Wiosna 2016: testy egzaminacyjne do egzaminu PES
|
Pytanie
|
Odpowiedzi
|
|---|---|
|
Zasadnicze działanie estradiolu w trakcie cyklu menstruacyjnego polega na:
1) hamowaniu uwalniania FSH na zasadzie ujemnego sprzężenia zwrotnego; 2) poprzez dodatnie sprzężenie zwrotne wpływa na stężenie LH; 3) powoduje wzrost błony śluzowej jamy macicy. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Kryptozoospermia to: |
|
|
Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące gonadotropin:
1) FSH stymuluje wzrost i dojrzewanie pęcherzyków jajnikowych; 2) LH pobudza syntezę androgenów w komórkach osłonki jajnika; 3) FSH poprzez aktywację aromatazy, odpowiada za konwersję androgenów do estrogenów; 4) LH poprzez aktywację aromatazy, odpowiada za konwersję androgenów do estrogenów; 5) LH odpowiada za luteinizację komórek ziarnistych. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Do lekarza zgłasza się para starająca się od 12 miesięcy o potomstwo z następującym wynikiem badania nasienia:
Czas abstynencji seksualnej: 3 dni Objętość ejakulatu: 2,5 ml pH: 7,5 Czas upłynnienia: 30 min Koncentracja plemników: 10 mln/ml Liczba plemników w ejakulacie: 25 mln/ml Ruchliwość: Ruch postępowy szybki: 35% Ruch postępowy wolny: 30% Nieruchome: 35% Morfologia (odsetek form prawidłowych): 1,5% Opisana powyżej sytuacja to: |
|
|
Zespół hiperstymulacji jajników (OHSS) jest rzadkim, ale groźnym jatrogennym powikłaniem, stanowiącym następstwo stymulacji owulacji następującymi preparatami:
1) ludzka gonadotropina kosmówkowa (hCG); 2) rekombinowane FSH (rFSH); 3) menopauzalna gonadotropina kosmówkowa (hMG); 4) cytrynian klomifenu. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Endometrioza jest uznanym czynnikiem ograniczającym płodność kobiety poprzez:
1) niekorzystny wpływ na plemniki i oocyty oraz na interakcję zachodzącą między plemnikiem i komórka jajową, z uwagi na zmiany w składzie płynu otrzewnowego; 2) zaburzenie stosunków anatomicznych w miednicy, które może hamować owulację oraz zaburzać czynność jajowodów; 3) negatywny wpływ na funkcję endokrynną jajnika w wyniku zaburzania prawidłowego wzrostu pęcherzyka, luteinizację niepękniętego pęcherzyka jak i zaburzanie fazy lutealnej; 4) upośledzanie funkcji endometrium i zaburzanie procesu implantacji. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Który test najlepiej różnicuje „possible autonomous cortisol secretion” (prawdopodobne autonomiczne wydzielanie kortyzolu), określane też jako „subkliniczny zespół Cushinga”? |
|
|
Nadmierne stężenia wapnia we krwi (> 14 mg/dl), spowodowane nadmiarem parathormonu w przebiegu pierwotnej nadczynności przytarczyc, może wywołać zagrażający życiu przełom hiperkalcemiczny, manifestujący się:
1) zaburzeniami rytmu serca; 2) pogorszeniem parametrów czynności nerek; 3) wymiotami; 4) sennością lub śpiączką; 5) splątaniem lub stuporem (osłupieniem). Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Związki endokrynnie czynne (EDC, endocrine disrupting chemicals) to „związki egzogenne, które wpływają na produkcję, uwalnianie, transport, metabolizm, wiązanie, działanie naturalnych hormonów odpowiedzialnych za utrzymanie homeostazy i regulacje procesów rozwoju” i dlatego mogą być odpowiedzialne za niżej wymienione, z wyjątkiem: |
|
| Czynnościowy brak miesiączki pochodzenia podwzgórzowego (FHA, functional hypothalamic amenorrhea) polega na zahamowaniu czynności osi podwzgórze-przysadka-jajniki. Stwierdzono, że u zdrowych dziewcząt z prawidłową masą ciała, regularne, owulacyjne cykle miesiączkowe (występujące średnio co 28 dni ± 3-5 dni) powinny wystąpić po menarche w ciągu: |
|
