Jesień 2009: testy egzaminacyjne do egzaminu PES
|
Pytanie
|
Odpowiedzi
|
|---|---|
| Do najczęstszych działań ubocznych obserwowanych w początkowych tygodniach leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu C interferonem pegylowanym alfa-2a i rybawiryną należy niedokrwistość. Jakie postępowanie podejmiesz w przypadku pacjenta ze stabilną chorobą sercowo-naczyniową, u którego po 4 kolejnych tygodniach leczenia obserwujesz spadek poziomu płytek do 68 000/mm3, a hemoglobiny z 14,8 na 10,5 g/dl? |
|
| Stosowane w terapii przewlekłego zapalenia wątroby typu C interferony pegylowane różnią się między sobą wielkością i kształtem cząsteczki, oraz profilem farmakokinetycznym. Który z podanych opisów dotyczy interferonu pegylowanego alfa-2b? |
|
| Pacjent zakażony genotypem 1b HCV, leczony interferonem i rybawiryną, uzyskał spadek wiremii o 3,3 log 10 w 12 tygodniu terapii. Nigdy w czasie leczenia jak i w okresie 24-tygodniowej obserwacji nie uzyskał ujemnego wyniku oznaczenia HCV RNA. Taki pacjent zostanie zaliczony do: |
|
| W leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu B stosowane mogą być interferony oraz analogi nukleoz(t)ydowe. Które z uzasadnień przemawiających za zastosowaniem interferonu uważasz za nieprawdziwe? |
|
|
Do najczęstszych działań ubocznych obserwowanych w czasie leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu C interferonem i rybawiryną należy:
1) niedokrwistość; 2) neutropenia; 3) zapalenie tarczycy; 4) małopłytkowość; 5) leukopenia. Wystąpienie których z nich wymaga redukcji dawek leków zgodnie ze wskazaniami rejestracyjnymi IFN i RBV? |
|
| Związek pomiędzy dysfunkcją tarczycy i zapaleniem wątroby może obejmować: |
|
| Wiele badań epidemiologicznych wskazuje na związek zakażenia HBV z występowaniem pierwotnego raka wątrobowokomórkowego. Do czynników ryzyka u pacjentów z pozapalną marskością HBV nie należy: |
|
| Przerost lewej komory serca można rozpoznać, gdy w badaniu EKG stwierdza się: |
|
| 22-letni mężczyzna, dotychczas zdrowy, przyjęty do oddziału zakaźnego z powodu wymiotów, intensywnej biegunki i gorączki do 38 st. C, zgłasza uczucie kołatania serca, bez duszności i bez bólu w klatce piersiowej. RR 115/70 mmHg, tętno 140/min. W badaniach biochemicznych stwierdza się: Na 138 mEq./l, K 2,9 m Eq/l. W badaniu EKG stwierdza się: częstoskurcz przedsionkowy z nieposzerzonymi zespołami QRS. Jakie leczenie w pierwszej kolejności należy zastosować u tego pacjenta? |
|
| Zmiany w badaniu EKG spoczynkowym typowe dla zawału ściany bocznej serca to: |
|
| U 55-letniego pacjenta z cukrzycą typu II leczonego doustnym lekiem hipoglikemizującym rozpoznano nadciśnienie tętnicze. Jaki lek hipotensyjny powinien być zastosowany w pierwszej kolejności u tego pacjenta? |
|
| Jakie leczenie należy zastosować niezwłocznie u pacjenta z nagłym zatrzymaniem krążenia w mechanizmie migotania komór? |
|
| Najbardziej czułym i swoistym markerem laboratoryjnym martwicy mięśnia sercowego jest: |
|
| U 46-letniej chorej z wolem guzowatym nadczynnym rozpoznano przełom tarczycowy. Którego z podanych leków nie należy stosować w leczeniu tej pacjentki? |
|
|
38-letni mężczyzna z cukrzycą typu II leczony pochodną sulfonylomocznika, został przyjęty do szpitala z powodu gorączki, uporczywych wymiotów i biegunki. W badaniach krwi: glikemia 126mg/dl, mocznik 144mg/dl, kreatynina 3,6 mg/dl, Na 150m Eq/l, K 3,0 mEq/l. Morfologia: Hb 14g/dl, Erytr. 4,6mln/µl, Ht 48%, Leukocyty 16tys./µl. Badanie ogólne moczu: ciężar wł. 1.030 g/ml,
