Jesień 2007: testy egzaminacyjne do egzaminu PES
|
Pytanie
|
Odpowiedzi
|
|---|---|
| W badaniach serologicznych w kierunku zakażenia HIV podstawowe znaczenie mają: |
|
| Zakażenia szpitalne dotyczą: |
|
| Które z niżej wymienionych chorób wskazują na AIDS (tzw. choroby wskaźnikowe)? |
|
| Najczęstsze zakażenia szpitalne, to: |
|
| Rekombinowane, ludzkie, aktywowane białko C (drotrekogin alfa) ma następujące działanie: |
|
| Zespół ogólnoustrojowej reakcji zapalnej, to stan charakteryzujący się nagłym wystąpieniem co najmniej dwóch lub więcej spośród następujących objawów: |
|
| W rozpoznaniu serologicznym boreliozy z Lyme, podstawową metodą diagnostyczną, wykonywaną dwuetapowo, jest badanie z wynikiem dodatnim: |
|
| Anaplazmoza jest: |
|
| We wstrząsie septycznym (ale nie w ciężkiej sepsie bez wstrząsu) zaleca się: |
|
| Przeszczepienie wątroby stało się obecnie standardową metodą leczenia niewydolności tego narządu w przebiegu zakażenia HCV. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących w/w zagadnienia jest nieprawdziwe? |
|
| Osoba zakażona genotypem 1 HCV leczona interferonem i rybawiryną z dodatnim wynikiem PCR HCV RNA ale spadkiem wiremii > 2log w 12 tygodniu i ujemnym wynikiem PCR HCV RNA w 24 tygodniu leczenia zaliczana jest do tzw. pacjentów: |
|
| Które z poniższych twierdzeń dotyczących przewlekłych zapaleń wątroby jest nieprawdziwe? |
|
| Marskość wątroby w przebiegu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C rozwija się u 5-20% chorych w ciągu 20-25 lat. Do czynników przyspieszających progresję do marskości należy: |
|
|
Ostre zapalenia wątroby obserwujemy w przebiegu zakażenia wszystkimi pierwotnie hepatotropowymi wirusami. Nie wszystkie jednak ewoluują do fazy przewlekłej. Ryzyko przewlekłego zapalenia wątroby nie występuje w przebiegu zakażenia wirusem:
1) HAV; 2) HBV; 3) HCV; 4) HDV; 5) HEV. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| W badaniach klinicznych Apricot, Ribavic czy Presco potwierdzono skuteczność leczenia interferonem i rybawiryną pacjentów z koinfekcją HIV/HCV. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących tej grupy chorych jest prawdziwe? |
|
| Stosowane w terapii przewlekłego zapalenia wątroby typu C interferony pegylowane różnią się między sobą wielkością i kształtem cząsteczki, oraz profilem farmakokinetycznym. Który z podanych opisów dotyczy interferonu pegylowanego alfa-2a? |
|
| U 38-letniej pacjentki z przewlekłym zapaleniem wątroby typu C, kilkakrotnie hospitalizowanej z powodu nasilających się objawów neuropatii obwodowej o niejasnej etiologii stwierdzono zakażenie genotypem 3a, wiremię początkową poniżej 600 000 IU/mL, nieznacznie (< 2xN) podwyższoną aktywnością aminotransferaz. Podejmiesz następującą decyzję: |
|
| Chory na przewlekłe zapalenie wątroby typu C zgłosił się w celu kwalifikacji do leczenia interferonem i rybawiryną. Który z wyników będzie najmniej istotny przy decyzji o podjęciu terapii? |
|
| Skrócenie terapii interferonem pegylownym i rybawiryną (zgodne z rejestracją leku w UE) do 24 tygodni u pacjentów zakażonych genotypem 1 HCV i wyjściową wiremią poniżej 600 000 IU/mL jest możliwe w przypadku nie wykrycia HCV RNA: |
|
| W trakcie monitorowania leczenia lamiwudyną pacjenta z przewlekłym zapaleniem wątroby typu B uzyskano serokonwersję w układzie „e”, normalizację aktywności AlAT i w 96 tygodniu terapii ujemny wynik PCR HBV DNA. Należy: |
|