| Zespół Nelsona to rzadko występująca jednostka chorobowa spowodowana agresywnym, inwazyjnym rozrostem gruczolaka kortykotropowego przysadki u pacjentów poddanych obustronnej ratunkowej adrenalektomii w następstwie przetrwałej choroby Cushinga. Który z objawów klinicznych lub wyników badań dodatkowych nie jest typowy dla zespołu Nelsona? |
|
| Niedawno odkryto neuropeptyd wytwarzany głównie w podwzgórzu i jajnikach, nazwany kisspeptyną, kontrolujący czynność osi podwzgórzowo-przysadkowo-gonadowej. Które z wymienionych działań kisspeptyny nie zostało dotychczas udowodnione? |
|
|
Długotrwałe leczenie opioidami może spowodować następujące zaburzenia hormonalne:
1) zmniejszenie stężenia hormonu wzrostu; 2) wzrost stężenia hormonu wzrostu; 3) obniżenie stężenia kortyzolu; 4) zwiększenie stężenia kortyzolu; 5) obniżenie stężenia Prl; 6) zwiększenie stężenia Prl. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Konsultacja endokrynologiczna w oddziale chorób wewnętrznych: U otyłej pacjentki l. 45 z wywiadem w kierunku cukrzycy typu 2 i nadciśnienia tętniczego od roku oceniono dwukrotnie stężenie kortyzolu. Pierwszego dnia o 8.00 rano uzyskano wynik: 26 µg/dl (norma poranna do 19 µg/dl) oraz następnego dnia po 1 mg deksametazonu podanym o 23.00 dnia poprzedniego - wynik 1,05 µg/dl. Jakie powinno być dalsze postępowanie endokrynologiczne? |
|
| Pacjentka l. 56 jest od wielu lat leczona litem z powodu dwubiegunowej choroby afektywnej, ostatnio zauważyła większą ilość wydalanego moczu. Jakie niepożądane działanie litu może być odpowiedzialne za ten objaw? |
|
| Do endokrynologicznych przyczyn zespołu przewlekłego zmęczenia nie należy: |
|
| W różnicowaniu przyczyn poszerzenia szypuły przysadki w badaniu RM należy uwzględnić: |
|
| Konsultacja w oddziale ortopedii: pacjent l. 28 ze złamaniem szyjki kości udowej. W różnicowaniu endokrynnych przyczyn tego stanu należy wykluczyć wszystkie wymienione stany oprócz: |
|
| Pacjentka l. 39 zgłosiła się z powodu osłabienia. Nie miesiączkuje od 10 lat - w wywiadzie stan po histerektomii z powodu krwawienia, wykonanej po trzecim porodzie. W badaniu: ciśnienie tętnicze 90/60 mmHg, skóra blada, sucha, chłodna, owłosienie łonowe - skąpe. W badaniach dodatkowych: Hgb 10,8 g/dl (N: 12-14 g/dl) , glukoza 57 mg/dl (N: 60-90 mg/dl), sód 133 mEq/L (N: 135-145), potas 4,9 mEq/L (N: 3,5-5,5), TSH 1,23 mIU/L (N: 0,4-4,0). Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tej pacjentki: |
|
| Konsultacja endokrynologiczna w oddziale chorób wewnętrznych: Pacjentka l. 75 dotąd zdrowa, zgłosiła się z powodu znacznego osłabienia trwającego od 2 miesięcy. W badaniu klinicznym: migotanie przedsionków i nadciśnienie tętnicze, poza tym nie stwierdzono odchyleń od normy. W badaniach dodatkowych: glikemia 134 mg/dL (N: 60-90), sód 143 mmol/L (N: 135-145), potas 2,5 mmol/L (N: 3,5-5,5), TSH 1,65 mIU/L (N: 0,4-4,0), kortyzol - 55 µg/dL (N: 6,5-19), ACTH - 950 pg/mL (N: 4-25), aldosteron 260 pmol/L (N: 140-560). Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tej chorej: |
|
| U pacjentki l. 26 z wtórnym brakiem miesiączki, planującej ciążę, stwierdzono stężenie prolaktyny 160 ng/ml, bez fizjologicznego rytmu dobowego. W badaniu przedmiotowym nie stwierdzono istotnych odchyleń. Wykonano badanie MR przysadki, w którym stwierdzono obecność ogniska odpowiadającego mikrogruczolakowi przysadki średnicy 6 mm. W pozostałych badaniach hormonalnych stwierdzono TSH 1,1 mIU/l; FT4 15 pmol/l; LH 0,8 IU/l; FSH 1,5 IU/l; kortyzol poranny 13 ug/dl; kortyzol w teście z 1 mg deksametazonu - 0,51 µg/dl; IGF-I - 332 ng/ml (117 - 329); GH w teście z 75 g glukozy: 0 minut - 0,75 ng/ml; 30 minut - 1,5 ng/ml; 60 minut - 8,5 ng/ml; 90 minut - 8,1 ng/ml; 120 minut - 4,5 ng/ml. Jakie powinno być dalsze postępowanie u tej chorej? |
|
| Wskaż zdanie prawdziwe dotyczące zespołów niedoczynności wielogruczołowej: |
|
