Wiosna 2012: testy egzaminacyjne do egzaminu PES
|
Pytanie
|
Odpowiedzi
|
|---|---|
| Wskaż prawidłowy opis zmiany abfrakcyjnej: |
|
| Wskaż mechanizm działania nietwardniejącej pasty wodorotlenkowo-wapniowej stosowanej do długoterminowego, czasowego wypełniania kanałów zębów z resorpcją: |
|
| Które z rotacyjnych narzędzi niklowo-tytanowych nie znajdują zastosowania w opracowaniu kanału korzeniowego metodą crown-down? |
|
|
Które z podanych interakcji zachodzących między środkami stosowanymi do płukania kanału korzeniowego są prawdziwe?
1) naprzemienne stosowanie podchlorynu sodu i wody utlenionej zwiększa zdolność podchlorynu do rozpuszczania substancji organicznych i właściwości antybakteryjne; 2) naprzemienne stosowanie podchlorynu sodu i kwasu cytrynowego zwiększa zdolność podchlorynu do rozpuszczania substancji organicznych i właściwości antybakteryjne; 3) po płukaniu roztworem EDTA należy obficie wypłukać kanał roztworem podchlorynu sodu, co powoduje dezaktywację EDTA; 4) płukanie kanału roztworem chlorheksydyny po uprzednim zastosowaniu podchlorynu sodu powoduje wytrącanie osadu brązowawej barwy zawierającego toksyczną parachloroanilinę; 5) pozostawienie roztworu EDTA w kanale powoduje rozmiękanie zębiny korzeniowej i osłabienie mechaniczne korzenia. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Wskaż wyczerpującą odpowiedź dotyczącą stosowania uszczelniaczy kanałowych: |
|
| Jaka jest polecana kolejność stosowania środków płuczących kanał korzeniowy? |
|
|
Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące środków lubrikujących:
1) wskazane są wyłącznie podczas opracowania wąskich kanałów narzędziami ręcznymi; 2) wskazane są wyłącznie podczas opracowania wąskich kanałów narzędziami maszynowymi; 3) wskazane są podczas opracowania wąskich kanałów narzędziami ręcznymi i maszynowymi; 4) zmniejszają ryzyko złamania narzędzia podczas pracy w kanale; 5) nie zmniejszają ryzyka złamania narzędzia podczas opracowania wąskiego kanału. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Który z wymienionych materiałów łączy się adhezyjnie z zębiną korzeniową? |
|
|
W którym z wymienionych stanów patologicznych nie występuje objaw drżenia korzeniowego (objaw Smrekera)?
1) ziarninowe zapalenie tkanek okołowierzchołkowych; 2) włókniste zapalenie tkanek okołowierzchołkowych; 3) ropień okołowierzchołkowy; 4) torbiel korzeniowa; 5) przewlekłe ropne zapalenie tkanek okołowierzchołkowych. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Prawidłowe wydzielanie niestymulowanej śliny mieszanej wynosi: |
|
| Wybierz fałszywe stwierdzenie dotyczące wypełnienia kanału za pomocą Systemu B: |
|
| Które z podanych stwierdzeń dotyczących przejaśnienia przyszyjkowego jest prawidłowe? |
|
| Której z wymienionych poniżej chorób ogólnoustrojowych mogą towarzyszyć zarówno resorpcje wewnętrzne, jak i zewnętrzne zębów? |
|
|
Jakie czynniki wpływają na jakość wypełnienia z materiału kompozytowego utwardzanego światłem?
1) kierunek naświetlania; 2) natężenie emitowanego światła; 3) czas naświetlania; 4) grubość zakładanych warstw; 5) objętość wypełnienia. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wyprecypitowany na powierzchni szkliwa fluorek wapnia stanowi tymczasowy magazyn fluorku, z którego aktywny jon uwalniany jest stopniowo. Które ze stwierdzeń dotyczących fluorku wapnia znajdującego się w jamie ustnej są prawidłowe?
