wywiadzie choroby takie jak: reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń, sarkoidoza, stwardnienie rozsiane;
4) promieniowanie jonizujące;
5) zespół Marfana.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,4.
  2. 1,3,4.
  3. 2,3,4.
  4. ...
  5. ...
Międzynarodowy Indeks Prognostyczny (International Prognostic Score, IPS) dla zaawansowanej postaci chłoniaka Hodgkina obejmuje wszystkie wymienione parametry, z wyjątkiem:
  1. stężenie albuminy w surowicy < 40 g/l.
  2. stężenie hemoglobiny < 10,5 g/dl.
  3. płeć żeńska.
  4. ...
  5. ...
Do najczęściej stosowanych protokołów poprzedzających zastosowanie wysokodawkowej chemioterapii wspomaganej autologiczną transplantacją komórek krwiotwórczych (HDCT/ASCT) u chorych z nawrotową/oporną postacią chłoniaka Hodgkina należą:
  1. ESHAP (etopozyd, metylprednizolon, arabinozyd cytozyny w dużych dawkach, cisplatyna), DHAP (cisplatyna, arabinozyd cytozyny, deksametazon), ICE (ifosfamid, karboplatyna, etopozyd).
  2. ESHAP (etopozyd, metylprednizolon, arabinozyd cytozyny w dużych dawkach, cisplatyna), DHAP (cisplatyna, arabinozyd cytozyny, deksametazon), VEPEMB (winblastyna, cyklofosfamid, etopozyd, mitoksantron, bleomycyna, prednizon).
  3. ESHAP (etopozyd, metylprednizolon, arabinozyd cytozyny w dużych dawkach, cisplatyna), DHAP (cisplatyna, arabinozyd cytozyny, deksametazon), ChlVPP/EVA (chlorambucil, winblastyna, prokarbazyna, prednizolon, etopozyd, winkrystyna, doksorubicyna).
  4. ...
  5. ...
Postępowaniem z wyboru w nieklasycznej postaci guzkowej chłoniaka Hodgkina w stadium IA jest:
  1. podanie 2 cykli ABVD oraz zastosowanie IF-RT w dawce 30Gy/T.
  2. zastosowanie IF-RT w dawce 30Gy/T.
  3. podanie 2 cykli ABVD.
  4. ...
  5. ...
W przypadku konieczności leczenia chłoniaka Hodgkina u kobiety w ciąży, postępowaniem z wyboru jest:
  1. zastosowanie chemioterapii winblastyną, która nie posiada właściwości teratogennych ani karcynogennych i jest skuteczna w leczeniu pierwszej linii.
  2. zastosowanie chemioterapii dakarbazyną, która nie posiada właściwości teratogennych ani karcynogennych i jest skuteczna w leczeniu pierwszej linii.
  3. zastosowanie 2-3 cykli według schematu ABV (doksorubicyna, bleomycyna, winblastyna).
  4. ...
  5. ...
Do nowych metod leczenia chłoniaka Hodgkina należą:
1) przeciwciała monoklonalne: brentuximab vedotin (przeciwciało monoklonalne skierowane przeciw antygenowi CD30, sprzężone z auristatyną), rytuksymab (przeciwciało monoklonalne skierowane przeciw antygenowi CD20);
2) inhibitory deacetylazy histonowej (panobinostat, worinostat);
3) leki immunomodulujące (lenalidomid);
4) inhibitory kinaz białkowych (inhibitor kinazy SGK1, inhibitor kinazy JAK3);
5) cytostatyki (winorelbina, idarubicyna, gemcytabina, ifosfamid).
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,2,5.
  2. 1,3,5.
  3. 1,3,4,5.
  4. ...
  5. ...
Przewlekłą białaczką limfatyczną nie jest:
  1. przewlekła białaczka limfocytowa B-komórkowa.
  2. przewlekła białaczka limfocytowa T-komórkowa.
  3. białaczka włochatokomórkowa.
