Wiosna 2015: testy egzaminacyjne do egzaminu PES

ROZWIĄŻ TEST

Pytanie
Odpowiedzi
Ocena odpowiedzi na leczenie chorych na szpiczaka plazmocytowego uwzględnia stężenia białka M we krwi i w moczu, stężenia łańcuchów lekkich kappa i lambda w surowicy, odsetek plazmocytów w szpiku oraz zmian pozaszpikowych. Wskaż prawidłowe zestawienie kryteriów rodzaju odpowiedzi:
  1. CR (complete response): negatywna immunofiksacja w surowicy i moczu, brak plazmocytów w szpiku, brak zmian pozaszpikowych, prawidłowy stosunek kappa/lambda.
  2. VGPR (very good partial response): > 90% redukcja białka M w surowicy, białkomocz dobowy < 100 mg.
  3. VGPR (very good partial response) > 90% redukcja białka M w surowicy, > 90% redukcja białka M w moczu, > 90% redukcja plazmocytów w szpiku.
  4. ...
  5. ...
W diagnostyce różnicowej limfoproliferacji należy uwzględnić charakterystyczne markery fenotypowe, molekularne i cytogenetyczne. Wskaż nieprawidłowe zestawienie wybranych parametrów diagnostycznych:
  1. makroglobulinemia Waldenströma - del6q, CD23-, CD38-.
  2. makroglobulinemia Waldenströma - del6q, CD23-, CD5-.
  3. przewlekła białaczka limfocytowa - CD19++, CD23++, CD5+, del13q.
  4. ...
  5. ...
Do korzystnych czynników prognostycznych uzyskania immunotolerancji u chorych na hemofilię A powikłaną inhibitorem zalicza się:
  1. wiek <20 lat.
  2. miano inhibitora < 50 j.B/ml bezpośrednio przed włączeniem do programu immunotolerancji.
  3. maksymalne miano inhibitora < 200 j.B./ml.
  4. ...
  5. ...
W leczeniu krwawień u pacjenta z nabytą hemofilią A i mianem inhibitora 10 j.B./ml stosuje się:
  1. koncentrat czynnika VIII w dawce 100 j./kg.
  2. desmopresynę 0,3 µg/kg.
  3. rekombinowany aktywny czynnik VII w dawce 90 µg/kg co 2-3 h.
  4. ...
  5. ...
Do badań laboratoryjnych wchodzących w skład algorytmu diagnostycznego ostrego zespołu wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (algorytm rekomendowany przez Międzynarodowe Towarzystwo Zakrzepicy i Hemostazy - ISTH) wchodzą następujące badania laboratoryjne:
1) czas częściowej tromboplastyny po aktywacji;
2) czas protrombinowy;
3) czas trombinowy;
4) liczba płytek krwi;
5) stężenie fibrynogenu;
6) stężenie produktów degradacji fibrynogenu/fibryny.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,2,3,4.
  2. 1,4,5,6.
  3. 1,2,4,5,6.
  4. ...
  5. ...
Mutacja genu dla receptora trombopoetyny jest przyczyną:
  1. wrodzonej małopłytkowości współistniejącej z brakiem kości promieniowej.
  2. wrodzonej małopłytkowości amegakariocytowej.
  3. anomalii May-Hegglina.
  4. ...
  5. ...
Desmopresyna nie jest skuteczna w profilaktyce i leczeniu krwawień u pacjentów z:
  1. typem 2N choroby von Willebranda.
  2. łagodną hemofilią B.
  3. chorobą puli magazynowej.
  4. ...
  5. ...
Działanie przeciwpłytkowe pochodnych tienopirydyny polega na:
  1. blokowaniu receptora P2Y12 i hamowaniu agregacji płytek zależnej od ADP.
  2. blokowaniu receptora P2Y12 i hamowaniu agregacji płytek zależnej od kolagenu.
  3. blokowaniu receptora płytkowego dla fibrynogenu (GPIIb/IIIa).
  4. ...
  5. ...
Test rozpuszczalności skrzepu w 5M roztworze mocznika jest wykorzystywany do diagnostyki:
  1. antykoagulantu toczniowego.
  2. wrodzonego niedoboru prekalikreiny.
  3. wrodzonego niedoboru wielkocząsteczkowego kininogenu.
  4. ...
  5. ...
W płytkowym typie choroby von Willebranda stwierdza się następujące odchylenia od normy w badaniach laboratoryjnych, z wyjątkiem:
  1. małopłytkowości.
  2. mikrocytozy płytek.
  3. tendencji do występowania płytek w skupieniach w rozmazie krwi.
  4. ...
  5. ...
Które ze stwierdzeń dotyczących zespołu Bernarda-Souliera są prawdziwe?
1) częstą przyczyną jest mutacja genu dla GPV;
2) czas przeżycia płytek jest przedłużony;
3) liczba płytek jest zmniejszona;
4) adhezja płytek jest upośledzona;
5) średnia objętość płytki (MPV) jest zwiększona.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,2,4,5.
  2. 1,3,4,5.
