Wiosna 2013: testy egzaminacyjne do egzaminu PES
|
Pytanie
|
Odpowiedzi
|
|---|---|
| Na podstawie samych badań cytogenetycznych (bez badania mutacji FLT3, NPMN i CEBPA) wyróżnić można w ostrych białaczkach szpikowych 3 grupy ryzyka. Które z podanych stwierdzeń jest prawdziwe? |
|
| Aktualna klasyfikacja cytogenetyczna ostrych białaczek szpikowych jest podstawą wyróżnienia 3 grup ryzyka. Dodatkowo komisja WHO wyróżniła w oparciu o obecność zmian molekularnych 2 jednostki mające charakterystyczne cechy kliniczne. Które z podanych stwierdzeń jest prawdziwe? |
|
| Aktualna klasyfikacja cytogenetyczna i molekularna pomaga w określeniu ryzyka. Które z podanych stwierdzeń jest prawdziwe? |
|
|
Aktualna klasyfikacja cytogenetyczna i molekularna pomaga w zakwalifikowaniu do określonej grupy ryzyka. Wskaż prawdziwe stwierdzenia:
1) postacie AML z normalnym kariotypem i mutacją CEBPA, ale bez towarzyszącej mutacji FLT3-ITD lub z normalnym kariotypem i mutacją NPM1 bez równoczesnej mutacji FLT3-ITD zaliczane są do grupy korzystnego ryzyka; 2) postacie AML z normalnym kariotypem i mutacją NPM1 + współistniejąca mutacja FLT3 ITD, jak również wszystkie z niezmutowanym NPM1 (niezależnie od obecności FLT3-ITD) zaliczane są do grupy wysokiego ryzyka; 3) postacie AML z normalnym kariotypem i mutacją CEBPA, ale bez towarzyszącej mutacji FLT3-ITD lub z normalnym kariotypem i mutacją NPM1 bez równoczesnej mutacji FLT3-ITD zaliczane są do grupy „ryzyka pośredniego I”; 4) postacie AML z normalnym kariotypem i mutacją NPM1 + współistniejąca mutacja FLT3-ITD, jak również wszystkie z niezmutowanym NPM1 (niezależnie od obecności FLT3-ITD) zaliczane są do grupy „ryzyka pośredniego II”; 5) postacie AML z normalnym kariotypem i mutacją NPM1 + współistniejąca mutacja FLT3-ITD, jak również wszystkie z niezmutowanym NPM1 (niezależnie od obecności FLT3-ITD) zaliczane są do grupy „ryzyka pośredniego I”. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Zaletą komórek krwiotwórczych uzyskanych z krwi obwodowej jako przeszczepu nie jest: |
|
|
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące ostrej białaczki szpikowej z prawidłowym kariogramem i obecną mutacją FLT3-ITD lub rzadziej występującą mutacją punktową FLT3:
1) występuje w 30% AML, rokowanie jest złe gdyż pomimo uzyskania CR po standardowym leczeniu indukująco konsolidującym (np. DAC, HDAra-C, HAM) przeżycie wolne od choroby - DFS jest krótkie, dlatego wskazane jest możliwie jak najszybsze leczenie allotransplantacją szpiku; 2) w przy przypadku gdy allotransplantacja szpiku jest niemożliwa oraz w przypadkach opornych i nawrotach uzasadnione jest leczenie inhibitorami FLT3 (np. Sora-fenib, AC220) w ramach prób klinicznych oceniających leczenie skojarzone z innymi lekami, gdyż monoterapia tymi lekami daje krótkotrwałą odpowiedź związaną z generowaniem kolejnych mutacji i selekcją opornych klonów; 3) występuje w 30% AML, rokowanie jest złe gdyż po standardowym leczeniu (np. DAC, HDAra-C, HAM) wskaźnik CR jest bardzo niski; udowodniono, że lepiej jest zastosować indukcję CLAG-M, a następnie leczenie allotransplantacją szpiku; 4) w przy przypadku gdy allotransplantacja szpiku jest niemożliwa oraz w przypadkach opornych i nawrotach udokumentowane jest wskazanie do leczenia inhibitorami FLT3 (np. Midostaurin, Sorafenib) w formie 4-ro tygodniowych cykli monoterapii na zmianę z 7 dniowymi cyklami LDAra-C (2x20 mg sc/dobę); 5) występuje w 30% AML, rokowanie jest złe gdyż pomimo uzyskania CR po standardowym leczeniu indukująco konsolidującym (np. DAC, HDAra-C, HAM) przeżycie wolne od choroby - DFS jest krótkie, samo leczenie allotransplantacją szpiku daje wyniki niezadawalające, wykazano celowość stosowania azacytydyny w okresie po allotransplantacji. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące planu leczenia 50-letniego pacjenta z ostrą białaczką szpikową, ze zmianami cytogenetycznymi w 11q23 i 3-ma innymi zmianami (odmiennymi od zmian kwalifikujących do grupy z ryzykiem korzystnym):