| Bezwzględnym przeciwwskazaniem do leczenia przewlekłego zapalenia wątroby interferonem jest: |
|
| W trakcie leczenia lamiwudyną pacjenta z przewlekłym zapaleniem wątroby typu B obserwujesz: wzrost aktywności aminotransferaz, wzrost wiremii HBV DNA w kolejnych oznaczeniach, nasilenie zmian zapalno-martwiczych w wątrobie: |
|
| W leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu C u pacjentów dializowanych stosuje się zgodnie ze wskazaniami rejestracyjnymi: |
|
| W ocenie „gradingu” bioptatu wątroby patomorfolog nie opisuje: |
|
|
W przypadku podejrzenia bąblowicy wątroby wywołanej przez larwalną postać Echinococcus granulosus:
1) nie należy wykonywać biopsji cienkoigłowej nawet pod osłoną leków parazytobójczych; 2) należy wykonać badania parazytologiczne kału na obecność jaj pasożyta; 3) w zależności od sytuacji klinicznej w leczeniu stosuje się chirurgiczne usunięcie zmiany, chemioterapię lub obserwację; 4) rokowanie jest złe ze względu na quasi nowotworowy wzrost torbieli; 5) problem bąblowicy E. granulosus nie dotyczy mieszkańców półkuli północnej. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Spośród podanych poniżej stwierdzeń dotyczących szczepień u osób dorosłych zakażonych HIV wskaż prawdziwe:
1) szczepienia powodują wzrost wiremii HIV i obniżenie liczby limfocytów CD4, dlatego u osób zakażonych HIV nie zaleca się wakcynacji; 2) osobom dorosłym zakażonym HIV zaleca się szczepienia przeciw zakażeniu HBV, HAV i HPV; 3) szczepienie przeciwko HPV całkowicie zabezpiecza przed zachorowaniem na raka szyjki macicy; 4) osobom dorosłym zakażonym HIV zaleca się szczepienia przeciw Streptococcus pneumoniae, grypie i tężcowi; 5) bezwzględnym warunkiem wykonywania jakichkolwiek szczepień u osoby zakażonej HIV jest liczba limfocytów CD4 wyższa niż 200 kom/mm3. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do nefropatii związanej z zakażeniem HIV (HIV-AN) wskaż prawdziwe:
1) czynnikami zwiększającymi ryzyko wystąpienia HIV-AN są rasa kaukaska i zespół rekonstrukcji immunologicznej w przebiegu leczenia antytretrowirusowego (ARV); 2) rozpoznanie HIV-AN jest wskazaniem do rozpoczęcia terapii ARV; 3) pewne rozpoznanie HIV-AN wymaga potwierdzenia biopsją nerki; 4) stosowanie kortykosteroidów jest przeciwwskazane; 5) w przypadku rozwoju schyłkowej niewydolności nerek należy rozpocząć leczenie nerkozastepcze (hemodializy lub dializy otrzewnowe); 6) pacjent ze schyłkowa niewydolnością nerek w przebiegu HIV-AN, skutecznie leczony ARV powinien być kwalifikowany do przeszczepienia nerki. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Spośród podanych poniżej stwierdzeń dotyczących zasad prowadzenia leczenia antyretrowirusowego wskaż prawdziwe:
1) ze względu na unikalny profil oporności darunawir (DRV) wzmacniany rytonawirem (DRV/r) zalecany jest jako składnik pierwszej terapii antyretrowirusowej; 2) brak mutacji HIV RNA wykrywalnych metodą sekwencjonowania jest dowodem na brak oporności na dostępne leki antyretrowirusowe; 3) w zestawie terapii „ratunkowej” (tj. stosowanej u chorego po wielu niepowodzeniach terapeutycznych) należy uwzględnić nukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy, a zwłaszcza lamiwudynę; 4) w zestawie terapii „ratunkowej” (tj. stosowanej u chorego po wielu niepowodzeniach terapeutycznych) należy uwzględnić nienukleozydowy inhibitor odwrotnej transkryptazy nawet, jeśli to jedyny aktywny lek w tym zestawie; 5) dodanie enfuwirtydu do zestawu zawierającego darunawir lub typranawir zwiększa szanse powodzenia terapii ratunkowej o ok. 50%. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