pH 5,5, białko nb, cukier nb, ciała ketonowe nb, osad moczu prawidłowy. Stężenie sodu w moczu obniżone < 20 mmol/l. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to: |
|
| Bezwzględnym przeciwwskazaniem do hemodializoterapii u pacjenta ciężką niewydolnością nerek jest: |
|
| 62-letnia pacjentka z chorobą wieńcową, nadciśnieniem tętniczym i obustronną koksartrozą, leczona przewlekle aspiryną (Acard), ACE-inhibitorem (Enarenal) i niesterydowym lekiem p/zapalnym (Diklofenac), zgłosiła się do szpitala z powodu zasłabnięcia bez utraty przytomności, bez dolegliwości bólowych i bez gorączki. Przedmiotowo: blada, RR 110/65 mmHg. W zapisie EKG rytm zatokowy miarowy 110/min, bez zmian ST-T. Wyniki badań krwi: OB. 9 mm po 1 godz. Morfologia: erytrocyty 2,9 mln/μl. Hb 8,8 g/dl, Ht-30%, MCV 64 μm3 (n:80-94), płytki krwi 210 G/l, leukocyty 6 tys./mm3 (n: 4,0-10,0), retikulocyty 2 promille.(norma: 5-20) Poziom żelaza w surowicy-obniżony, całkowita zdolność wiązania żelaza TIBC podwyższona, poziom ferrytyny - obniżony, stężenie troponiny T w normie, bezpośredni test antyglobulinowy BTA (test Coombsa ) ujemny. Badanie kału na krew utajoną - wynik ujemny. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tej pacjentki? |
|
| 25-letnia pacjentka w 24 tygodniu ciąży, skarży się na silne bóle głowy i wodnisty katar. W badaniu przedmiotowym: temp 36,8 st. C., objawy oponowe i ogniskowe ujemne, RR 160/105 mmHg, czynność serca miarowa 88/min. Jaki lek należy zastosować u tej pacjentki? |
|
|
U 17-letniej pacjentki rozpoznajesz rzut gorączki reumatycznej wg kryteriów Jonesa z objawami zapalenia stawów, ale bez objawów zapalenia serca. Jakie leczenie należy zastosować w tym przypadku, jeśli wiadomo, ze pacjentka nie jest uczulona penicillinę?
1) penicillinę przez 10 dni; 2) penicillinę przez 5 dni; 3) kwas acetylosalicylowy 4 g/dobę; 4) kwas acetylosalicylowy 1 g/dobę; 5) prednizon 1-2 mg.kg/dobę; 6) erytromycynę p.os przez 10 dni. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| 38-letnia kobieta przyjęta została do szpitala celem diagnostyki wymiotów, bólów głowy, znacznego osłabienia. W badaniu przedmiotowym stwierdza się: dezorientację, odwodnienie, temp. ciała 37 st. C. RR 150/100 mmHg, osłabienie siły mięśniowej i osłabienie odruchów ścięgnistych. W wywiadzie: obustronna kamica nerkowa, nawracająca choroba wrzodowej żołądka, uporczywe zaparcia, uogólnione przewlekłe bóle kostno-stawowe. W badaniach krwi: erytrocyty 4,70 G/l, Hb-14,7g/dl, leukocyty-11tys./mm3, Płytki krwi -227 G/l , Na-143mEq/l (n:135-145), K-3,11mEq/l (n:3,6-5,0), Ca - 5,5mg/dl (n: 8,5-10,5mg/dl),glukoza -108mg/dl, TSH - w normie. Badanie ogólne płynu mózgowo-rdzeniowego prawidłowe. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tej chorej? |
|
| Jaką profilaktykę żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej należy zalecić pacjentce otyłej (BMI 32), z żylakami obu podudzi, która nie zgłasza aktualnie żadnych dolegliwości i wybiera się w 12-godzinną podróż samolotem? |
|
| Obecność czynnika reumatoidalnego klasy IgM w wysokim mianie >= 1: 160 można stwierdzić w surowicy krwi w odczynie Waalera- Rosego w następujących chorobach: |
|
|
41-letni pacjent
