Jesień 2004: testy egzaminacyjne do egzaminu PES
Pytanie
|
Odpowiedzi
|
---|---|
U 62-letniej chorej po 7 latach od amputacji piersi z powodu raka przewodowego w stopniu T2N1 doszło do rozsiewu nowotworu w obrębie skóry i tkanki podskórnej. Zmiany obejmują znaczny obszar ściany klatki piersiowej i powłoki jamy brzusznej. Bezpośrednio po zabiegu operacyjnym chora otrzymała 6 cykli chemioterapii CMF. Stan receptorów steroidowych jest nieznany i chora nie zgadza się na pobranie wycinka w celu ich określenia. Proponowanym postępowaniem powinno być w tej sytuacji: |
|
U 56-letniego mężczyzny stwierdzono w surowicy stężenie PSA 6,7 ng/mL. Biopsja gruczołu krokowego wykazała ogniska raka, wskaźnik Gleasona 5. Zaawansowanie guza określono jako T1c. Chory nie ma żadnych objawów klinicznych. Zalecanym postępowaniem jest: |
|
W okresie obserwacji po amputacji piersi z powodu raka zakres wykonywanych rutynowo badań dodatkowych w ciągu pierwszych 2 lat powinien obejmować: |
|
U 46-letniej chorej stwierdzono w piersi guz o średnicy 6 cm, powiększone i częściowo unieruchomione pachowe węzły chłonne. W tej sytuacji zalecanym postępowaniem jest: |
|
Wyniki badań klinicznych wskazują, że stosowanie chemioterapii równocześnie z radioterapią powinno stanowić rutynowe postępowanie w następujących nowotworach z wyjątkiem: |
|
Schemat napromieniania w programie Turrisiego stosowany w drobnokomórkowym raku płuca polega na: |
|
Spośród wymienionych twierdzeń prawdziwe jest, że w niedrobnokomórkowym raku płuca w II i IIIa stopniu zaawansowania pooperacyjna radioterapia: |
|
U chorego na drobnokomórkowego raka płuca w wyjściowym badaniu tomokomputerowym stwierdzono rozległy guz w lewym płucu i obustronne zajęcie węzłów śródpiersiowych. W pozostałych badaniach nie stwierdzono rozsiewu nowotworu. Po 5 cyklach chemioterapii wg schematu PE uzyskano całkowitą remisję nowotworu. Rozważane jest zastosowanie napromieniania klatki piersiowej. W tej sytuacji: |
|
Wskazaniem do radioterapii po leczeniu oszczędzającym w raku piersi (BCT) jest: |
|
W brachyterapii śródtkankowej najczęściej stosowanym pierwiastkiem promieniotwórczym jest: |
|
Wskazaniem do uzupełniającej radioterapii pooperacyjnej w raku piersi jest: |
|
Wskazaniem do radioterapii przedoperacyjnej w raku odbytnicy jest: |
|
Wskazaniem do radioterapii pooperacyjnej w raku odbytnicy jest: |
|
W raku stercza radykalna radioterapia jest stosowana w przypadku: |
|
Wskazaniem do radioterapii w raku jamy ustnej jest: |
|
Wskazaniem do radioterapii w glejakach mózgu jest: |
|
Radiochirurgia to: |
|
Wskazaniem do radioterapii w raku przełyku jest: |
|
W nowotworach regionu głowy i szyi: |
|
W leczeniu nasieniaków jądra radioterapia jest rutynowo stosowana w następujących stopniach zaawansowania: |
|
Wskazaniem do teleradioterapii w raku szyjki macicy w IB i IIA jest między innymi: |
|
W czerniaku złośliwym wskazaniem do uzupełniającej radioterapii jest: |
|
Wskazaniem do wyłącznego stosowania radioterapii na ograniczony obszar w ziarnicy złośliwej jest: |
|
Elektrony stosowane w radioterapii charakteryzuje: |
|
Promieniowrażliwość tkanek zależy między innymi od: |
|
Najczęstszymi w kolejności pierwotnymi umiejscowieniami chłoniaków złośliwych są:
1) obwodowe węzły chłonne; 2) przewód pokarmowy; 3) wątroba. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