1) fluorek wapnia stale rozpuszcza się w jamie ustnej, ponieważ ślina jest nienasycona w odniesieniu do tej soli; 2) fluorek wapnia stale rozpuszcza się w jamie ustnej, ponieważ ślina jest nasycona w odniesieniu do tej soli; 3) fizjologiczne stężenie fluorku w ślinie wynosi 1ppm; 4) w warunkach prawidłowych, rozpuszczanie fluorku wapnia w jamie ustnej powoduje istotny i stały wzrost stężeń fluorku w ślinie niezależnie od czasu, który upłynął od miejscowej aplikacji preparatu; 5) fluorek wapnia umiejscowiony w płytce i w chropowatych powierzchniach zmian próchnicy początkowej utrzymuje się przez wiele dni czy nawet tygodni; 6) fluorek wapnia umiejscowiony na otwartych eksponowanych powierzchniach znika w ciągu dnia. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| U 60-letniego pacjenta podczas leczenia próchnicy głębokiej w zębie 26, w trakcie opracowania ubytku doszło do przypadkowego obnażenia miazgi na powierzchni większej niż 1 mm2. Biorąc pod uwagę, że ząb 26, zgodnie z planem leczenia przeznaczony jest do odbudowy koroną protetyczną, lekarz powinien zastosować: |
|
| Jest jednoskładnikowym systemem łączącym szkliwno-zębinowym, zawierającym w swoim składzie płyn o cechach uzdatniacza, primera i żywicy łączącej. Przed założeniem wymaga jednoczasowego wytrawiania szkliwa i zębiny - technika total-etch. Do której generacji należy powyższy system? |
|
| Na zdjęciu radiologicznym zęba 31 stwierdzono resorpcję kości w okolicy wierzchołkowej korzenia. W celu wyznaczenia długości roboczej kanału korzeniowego wykonano zdjęcie radiologiczne z narzędziem w kanale. Na jego podstawie obliczono całkowitą długość zęba, która wyniosła 23,0 mm. Ile wyniesie ostateczna długość robocza opracowanego kanału po uwzględnieniu marginesu bezpieczeństwa? |
|
|
Jednym z istotnych problemów w leczeniu antyretrowirusowym zakażenia HIV jest występowanie zjawiska lekooporności. Wybierz fałszywe stwierdzenia dotyczące występowania mutacji oraz ich wpływu na sposób planowania leczenia antyretrowirusowego:
1) do wystąpienia mutacji HIV dochodzi wyłącznie z powodu stosowania leków antywirusowych; 2) mutacja M184V wiąże się bezpośrednio z pełną opornością na leczenie efawirenzem; 3) w planowaniu nowego zestawu leków u pacjenta po trzech niepowodzeniach terapeutycznych należy uwzględnić jedynie ostatni wynik genotypowania ze względu na brak istotności klinicznej poprzednich testów; 4) zdolność replikacyjna zmutowanych szczepów jest zawsze obniżona w porównaniu ze szczepem dzikim; 5) brak występowania mutacji w teście genotypowania daje nam gwarancję pełnej skuteczności dobranego zestawu leków antyretrowirusowych. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Pacjent lat 39 zgłosił się do przychodni ze świeżo rozpoznanym zakażeniem HIV. Do zakażenia HIV doszło prawdopodobnie w drodze kontaktów homoseksualnych. W wykonanych badaniach dodatkowych wykazano poziom limfocytów CD4+ = 251 komórek/mm3, poziom wiremii HIV 101 tys. kopii/mL, w rutynowych badaniach dodatkowych nie wykazano istotnych odchyleń. W badaniu genotypowania nie stwierdzono występowania mutacji warunkujących jakąkolwiek lekooporność. Pacjent dotychczas zdrowy nie podaje istotnych klinicznie dolegliwości. Pacjentowi zaproponowano leczenie efawirenzem w połączeniu z lamiwudyną i tenofowirem. Tolerancja leczenia dobra, pacjent deklaruje przyjęcie wszystkich zalecanych dawek leków antyretrowirusowych. W wykonanych badaniach kontrolnych po 6 tyg. leczenia antyretrowirusowego wykazano znaczące obniżenie wiremii HIV do poziomu 1 100 kopii / mL, i wzrost poziomu limfocytów do 320 komórek na mm3. W 12 tygodniu terapii stwierdzono wzrost wiremii HIV do 25 500 kopii / mL oraz poziom limfocytów CD4 249/mm3. Pacjent zgłosił się na wizytę kontrolną celem omówienia wyników badań w 14 tyg. leczenia. Nadal nie podaje dolegliwości i twierdzi że przyjmuje leki systematycznie. Właściwym postępowaniem leczniczym jest:
1) bezzwłoczne wykonanie genotypowania; 2) bezzwłoczna zmiana leczenia bez wykonania genotypowania; 3) zmiana leczenia dopiero po uzyskaniu wyniku badania genotypowania; 4) bezzwłoczna zmiana leczenia przed uzyskaniem wyniku genotypowania, ewentualna kontrola doboru leków antyretrowirusowych; 5) kontrola wiremii HIV po 4-8 tygodniach bez zmiany leczenia antyretrowirusowego. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W trakcie diagnostyki 53-letniego pacjenta hospitalizowanego z powodu grzybicy przełyku wykazano zakażenie HIV, potwierdzono testem WB. W przeprowadzonych następnie badaniach laboratoryjnych uzyskano wyniki: liczba limfocytów CD4 101 kom/mm3 oraz wiremia HIV - VL HIV RNA = 24 000 kopii/mm3. W badaniach morfologii krwi nieznaczna niedokrwistość: HGB 9,1 g/dl oraz leukopenia (3,5 G/l). Nie stwierdzono innych istotnych odchyleń laboratoryjnych. Test HLA*5701 ujemny. W badaniu genotypowania nie wykazano cech lekooporności. Spośród niżej wymienionych zestawów leków antyretrowirusowych wybierz preferowane leczenie w aktualnych zaleceniach EACS i PTN AIDS:
1) Kivexa, Truvada, Norvir; 2) Kivexa, Reyataz, Norvir; 3) Truvada, Reyataz; 4) Kaletra, Retrovir, Viread; 5) Inviraze, Kivexa, Isentres. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W trakcie diagnostyki 47-letniej kobiety ze stwierdzonym przewlekłym zapaleniem wątroby typu B, rozpoznano dodatkowo zakażenie HIV. W przeprowadzonych badaniach laboratoryjnych wykazano: limfocyty CD4+ 499 kom/mm3, VL HIV RNA 151 000/mL, erytrocyty 3,89 t/L, HGB 11,0 g/dL, WBC 4,0 g/dL, PLT 155 k/l, cholesterol całkowity 5,2 mmol/l, TG 2,7 mmol/l, klirens kreatyniny 80ml/min. Test HLAB *5701 ujemny. Pacjentka bez innych dodatkowych dolegliwości, w wywiadzie nie stwierdzono infekcji oportunistycznych. W badaniu genotypowania nie stwierdzono cech lekooporności. Z poniżej wymienionych stwierdzeń wybierz prawdziwe:
1) ze względu na brak istotnych cech zaburzeń odporności leczenie antyretrowirusowe pacjentki należy odroczyć i rozpocząć leczenie tenofowirem; 2) ze względu na brak istotnych cech zaburzeń odporności leczenie antyretrowirusowe pacjentki należy odroczyć i rozpocząć leczenie lamiwudyną; 3) proponowanym zestawem leczenia ARV może być: połączenie Truvada + Viramune; 4) proponowanym zestawem leczenia ARV może być: Kivexa, Viramune; 5) proponowanym zestawem lekowym ARV może być: Truvada + Prezista + Norvir. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W terapii ARV nadal często dokonywane są jej zmiany i modyfikacje, szczególnie w celu uniknięcia działań niepożądanych lub w celu symplifikacji terapii. Niezalecanymi połączeniami leków (bez uwzględnienia innych dodatkowych leków ARV w prowadzonej terapii) są zestawy złożone jedynie z:
1) jeden NRTI + NNRTI; 2) jeden NRTI + raltegrawir; 3) dwa NRTI; 4) dwa NNRTI; 5) monoterapia inhibitorem proteazy bez wspomagania rytonawirem (bustowania). Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Jednym z ciężkich powikłań terapii antyretrowirusowej jest występowanie kwasicy mleczanowej. Z poniższych stwierdzeń dotyczących tego powikłania wybierz prawdziwe:
1) jest spowodowana uszkodzeniem mitochondriów; 2) klinicznie objawia się zmęczeniem i osłabieniem, bólami mięśniowymi, zaburzeniami ze strony układu pokarmowego, wzdęciami, nudnościami, wymiotami i biegunkami; 3) w późniejszym okresie mogą występować duszność i niewydolność wielonarządowa co może doprowadzać do zgonu; 4) spowodowana jest stosowaniem leków należących do klasy inhibitorów proteazy w szczególności rytonawiru; 5) występowanie kwasicy mlecznowej jest związane ze stosowaniem leków z klasy nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Z poniższych stwierdzeń dotyczących przerywania terapii antyretrowirusowej wybierz prawdziwe:
1) jeżeli przerwa w terapii trwa dłużej niż dwa tygodnie a w zestawie terapii były leki NNRTI, preferowanym sposobem postępowania jest włączenie schematu zawierającego PI/r (inhibitora proteazy wspomaganego małą dawką rytonawiru zamiast leku z grupy NNRTI); 2) przerwanie leczenia lamiwudyną u pacjentów z koinfekcją wirusem HBV może powodować znaczący wzrost poziomu enzymów wątrobowych; 3) po przerwie w terapii ARV leczenie należy zaproponować ponownie zaraz po pojawieniu się pierwszych objawów infekcji oportunistycznych i obniżenia poziomu limfocytów CD4+ do wartości 200/mm3; 4) przerwanie terapii zawierającej efawirenz, etrawirynę lub newirapinę prowadzi do „funkcjonalnej monoterapii” gdyż aktywność tych leków utrzymuje się jeszcze przez dwa tygodnie po jej zakończeniu; 5) przerwanie (odstawienie) terapii ARV jest uzasadnione w każdym przypadku nieskuteczności wirusowej leczenia. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Azydotymidyna jest pierwszym lekiem o wykazanej aktywności antyretrowirusowej. Z poniższych stwierdzeń dotyczących tego leku wybierz właściwe:
1) azydotymidyna w leczeniu ARV może powodować toksyczność mitochondrialną; 2) jednym z typowych działań niepożądanych azydotymidyny jest występowanie niedokrwistości; 3) długoletnie stosowanie leku może prowadzić do lipoatrofii; 4) stosowanie azydotymidyny jest bezwzględnie przeciwwskazane w ciąży; 5) stwierdzono antagonizm pomiędzy stosowaniem azydotymidyny i stawudyny. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Newirapina jest od wielu lat stosowanym lekiem w leczeniu antyretrowirusowym. Wybierz prawdziwe stwierdzenia dotyczące charakterystyki stosowania tego leku:
1) lek powinien być stosowany ze szczególną ostrożnością u kobiet w przypadku poziomu limfocytów CD4+ powyżej 250/mm3; 2) lek powinien być stosowany ze szczególną ostrożnością u kobiet w przypadku poziomu limfocytów CD4+ powyżej 400/mm3; 3) przed rozpoczęciem leczenia w terapii początkowej ze względu na ryzyko występowania lekooporności genotypowanie jest bezwzględnie/szczególnie zalecane; 4) newirapina powinna być zawsze stosowana w połączeniu z rytonawirem bez względu na inne zastosowane w terapii leki antyretrowirusowe; 5) najczęściej spotykanym działaniem niepożądanym tego leku jest kamica nerkowa. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W 2012 roku zarejestrowanych jest pięć różnych klas leków antyretrowirusowych. Z poniżej podanych wybierz inhibitory proteazy:
1) fosamprenawir; 2) indynawir; 3) nelfinawir; 4) sakwinawir; 5) raltegrawir. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
56-letni chory z 19-letnim wywiadem zakażenia HIV, nieregularnie leczony różnymi zestawami leków antyretrowirusowych (ARV), ostatnio tenofowir + emtrycytabina + atazanawir/rytonawir, został przyjęty do szpitala z powodu wymiotów, bólów w klatce piersiowej i nadbrzuszu oraz utraty masy ciała ok. 7 kg w ciągu 3 tygodni. Przez ostatnie 2 lata uzyskiwano pełną supresję wiremii HIV, ale liczba limfocytów CD4 nie przekracza 100 kom/mm3. Chory prawdopodobnie okresowo nie przyjmuje rytonawiru, ponieważ wystąpienie jakichkolwiek dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego wiąże ze stosowaniem tego leku. W badaniu przedmiotowym: BMI 16, tkliwość palpacyjna w dołku podsercowym. W badaniu gastroskopowym: „Przełyk - od połowy wysokości do wpustu kilkanaście wrzecionowatych świeżych blizn 5-7 mm podkrwawiających po kontakcie z aparatem, zaciągnięcia błony śluzowej; bez typowych nalotów grzybiczych. Żołądek o elastycznych ścianach z treścią śluzową w jeziorku. Śluzówka żołądka prawidłowa. Opuszka dwunastnicy z dużym obrzękiem, przekrwieniem i wybroczynami w błonie śluzowej, bez nadżerek, owrzodzeń.” Badanie histopatologiczne: „W wycinkach z przełyku widoczne jest owrzodzenie, w podścielisku obfity odczyn zapalny, w obrębie którego pojawiają się olbrzymie komórki, niektóre z nich z inkluzjami”. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku wskaż prawdziwe:
1) najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to zanikowe zapalenie błony śluzowej przewodu pokarmowego w przebiegu kandydozy; 2) najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to cytomegalowirusowe zapalenie przełyku; 3) najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to przełyk Barretta; 4) do terapii ARV należy bezwzględnie dołączyć marawirok; 5) do terapii należy dołączyć m.in. inhibitor pompy protonowej. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do zaburzeń poznawczych występujących u osób zakażonych HIV wskaż prawdziwe:
1) podstawowym narzędziem diagnostycznym powinny być testy neuropsychologiczne; 2) podstawą rozpoznania powinno być wykazanie obecności HIV RNA w płynie mózgowo-rdzeniowym; 3) pewne rozpoznanie jest możliwe jedynie w przypadku stwierdzenia typowych zmian w badaniu obrazowym mózgowia; 4) wśród leków antyretrowirusowych inhibitory proteazy charakteryzują się najlepszą penetracją do ośrodkowego układu nerwowego (OUN); 5) zahamowanie replikacji HIV w OUN jest gwarancją powstrzymania postępu zaburzeń neuropoznawczych związanych z zakażeniem HIV. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do nefropatii związanej z zakażeniem HIV (HIV-AN) wskaż prawdziwe:
1) czynnikiem zwiększającym ryzyko wystąpienia HIV-AN jest przynależność do rasy kaukaskiej; 2) najważniejszym czynnikiem patogenetycznym rozwoju HIV-AN jest upośledzenie odporności komórkowej; 3) na typowy obraz kliniczny HIV-AN składają się: białkomocz > 3 g/dobę, nadciśnienie tętnicze i obrzęki; 4) pewne rozpoznanie HIV-AN wymaga potwierdzenia biopsją nerki; 5) rozpoznanie HIV-AN jest wskazaniem do rozpoczęcia terapii ARV niezależnie od stopnia zaawansowania zakażenia HIV. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Spośród podanych niżej stwierdzeń dotyczących mięsaka Kaposiego (KS) u osób zakażonych HIV wskaż prawdziwe:
1) rozpoznanie nowotworu stanowi podstawę do rozpoznania AIDS; 2) w większości przypadków do rozpoznania i podjęcia terapii wystarczy charakterystyczny obraz makroskopowy zmian oraz ocena stopnia zaawansowania narządowego; 3) wprowadzenie skojarzonego leczenia antyretrowirusowego (cART) spowodowało obniżenie częstości występowania KS; 4) cART może zaostrzyć przebieg KS; 5) w przypadkach ograniczonych do pojedynczych zmian skórnych rozpoczęcie cART może spowodować regresję zmian, bez konieczności stosowania chemioterapii. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
39-letni mężczyzna, przewieziony ze szpitala na Ukrainie z powodu obustronnego zapalenia płuc. Od ok. miesiąca skarżył się na suchy kaszel, a po ok. 3 tyg. dołączyło się osłabienie, wzmożona potliwość i gorączka do 39 st. C. Przyjmował leki objawowe przez 3 dni, następnie zgłosił się do lekarza. Radiologicznie stwierdzono zapalenie płuc, leczony ofloksacyną przez 7 dni. Po kontrolnym badaniu skierowany do szpitala - tam leczony klarytromycyną z amoksycyliną/klawulonianem przez 4 dni. Z powodu nasilenia duszności i utrzymywania się gorączki, zdecydował się na transport medyczny do Polski. Przy przyjęciu - stan ogólny ciężki, chory przytomny, bez gorączki, z nasiloną dusznością, tachypnoe 32/min, czynność serca miarowa 126/min, saturacja (sO2) przy przepływie tlenu 8 l/min - 85%. W tomografii komputerowej klatki piersiowej stwierdzono obustronne zmiany o charakterze „mlecznej szyby”. Uzyskano dodatni wynik testu przesiewowego w kierunku zakażenia HIV. Na podstawie powyższych danych rozpoczęto terapię TMP/SMX w dawce 15 mg TMP/kg m.c/dobę oraz prednizonem w dawce 80 mg /dobę. W czwartej dobie wykonano badanie bronchoskopowe - popłuczyny pęcherzykowo-oskrzelowe i materiał z biopsji transbronchialnej posłano do badań laboratoryjnych, w tym w kierunku Pneumocystis jiroveci i Mycobacterium tuberculosis. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku wskaż fałszywe:
1) uwzględniając czas trwania leczenia etiotropowego wysyłanie materiału na badania w kierunku pneumocystodozy było niecelowe; 2) leczenie TMP/SMX w podanych dawkach należy prowadzić przez 6 tygodni; 3) uwzględniając ciężkość przebiegu choroby należało zastosować pentamidynę w formie wlewów dożylnych; 4) ze względu na pobyt chorego w terenie o wysokiej prewalencji gruźlicy włączenie sterydów przed wykluczeniem gruźlicy było błędem; 5) w przypadku rozpoznania pneumocystodozy, po zakończeniu leczenia ostrej fazy choroby, ustalenie wskazań do terapii podtrzymującej będzie zależało od liczby limfocytów CD4. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do związków pomiędzy ryzykiem wystąpienia chorób układu sercowo-naczyniowego (ch. USN), a leczeniem antyretrowirusowym wskaż prawdziwe:
1) stosowanie abakawiru jest zdecydowanie przeciwwskazane u pacjentów z ryzykiem wystąpienia ch. USN > 10%; 2) stosowanie inhibitorów proteazy może zwiększać ryzyko wystąpienia ch. USN poprzez niekorzystny wpływ na gospodarkę lipidową i wzrost insulinooporności; 3) nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy mogą zwiększać ryzyko wystąpienia ch. USN poprzez zwiększanie objętości krwinki czerwonej (MCV); 4) tenofowir może zwiększać ryzyko wystąpienia ch. USN w mechanizmie rozwoju przewlekłej choroby nerek spowodowanej krystalizacją leku w cewkach nerkowych; 5) spośród nukleozydowych/nukleotydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy najbezpieczniejszym pod względem ryzyka ch. USN jest stawudyna (d4T). Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do zaburzeń metabolizmu kostnego u chorych zakażonych HIV wskaż prawdziwe:
1) wśród leków antyretrowirusowych tenofowir, lopinawir i efawirenz mają najmniej niekorzystny wpływ na metabolizm kostny; 2) ze względu na odmienny wpływ na metabolizm fosforanów nie zaleca się jednoczesnego stosowania bisfosfonianów i tenofowiru; 3) najważniejszym wskaźnikiem kalkulatora FRAX, zalecanego do szacowania ryzyka złamań i ustalenia wskazań do leczenia osteoporotycznego, jest mineralna gęstość kości (BMD); 4) hormonoterapia zastępcza (HTZ) nie może być stosowana u kobiet leczonych antyretrowirusowo; 5) jałowa martwica kości jest postacią gwałtownie postępującej osteoporozy występującą u pacjentów długi czas (> 5 lat) leczonych tenofowirem. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
55-letni mężczyzna, od 8 lat leczony antyretrowirusowo (ARV), od 2 lat trzecim z kolei zestawem tenofowir (TDF) + lamiwudyna (3TC) + darunawir/rytonawir (DRV/r) - wcześniejsze zmiany terapii spowodowane były jej nieskutecznością wirusologiczną. Obecnie w czasie kontrolnych badań stwierdzono: HIV RNA< 50 kopii/mL, liczba limfocytów CD4 530 kom/mm3, przyrost ciężaru ciała od ostatniej wizyty 5 kg - obecnie chory waży 95 kg przy wzroście 172 cm, glikemia na czczo 130 mg% (przy poprzednim badaniu 128 mg%), cholesterol całkowity 272 mg%, trójglicerydy 190 mg%; pozostałe wartości badań laboratoryjnych w normie. Pomiar ciśnienia tętniczego 160/95 mmHg (w czasie poprzedniej wizyty 143/93 mmHg); pacjent dotychczas nie przyjmował leków hipotensyjnych, wzrost ciśnienia wiąże ze stresującą sytuacją rodzinną - tydzień temu brat-bliźniak miał rozległy zawał mięśnia sercowego. Propozycje przedstawione pacjentowi powinny zawierać:
1) uproszczenie schematu terapeutycznego sprowadzające się do odstawienia TDF i 3TC, a pozostawienia DRV/r.; 2) zmianę wszystkich leków ARV z włączeniem nowego zestawu trójlekowego, o mniejszym ryzyku chorób układu sercowo-naczyniowego; 3) zalecenie redukcji masy ciała poprzez zmianę diety i zwiększenie aktywności fizycznej; 4) włączenie leków hipotensyjnych; 5) wykonanie doustnego testu obciążenia glukozą. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