- z zakażeniem HIV rozpoznanym w 2001r. w fazie AIDS ( wówczas: grzybica przewodu pokarmowego, rozległe zmiany opryszczkowe na śluzówkach jamy ustnej i nosa, liczba limfocytów T CD4+ 56 kom/mcl), - leczony antyretrowirusowo (ARV) od 2001r. (od II.2007 zestawem: tenofowir + emtrycytabina + sakwinawir/rytonawir); w maju 2009 HIV RNA - niewykrywalny, liczba CD4+ 280 kom/mcl - palący ponad 20 papierosów/ dobę i okresowo nadużywający alkoholu został skierowany z podejrzeniem cytomegalowirusowego zapalenia jamy ustnej i przełyku. Od 2 miesięcy występują bolesne nadżerki na śluzówkach jamy ustnej, ból przy przełykaniu. Dwa tygodnie przed hospitalizacją na bocznej powierzchni języka stwierdzano obecność głębokiego bolesnego owrzodzenia, bez poprawy po leczeniu acyklowirem i flukonazolem. Chory nie gorączkował, stracił na wadze 5 kg w ciągu ok. 3 miesięcy, skarży się na ból w okolicy lewego kąta żuchwy. W badaniu przedmiotowym stwierdzono owrzodzenie bocznej lewej powierzchni języka o wymiarach 3 x 1,5 cm, z twardym nacieczeniem obejmującym ok. 1/3 języka, powiększenie węzłów chłonnych wzdłuż mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego, węzły do 2-2,5 cm średnicy, miękkie, bolesne przy palpacji, bez cech chełbotania. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe: 1) w różnicowaniu należy uwzględnić chłoniaka; 2) w różnicowaniu należy uwzględnić raka języka; 3) najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest owrzodzenie w przebiegu zakażenia CMV lub HSV opornego na acyklowir; 4) ze zmiany na języku należy pobrać materiał do badania histopatologicznego, a w oczekiwaniu na wynik podjąć empiryczną terapię gancyklowirem; 5) należy dążyć do zmiany leczenia antyretrowirusowego, ponieważ dotychczas stosowane nie zapewnia dostatecznej odbudowy immunologicznej. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Spośród podanych poniżej stwierdzeń dotyczących profilaktyki zakażeń oportunistycznych u chorych zakażonych HIV wskaż prawdziwe:
1) jeśli zaistniała konieczność rozpoczęcia profilaktyki pierwotnej zakażenia oportunistycznego, to profilaktyka ta powinna być stosowana dożywotnio; 2) warunkiem rozpoczęcia profilaktyki z zastosowaniem azytromycyny jest wykluczenie czynnego zakażenia prątkami atypowymi; 3) pozapłucna postać pneumocystodozy może wystąpić u pacjentów, u których stosowano profilaktykę z zastosowaniem pentamidyny podawanej drogą wziewną; 4) pełna supresja wiremii HIV uzyskana na skutek leczenia antywirusowego, stanowi dostateczną przesłankę do zaprzestania profilaktyki zakażeń oportunistycznych; 5) u pacjentów z liczba limfocytów CD4 < 100 kom/mcl należy rozpocząć profilaktykę pierwotną kryptokokozy z zastosowaniem flukonazolu. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) w przypadku rozpoznania gruźlicy płuc u chorego zakażonego HIV, terapię przeciwprątkową należy prowadzić 12 miesięcy; 2) w przypadku stosowania jednoczesnego leczenia przeciwprątkowego i antyretrowirusowego (ARV) u chorego zakażonego HIV, najlepszym zestawem leków ARV jest połączenie dwóch nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy i inhibitora proteazy wzmacnianego rytonawirem; 3) w przypadku stosowania jednoczesnego leczenia przeciwprątkowego i ARV u chorego zakażonego HIV, najlepszym zestawem leków ARV jest połączenie inhibitorów odwrotnej transkryptazy; 4) ze względu na wysokie ryzyko wystąpienia zapalnego zespołu rekonstrukcji immunologicznej stosowanie terapii ARV w okresie leczenia przeciwprątkowego jest przeciwwskazane. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W przypadku którego z niżej wymienionych schorzeń można uzyskać poprawę kliniczną jedynie po wprowadzeniu skutecznego leczenia anty-retrowirusowego, bez stosowania leczenia etiologicznego?