| U pacjenta l. 58 z akromegalią utrzymującą się po niecałkowitej resekcji guza przysadki włączono leczenie oktreotydem. Z uwagi na brak odpowiedzi na leczenie (stężenie GH i IGF-I praktycznie nie uległo zmianie pomimo stosowania dawki 30 mg/miesiąc przez 3 miesiące) lek odstawiono i wdrożono monoterapię pegwisomantem. W badaniach kontrolnych wykonanych po 6 miesiącach leczenia stwierdzono stężenie GH 9,5 ug/l (norma < 1,0); IGF-I - 250 ng/ml (117 - 329), w badaniu MR obraz pozostałości guza przysadki nie uległ zmianie w porównaniu z badaniem sprzed leczenia pegwisomantem. U tego chorego należy: |
|
|
Wskaż zaburzenia elektrolitowe, które mogą być przyczyną moczówki nerkowej:
1) hipokalcemia; 2) hiperkalcemia; 3) hipokaliemia; 4) hiperkaliemia; 5) hiponatremia; 6) hipernatremia. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Stężenie TSH wynoszące 8,8 mIU/l przy prawidłowych stężeniach wolnych hormonów tarczycy wymaga włączenia leczenia L-tyroksyną u:
1) kobiety ciężarnej; 2) noworodka w 3. dobie życia; 3) kobiety w wieku 82 lat, leczonej z powodu nadciśnienia tętniczego; 4) mężczyzny z cukrzycą typu 1; 5) dziecka rozpoczynającego okres dojrzewania, nawet przy braku objawów klinicznych; 6) kobiety w wieku 35 lat skarżącej się na senność, zmęczenie, suchość skóry i wypadanie włosów. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| U 3-letniej dziewczynki z nadciśnieniem tętniczym i cechami wirylizacji stwierdzono niską aktywność reninową osocza i niskie stężenie aldosteronu. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest w tym przypadku: |
|
|
Na wynik oznaczenia stężenia kortyzolu całkowitego w surowicy krwi może wpływać przyjmowanie przez pacjenta:
1) propranololu; 2) spironolaktonu; 3) hormonalnej terapii menopauzy; 4) preparatu wapnia z witaminą D3; 5) inhibitora pompy protonowej; 6) metyloprednizolonu. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Typowe objawy zespołu Klinefeltera 47,XXY u młodych mężczyzn to:
1) objętość jąder < 4 ml; 2) brak jąder; 3) azoospermia; 4) stężenie testosteronu w surowicy krwi < 1 nmol/l; 5) stężenie FSH w surowicy krwi < 1 U/l. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Przyczyną wnętrostwa może być: |
|
|
Wskazaniem do podania preparatu testosteronu jest:
1) zaburzenie erekcji; 2) nadmierne libido; 3) stężenie testosteronu całkowitego w surowicy krwi < 8 nmol/l; 4) osteoporoza; 5) hematokryt > 50%. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Objawem ubocznym działania testosteronu może być: |
|
| Łysienie typu męskiego jest zależne od działania: |
|
| U chłopca z zespołem Pradera-Williego należy podejrzewać: |
|
| Słabo nasilone cechy androgenne u mężczyzn mogą być spowodowane: |
|
| U 25-letniego mężczyzny nagle pojawiło się bolesne powiększenie gruczołów piersiowych (ginekomastia). Przyczyną może być: |
|
| Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące działania glikokortykosteroidów: |
|
|
Diagnozując hiperkalcemię trzeba wziąć pod uwagę:
1) przedawkowanie witaminy D i jej analogów; 2) chorobę ziarniniakową; 3) wtórną nadczynność przytarczyc; 4) zespół Burnetta; 5) adynamiczną osteodystrofię mocznicową. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Wskaż zdanie fałszywe dotyczące leczenia substytucyjnego niedoczynności kory nadnerczy: |
|
|
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zespołu zaburzeń pozatarczycowych przebiegających z eutyreozą (euthyroid sick syndrome):
1) stężenia TSH i FT4 mogą być prawidłowe, przy obniżonym stężeniu FT3; 2) stężenie TSH może być prawidłowe, przy obniżonym stężeniu FT3 i podwyższonym stężeniu FT4; 3) w okresie zdrowienia obserwuje się przejściowe zwiększenie stężenia TSH; 4) stężenie odwrotnej T3 (rT3) jest zwykle prawidłowe; 5) występuje m.in. w przebiegu marskości wątroby, nowotworów złośliwych, ciężkiego urazu, chorób zakaźnych przebiegających z wysoką gorączką. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Wskaż fałszywe stwierdzenie: |