48-letni mężczyzna, u którego zakażenie HIV wykryto w 1987 r., zgłosił się na badania kontrolne po raz pierwszy od 15 lat. Pacjent podaje, że poza kilkoma epizodami „przeziębienia” dotychczas poważnie nie chorował. Obecnie również nie podaje żadnych dolegliwości. W wykonanych badaniach morfologicznych i biochemicznych nie stwierdzono istotnych nieprawidłowości, określono liczbę CD4 = 620 kom/mm3 i CD8 = 3200 kom/mm3 oraz wielkość wiremii HIV 600 kopii/mL. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) pacjent wymaga powtórzenia diagnostyki serologicznej potwierdzającej zakażenie HIV, ponieważ jest mało prawdopodobne, aby po 20 latach zakażenia upośledzenie funkcji układu immunologicznego było tak niewielkie; 2) pacjent wymaga powtórzenia diagnostyki serologicznej potwierdzającej zakażenie HIV, ponieważ wiremia na poziomie 600 kopii/mL mieści się w zakresie błędu laboratoryjnego i taki wynik oznaczenia można uzyskać również u osób niezakażonych HIV; 3) istnieje duże prawdopodobieństwo, że pacjent jest homozygotą w zakresie genu CKR5∆32; 4) istnieje duże prawdopodobieństwo, że pacjent należy do subpopulacji osób o długim okresie przeżycia (long term non-progresors), stanowiącej ok. 10% populacji ogólnej i charakteryzującej się zwiększona liczbą koreceptorów CXCR4; 5) niezależnie od stosunkowo wysokiej liczby limfocytów CD4 i niskiej wiremii HIV pacjentom, u których udowodniony czas zakażenia HIV jest dłuższy niż 15 lat, należy zaoferować leczenie antyretrowirusowe. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Lekami z wyboru stosowanymi w leczeniu inwazji tasiemcami Taenia saginata i Taenia solium są:
1) Albendazol; 2) Prazykwantel; 3) Niklozamid; 4) Mebendazol; 5) Pyrantel. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Zakażenie HIV rozpoznano w lutym 2000r. u 41-letniego chorego w czasie hospitalizacji spowodowanej dekompensacją pozapalnej (zakażenie HBV) marskości wątroby i posocznicą salmonellozową. Wówczas liczba limfocytów CD4 wynosiła 203 kom/mm3, a wiremia HIV była wyższa niż 750 000 kopii/mL. W III.2000 pacjent przebył PCP, a następnie epizod ostrej psychozy w przebiegu depresji reaktywnej. Chory nieregularnie przyjmował leki ARV zalecone wg schematu: abakawir + azydotymidyna + lamiwudyna, a po 4 tygodniach zdecydowanie odmówił kontynuacji tej terapii. Po uzyskaniu poprawy stanu psychicznego w V.2000 zaproponowano zestaw: stawudyna + lamiwudyna + newirapina, który chory przyjmował regularnie w efekcie czego uzyskano pełną supresję wiremii HIV, niestety przed uzyskaniem odbudowy immunologicznej, w VI.2000r. u chorego rozwinęła się toksoplazmoza OUN. W ciągu dalszej obserwacji pacjent był stabilny klinicznie, nie dochodziło do rozwoju nowych zakażeń oportunistycznych, utrzymywała się pełna supresja wiremii HBV i HIV, odpowiedź immunologiczna była zadawalająca - maksymalna liczba limfocytów CD4 - 289 kom/mm3. W 2006r. hospitalizowany wielokrotnie z powodu krwawienia z żylaków przełyku i wodobrzusza w przebiegu niewyrównanej marskości wątroby oraz narastającej niewydolności nerek (GFR 20 -30 mL/min). W X.2006r. określono HBV DNA na poziomie 6x10^6 kopii/mL oraz stwierdzono obecność mutacji HBV L180M i M204V. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) ponieważ w ciągu ostatnich 5 lat nie doszło do rozwoju nowych zakażeń oportunistycznych, obecnie brak jest podstaw do rozpoznania zespołu nabytego niedoboru odporności (AIDS); 2) ze względu na rozwój mutacji warunkujących oporność HBV na lamiwudynę wskazana jest zamiana tego leku na emtrycytabinę (FTC); 3) ze względu na ryzyko rozwoju kwasicy mleczanowej schemat leczenia ARV u tego chorego nie powinien zawierać stawudyny; 4) z powodu niewyrównanej marskości wątroby należy odstawić wszystkie leki ARV, a kontynuować jedynie monoterapię lekiem o aktywności przeciw HBV w dawkach zalecanych dla chorych z marskością wątroby i dostosowanych do stopnia niewydolności nerek; 5) ze względu na rozwój mutacji warunkujących oporność HBV na lamiwudynę wskazana jest zamiana tego leku na tenofowir (TDF). Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| 59-letni chory z zakażeniem HIV rozpoznanym w 1996 r. Przez 10 lat od rozpoznania nie zgłaszał się do Poradni dla osób zakażonych; nie ujawniał faktu zakażenia HIV. Do stycznia 2007 innych chorób i dolegliwości nie podawał. W styczniu 2007 wystąpiły dolegliwości dysuryczne, których diagnostyka zakończyła się rozpoznaniem rozlanego chłoniaka z dużych limfocytów B (DLBCL) o stopniu zaawansowania IV wg Ann Arbor. W maju 2007r., po ustaleniu rozpoznania otrzymał pierwszy kurs chemioterapii wg schematu CHOP (cyklofosfamid + doksorubicyna + winkrystyna + prednizon), po czym wystąpiły agranulocytoza, gorączka i biegunka. Chory ujawnił fakt zakażenia HIV i został przeniesiony do oddziału chorób zakaźnych. Zastosowano szerokospektralną, empiryczną antybiotykoterapię oraz podawano czynnik wzrostu i dojrzewania granulocytów uzyskując wzrost liczby leukocytów do wartości prawidłowych, ustąpienie gorączki i biegunki. Oznaczono liczbę limfocytów CD4 i CD8 uzyskując wartości - odpowiednio 51 i 340 kom/mm3. Wielkość wiremii HIV określono na 23 861 kopii/mL. Włączono TMP/SMX w ramach profilaktyki PCP i toksoplazmozy oraz azytromycynę jako profilaktykę zakażenia prątkami atypowymi. Rozpoczęto terapię ARV wg schematu atazanawir wzmacniany rytonawirem + abacawir + lamiwudyna i uzgodniono termin przyjęcia chorego na kolejny kurs chemioterapii. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe: |
|
|
Pacjent opisany w poprzednim pytaniu został ponownie przyjęty do oddziału zakaźnego w sierpniu 2007 r., po trzecim kursie chemioterapii wg schematu CHOP, obecnie z powodu wyniszczenia, pancytopenii, gorączki do
40 st. C, biegunki, żółtaczki oraz drożdżycy przewodu pokarmowego. Kontynuowano szerokospektralną antybiotykoterapię, leczenie przeciwgrzybicze (flukonazol) i leczenie czynnikiem wzrostu i dojrzewania granulocytów rozpoczęte w klinice Hematologii. Z powodu znacznego wyniszczenia i niemożności przyjmowania pokarmów i płynów drogą doustną rozpoczęto całkowite żywienie parenteralne. Na podstawie badań kału wykluczono zakażenie pałeczkami z rodzaju Salmonella i Shigella, obecność toksyny Clostridium difficile. W posiewach krwi i moczu nie stwierdzano wzrostu bakterii ani grzybów. Po kilku dniach uzyskano poprawę w postaci ustąpienia neutropenii, zmniejszenia gorączki i ustąpienia nalotów grzybiczych w jamie ustnej. Utrzymywały się trudności w połykaniu oraz luźne wypróżnienia. Ponadto wystąpiło krwawienie z nadżerkowych zmian w jamie ustnej. Chory nie wyraził zgody na badanie endoskopowe górnego odcinka przewodu pokarmowego. W sigmoidoskopii stwierdzono obecność licznych nadżerek i wylewów podśluzówkowych; w badaniu histopatologicznym pobranych wycinków wykazano nacieczenie zapalne błony śluzowej i podśluzowej jelita z obecnością komórek olbrzymich z wtrętami. W badaniu ultrasonograficznym jamy brzusznej uwidoczniono nieobecny wcześniej hypoechogenny obszar słabo odgraniczonych odbić o wymiarach 53x 27 mm oraz ubogoechowe węzły chłonne w otoczeniu głowy trzustki, pnia trzewnego i krezkowe - o wymiarach większych niż w badaniach poprzednich. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż prawdziwe: 1) obraz USG jest wyrazem progresji choroby co wymaga zmiany klasyfikacji stopnia zaawansowania chłoniaka z IV na II wg Ann Arbor; 2) stwierdzana progresja chłoniaka skłania do rozważenia zastosowania innych form leczenia np. chemioterapii w połączeniu ze stosowaniem przeciwciał monoklonalnych anty-CD2 (rituximab); 3) zmiany stwierdzane makroskopowo i mikroskopowo w jelicie są świadectwem progresji zakażenia grzybiczego i wymagają zastosowania kaspofunginy; 4) zmiany stwierdzane makroskopowo i mikroskopowo w jelicie są świadectwem zaplenia błony śluzowej i podśluzowej w przebiegu zakażenia wirusem cytomegalii; 5) dołączenie do terapii walgancyklowiru jest najwłaściwszym postępowaniem w związku z obecnością zmian w przewodzie pokarmowym; supresja zakażenia CMV tym lekiem powinna być stosowana dożywotnio; 6) dołączenie do terapii gancyklowiru jest najwłaściwszym postępowaniem w związku z obecnością zmian w przewodzie pokarmowym. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Na temat patogenezy i przebiegu boreliozy funkcjonuje wiele, czasami fałszywych opinii. Spośród zamieszczonych niżej wskaż nieprawdziwe:
1) borelioza jest nieuleczalną chorobą, w każdym nieleczonym przypadku prowadzącą do kalectwa; 2) borelioza jest drugą, po kleszczowym zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych, najczęściej występującą chorobą odkleszczową w Polsce; 3) szerzeniu się boreliozy w naturze sprzyja występowanie czynnika sprawczego w postaci spor., odpornych na działanie czynników środowiskowych; 4) przewlekaniu się boreliozy sprzyja przyjmowanie przez bakterie form kulistych a także opłaszczenie się białkami gospodarza; 5) in vitro obserwuje się wrażliwość borrelii na szereg antybiotyków z różnych grup chemicznych. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Kardiochirurg skaleczył się podczas zabiegu wymiany zastawki u 72-letniej pacjentki z chorobą reumatyczną. Zabezpieczono próbkę krwi od eksponowanego lekarza, lekarz przyjął pierwszą dawkę Combiviru (AZT+3TC) w ciągu godziny od ekspozycji. U operowanej rozpoczęto diagnostykę w kierunku zakażenia HIV wykonując test IV generacji. Uzyskano dodatni wynik tego testu. Lekarz zgłosił się do ośrodka specjalistycznego, gdzie zalecono profilaktyczne stosowanie trzech leków antyretrowirusowych (ARV). Które spośród podanych poniżej stwierdzeń jest prawdziwe? |
|
| Pielęgniarka pracująca przy chorym dziecku przyjmowanym do oddziału z powodu posocznicy meningokokowej nie używała maski ochronnej i doszło do ekspozycji na wydzielinę z dróg oddechowych chorego. Zwraca się do lekarza z prośbą o zalecenia dotyczące postępowania profilaktycznego. Wybierz właściwe postępowanie: |
|
| Wankomycyna jest stosowana w leczeniu niektórych przypadków ropnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych o etiologii: |
|
| Rodzice 5-miesięcznego niemowlęcia chcą zabezpieczyć swoje dziecko przed zachorowaniem na grypę. Wybierz właściwy sposób postępowania: |
|
|
Jakie postacie może przybierać zakażenie wirusem grypy u niemowląt?