1) cytomegalowirusowe zapalenie siatkówki (CMV retinitis) obejmujące strefę 1. siatkówki; 2) postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia (PML); 3) mięsak Kaposiego (Kaposi sarcoma) ograniczony do pojedynczych zmian skórnych, bez zmian narządowych; 4) łojotokowe zapalenie skóry (dermatitis seborrhoica). Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Dzień 1. 24-letni chory przeniesiony z oddziału chorób wewnętrznych z powodu świeżo wykrytego zakażenia HIV. Od 3 tyg. przed przyjęciem do szpitala - duszność, gorączka do 39st.C z dreszczami, suchy kaszel i ból gardła. Schudł w ciągu 3 miesięcy 6 kg. W badaniach wykonanych w oddziale wewnętrznym: obraz radiologiczny klatki piersiowej bez nieprawidłowości, posiewy krwi i moczu - brak wzrostu bakterii. Przez 4 doby prowadzono empiryczną antybiotykoterapię (ceftriaxon + amikacyna + metronidazol) - bez wpływu na dolegliwości. Przy przyjęciu do oddziału zakaźnego chory w stanie średniociężkim, ciepłota ciała 38,4 st.C, duszność spoczynkowa, sinica obwodowa, tachypnoe 30/min. Szmer oddechowy pęcherzykowy prawidłowy. Czynność serca miarowa 114/min., serce bez nieprawidłowych zjawisk osłuchowych. Ciśnienie tętnicze krwi 90/60mmHg, saturacja hemoglobiny (sO2) - 87%, przy podaży tlenu 3 l/min. przez maskę sO2 - 92%. Dzień 2. Wykonano tomografię komputerową klatki piersiowej, w której „nie wykazano zmian zatorowych w obrębie tętnic płucnych; w całych płucach rozległe obszary zacienień o charakterze matowej szyby. Poza tym w płacie środkowym pasmowate zagęszczenia najpewniej bliznowate pozapalne. Tchawica, oskrzela główne płatowe i segmentowe prawidłowe. Węzły chłonne śródpiersia i wnęk niepowiększone. Jamy opłucnowe bez cech płynu.” Oznaczono liczbę limfocytów CD4 -28, CD8 - 289 kom/mcl. Podjęto następujące działania:
1) w dniu 1. utrzymano stosowaną dotychczas antybiotykoterapię w oczekiwaniu na wyniki badań zaplanowanych (TK klatki piersiowej, oznaczenie liczby CD4) na dzień następny; 2) odstąpiono od badania gazometrycznego krwi tętniczej, uznając poprawę uzyskaną przy tlenoterapii za wystarczającą; 3) w dniu 1. do terapii włączono trimetoprim/sulafametoksazol (TMP/SMX) w dawce 15 mg TMP/kg m.c./dobę; 4) w dniu 1. terapii włączono trimetoprim/sulafametoksazol (TMP/SMX) w dawce 960 /dobę; 5) po uzyskaniu wyników badań z dnia 2. do terapii włączono gancyklowir. Spośród podjętych działań uzasadnione były: |
|
|
Wskaż prawdziwe, spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do zapalnego zespołu rekonstrukcji immunologicznej (ZZRI):
1) ZZRI występuje wyłącznie u chorych zakażonych HIV; 2) ryzyko wystąpienia ZZRI jest większe w przypadku pewnych predyspozycji genetycznych; 3) bakteryjne zakażenia oportunistyczne nie zagrażają rozwojem ZZRI; 4) niska liczba limfocytów CD4 (< 50 km/mm3) w momencie rozpoczynania terapii ARV jest czynnikiem zwiększającym ryzyko wystąpienia ZZRI; 5) ZZRI nie występuje u osób leczonych antyretrowirusowo dłużej niż 6 miesięcy. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Spośród podanych poniżej stwierdzeń dotyczących koinfekcji HIV/HCV prawdziwe są:
1) przebieg zakażenia HCV u chorych zakażonych HIV jest wolniejszy, a marskość wątroby występuje 2-krotnie rzadziej niż u chorych z monoinfekcją HCV; 2) leczenie przyczynowe zakażenia HCV u chorych z zakażeniem HIV polega na stosowaniu pegylowanego interferonu alfa w monoterapii; 3) leczenia przeciw-HCV nie zaleca się stosować u chorych uzależnionych od substancji psychoaktywnych, leczonych w programach substytucyjnych; 4) w przypadku jednoczesnego prowadzenia leczenia przeciw-HCV i antyretrowirusowego (ARV) należy unikać stosowania azydotymidyny (AZT), którą najlepiej jest zastąpić stawudyną (d4T, Zerit); 5) w przypadku jednoczesnego prowadzenia leczenia przeciw-HCV i ARV należy unikać stosowania nienukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy (NNRTI). Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
