Wiosna 2009: testy egzaminacyjne do egzaminu PES
|
Pytanie
|
Odpowiedzi
|
|---|---|
| Bezwzględnym wskazaniem do dializoterapii u pacjenta z ostrą niewydolnością nerek nie jest: |
|
| Który z niżej podanych markerów laboratoryjnych jest najbardziej czuły i swoisty dla rozpoznania martwicy mięśnia serca? |
|
| 16-letni pacjent skierowany został do szpitala z powodu krwistej biegunki, bólów brzucha, stanów podgorączkowych, artralgii (stawy skokowe i kolanowe) oraz plamistej wysypki na pośladkach i w okolicach podkolanowych. Trzy tygodnie wcześniej leczony był objawowo z powodu infekcji wirusowej górnych dróg oddechowych. W badaniach krwi stwierdzono: Leukocyty 15 tys/μl, Hb 12,8 g/dl, Erytrocyty 4,4 mln/μl, płytki krwi 220tys/μl, mocznik 88mg/dl (n: do 40), kreatynina 2,7mg/dl (n:do1,1), ASO 150j. Przeciwciała p/jądrowe ANA nieobecne, Posiewy krwi ujemne, wymazy z odbytu w kierunku SS ujemne. W badaniu ogólnym moczu: erytrocyty 20-30 wpw. bez innych zmian. Badanie histopatologiczne wycinka ze zmian skórnych metodą immunofluorescencji pośredniej wykazało obecność złogów IgA w ścianach małych naczyń krwionośnych. Jaką chorobę należy rozpoznać u tego pacjenta? |
|
| W której z podanych chorób nie stwierdza się podwyższonego poziomu d-dimeru we krwi? |
|
| Jaki lek należy podać i.v. pacjentowi z hemofilią B przed pilnym zabiegiem operacyjnym? |
|
| 65-letnia kobieta przyjęta została do oddziału celem diagnostyki stanów gorączkowych >38 st.C występujących od 4 tygodni, skarży się na osłabienie, ubytek masy ciała, uczucie bólu i sztywności mięśni karku, mięśni obręczy barkowej i biodrowej. W badaniach dodatkowych stwierdzono: OB.110mm po1 godz. Morfologia: erytrocyty 2,8mln/μl, Hb 9,2d/dl, leukocyty 5,6tys/μm3, płytki krwi 880tys./μl (n; 150-350tys.), CRP 80mg/l(n:0-10), mocznik, kreatynina, ALAT, AspAT, CPK i TSH w normie, hypergammaglobulinemia w proteinogramie, mocz badanie ogólne-bez zmian, posiewy krwi-brak wzrostu bakterii. Jakie leczenie należy zastosować u tej pacjentki? |
|
| Jaki lek hipotensyjny należy zalecić pacjentce z nadciśnieniem tętniczym w 24 tygodniu ciąży? |
|
| 72-letnia pacjentka, otyła, z cukrzycą typu II leczona dotychczas skutecznie metforminą, przyjęta została do szpitala z powodu rozsianego półpaśca z wysoką gorączką bez objawów oponowych. Glikemia na czczo 115mg%, 2 godz. po posiłku 289mg%,w badaniu ogólnym moczu glukoza 4mg/dl, ciała ketonowe(+). Jakie leczenie cukrzycy należy zastosować u tej pacjentki? |
|
| 20-letni mężczyzna, bez wywiadu w kierunku chorób układu krążenia, przyjęty do oddziału z powodu objawów ostrej infekcji jelitowej (wymioty, biegunka, gorączka) z cechami odwodnienia, skarży się na kołatanie serca, bez duszności i bez bólu w klatce piersiowej. RR 120/70mm Hg. Tętno 148/min. W badaniach biochemicznych: Na 140 mEq./l, K 2,9 mEq/l. W badaniu EKG częstoskurcz przedsionkowy z nieposzerzonymi zespołami QRS. Jakie leczenie w pierwszej kolejności należy zastosować u tego pacjenta? |
|
| 55-letni mężczyzna, palący papierosy, z chorobą wrzodową w wywiadach i kamicą pęcherzyka żółciowego, po appendektomii przez 3 m-cami, zgłosił się do Izby Przyjęć z powodu nawracających od ok. 5 godzin silnych bólów w nadbrzuszu z nudnościami i wymiotami treścią śluzową, bez biegunki i bez gorączki. W badaniach krwi: leukocytoza 11 tys/μl z przewagą granulocytów obojetnochłonnych, Na 140mEq/l, K 3,5mEq/l, bilirubina 1,0mg/dl (norma: do 1,2) amylaza w surowicy 30 U/l (n: 30-110), ALAT 35 U/l (n: 10-52), AspAT 70j.U/l (n:10-36), troponina I-0,9 ng/ ml (n: 0,00-0,08). W badaniu EKG uniesienie odcinka ST w odprowadzeniach II, III, aVF. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to: |