|
|
Wskaż fałszywe stwierdzenia dotyczące zespołów mnogich nowotworów układu wydzielania wewnętrznego:
1) za rozwój zespołu MEN2 odpowiedzialna jest mutacja genu RET; 2) w zespole Carneya bardzo rzadko rozwijają się guzy jądra z komórek Sertolego; 3) w 25-35% przypadków zespołu von Hippla i Lindaua rozwijają się guzy chromochłonne, które często są mnogie i złośliwe; 4) w zespole MEN2B rak rdzeniasty jest szczególnie agresywny i towarzyszy mu zespół anomalii fenotypowych; 5) zespół MEN1 leży u podłoża tylko 5% wszystkich guzów przysadki. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Zgodnie z aktualnym opisem Programu Lekowego, kryteria zakończenia terapii hormonem wzrostu u pacjenta z zespołem Pradera-Williego obejmują:
1) uzyskanie wysokości ciała na poziomie 10 centyla dla osoby dorosłej; 2) osiągnięcie wieku kostnego 16 lat (dziewczynki) i 18 lat (chłopcy); 3) wolne tempo wzrastania poniżej 3 cm/rok; 4) narastanie otyłości pomimo kompleksowej terapii; 5) pojawienie się lub nasilenie nocnych bezdechów. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Zwiększone ryzyko raka kory nadnerczy, również ujawniającego się w wieku rozwojowym, występuje w przypadku:
1) mutacji genu supresorowego p53 (zespół Li Fraumeni); 2) defektu genu H19 (zespół Beckwitha-Wiedemanna); 3) mutacji aktywujących genu GNAS1, kodującego podjednostkę alfa białka G (zespół McCune-Albrighta); 4) mutacji genu PRKAR1A (zespół Carneya). Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Niedobór wzrostu, cechy fenotypowe osteodystrofii Albrighta oraz podwyższone stężenie parathormonu w surowicy bez towarzyszącej hiperkalcemii to objawy typowe dla: |
|
|
W diagnostyce różnicowej choroby Cushinga i zespołu Cushinga związanego z ektopowym wydzielaniem ACTH decydujące znaczenie mają:
1) ocena rytmu dobowego wydzielania kortyzolu; 2) badania obrazowe przysadki i klatki piersiowej; 3) ocena wydzielania ACTH po stymulacji CRH; 4) ocena wydzielania kortyzolu po stymulacji Synacthenem; 5) ocena wydzielania kortyzolu w teście hamowania z deksametazonem. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Przyczyną podwyższonego stężenia 17-OH progesteronu u noworodka nie jest: |
|
|
Chorobami występującymi u płci męskiej, ze względu na lokalizację warunkujących je genów na chromosomie X, są:
1) wrodzona hipoplazja nadnerczy związana z defektem genu DAX-1; 2) adrenoleukodystrofia; 3) zespól SHOX (chondrodysplazja Leri-Weilla); 4) wrodzona moczówka prosta nerkopochodna związana z defektem genu receptora wazopresyny typu 2 (V2R). Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W przypadku wykonywania testu rezerwy nadnerczowej z Synacthenem:
1) dawka preparatu podawanego do testu w jego klasycznym wariancie u dorosłych wynosi 250 µg (u małych dzieci stosuje się odpowiednio mniejsze dawki); 2) istnieje wariant tego testu wykonywany ze znacznie mniejszą dawką preparatu (1 µg, niezależnie od wieku i masy ciała pacjenta); 3) wzrost stężenia kortyzolu po stymulacji do wartości powyżej 5 µg/dl (138 nmol/l) wyklucza zarówno pierwotną, jak i wtórną niedoczynność kory nadnerczy. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| W różnicowaniu pomiędzy moczówką prostą ośrodkową i moczówką prostą nerkopochodną najważniejsze znaczenie praktyczne ma: |
|
|
Wskaż wszystkie wskazania do leczenia operacyjnego w bezobjawowej pierwotnej nadczynności przytarczyc:
1) wiek 55 lat; 2) przesączanie kłębuszkowe 80 ml/min; 3) wskaźnik T w badaniu DXA (-1,1); 4) stężenie wapnia całkowitego 13,5 mg/dl (norma 8,8 -10,2 mg/dl); 5) stężenie wapnia zjonizowanego 7,1 mg/dl (norma 4,2-5,2 mg/dl). Prawidłowa odpowiedź to: |
|