40-letni pacjent zakażony HIV, po przebytej przed 3 laty gruźlicy węzłów chłonnych, z nawracającą kandydozą przewodu pokarmowego, nieregularnie zgłaszający się do ambulatorium i nieleczony antyretrowirusowo został przyjęty z powodu występujących od kilku dni zaburzeń artykulacji. Wykonano badanie TK głowy z kontrastem: „W lewej półkuli mózgu rozległa nieregularna strefa o wymiarach ok. 96 x 40 mm, o obniżonym współczynniku osłabiania promieniowania, obejmująca istotę białą powodująca przemieszczenie struktur pośrodkowych o ok. 6 mm. Obraz sugeruje obecność obrzęku. Nieregularny obszar o podobnej morfologii o wym. ok. 45 x 20 mm widoczny jest również w strukturach głębokich po stronie prawej. Wśród tych zmian nie uwidoczniono ognisk wyraźnie wzmacniających się po podaniu środka cieniującego. Układ komorowy nieposzerzony.”
Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe: 1) powyższy obraz jednoznacznie odpowiada toksoplazmozowemu zapaleniu mózgu; 2) w rozpoznaniu różnicowym należy uwzględnić m.in. toksoplazmozowe zapalenie mózgu, chłoniaka ośrodkowego układu nerwowego (OUN) i wieloogniskową leukoencefalopatię (PML); 3) powyższy obraz jednoznacznie odpowiada chłoniakowi OUN; 4) ze względu na lokalizację zmian i efekt masy najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest PML; 5) niezależnie od ustalenia ostatecznego rozpoznania choroby OUN należy uznać, że stopień zaawansowania zakażenia HIV należy zaklasyfikować do kategorii klinicznej A wg CDC. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
59-letni chory z zakażeniem HIV rozpoznanym w 1997 r. Przez 11 lat od rozpoznania czuł się dobrze, nie ujawniał faktu zakażenia HIV. W maju 2008 r. rozpoznano rozlanego chłoniaka z dużych limfocytów B (DLBCL) o stopniu zaawansowania IV wg Ann Arbor. W czerwcu 2008 r. otrzymał pierwszy kurs chemioterapii wg schematu CHOP (cyklofosfamid + doksorubicyna + winkrystyna + prednizon), powikłany agranulocytozą, gorączką i biegunka. Wówczas chory ujawnił fakt zakażenia HIV i został przeniesiony do oddziału chorób zakaźnych. Zastosowano szerokospektralną, empiryczną antybiotykoterapię oraz podawano czynnik wzrostu i dojrzewania granulocytów uzyskując wzrost liczby leukocytów do wartości prawidłowych, ustąpienie gorączki i biegunki. Oznaczono liczbę limfocytów CD4 49 kom/mm3 i poziom HIV RNA 25.000 kopii/mL. Stwierdzono obecność przeciwciał przeciwko Toxoplasma gondii oraz przeciwko wirusowi cytomegalii w klasie IgG. Włączono trimetoprim/sulfametoxazol (TMP/SMX), azytromycynę oraz wangancyklowir jako profilaktykę zakażeń oportunistycznych (ZO). Rozpoczęto terapię ARV wg schematu tenofowir + emtrycytabina + efawirenz i uzgodniono termin przyjęcia chorego na kolejny kurs chemioterapii. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) wszystkie podjęte działania były słuszne; 2) stosowanie profilaktyki ZO było niecelowe, gdyż zalecone leki mają działanie supresyjne na szpik; 3) w chemioprofilaktyce ZO należało zastosować jedynie TMP/SMX i azytromycynę; 4) leczenie antyretrowirusowe powinno być odroczone do czasu zakończenia chemioterapii i uzyskania remisji choroby nowotworowej; 5) wcześniejsze ujawnienie faktu zakażenia HIV mogłoby skutkować odstąpieniem od chemioterapii; w grupie pacjentów z zakażeniem HIV samo włączenie lub optymalizacja leczenia antyretrowirusowego może spowodować remisję choroby nowotworowej. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Której z niżej wymienionych grup pacjentów zaleca się szczepienie przeciwko zakażeniom wywołanym przez Streptococcus pneumoniae przy użyciu szczepionki polisacharydowej?