Najwłasciwszą metodą ustalenia rozpoznania w przypadku podejrzenia chłoniaka złośliwego z powodu limfadenopatii obwodowej jest biopsja aspiracyjna cienkoigłowa i badanie cytologiczne rozmazu komórkowego, ponieważ badanie histologiczne wyciętego węzła chłonnego pozwala na ocenę struktury nacieku nowotworowego i określenie typu chłoniaka: |
|
Do najczęstszych postaci nowotworów układu chłonnego (tzn. > 10% wszystkich chłoniaków) u dorosłych należą:
1) chłoniak z dużych komórek; 2) chłoniak grudkowy; 3) szpiczak plazmocytowy; 4) chłoniak Hodgkina; 5) chłoniak Burkitta. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
U 62-letniego choregow dobrym stanie ogólnym z rozpoznaniem chłoniaka z dużych komórek B (rozpoznanie w wyniku orchidektomii) z zajęciem węzłów chłonnych zaotrzewnowych, płynu mózgowo rdzeniowego i stężeniem LDH w surowicy 1.5 x powyżej normy, rokowanie co do przeżycia 5 lat po zastosowaniu chemioterapii CHOP z dokanałowym podawaniem metotreksatu wynosi: |
|
Czynnikami istotnie wpływającymi na szanse wyleczenia chorych na chłoniaki przy pomocy chemioterapii są:
1) wiek; 2) płeć; 3) stan zaawansowania choroby; 4) stan sprawności; 5) poziom LDH w surowicy. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
U 62-letniego chorego w wyniku orchidektomii rozpoznano chłoniaka z dużych komórek B. Stwierdzono również zajęcie węzłów chłonnych zaotrzewnowych, płynu mózgowo-rdzeniowego oraz stężenie LDH w surowicy na poziomie 1.5-krotnej wartości prawidłowej. Stan ogólny chorego jest dobry. Właściwym leczeniem chorego jest chemioterapia wg programu CHOP (cyklofosfamid, doksorubicyna, winkrystyna i prednison) i leczenie dokanałowe (metotreksat ± cytarabina): |
|
Leczenie mieloablacyjne z przeszczepieniem autologicznych komórek krwiotwórczych jest postępowaniem z wyboru u chorych na chłoniaki o wysokiej złośliwości (np. rozlane z dużych komórek B) nawrotowe w przypadku uzyskania powtórnej remisji, ponieważ nie ma powszechnie uznanych dowodów dłuższego przeżycia chorych, którzy otrzymali takie leczenie w okresie I remisji choroby w porównaniu z odpowiednią grupą kontrolną: |
|
U 42-letniej kobiety, pracownika naukowego uniwersytetu, wystąpiło powiększenie węzłów chłonnych zażuchwowych (2 cm) i przedusznych (4 cm) po stronie lewej. Poza defektem kosmetycznym z powodu widocznego guza okolicy przedusznej, chora bez dolegliwości. Wykonano biopsję węzła i rozpoznano chłoniaka grudkowego G2. Dalsza diagnostyka wykazała obecność niejednoznacznych węzłów przykręgosłupowych na poziomie naczyń nerkowych (1.5 cm). Komórki chłoniaka stanowiły 12% komórek jednojądrzastych szpiku (cytometria przepływowa). Innych nieprawidłowości nie stwierdzono. Najbardziej właściwym postępowaniem jest: |
|
U 25-letniego mężczyzny wykonano rentgenografię klatki piersiowej z powodu nietolerancji wysiłku i uporczywego kaszlu utrzymującego się po infekcji przeziębieniowej i stwierdzono duży guz śródpiersia. W badaniu komputerową tomografią guz miał największy wymiar 12 cm, naciekał osierdzie i powodował zmiany destrukcyjne mostka na obszarze 7 cm. Badanie histopatologiczne wycinka uzyskanego drogą mediastinoskopii wykazało chłoniaka rozlanego z dużych komórek B. Dalsza diagnostyka stanu zaawansowania choroby nie wykazała innych ognisk chłoniaka. Stężenie LDH w surowicy wynosiło 1.2 x normy. Zastosowano leczenie programem R-CHOP (rituximab, cyklofosfamid, doksorubicyna, winkrystyna, prednison). Po I kursie leczenia ustąpiły objawy, stężenie LDH było w normie. Po III kursie największy wymiar guza w badaniu CT wynosił 9 cm, utrzymywały się cechy destrukcji mostka. Po VI kursie leczenia guz zmniejszył się do 7.5 cm. Przeprowadzono uzupełniające napromienianie śródpiersia do dawki 35 Gy. Po zakończeniu radioterapii wielkość guza wynosiła 6.5 cm. Dalszym właściwym postępowaniem jest: |