45-letni wcześniej zdrowy mężczyzna został przyjęty do szpitala 20.XII.2011 r. z powodu uogólnionej limfadenopatii i pozytywnego wyniku testu HIV DUO (test IV generacji). Chory podaje od około 4 tyg. powiększenie węzłów chłonnych pachowych; ponadto od doby zmiany rumieniowo-grudkowe na udach, podudziach i przedramionach, od godzin rannych gorączka 39,6 st. Podaje kontakty biseksualne bez zabezpieczania w przeszłości, w ostatnich 2 miesięcach takie kontakty neguje. Przedmiotowo: liczne powiększone węzły chłonne potyliczne, karkowe, podżuchwowe, szyjne wzdłuż mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego, pachowe, pachwinowe do 3 cm, niebolesne. W badaniu morfologicznym krwi i podstawowych badaniach biochemicznych nie stwierdzono istotnych odchyleń od normy. Oznaczono liczbę limfocytów CD4 = 105 kom/mm3 i CD8= 765 kom/mm3. Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku wskaż prawdziwe:
1) na podstawie powyższych danych można rozpoznać zakażenie HIV; 2) na podstawie powyższych danych chorego można zakwalifikować do grupy C3 wg klasyfikacji CDC; 3) istnieją jednoznaczne wskazania do natychmiastowego rozpoczęcia leczenia antyretrowirusowego; 4) kluczowym badaniem dla rozpoznania będzie ocena histopatologiczna węzła chłonnego; 5) kluczowym dla ustalenia rozpoznania będzie wynik skórnego testu z tuberkuliną. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do kryptokokozy ośrodkowego układu nerwowego (OUN) u chorego z zakażeniem HIV wskaż prawdziwe:
1) najważniejszym badaniem potwierdzającym rozpoznanie jest badanie obrazowe (tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny (MRI)); 2) typowy obraz zmian w badaniu MRI to obecność wieloogniskowych, asymetrycznych zmian w istocie białej okołokomorowej i podkorowej, hipointensywnych w sekwencjach T1 i hiperintensywnych w sekwencjach T2, bez cech wzmocnienia po podaniu kontrastu, bez cech wzmożonego ciśnienia śródczaszkowego; 3) leczeniem z wyboru, charakteryzującym się najwyższą skutecznością jest podawanie wysokich dawek flukonazolu; 4) powtarzane upusty płynu mózgowo-rdzeniowego stanowią istotny element leczenia; 5) rozpoznanie kryptokokozy OUN jest wskazaniem do jak najszybszego włączenia leków antyretrowirusowych. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| U chorych z przewlekłym zapaleniem wątroby typu B i obecnością antygenu HBe spełniających pozostałe kryteria Terapeutycznego Programu Zdrowotnego można stosować następujące leki: |
|
| Które z kryteriów kwalifikacji do leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu B jest niezgodne z obowiązującym Terapeutycznym Programem Zdrowotnym? |
|
| Zgodnie z kryteriami kwalifikacji do Terapeutycznego Programu Zdrowotnego leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B nie rozpoczniesz terapii entecavirem u chorego, o którym wiesz, że: |
|
|
Pacjent po przebytym i udokumentowanym ostrym zapaleniu wątroby typu B przed rokiem, z wiremią HBV DNA 5,3 x 101 IU/ml, obecnym antygenem HBe, z prawidłowym poziomem ALT, oczekujący na przeszczep serca jest w trakcie kwalifikacji do leczenia przeciwwirusowego. Wskaż prawdziwą odpowiedź:
1) chory powinien być leczony dopiero po przeszczepieniu; 2) chory powinien otrzymać interferon pegylowany alfa-2a jako lek pierwszego rzutu; 3) chory powinien otrzymać entecavir, adefovir lub tenofovir; 4) chory nie powinien być leczony ponieważ nie spełnia kryterium poziomu HBV DNA i aktywności ALT; 5) z powodu oczekiwania na przeszczep narządowy chory powinien otrzymać lamiwudynę. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Które ze stwierdzeń dotyczących leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu B jest zgodne z zaleceniami Terapeutycznego Programu Zdrowotnego? |