|
| W którym z niżej podanych przypadków można rozpoznać cukrzycę? |
|
| Jakie powinny być wyniki badań kontrolnych u 56-letniego pacjenta z cukrzycą typu II w trakcie terapii dietą i doustnym lekiem hypoglikemizującym, aby przyjąć, że jest on prawidłowo leczony i że cukrzyca jest wyrównana? |
|
|
28-letnia pacjentka z astmą oskrzelową, leczona przewlekle kortykosterydem wziewnie, została przyjęta do oddziału z powodu silnego zaostrzenia choroby (znaczna duszność spoczynkowa, pobudzenie, osłuchowo liczne świsty nad płucami osłuchowo). Wskaż wszystkie leki, które należy natychmiast zastosować u tej pacjentki:
1) beta-mimetyk szybko działający wziewnie; 2) tlenoterapię; 3) lek antyleukotrienowy; 4) diazepam (Relanium) i.v.; 5) glikokortykosteroid i.v. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| 23-letni pacjent, zgłosił się do szpitala z powodu utrzymujących się od 3 tygodni stanów gorączkowych do 38st.C, suchego kaszlu, zmian na podudziach o charakterze rumienia guzowatego oraz bólu i obrzęku stawów skokowych, bez biegunki i bez zaburzeń w oddawaniu moczu. W badaniach krwi stwierdza się OB.58mm po1 godz,CRP 70mg/l (n: do 10).Morfologia: Erytrocyty 4,2mln/μl, Hb 12,5μg/dl, Leukocyty 12tys/μl, płytki krwi 280tys/μl., czynnik reumatoidalny w surowicy RF IgM nieobecny, w radiogramie PA klatki piersiowej obustronne poszerzenie cieni wnęk, bez zmian ogniskowych w płucach. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tego pacjenta? |
|
|
Zgodnie z obowiązującym w 2009 r. Terapeutycznym Programem Zdrowotnym NFZ adefowir ma zastosowanie w leczeniu pacjentów z czynną replikacją HBV. Wskaż prawidłową odpowiedź:
1) adefowir stosuje się u pacjentów z potwierdzoną lekoopornością na lamiwudynę; 2) ma zastosowanie tylko u pacjentów HBeAg(+); 3) jest przeciwwskazany u chorych ze zdekompensowaną marskością wątroby; 4) dawka dobowa dla pacjentów z prawidłową czynnością nerek wynosi 10,0 mg; 5) ma zastosowanie u pacjentów powyżej 16 roku życia. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Pacjentka zakażona genotypem 4a/4c/4d HCV, z wynikiem biopsji wątroby G:1, S:1, leczona interferonem i rybawiryną uzyskała spadek wiremii o 0,8 log10 w 12 tygodniu terapii. Zostanie zaliczona do: |
|
|
Zgodnie z obowiązującym w 2009 r. Terapeutycznym Programem Zdrowotnym NFZ entekawir ma zastosowanie w leczeniu pacjentów z czynną replikacją HBV. Wskaż prawidłową odpowiedź:
1) entekawir nie ma zdolności hamowania inicjacji polimerazy HBV DNA; 2) dawka dobowa dla chorych nigdy nie leczonych jak i tych z lekoopornością na lamiwudynę wynosi 1,0 mg; 3) dawki nie trzeba modyfikować zgodnie z klirensem kreatyniny; 4) zgodnie ze wskazaniami rejestracyjnymi entekawir można stosować u dzieci powyżej 3 r.ż.; 5) entekawir należy przyjmować z posiłkiem. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Występowanie genotypów HBV jest zróżnicowane pod względem geograficznym. Które z poniższych stwierdzeń ich dotyczących jest również prawdziwe? |
|
| Pacjent z marskością wątroby w przebiegu zakażenia HBV, HBeAg (-), anty-HBe (+), nigdy nie leczony, z wiremią HBV DNA 2,0x10^2 IU/ml i prawidłową aktywnością aminotransferaz, zgodnie z Terapeutycznym Programem Zdrowotnym NFZ z 2008 r. otrzyma: |
|
|
Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do nefropatii związanej z zakażeniem HIV (HIV-AN) wskaż prawdziwe:
1) czynnikiem zwiększającym ryzyko wystąpienia HIV-AN jest rasa kaukaska; 2) czynnikiem zwiększającym ryzyko wystąpienia HIV-AN jest rasa czarna; 3) rozpoznanie HIV-AN jest wskazaniem do rozpoczęcia terapii ARV; 4) pewne rozpoznanie HIV-AN wymaga potwierdzenia biopsją nerki; 5) stosowanie kortykosteroidów jest przeciwwskazane; 6) w przypadku rozwoju schyłkowej niewydolności nerek należy rozpocząć leczenie nerkozastepcze (hemodializy lub dializy otrzewnowe). Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
37-letni homoseksualny mężczyzna, ze świeżo wykrytym zakażeniem HIV został przyjęty do szpitala z powodu niedowładu połowiczego lewostronnego nasilającego się od 2 tygodni. W wywiadach: od roku postępujące osłabienie i utrata masy ciała ok. 10kg. Pali ponad 30 papierosów na dobę, nie nadużywa alkoholu, nie stosował środków psychoaktywnych. W badaniu neurologicznym z odchyleń: mowa cicha, zamazane, dość nisko ustawione łuki podniebienne, z zachowana ich ruchomością; język zbacza nieco w stronę prawą, asymetria twarzy. Niedowład lewej kończyny górnej z nieco żywszymi odruchami; porusza się samodzielnie. Obustronnie tendencja do obj. Babińskiego, silniej wyrażony po stronie lewej. Niewielka asymetria w próbie palec-nos obustronnie i ataksja przy próbie pięta-kolano po stronie lewej. Chwiejna próba Romberga. W badaniu rezonansu magnetycznego (MR): uwidoczniono mnogie zmiany ogniskowe o średnicy 5-10 mm w obu półkulach mózgu, z przewagą w półkuli prawej. Największe z nich zlokalizowane w półkuli prawej. Ogniska zlokalizowane są podkorowo, w moście i strukturach głębokich półkuli prawej; są hipointensywne w obrazach T1 zależnych, hiperintensywne w obrazach T2 zależnych i niejednorodnie hiperintesyne w obrazach w sekwencji tirm. Wszystkie wykazują ograniczenia dyfuzji w dodatkowo wykonanym badaniu dyfuzyjnym i nie ulegają wzmocnieniu kontrastowemu po podaniu gadoliny. Ponadto widoczne jest nieregularne ognisko ponad centymetrowe, o nieco innym kształcie, choć podobnej intensywności sygnału jak powyżej opisane, zlokalizowane w moście które przemawia za współistniejącą mieinolizą mostu. W płynie mózgowo-rdzeniowym cytoza prawidłowa, podwyższone stężenie białka i dodatnie odczyny globulinowe. Po oznaczeniu liczby limfocytów T CD4 141 kom/μl, i wiremii HIV >160000 kopii/ml włączono leczenie antyretrowirusowe wg schematu: tenofowir + emtrycytabina + efawirenz. Po kolejnych 3 tygodniach nasilenie niedowładu lewostronnego bez gorączki, bez bólów głowy, nudności i wymiotów. W badaniu MR: opisywane wcześniej zmiany wykazują cechy progresji. Nie wykazano ognisk pokrwotocznych w mózgowiu. Układ komorowy bez poszerzenia. Przestrzenie płynowe przymózgowe zachowane. Patologicznego wzmocnienia opon nie stwierdzono. Ze względu na głębokie położenie ognisk i ich niewielkie rozmiary pacjenta zdyskwalifikowano ze stereotaktycznej biopsji mózgu. W ciągu kolejnych 2 tygodni obserwacji: pacjent przytomny, dobrze zorientowany, ale niezdolny do samodzielnego poruszania się, z zaburzeniami połykania i zaburzeniami mowy uniemożliwiającymi artykulację. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku:
1) najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest pierwotny chłoniak mózgu; 2) najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest kryptokokoza ośrodkowego układu nerwowego; 3) najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia (PML); 4) w celu jednoznacznego ustalenia rozpoznania należało bezwzględnie wykonać biopsje mózgu, bez względu na ryzyko takiego postępowania; 5) wykazanie obecności wirusa JC w płynie mózgowo-rdzeniowym umożliwi uzyskanie pewnego rozpoznania. 6) włączenie leczenia antyretrowirusowego było błędem, obserwowane pogorszenie jest wyrazem zapalanego zespołu rekonstrukcji immunologicznej prawdziwe są: |