1) pracownikom ochrony zdrowia; 2) wszystkim osobom w wieku powyżej 65 lat; 3) chorym z nadciśnieniem tętniczym; 4) osobom z chorobą alkoholową; 5) dzieciom powyżej 12 m.ż. z przewlekłymi chorobami układu oddechowego. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
45-letni pacjent zakażony HIV, dotychczas nieleczony antyretrowirusowo (ARV), u którego miesiąc wcześniej zakończono sześciomiesięczną terapię z powodu gruźlicy płuc, gorączkuje od 3 tygodni do 39 st. C, stracił na wadze 12 kg. W badaniu fizykalnym nie stwierdzono istotnych nieprawidłowości. W tomografii komputerowej (TK) klatki piersiowej stwierdzono obecność zmian guzkowych w obu płucach, powiększenie węzłów chłonnych śródpiersia, a w TK jamy brzusznej liczne zmiany ogniskowe w obrębie śledziony. Z powodu uporczywych bólów głowy i postępujących zmian w zachowaniu wykonano MRI mózgowia uzyskując wynik: Masywne zmiany, hyperintensywne w obrazach T2 zależnych, głównie o charakterze drobnotorbielowatym z przegrodami, w obrębie mostu, wzgórza, jąder soczewkowatych i ogoniastych. Niemal równomierne rozłożenie zmian w obu półkulach. Część z tych ognisk wzmacnia się nieznacznie brzeżnie po dożylnym podaniu środka kontrastowego. Wzmocnienie sygnału z opon mózgowo-rdzeniowych. Poza tym półkule mózgu i móżdżku bez ognisk patologicznych. Układ komorowy prawidłowej szerokości, nieprzemieszczony. Przestrzenie płynowe przymózgowe w normie. Oznaczono liczbę komórek CD4 150 kom./mm3,
HIV RNA 150 000 kopii/ml. Wykonano nakłucie lędźwiowe uzyskując wypływ płynu mózgowo-rdzeniowego (PMR) pod wzmożonym ciśnieniem, badanie ogólne PMR (cytoza, stężenie białka, poziom mleczanów) - bez cech nieprawidłowości poza poziomem glukozy obniżonym do 20% wartości w surowicy. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego powyżej przypadku: 1) jest mało prawdopodobne, aby wyniki badań mikrobiologicznych PMR wniosły istotne dane do rozpoznania; 2) w celu ustalenia rozpoznania bezwzględnie należy dążyć do wykonania stereotaktycznej biopsji mózgu i badania histopatologicznego; 3) opisywany obraz jest najbardziej charakterystyczny dla chłoniaka OUN; 4) opisywany obraz jest wyrazem rozwoju zespołu rekonstrukcji immunologicznej (IRIS) w przebiegu gruźlicy, brak jest wskazań do rozszerzania diagnostyki zmian w OUN; 5) jest wysoce prawdopodobne, że wynik oznaczenia obecności materiału genetycznego wirusa JC w PMR pozwoli na ustalenie ostatecznego rozpoznania. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wskaż grupy osób, którym zgodnie z obecnie obowiązującym PSO zalecane jest szczepienie przeciwko WZW typu A:
1) osobom po 65. roku życia; 2) kobietom przed planowaną ciążą; 3) osobom wyjeżdżającym do krajów o wysokiej i pośredniej endemiczności zachorowań na WZW typu A; 4) osobom zatrudnionym przy produkcji i dystrybucji żywności; 5) osobom pracującym przy usuwaniu odpadów i płynnych nieczystości. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Wybierz prawdziwe twierdzenie dotyczące szczepionek przeciwko wirusom brodawczaka ludzkiego (HPV): |
|
| 17-letni chłopiec, szczepiony dotychczas zgodnie z aktualnym Programem Szczepień Ochronnych został ugryziony przez psa. Jakie będzie właściwe postępowanie w zakresie profilaktyki tężca? |