1) drgawki gorączkowe; 2) zapalenie oskrzelików; 3) zapalenie ucha środkowego; 4) ostre zapalenie krtani; 5) nieżyt nosa i gardła. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W zakażeniu pałeczką krztuśca już od pierwszego okresu choroby stwierdza się często zmiany w obrazie krwi obwodowej. Należą do nich:
1) leukopenia; 2) leukocytoza; 3) limfocytoza; 4) granulocytoza; 5) trombopenia. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Około 1 tygodnia po porodzie u kobiety pojawił się i stopniowo nasilał napadowy kaszel. W 10 dniu choroby lekarz rodzinny na podstawie przebiegu choroby, charakteru napadów oraz wykonanych podstawowych badań laboratoryjnych wysunął podejrzenie krztuśca. Wskaż prawidłowe postępowanie lecznicze wobec matki i zapobiegawcze u dziecka:
1) rozpocząć natychmiast leczenie matki antybiotykiem makrolidowym; 2) rozpocząć natychmiast leczenie matki amoksycyliną; 3) natychmiast zaszczepić noworodka szczepionką DTP; 4) podać noworodkowi erytromycynę przez 14 dni; 5) podać noworodkowi erytromycynę przez 14 dni, jeśli pojawi się kaszel. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Najczęstszym czynnikiem infekcyjnym związanym z występowaniem drgawek gorączkowych u niemowląt jest: |
|
| W grudniu do oddziału pediatrycznego trafiło 3-miesięczne niemowlę z powodu narastającej duszności, kaszlu i pogarszania się stanu ogólnego dziecka. W wywiadzie dziecko urodzone w 30 tygodniu ciąży, przebywało początkowo na oddziale intensywnej terapii noworodka. Przedmiotowo u dziecka stwierdza się znaczną duszność wydechową, przyspieszenie oddechu, wdechowe ustawienie klatki piersiowej, słabo słyszalne szmery oddechowe. W rtg klatki piersiowej cechy rozdęcia płuc bez zagęszczeń zapalnych. Stężenie białka C-reaktywnego w surowicy krwi < 5 mg%. Wskaż najbardziej prawdopodobny czynnik etiologiczny: |
|
| W profilaktyce zakażeń wywołanych przez syncytialny wirus oddechowy (RSV) zasadnicze znaczenie odgrywa: |
|
|
Wskaż prawidłowe twierdzenia dotyczące zakażeń wirusami Rota:
1) zakażenia występują najczęściej u noworodków; 2) zakażenia występują najczęściej u dzieci > 6 m. i < 2 lat; 3) są często przyczyną biegunek w szkołach; 4) wysoką zapadalność obserwuje się tylko w krajach rozwijających się; 5) są przyczyną biegunek prowadzących do odwodnienia. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
W zespole różyczki wrodzonej (zespół Gregga) wady wrodzone i uszkodzenia narządowe dotyczą:
1) kończyn; 2) mózgu; 3) nerek; 4) oczu; 5) serca i dużych naczyń. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Przeciwwskazaniem do karmienia naturalnego ze strony matki jest:
1) czynne zakażenie prątkiem gruźlicy; 2) reaktywowana postać zakażenia wirusem opryszczki pospolitej; 3) zakażenie HIV; 4) zakażenie wirusem B zapalenia wątroby (HBV); 5) zakażenie wirusem C zapalenia wątroby (HCV). Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Doustna szczepionka przeciwko poliomelitis (OPV) zawierająca żywe atenuowane wirusy: |
|
|
2-letnie dziecko zostało przyjęte do szpitala z powodu gorączki utrzymującej się od blisko 2 tygodni, silnego przekrwienia spojówek oraz śluzówek jamy ustnej, powiększenia węzłów chłonnych szyjnych oraz rumienia dłoni i stóp. Biorąc pod uwagę najbardziej prawdopodobne rozpoznanie, wybierz właściwe leczenie:
1) acyklowir; 2) gancyklowir; 3) immunoglobuliny dożylne; 4) kortykosteroidy; 5) kwas acetylosalicylowy. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wskaż prawdziwe twierdzenia dotyczące szczepienia przeciwko gruźlicy obowiązujące w Polsce na podstawie Programu Szczepień Ochronnych na rok 2007:
1) szczepienie BCG otrzymują noworodki w 1. dobie życia; 2) szczepienia BCG noworodków urodzonych przez matki zakażone HIV musi być poprzedzone konsultacją specjalisty chorób zakaźnych; 3) szczepienie BCG podaje się niemowlętom w 12. miesiącu życia, jeśli średnica blizny po szczepieniu w okresie noworodkowym jest < 3 mm; 4) szczepienie BCG podaje się wszystkim dzieciom w 7. roku użycia; 5) szczepienie BCG podaje się dzieciom w 12. roku użycia z ujemnym wynikiem próby tuberkulinowej. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