|
|
44-letni biseksualny mężczyzna z zakażeniem HIV wykrytym przed 15 laty, od tego czasu nie zgłaszał się do poradni specjalistycznej. Dotychczasowy wywiad chorobowy bez znaczenia poza operacją kłykcin kończystych przed 5 laty. Obecnie przyjęty do oddziału z powodu uogólnionej limfadenopatii i utraty masy ciała (17kg w ciągu 2 lat). Powiększanie węzłów chłonnych chory zauważył ok. 2 miesiące wcześniej, początkowo po stronie prawej, a po miesiącu również po lewej. Nie gorączkował, od ok. 3 miesięcy w nocy występuje obfite pocenie. Przy przyjęciu: stan ogólny dość dobry, chory gorączkujący do 38 st.C, ze znacznym niedoborem masy ciała (BMI 17), uogólnioną limfadenopatią i powiększeniem wątroby. Oznaczono liczbę limfocytów CD4 44 kom/μl i HIV RNA 1.920.000 kopii/ml. W badaniu radiologicznym klatki piersiowej: Okołooskrzelowe zmiany w dolnych płatach obu płuc, podejrzenie niewielkich zmian zapalnych. Opłucna bez cech płynu. Śródpiersie bez cech powiększonych węzłów chłonnych. W badaniu USG: Po prawej stronie szyi widoczny konglomerat powiększonych hipoechogenicznych węzłów chłonnych od 5 do 30mm, bez cech rozpadu. W dołku nadobojczykowym prawym powiększone hipoechogeniczne węzły chłonne do ok. 10mm. W obrębie obu ślinianek przyusznych oraz podżuchwowej prawej widoczne hyperechogeniczne obszary 10-16 mm o charakterze powiększonych węzłów chłonnych. W obrębie przyśrodkowej części ślinianki podżuchwowej lewej hypoechogeniczny obszar 33x17mm, o echogeniczności jak wyżej, najprawdopodobniej powiększony węzeł chłonny. Węzły chłonne szyi powiększone po stronie lewej do około 30 mm. Wątroba powiększona, o wzmożonej echogeniczności. W obrębie miąższu widoczne rozsiane, słabo odgraniczone obszary ubogoechowe 6-8 mm oraz pojedyncze większe do 9 mm. Pęcherzyk żółciowy prawidłowy. Drogi żółciowe nieposzerzone. Trzustka prawidłowej wielkości, bez wyraźnych zmian. Powiększone węzły chłonne nadbrzusza do 23 mm. Śledziona 135 mm, z obszarami ubogoechowymi jak w wątrobie, o średnicy do 9mm. Nerki prawidłowe. Aorta brzuszna prawidłowej średnicy. Przestrzeń zaotrzewnowa - pojedyncze węzły okołoaortalne do 14 mm. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku:
1) w rozpoznaniu różnicowym należy uwzględnić uogólnione mykobakteriozy, chłoniaki, uogólnioną toksoplazmozę; 2) w rozpoznaniu różnicowym należy uwzględnić uogólnione mykobakteriozy i chłoniaki; 3) chory powinien natychmiast otrzymać profilaktykę z zastosowaniem trimetoprimu/sulfametoksazolu, azytromycyny i flukonazolu; 4) chory natychmiast powinien otrzymać profilaktykę z zastosowaniem trimetoprimu/sulfametoksazolu i azytromycyny; 5) ze względu na bardzo wysoką wartość wiremii HIV, zastosowanie zestawu zawierającego inhibitor proteazy wzmacniany rytonawirem, będzie miało przewagę nad zestawem z nienukleozydowym inhibitorem odwrotnej transkryptazy. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Spośród podanych poniżej stwierdzeń dotyczących koinfekcji HIV/HCV:
1) wśród chorych z konfekcją HIV/ HCV i u chorych zakażonych wyłącznie HCV przebieg zakażenia HCV i ryzyko rozwoju marskości wątroby są podobne; 2) każdy pacjent zakażony HIV/HCV, replikujący HCV, z liczbą limfocytów > 200kom/mm3 powinien być kwalifikowany do leczenia przyczynowego zakażenia HCV; 3) leczenie przyczynowe zakażenia HCV u chorych z zakażeniem HIV polega na stosowaniu pegylowanego interferonu alfa z rybawiryną; 4) nie należy stosować terapii przeciw HCV u pacjentów, którzy nie otrzymują leczenia antyretrowirusowego; 5) u chorych z koinfekcją HIV/HCV rozpoczęcie terapii antyretrowirusowej (ARV) należy rozważać wcześniej (przy wyższej liczbie limfocytów CD4) niż u chorych zakażonych wyłącznie HIV. prawdziwe są: |