  4. ...
  5. ...
Przewlekła białaczka limfocytowa jest najczęstszą białaczką w Europie, gdyż jej częstość wynosi około:
  1. 0,2/100000 mieszkańców.
  2. 1,0/100000 mieszkańców.
  3. 3,5/100000 mieszkańców.
  4. ...
  5. ...
Przewlekła białaczka limfocytowa może występować rodzinnie:
  1. nawet u 90% chorych, ale nie ma to znaczenia dla przebiegu białaczki w kolejnych pokoleniach.
  2. w ogóle nie wykazuje tendencji do występowania w kolejnych pokoleniach.
  3. tylko u chorych z delecją 17 chromosomu i rokuje wtedy bardzo źle.
  4. ...
  5. ...
Stopień zaawansowania przewlekłej białaczki limfocytowej III wg klasyfikacji Raia oznacza jedynie:
  1. podwyższoną limfocytozę i niedokrwistość.
  2. powiększenie węzłów chłonnych, śledziony lub wątroby i niedokrwistość.
  3. podwyższoną limfocytozę i powiększenie węzłów chłonnych, śledziony lub wątroby.
  4. ...
  5. ...
Najczęstszym powikłaniem autoimmunizacyjnym w przebiegu przewlekłej białaczki limfocytowej jest:
  1. agranulocytoza immunizacyjna.
  2. małopłytkowość immunizacyjna.
  3. miastenia.
  4. ...
  5. ...
Wskaż niekorzystne czynniki rokownicze w przewlekłej białaczce limfocytowej:
1) okres kliniczny 0 wg Raia;
2) czas zdwojenia liczby limfocytów >12 miesięcy;
3) obecność delecji 17 chromosomu;
4) obecność delecji 13 chromosomu;
5) obecność delecji 11 chromosomu;
6) zwiększone stężenia beta2-mikroglobuliny;
7) małopłytkowość.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,2,3,5.
  2. 4,5,6,7.
  3. 1,2,4.
  4. ...
  5. ...
Wskaż badania laboratoryjne niezbędne dla postawienia rozpoznania przewlekłej białaczki limfocytowej:
1) morfologia krwi obwodowej bez rozmazu;
2) morfologia krwi z rozmazem;
3) cytologia szpiku kostnego;
4) histopatologia szpiku kostnego;
5) badanie FISH;
6) cytometryczna ocena immunofenotypu limfocytów krwi obwodowej;
7) cytometryczna ocena immunofenotypu limfocytów szpiku;
8) histopatologia węzła chłonnego.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,3,6.
  2. 2,6.
  3. 1,3,7.
  4. ...
  5. ...
Wskazaniem do leczenia przewlekłej białaczki limfocytowej nie jest:
  1. niedokrwistość < 10 g/dL Hb.
  2. niepostępujące niebolesne powiększenie węzłów chłonnych > 10 cm z małopłytkowością 120 tys./ul.
  3. wolno narastająca limfocytoza, która jednak osiągnęła już liczbę 50 tys./ul.
  4. ...
  5. ...
Leczeniem pierwszej linii młodych dotychczas zdrowych chorych na przewlekłą białaczkę limfocytową jest:
  1. chemioterapia wg schematu CHOP.
  2. chemioimmunoterapia wg schematu RCHOP.
  3. chemioimmunoterapia wg schematu RDHAP.
  4. ...
  5. ...
Najczęstszą wtórną przyczyną zgonu u chorych na przewlekłą białaczkę limfocytową jest/są:
  1. zakażenie.
  2. niedokrwistość.
  3. małopłytkowość.
  4. ...
  5. ...
Najbardziej typowym odchyleniem w wyniku morfologii krwi obwodowej chorych na białaczkę włochatokomórkową jest:
  1. podwyższona leukocytoza.
  2. pancytopenia.
  3. podwyższona liczba monocytów.
  4. ...
  5. ...
Leczeniem z wyboru chorych na białaczkę włochatokomórkową jest:
  1. interferon.