  3. 2,3,4,5.
  4. ...
  5. ...
Najczęstszą przyczynę zgonów u chorych na przewlekłą białaczkę limfocytową stanowią:
  1. powikłania infekcyjne.
  2. progresja choroby w zespół Richtera.
  3. powikłania autoimmunologiczne.
  4. ...
  5. ...
Dla komórek białaczkowych u chorych na białaczkę włochatokomórkową specyficznymi antygenami powierzchniowymi są niżej wymienione, z wyjątkiem:
  1. CD11c.
  2. CD20.
  3. CD25.
  4. ...
  5. ...
W leczeniu białaczki włochatokomórkowej zastosowanie mają wszystkie rodzaje terapii, z wyjątkiem:
  1. interferonu α.
  2. splenektomii.
  3. kladrybiny.
  4. ...
  5. ...
Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące białaczki włochatokomórkowej:
  1. jest wariantem białaczek limfocytowych.
  2. dominującym objawem jest splenomegalia.
  3. częściej chorują na nią mężczyźni w średnim i starszym wieku.
  4. ...
  5. ...
Alemtuzumab jest przeciwciałem monoklonalnym stosowanym w leczeniu PBL, skierowanym przeciwko antygenowi:
  1. CD20.
  2. CD52.
  3. CD19.
  4. ...
  5. ...
Chemioimmunoterapia jest metodą leczenia chorych na przewlekłą białaczkę limfocytową polegającą na stosowaniu:
  1. dożylnych wlewów immunoglobulin.
  2. przeciwciał monoklonalnych.
  3. leków cytostatycznych z naprzemiennymi wlewami dożylnymi immunoglobulin.
  4. ...
  5. ...
Przeszczepienie allogenicznych komórek krwiotwórczych:
  1. jest standardowym elementem terapii przewlekłej białaczki limfocytowej.
  2. jest zalecane jedynie młodym chorym na PBL z delecją 17p lub u których stwierdzono niepowodzenie leczenia analogami puryn.
  3. nie może być stosowane u wszystkich chorych ze względu na małą liczbę ośrodków przeszczepowych.
  4. ...
  5. ...
W części przypadków przewlekłej białaczki limfocytowej dochodzi do progresji w bardziej złośliwe histopatologicznie postaci choroby, w tzw. zespół Richtera. Do najczęściej występujących należy:
  1. szpiczak plazmocytowy.
  2. chłoniak Hodgkina.
  3. ostra białaczka limfoblastyczna.
  4. ...
  5. ...
Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące chemioterapii w przewlekłej białaczce limfocytowej:
  1. jest wdrażana u każdego chorego w chwili ustalenia rozpoznania choroby nowotworowej.
  2. stwarza szansę na całkowite wyleczenie u ok. 75% chorych.
  3. należy ją rozpocząć u chorych w zaawansowanych stadiach klinicznych, w sytuacji dynamicznego narastania masy nowotworowej.
  4. ...
  5. ...
U pacjentki z rozpoznaniem nadpłytkowości samoistnej, z liczbą płytek 2000 G/l, wystąpiły objawy skazy śluzówkowej oraz dodatni wynik testu na obecność krwi utajonej w kale. Najbardziej prawdopodobną przyczyną tego stanu jest:
  1. zużycie czynnika von Willebranda w trakcie spontanicznej agregacji płytek krwi in vivo.
  2. obecność przeciwciał antyfosfolipidowych.
  3. trombastenia Glanzmanna.
  4. ...
  5. ...
Który z leków jest preferowany u wymagających leczenia cytoredukcyjnego pacjentek w ciąży z rozpoznaniem nadpłytkowości samoistnej?
  1. pipobroman.
  2. interferon α.
  3. hydroksymocznik.
  4. ...
  5. ...
Do obrazu klinicznego sugerującego rozpoznanie nadpłytkowości samoistnej należą:
1) zespół Budda-Chiariego;
2) przerost dziąseł;
3) erytromelalgia;
4) świąd skóry;
5) przemijające niedokrwienie mózgu.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,2,3.
  2. 2,3,4.
  3. 1,3,4.
  4. ...
  5. ...
Częstość występowania mutacji genu JAK2 u pacjentów z rozpoznaniem nadpłytkowości samoistnej to:
  1. 10%.
  2. 30%.
  3. 50%.
  4. ...
  5. ...
Mutacja G1849T w eksonie 14 genu JAK2 w chromosomie 9p, prowadzi do zmiany w pozycji 617 (JAK2 V617F) kodonu kodującego:
  1. fenyloalaninę na serynę.
  2. walinę na prolinę.
  3. tyrozynę na walinę.
  4. ...
  5. ...
Kryteria diagnostyczne rozpoznania zwłóknienia szpiku po czerwienicy prawdziwej lub nadpłytkowości samoistnej pozwalające na postawienie rozpoznania to:
  1. wcześniejsze rozpoznanie czerwienicy prawdziwej lub nadpłytkowości samoistnej zgodnie z kryteriami WHO + powiększenie śledziony ≥ 2 cm + obecność ≥ 1 z 3 objawów ogólnych.