|
|
Do charakterystycznych objawów niepożądanych po podaniu szczepionek przeciwko błonicy-tężcowi-krztuścowi (DTP) należą:
1) gorączka pomiędzy 5-14 dniem po szczepieniu; 2) zapalenie węzłów chłonnych; 3) encefalopatia; 4) epizod hipotensyjno-hiporeaktywny; 5) małopłytkowość. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Wskaż prawdziwe twierdzenie dotyczące stosowania doksycykliny u dzieci: |
|
|
Wybierz antybiotyki, które mają zastosowanie w leczeniu krztuśca:
1) penicylina G; 2) erytromycyna; 3) cefaleksyna; 4) azytromycyna; 5) klarytromycyna. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
U niemowlęcia wystąpiła samoistna perforacja błony bębenkowej z ropnym wyciekiem z ucha. Z posiewu treści ropnej wyhodowano Moraxella catarrhalis. Wybierz właściwe antybiotyki, które mogą być zastosowane w leczeniu tego dziecka:
1) penicylina V; 2) amoksycylina; 3) amoksycylina z klawulanianem; 4) cefuroksym; 5) amikacyna. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Kobieta zgłasza się do porodu. Od 2 dni choruje na ospę wietrzną. Wybierz właściwe postępowanie dotyczące noworodka: |
|
| Rodzice 3-miesięcznego dziecka pytają lekarza, w jaki sposób mogą zapobiec zachorowaniu swojego dziecka na grypę w nadchodzącym sezonie epidemicznym. Wybierz właściwe postępowanie: |
|
|
Zjawiskami towarzyszącymi marskości wątroby w przebiegu zakażenia HBV są:
1) aktywacja miofibroblastów; 2) transformacja komórek gwiaździstych; 3) przebudowa miąższu wątroby; 4) angiogeneza. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| W przebiegu zakażenia HCV włóknienie wątrobowe postępuje najszybciej u osób które uległy zakażeniu w wieku: |
|
| Spośród wymienionych poniżej sytuacji najmniejsze ryzyko zakażenia HCV jest związane z: |
|
| Zakażenie wirusem HBV w wieku dorosłym różni się od zakażenia tym wirusem w wieku noworodkowym: |
|
| Główny mechanizm uszkodzenia wątroby w ostrym wirusowym zapaleniu wątroby typu B jest związany z: |
|
|
W trakcie leczenia lamiwudyną chorego na przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B wystąpiła lekooporność związana z mutacją YMDD. Rozważane są następujące opcje dalszego postępowania:
1) zakończeniu terapii lamiwudyną i rozpoczęciu stosowania PegIFN alfa 2a; 2) zakończeniu terapii lamiwudyną i rozpoczęciu stosowania PegIFN alfa 2b; 3) dodaniu adefowiru do dotychczas stosowanej lamiwudyny; 4) dodaniu entekawiru do dotychczas stosowanej lamiwudyny; 5) dodaniu tenofowiru do dotychczas stosowanej lamiwudyny; 6) dodaniu telbiwudyny do dotychczas stosowanej lamiwudyny; 7) zastąpieniu lamiwudyny entekawirem; 8) zastąpieniu lamiwudyny adefowirem; 9) zastąpieniu lamiwudyny tenofowirem; 10) zastąpieniu lamiwudyny telbiwudyną; 11) dalsza terapia skojarzona PegIFN alfa 2a lub 2b z lamiwudyną. W świetle współczesnej wiedzy optymalne leczenie uwzględni opcje terapeutyczne zgrupowane w punkcie: |
|
| Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C u pacjenta zakażonego genotypem 2 HCV: |
|
| Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C u pacjenta zakażonego genotypem 4 HCV powinno trwać: |
|