  2. splenektomia.
  3. analogi puryn.
  4. ...
  5. ...
Wysokodawkowana chemioterapia z przeszczepieniem autologicznych komórek hematopoetycznych jest zalecana jako konsolidacja po chemioterapii I linii u młodszych chorych z rozpoznanym de novo:
  1. chłoniakiem rozlanym z dużych limfocytów B (DLBCL) niskiego ryzyka wg IPI.
  2. chłoniakiem z komórek płaszcza.
  3. chłoniakiem Burkitta.
  4. ...
  5. ...
Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące chłoniaka Burkitta:
  1. czas podwojenia masy węzłowej wynosi ok. 24 godz.
  2. wskaźnik Ki67/MIB1 wynosi > 95%.
  3. molekularnym markerem chłoniaka Burkitta jest zwiększona ekspresja MYC.
  4. ...
  5. ...
Do wirusów związanych z etiopatogenezą chłoniaków należą:
  1. wirus Epsteina i Barr (EBV).
  2. ludzki wirus niedoboru odporności (HIV).
  3. ludzki wirus zapalenia wątroby typu C (HCV).
  4. ...
  5. ...
Zwiększona ekspresja cykliny D1 jest charakterystyczna dla:
  1. DLBCL.
  2. SLL/CLL.
  3. FL.
  4. ...
  5. ...
Komórki typowej postaci chłoniaka z komórek płaszcza (mantle cell lymphoma, MCL) charakteryzują się:
1) koekspresją CD19/CD5(+);
2) ekspresją CD23(+);
3) obecnością translokacji t(11;14);
4) ekspresją CD20(+);
5) ekspresją CD10(+).
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,3,4.
  2. 1,2,3.
  3. 2,3,5.
  4. ...
  5. ...
W skład międzynarodowego wskaźnika prognostycznego (international prognostic index, IPI) w chłoniaku z dużych komórek B (DLBCL) nie wchodzi następujący parametr:
  1. wiek.
  2. poziom beta2 mikroglobuliny.
  3. aktywność LDH.
  4. ...
  5. ...
Chłoniaka plazmoblastycznego charakteryzuje:
1) występowanie u osób z niedoborem odporności;
2) częsta lokalizacja w jamie ustnej;
3) silnie dodatnia ekspresja CD20;
4) dodatnia ekspresja CD138;
5) niski indeks proliferacyjny Ki67.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,3,5.
  2. 1,2,4.
  3. 1,4,5.
  4. ...
  5. ...
Do chłoniaków związanych z zakażeniem HIV należą:
  1. chłoniak rozlany z dużych limfocytów B.
  2. chłoniak Burkitta.
  3. chłoniak plazmoblastyczny.
  4. ...
  5. ...
Infekcyjny czynnik etiologiczny związany z chłoniakiem MALT oczodołu to:
  1. HCV.
  2. Helicobacter pylori.
  3. Chlamydophilia psittaci.
  4. ...
  5. ...
Triada objawów, definiująca zespół Sezary’ego to:
  1. erytrodermia, uogólniona limfadenopatia, obecność we krwi obwodowej komórek Sezaryego w ilości ≥ 1000/mm3.
  2. erytrodermia, splenomegalia, obecność we krwi obwodowej komórek Sezaryego w ilości ≥ 1000/mm3.
  3. zmiany guzowate na skórze, splenomegalia, obecność we krwi obwodowej komórek Sezaryego w ilości ≥ 1000/mm3.
  4. ...
  5. ...
Do chłoniaków strefy brzeżnej należy:
  1. chłoniak MALT żołądka.
  2. chłoniak limfoplazmocytowy.
  3. wewnątrznaczyniowy chłoniak z dużych komórek B.
  4. ...
  5. ...

Ta strona używa cookies i innych technologii. Korzystając z niej wyrażasz zgodę na ich używanie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej szczegółów w Polityce prywatności

Zamknij