|
| W leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu C w przebiegu zakażenia genotypem 1 lub 4 czas stosowania interferonu i rybawiryny ustala się zgodnie z wiremią początkową i kolejnymi punktami kontrolnymi oceniającymi poziom wiremii HCV RNA. Wskaż niezgodny z Terapeutycznym Programem Zdrowotnym schemat leczenia: |
|
|
Interferon pegylowany alfa z rybawiryną może być stosowany u chorych z przewlekłym zapaleniem wątroby typu C uprzednio nieleczonych jak i po niepowodzeniu pierwotnej terapii. Chory leczony w przeszłości interferonem pegylowanym alfa-2a i rybawiryną, u którego uzyskano ujemny wynik PCR HCV RNA w chwili zakończenia leczenia i dodatni po 6 miesiącach, zgodnie z wytycznymi Terapeutycznego Programu Zdrowotnego powinien spełnić poniższe warunki, aby rozpocząć reterapię:
1) progresja choroby wątroby potwierdzona w badaniu wątroby (biopsja, fibrotest, fibroscan); 2) chory powinien otrzymać interferon pegylowany alfa-2a z rybawiryną; 3) chory powinien otrzymać interferon pegylowany alfa-2b z rybawiryną; 4) do reterapii kwalifikowani są tylko chorzy zakażeni genotypem 1b; 5) początkowy poziom wiremii HCV RNA powinien wynosić powyżej 800 000 IU/ml. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| U chorego z przewlekłym zapaleniem wątroby typu C w przebiegu zakażenia genotypem 1b, z wynikiem fibrotestu A1F1 i wiremią początkową HCV RNA 4,30 x 106 IU/ml po 12 tygodniach leczenia interferonem pegylowanym i rybawiryną uzyskano spadek wiremii do poziomu 3,80 x 102 IU/ml, a w 24 tygodniu dodatni wynik HCV RNA. Podejmiesz następującą decyzję: |
|
| Wykonanie którego z badań nie jest wymagane przy kwalifikacji do leczenia interferonem pegylowanym i rybawiryną przewlekłego zapalenia wątroby w przebiegu zakażenia HCV? |
|
|
Terapeutyczny Program Zdrowotny leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu C obejmuje świadczeniobiorców od 3 r.ż. Wskaż nieprawdziwe zalecenia dotyczące stosowania interferonów pegylowanych u dzieci i dorosłych:
1) dorośli (powyżej 18 r.ż.): interferon pegylowany alfa-2a w dawce 180 µg/tydzień; 2) dzieci (poniżej 18 r.ż.): interferon pegylowany alfa-2a w dawce 1,0 µg/kg m.c./tydzień; 3) dzieci (poniżej 18 r.ż.): interferon pegylowany alfa-2b w dawce 60 µg/m2/tydzień; 4) dorośli (powyżej 18 r.ż.): interferon pegylowany alfa-2b w dawce 1,5 µg/kg m.c./tydzień; 5) dzieci (poniżej 18 r.ż.): interferon pegylowany alfa-2a w dawce 135 µg/tydzień. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Bakteryjne ropne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, u dorosłych z prawidłowym stanem odporności, najczęściej wywoływane jest przez: |
|
|
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące bakteryjnych zapaleń opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu:
1) przebywanie w zamkniętych środowiskach, np. internaty, domy studenckie, koszary, usposabia do zakażeń wywołanych przez Pseudomonas aeruginosa, Acinetobacter baumanii, Propionibacterium acnes; 2) zakażenia wywołane przez Listeria monocytogens przenoszą się drogą pokarmową, głównie przez skażone produkty mleczne; 3) preparat bezpośredni odwirowanego osadu płynu mózgowo-rdzeniowego barwionego metodą Grama umożliwia ostateczne ustalenie etiologii zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i określenie wrażliwości na antybiotyki; 4) zapalenia OUN po złamaniu kości w przednim dole czaszki lub sitowia z następowym płynotokiem są wywołane przez Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenze typu b, paciorkowce beta-hemolizujące grupy A; 5) niedobory odporności komórkowej, leczenie immunosupresyjne, zwłaszcza po transplantacji narządu, glikokortykosteroidoterapia przewlekła, ciąża sprzyja zakażeniom OUN wywoływanym przez Listeria monocytogenes. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