1) leczenie indukujące remisję DAC - daunorubicyna, Ara-C, kladrybina (lub leczenie w ramach racjonalnego badania klinicznego), wczesne wszczęcie poszukiwania dawcy rodzinnego lub alternatywnego; jeśli uzyskana jest remisja-CR dążyć do możliwie wczesnego wykonania alloprzeszczepu, nawet kosztem skrócenia konsolidacji; 2) leczenie indukujące remisję TAD, po uzyskaniu CR kondycjonowanie HD AraC, HAM, HDAraC, HAM, a przeszczep szpiku allogenicznego dopiero po potwierdzeniu utrwalonej CR; 3) leczenie indukujące remisję CLAG-M, po uzyskaniu CR kondycjonowanie HD AraC, HAM, HDAraC, HAM, a przeszczep szpiku allogenicznego dopiero po potwierdzeniu utrwalonej CR; 4) wyniki leczenia AML z grupy wysokiego ryzyka cytogenetycznego są nadal niezadawalające dlatego wskazane jest aby wydłużyć okres konsolidacji; 5) wyniki leczenia AML z grupy wysokiego ryzyka cytogenetycznego są nadal niezadawalające dlatego wskazane jest aby leczenia prowadzić w ramach badań klinicznych z zastosowaniem nowych leków i strategii. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące leczenia ostrej białaczki szpikowej u osób w wieku ≤ 60 lat (z wyłączeniem PML z t(15:17):
1) leczenie indukujące remisję DAC (daunorubicyna, Ara-C, cladrybina) pozwala uzyskać wyższy wskaźnik CR i dłuższe przeżycie całkowite niż leczenie samym DA (daunorubicyna, Ara-C) lub DAF (daunorubicyna, Ara-C, fludarabina); 2) leczenie indukujące remisję DAF (daunorubicyna, Ara-C, fludarabina) pozwala uzyskać wyższy wskaźnik CR i dłuższe przeżycie całkowite -OS niż leczenie samym DA (daunorubicyna, Ara-C) lub DAC (daunorubicyna, Ara-C, cladrybina); 3) leczenie indukujące remisję DAC (daunorubicyna, Ara-C, cladrybina) nie poprawia wskaźnika CR i nie przedłuża przeżycia całkowitego -OS, ale wydłuża przeżycie wolne od choroby (DFS) w porównaniu z DA (daunorubicyna, Ara-C) lub DAF (daunorubicyna, Ara-C, fludarabina); 4) leczenie indukujące remisję DAF (daunorubicyna, Ara-C, fludarabina) pozwala uzyskać wyższy wskaźnik-CR i dłuższe przeżycie wolne od choroby (DFS), ale nie przedłuża przeżycia całkowitego w porównaniu z DA (daunorubicyna, Ara-C) lub DAC (daunorubicyna, Ara-C, cladrybina); 5) po leczeniu indukującym remisję DAC (daunorubicyna, Ara-C, cladrybina) wskaźniki przeżycia - są statystycznie znamiennie wyższe w porównaniu z DA w podgrupach w wieku 50-60 lat i w podgrupie o wysokim ryzyku. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Własność, która decyduje o uznaniu komórki za komórkę macierzystą to: |
|
| Protoonkogen, którego aktywacja powoduje najwięcej przypadków nowotworowych schorzeń krwi to: |
|
| Celem zespolenia systemowo-płucnego (np. Blalock-Taussig) jest: |
|
| Dojście operacyjne w celu zamknięcia ubytku w przegrodzie międzykomorowej serca zapewnia przecięcie następujących struktur, z wyjątkiem: |
|
| Aby zapewnić drożność przewodu tętniczego Botalla u niemowląt z ciężką tzw. przewodozależną wadą rozwojową serca należy podać: |
|
| U niemowląt z zespołem Downa i wadą serca leczenie operacyjne przeprowadzamy: |
|
| Węzeł zatokowy znajduje się: |
|
| Ubytek międzyprzedsionkowy typu drugiego (ASD II) jest wynikiem: |
|
| Do obrazu klinicznego zespołu Fallota nie należy/ą: |
|
| Do wad o przewodozależnym przepływie systemowym należy: |
|
| Zespół Eisenmengera polega na: |
|
| Zespolenie systemowo-płucne sp. Blalock-Taussig stosowane jest w przypadku leczenia paliatywnego wad wrodzonych serca, z wyjątkiem: |
|
| Najczęstszą wadą wrodzoną serca u dziecka z zespołem Downa jest: |
|
| Najczęstszym typem ubytku międzyprzedsionkowego jest ubytek typu: |
|
| W kolejnych etapach leczenia chirurgicznego serca jednokomorowego stosuje się następujące techniki operacyjne, z wyjątkiem: |
|
| Anatomiczna korekcja prostego przełożenia wielkich pni tętniczych powinna być wykonana: |
|
|
Przeżycie noworodka z zespołem niedorozwoju lewego serca po porodzie jest zależne od:
1) drożności przewodu tętniczego; 2) obecności zastawki aortalnej; 3) obecności komunikacji międzyprzedsionkowej; 4) domykalności zastawki dwudzielnej. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Optymalną techniką leczenia chirurgicznego zwężenia cieśni aorty u dzieci jest: |
|
| Objawem przeczącym rozpoznaniu zespołu niedorozwoju lewego serca jest: |
|
| Jednym z objawów typowych dla zespołu Fallota, branym pod uwagę podczas kwalifikacji do operacyjnego leczenia tej wady jest: |
|
| Do wad przewodozależnych należy: |
|
| U noworodków i niemowląt z zespołem Di George’a (zespół delecji 22q11.2) i wadą serca leczenie operacyjne przeprowadzamy wg następujących zasad: |
|
| Do grupy wad z przewodozależnym równoległym krążeniem krwi należy: |
|
|
W odległych obserwacjach po korekcji anatomicznej TGA mogą wystąpić następujące powikłania:
1) niedomykalność zastawki neoaorty; 2) zwężenie tętnicy płucnej; 3) zaburzenia perfuzji mięśnia LV; 4) przeciek przez przetrwały przewód tętniczy; 5) nadkomorowe zaburzenia rytmu. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Wskaż fałszywe zdanie na temat zespołu heterotaksji: |
|
| Przyczyną tzw. „kamiennego serca” podczas reperfuzji mięśnia sercowego może być: |
|
| Jako pierwszy plastykę balonową w rekoarktacji aorty zastosował: |
|
| Jakie objawy kliniczne w tamponadzie serca zwane są triadą Beck’a? |
|
| Kardiologia interwencyjna jest metodą z wyboru w leczeniu następujących wad wrodzonych, z wyjątkiem: |
|
|
W przypadku istotnego zastawkowego zwężenia aorty u dzieci przezskórna balonowa walwuloplastyka jest zwykle:
1) podobnie skuteczna do walwulotomii chirurgicznej; 2) przeciwwskazana przy obecności zwapnień; 3) przeciwwskazana przy obecności niedomykalności; 4) wskazana przy gradiencie > 60-80 mgHg; 5) szczególnie wskazana w krytycznej postaci noworodkowej. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Nadzastawkowe zwężenie aorty jest częstym elementem w zespole: |
|
|
Koarktacja aorty:
1) u noworodka z krytyczną postacią jest wadą przewodozależną; 2) u dorosłych często jest poszerzana za pomocą stentów; 3) podstawa rozpoznania to brak/osłabienie tętna udowego; 4) ryzyko operacji wzrasta po 30-40 r.ż.; 5) kardiologia interwencyjna jest metodą z wyboru < 6 m.ż. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Najczęstszym późnym powikłaniem pourazowego krwiaka opłucnej jest: |
|
| U 58-letniej pacjentki już w trakcie znieczulenia do operacji i bezpośrednio po niej pojawiła się rozedma podskórna okolicy szyi, twarzy i ramion. W rtg klatki piersiowej stwierdzono rozedmę podskórną i rozedmę śródpiersia bez obecności powietrza i płynu w jamach opłucnowych. Jakie powinny być dalsze kroki postępowania diagnostyczno-leczniczego? |
|
| U 20-letniego pacjenta po wypadku komunikacyjnym w rtg kl. piersiowej wykonanym w dniu urazu stwierdzono złamanie trzonu mostka z niewielkim przemieszczeniem. Jakie postępowanie należy zalecić? |
|
| U 72-letniego chorego, wieloletniego palacza papierosów operowanego w krążeniu pozaustrojowym z powodu wady aortalnej stwierdzono palpacyjnie guzek wielkości 1,6 cm w szczycie lewego płuca. Właściwym postępowaniem jest: |
|
| 60-letni pacjent operowany z powodu 6 cm tętniaka aorty wstępującej i dużej niedomykalności aortalnej. W trakcie preparowania ujścia prawej tętnicy wieńcowej stwierdzono odejście ze ściany aorty jeszcze jednej mniejszej tętnicy. Była to: |
|
| Użycie dwóch tętnic piersiowych do rewaskularyzacji u otyłego pacjenta zwiększa ryzyko: |
|
| Preferuje się wykonanie rewaskularyzacji przezskórnej (PCI) a nie chirurgicznej u chorych w stanie stabilnym, u których zmiany w tętnicach wieńcowych kwalifikują się do obu metod leczenia, a przewidywana śmiertelność okołooperacyjna jest mała: |
|
| Jednym z inwazyjnych badań czynnościowych przepływu wieńcowego jest FFR cząstkowa rezerwa przepływu (fractional flow reserve). Jest to: |
|
| Spośród wymienionych niżej antybiotyków nefrotoksyczności nie wykazuje: |
|
| Które zdanie dotyczące zapobiegania powietrznym zatorom żylnym do których może dojść podczas cewnikowania żyły głównej jest fałszywe? |
|