|
Które z niżej wymienionych badań obrazowych może być najbardziej pomocne w różnicowaniu aktywnego chłoniaka w śródpiersiu i nieaktywnych zmian resztkowych po leczeniu: |
|
Leczenie mieloablacyjne z przeszczepieniem allogenicznych komórek krwiotwórczych od dawcy rodzinnego jest postępowaniem z wyboru u chorych na chłoniaki o wysokiej złośliwości (np. rozlane z dużych komórek B) nawrotowe w przypadku uzyskania powtórnej remisji, ponieważ ryzyko powikłań śmiertelnych takiej procedury może przekraczać 30%: |
|
Mężczyzna 20-letni w czasie służby wojskowej zgłosił się do lekarza z powodu osłabienia i pobolewań w klatce piersiowej. W rentgenogramie klatki piersiowej stwierdzono guz śródpiersia przedniego i ślad płynu w opłucnej. W odpowiednim szpitalu wojskowym wykonano torakotomię i wycięcie guza śródpiersia (makroskopowo w całości). Po wykonaniu badania histopatologicznego chorego skierowano do szpitala onkologicznego z rozpoznaniem nasieniaka klatki piersiowej. Po konsultacji preparatów i wykonaniu barwień immunohistochemicznych rozpoznano chłoniaka prekursorowego (limfoblastycznego) z komórek T. Właściwe postępowanie w tym przypadku polega na: |
|
Łączne zastosowanie przeciwciała monoklonalnego anty-CD20 (rituximabu) z chemioterapią standardową u chorych na chłoniaki z komórek B prowadzi do wydłużenia remisji i czasu przeżycia w porównaniu z samą chemioterapią, ponieważ w czasie podawania przeciwciała często występują odczyny zależne od uwalniania cytokin: |
|
U 60-letniej chorej leczonej programem intensywnej chemioterapii zawierającej m. in. wysokie dawki cytarabiny i metotreksatu z powodu chłoniaka typu Burkitta w zakresie jamy brzusznej, wystąpiła hipotonia i oliguria wymagające stosowania amin presyjnych w 7 dobie neutropenii IVo po 3 kursie chemioterapii. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest w tej sytuacji: |
|
U 32-letniej kobiety z 3-miesięcznym wywiadem dyskomfortu w jamie brzusznej i pobolewań okolicy lędźwiowej stwierdzono powiększenie węzłów chłonnych zaotrzewnowych od poziomu pnia trzewnego do rozwidlenia aorty, o największym wymiarze 4.5 cm. Wykonano laparotomię diagnostyczną i wycięto fragment węzła do badania histopatologicznego, w którym stwierdzono drobny, zgnieciony fragment tkanki łącznej, liczne pobudzone limfocyty. Obraz budził podejrzenie chłoniaka. Odczyny immunohistochemiczne były trudne do interpretacji z powodu złej jakości preparatów. W tej sytuacji należy: |
|
Alemtuzumab, przeciwciało monoklonalne anty-CD52, jest wysoce skuteczne w leczeniu przewlekłej białaczki limfatycznej, ponieważ szybko eliminuje prawie wszystkie komórki jednojądrzaste z krwi obwodowej i szpiku: |
|
Chory 46-letni, który przed 3 laty zakończył intensywną chemioterapię z powodu chłoniaka Burkitta żołądka i od tego czasu pozostawał w całkowitej remisji, został przyjęty do szpitala w trybie pilnym z powodu głębokiej niedokrwistości wymagającej przetoczenia masy erytrocytarnej. W badaniu morfologii krwi wykonanym po przetoczeniu stwierdzono: hemoglobina 7.0 g/dl, leukocyty 8.6 G/l, płytki 62 G/l, w rozmazie automatycznym leukocytów - przewaga form dużych i mieszanych.
Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest u tego chorego: |
|
Chory 80-letni, aktywny zawodowo profesor, stan sprawności 0, zgłosił się z powodu trudności w przełykaniu z powodu guza migdałka. Badanie histopatologiczne wycinka migdałka wykazało obecność chłoniaka rozlanego z dużych komórek B. Diagnostyka stanu zaawansowania nie wykazała innych ognisk choroby. Obraz żołądka w gastroskopii był prawidłowy. Dodatkowo chory przyjmował inhibitor ACE z powodu nadciśnienia tętniczego. Frakcja wyrzutowa lewej komory serca w badaniu echokardiograficznym wynosiła 65%. Optymalne postępowanie w przypadku tego chorego polega na: |
|
Chory 52-letni zgłosił się z powodu nasilenia świądu i zmian rumieniowych skóry. Przed 7 laty rozpoznano u niego mycosis fungoides, dwukrotnie stosowano naświetlania PUVA i napromienianie okolic podeszwowych elektronami. Ostatnia seria naświetlań PUVA przed 6 tygodniami przyniosła niewielką poprawę. Obecnie stwierdzono zlewne zmiany rumieniowo-plamkowe w okolicach pachwinowo-udowych i pojedyncze plamki w innych miejscach - łącznie nieprzekraczające 5% powierzchni skóry. Węzły chłonne obwodowe nie były powiększone, narządy wewnętrzne w obrazie komputerowej tomografii były prawidłowe, szpik wolny. Optymalne postępowanie w tym przypadku polega na: |
|
Trzema podstawowymi czynnikami rokowniczymi w mięsakach tkanek miękkich są:
1) lokalizacja guza; 2) typ histologiczny; 3) wielkość; 4) wskaźniki proliferacyjne; 5 stopień złośliwości histologicznej. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
Do raków zróżnicowanych tarczycy zaliczamy raka:
1) brodawkowatego; 2) rdzeniastego; 3) anaplastycznego; 4) wyspowego; 5) pęcherzykowego. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
System Bethesda w cytologii klinicznej stosowany jest w: |
|
Dwoma podstawowymi czynnikami prognostycznym w raku nerki są:
1) wiek; 2) stopień zaawansowania (TNM); 3) płeć 4) stopień złośliwości histologicznej (G); 5) ploidia DNA. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
Spośród niżej wymienionych typów histologicznych raka płuca z reguły centralna lokalizacja, stosunkowo wolny wzrost i dawanie przerzutów w pierwszej kolejności do okolicznych węzłów chłonnych cechuje: |
|
Spośród wymienionych typów histologicznych raka płuca skłonność do tworzenia przerzutów do mózgu dotyczy:
1) raka olbrzymiokomórkowego; 2) mięsakoraka; 3) raka pęcherzykowo-oskrzelikowego; 4) gruczolakoraka; 5) raka dobnokomórkowego. Prawidłowa odpowiedź to: |
|