|
|
Spośród podanych poniżej stwierdzeń:
1) u osoby zakażonej HIV objawy kliniczne - suchy, nieproduktywny kaszel, gorączka i duszność stanowią wystarczająca podstawę do rozpoczęcia leczenia przeciw PCP (Pneumocystis jiroveci pneumonia); 2) prawidłowy obraz klatki piersiowej w badaniu radiologicznym pozwala na przerwanie terapii i zmusza do poszukiwania innej przyczyny dolegliwości; 3) leczeniem z wyboru jest zastosowanie sulfadiazyny z pirymetaminą; 4) ze względu na ryzyko wystąpienia zapalnego zespołu rekonstrukcji immunologicznej (ZZRI), u chorych dotychczas nieleczonych antyretrowirusowo (ARV) należy odczekać z rozpoczęciem tej terapii ok. 6-8 tygodni; 5) ze względu na ryzyko wystąpienia ZZRI, u chorych dotychczas nieleczonych antyretrowirusowo (ARV) rozpoczęcie terapii ARV należy poprzedzić podaniem steroidów, które zaleca się podawać równolegle z lekami ARV przez 2 do 3 tygodni. prawdziwe są: |
|
| Spośród wymienionych poniżej dróg zakażenia HCV najmniejsze ryzyko przeniesienia zakażenia jest związane z: |
|
|
Włóknienie wątrobowe związane z przewlekłym zapaleniem wątroby typu B jest bezpośrednim następstwem:
1) aktywacji miofibroblastów; 2) apoptozy hepatocytów; 3) regeneracji hepatocytów; 4) transformacji komórek gwiaździstych. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| W przebiegu zakażenia HCV włóknienie wątrobowe postępuje najwolniej u osób, które uległy zakażeniu w wieku: |
|
| Zakażenie wirusem HBV w wieku noworodkowym różni się od zakażenia w wieku dorosłym: |
|
|
Szybkość włóknienia wątrobowego w przebiegu zakażenia HCV jest zależna od:
1) wieku; 2) płci; 3) masy ciała; 4) stanu odporności. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Mechanizm uszkodzenia wątroby w ostrym wirusowym zapaleniu wątroby typu B jest wynikiem: |
|
|
U chorego na przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B, leczonego dotychczas lamiwudyną wystąpiła lekooporność związana z mutacją YMDD. Rozważane są następujące opcje dalszego postępowania polegające na:
1) zakończeniu terapii lamiwudyną i rozpoczęciu stosowania PegIFN alfa 2a; 2) zakończeniu terapii lamiwudyną i rozpoczęciu stosowania PegIFN alfa 2b; 3) dodaniu adefowiru do dotychczas stosowanej lamiwudyny; 4) dodaniu entekawiru do dotychczas stosowanej lamiwudyny; 5) dodaniu tenofowiru do dotychczas stosowanej lamiwudyny; 6) dodaniu telbiwudyny do dotychczas stosowanej lamiwudyny; 7) zastąpieniu lamiwudyny entekawirem; 8) zastąpieniu lamiwudyny adefowirem; 9) zastąpieniu lamiwudyny tenofowirem; 10) zastąpieniu lamiwudyny telbiwudyną; 11) dalszej terapii skojarzonej PegIFN alfa 2a lub 2b z lamiwudyną. W świetle współczesnej wiedzy optymalne leczenie uwzględni zarejestrowane opcje terapeutyczne zgrupowane w punkcie: |
|
| Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C u pacjenta zakażonego genotypem 3 HCV powinno trwać: |
|
| Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C u pacjenta zakażonego genotypem 1 HCV powinno trwać: |
|
| Spośród leków znajdujących się aktualnie w badaniach klinicznych najwięcej dowodów na wysoką skuteczność i bezpieczeństwo, wskazujących na możliwą w najbliższym czasie rejestrację w ramach terapii skojarzonej z interferonami pegylowanymi i rybawiryną w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C, dostarczyły badania nad: |
|
| W przypadku ciężkiego zarażenia Plasmodium falciparum i wystąpienia malarii mózgowej, najskuteczniejszym lekiem jest: |
|
| Leczenie kleszczowego zapalenia mózgu (KZM) polega na: |
|
| U 40-letniego mężczyzny wystąpiła wysoka gorączka, silne rozlane bóle głowy, nudności i wymioty, dwukrotnie napad drgawek, zamącenie i wkrótce potem utrata przytomności. Do szpitala przywieziony karetką R. W badaniu fizykalnym stwierdzono sztywność karku i porażenie n. VI, gorączkę 40 st. C, bradykardię 56/min i anizokorię. W wywiadzie ostre zapalenie zatok obocznych nosa, rozpoznane kilka dni wcześniej. Pacjent przerwał zalecone przez otolaryngologa leczenie, ponieważ poczuł się lepiej. Wstępnie rozpoznano ropne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu. W postępowaniu diagnostycznym, najlepiej weryfikującym rozpoznania wstępne, należy kolejno wykonać: |
|
| W leczeniu zakażeń wywołanych przez Neisseria meningitidis, antybiotykiem z wyboru jest: |
|
| W pierwszych dniach maja, do izby przyjęć szpitala przywieziono 60-letnią kobietę, wysoko gorączkującą, z objawami oponowymi, ataksją, drżeniem języka, spowolnieniem, porażeniem nerwu VI oraz objawami uszkodzenia splotu barkowego. W wywiadzie rodzina chorej podaje, iż pacjentka kilka dni wcześniej skarżyła się na bóle mięśni i stawów, bóle gardła, bóle głowy, nudności. Po paru dniach objawy te ustąpiły i kobieta czuła się dobrze. Wcześniej pacjentka nie chorowała, co wiązała z dużą aktywnością fizyczną (jazda na rowerze i biegi terenowe) oraz spożywaniem naturalnych produktów mlecznych, kupowanych na placu targowym. Najbardziej prawdopodobnym czynnikiem etiologicznym zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, mózgu i korzeni nerwowych, które wystąpiło u przedstawionej wyżej kobiety, jest: |
|
| W przypadku pacjenta z rozpoznanym ropnym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu, u którego przed 3 miesiącami wszczepiono implant ślimakowy, w antybiotykoterapii empirycznej, do czasu uzyskania wyniku badania bakteriologicznego płynu mózgowo-rdzeniowego, należy zastosować jeden z podanych niżej zestawów: |
|
|
Do czynników ryzyka inwazyjnej choroby meningokokowej zalicza się:
1) wiek chorego od 3 miesięcy do 5 lat; 2) wiek chorego w przedziale od 11 do 24 lat; 3) palenie czynne i bierne; 4) czynnościowy lub anatomiczny brak śledziony; 5) spożywanie „owoców morza” i nie pasteryzowanych przetworów mlecznych. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Przyzakaźne zapalenie mózgu (obecnie określanego jako ostre rozsiane zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego - ADEM) charakteryzuje się: |
|
|
Spośród poniższych stwierdzeń dotyczących zespołu Gianotti-Crosti prawdziwe są:
1) stanowi pozawątrobową postać zakażenia HBV; 2) jest następstwem odkładania się kompleksów immunologicznych w drobnych naczyniach skóry; 3) objawia się drobnogrudkową, nieswędzącą wysypką zlokalizowaną na policzkach, udach, tułowiu i zewnętrznych powierzchniach kończyn; 4) wymaga stosowania miejscowego kortykosterydów; 5) stanowi przeciwwskazanie do leczenia interferonem. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| U noworodka matki, która przebyła w ciąży ostre wzw typu B zakończone pełnym wyzdrowieniem, zastosujesz w profilaktyce wzw B: |
|
|
Wskaż zdania prawdziwe dotyczące różyczki wrodzonej:
1) ryzyko uszkodzenia płodu przez wirus różyczki jest największe w I trymestrze ciąży (15-25% uszkodzonych płodów), następnie maleje w II trymestrze i po 20 tyg. ciąży jest niewielkie; 2) mimo stwierdzonej wiremii lub serokonwersji u płodu nie zawsze powstają trwałe uszkodzenia i dziecko może urodzić się zdrowe; 3) zespół różyczki wrodzonej obejmuje wady wrodzone i uszkodzenia narządowe, najczęściej oczu, mózgu i serca, często występuje głuchota oraz opóźnienie rozwoju psychoruchowego; 4) obowiązuje zakaz karmienia piersią; 5) w przypadku postępującej różyczki wrodzonej niemowlę jest zakaźne przez wiele miesięcy. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| U 4-letniego chłopca, przekazanego z innego szpitala z rozpoznaniem wirusowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych (w badaniu PMR cytoza 192 komórki w mikrolitrze, przewaga limfocytów, stężenie białka 132mg%, stężenie glukozy 24mg%, słabo dodatni odczyn Nonne-Appelta,) wykonano ponowne nakłucie lędźwiowe z powodu pogarszania się stanu ogólnego (podsypianie, narastająca sztywność karku) w pierwszych godzinach obserwacji. W badaniu ogólnym PMR: płyn żółty, lekko mętny, po odwirowaniu bezbarwny, opalizujący, z osadem leukocytów i pojedynczych świeżych erytrocytów, cytoza 912/3, limfocyty 88%, stężenie białka 115,9mg%, stężenie glukozy 18mg% przy stężeniu cukru we krwi 120mg%, odczyn Pandy’ego (++). CRP we krwi obwodowej było w granicach normy, liczba leukocytów wynosiła 9,8 tys/ml. W wywiadzie ustalono, że u ojca dziecka przed 3 miesiącami rozpoznano gruźlicę. Prawidłowe postępowanie terapeutyczne w tym przypadku to: |
|
| U 12-letniego chłopca leczonego IFN alfa i rybawiryną z powodu przewlekłego zapalenia wątroby typu C w 3 miesiącu leczenia zaobserwowano zażółcenie powłok skórnych. W diagnostyce różnicowej należy uwzględnić: |
|
|
Które z poniższych opinii dotyczą przebiegu zakażeń enterowirusowych
u dzieci? 1) zakażenia enterowirusowe występują powszechnie, epidemie zdarzają się głównie latem i jesienią, szczepy wirusa zmieniają się co nie ma wpływu na obraz choroby; 2) najczęstszą postacią jest nieżyt nosa, gardła i oskrzeli, przebiegający z wysoką gorączką, często wysypką, często występuje aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych; 3) chorobę „ręce, stopy, usta” wywołują wirusy Coxackie A1b, A7 oraz enterowirus 71, a chorobę „kosmonautów Apollo” enterowirus 70; 4) zakażenie enterowirusowe noworodka (echowirus 11) charakteryzuje się ciężkim przebiegiem i wysoką śmiertelnością; 5) w nieropnych neuroinfekcjach u noworodków i niemowląt należy zastosować acyklowir i antybiotyki o szerokim spektrum działania. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wskaż opinie prawdziwe dla cytomegalii wrodzonej:
1) dotyczy około 0,5-2% wszystkich noworodków; 2) około 90% zakażonych noworodków pozostaje bezobjawowych w momencie urodzenia, u 5-10% występuje hepatosplenomegalia, żółtaczka, wylewy krwawe do skóry, zapalenie siatkówki i naczyniówki, małogłowie, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu, niedobór masy ciała; 3) charakterystyczne są zwapnienia śródczaszkowe, wodogłowie, zaćma, jaskra; 4) noworodki zakażone, nie wykazujące objawów przy urodzeniu, rozwijają zaburzenia słuchu, zaburzenia rozwoju psychomotorycznego, defekty zębów; 5) u dzieci z wrodzoną cytomegalią występuje zespół Gregga (małoocze, jaskra, zaćma, zapalenie siatkówki i naczyniówki, mikrocefalia, zmiany w sercu, głuchota oraz upośledzenie rozwoju psychoruchowego). Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| 4-letnie dziecko spotkało w lesie lisa. Przy próbie pogłaskania zwierzęcia dziecko zostało ugryzione w opuszki palców, zwierzę uciekło. Prawidłowe postępowanie zawiera odpowiedź: |
|