  2. wcześniejsze rozpoznanie czerwienicy prawdziwej lub nadpłytkowości samoistnej zgodnie z kryteriami WHO + eukoerytroblastoza we krwi obwodowej + obecność powiększenia śledziony ≥ 3 cm + niedokrwistość.
  3. potwierdzenie włóknienia szpiku w stopniu 2-3 (zgodnie z klasyfikacją europejską) + powiększenie śledziony ≥ 5 cm + małopłytkowość.
  4. ...
  5. ...
Typowe powikłania czerwienicy prawdziwej to:
1) zakrzepica;
2) epizody krwotoczne;
3) ewolucja choroby do fazy zwłóknienia szpiku;
4) zmiany osteolityczne w kościach;
5) hemochromatoza.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,2,3.
  2. 2,3,4.
  3. 1,3,5.
  4. ...
  5. ...
Do wskazań do przerwania terapii hydroksykarbamidem należą:
1) erytromelalgia;
2) niedokrwistość <10 g/dl;
3) makrocytoza;
4) owrzodzenia podudzi;
5) żołądkowo-jelitowe objawy nietolerancji leku.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,2,4.
  2. 2,3,4.
  3. 2,4,5.
  4. ...
  5. ...
Najczęściej występujące aberracje cytogenetyczne u chorych z rozpoznaniem pierwotnego zwłóknienia szpiku to:
  1. t(8;14), inv(17q).
  2. del(5q), t(8;21).
  3. del (20q), trisomia chromosomu 8.
  4. ...
  5. ...
U chorych na zespoły mielodysplastyczne, z potransfuzyjnym stanem przeładowania żelazem, leczenie chelatujące jest stosowane:
  1. rutynowo u wszystkich chorych, u których stosowane są przetoczenia koncentratu krwinek czerwonych.
  2. w grupie dobrze rokujących pacjentów niskiego i pośredniego ryzyka wg IPSS, jeśli stężenie ferrytyny przekracza 1000 ng/mL.
  3. w przypadku kwalifikacji do transplantacji allogenicznych komórek krwiotwórczych.
  4. ...
  5. ...
Metody leczenia MDS obejmują:
  1. leczenie wspomagające.
  2. leczenie immunosupresyjne.
  3. leczenie immunomodulujące.
  4. ...
  5. ...
Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące zaburzeń cytogenetycznych w przebiegu zespołów mielodysplastycznych (MDS):
  1. zaburzenia cytogenetyczne wykrywa się w 80-90% pierwotnego MDS.
  2. zaburzenia cytogenetyczne występują bardzo rzadko w przebiegu wtórnych postaci MDS.
  3. do najczęstszych zaburzeń cytogenetycznych w MDS należą: del (5q), monosomia 7 i del(7q), trisomia 8 oraz del (20q).
  4. ...
  5. ...
Wskaż zdanie nieprawdziwe dotyczące azacytydyny:
  1. azacytydyna należy do leków hipometylujących, których działanie w zespołach mielodysplastycznych wiąże się z re-ekspresją genów supresorowych poprzez obniżenie aktywności metylotransferazy DNA.
  2. lek wydłuża przeżycie chorych na MDS i zmniejsza ryzyko transformacji do ostrej białaczki szpikowej, ale tylko u chorych w młodszym wieku i bez niekorzystnych zmian cytogenetycznych.
  3. stosowana jest podskórnie w dawce 75 mg/m2/dobę przez 7 dni w cyklach powtarzanych co 28 dni.
  4. ...
  5. ...
W leczeniu MDS wysokiego ryzyka wg IPSS stosuje się następujące metody:
  1. azacytydyna.
  2. intensywna chemioterapia indukująca.
  3. transplantacja allogenicznych komórek krwiotwórczych.
  4. ...
  5. ...
Rokowanie chorych na zespoły mielodysplastyczne określa się na podstawie Międzynarodowej Klasyfikacji Prognostycznej IPSS (International Prognostic Scoring System). Uwzględnia ona następujące dane:
1) odsetek blastów w szpiku;
2) liczba cytopenii;
3) zaburzenia cytogenetyczne;
4) zależność od przetoczeń;
5) zaburzenia molekularne.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,2,3.
  2. 1,3,4.
  3. 1,3,5.
  4. ...
  5. ...
Rozpoznanie zespołu mielodysplastycznego ustala się w oparciu o wyniki następujących badań:
1) morfologia krwi oraz rozmaz krwi obwodowej;
2) biopsja aspiracyjna szpiku oraz trepanobiopsja;
3) badania molekularne;
4) badanie immunofenotypu leukocytów szpiku;
5) badania cytogenetyczne.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,2,5.
  2. 1,2,3.
  3. 1,3,4.
  4. ...
  5. ...
Zespół mielodysplastyczny z izolowaną delecją 5q charakteryzuje się:
1) niedokrwistością makrocytową;
2) nadpłytkowością u około 30-50% chorych;
3) częstszym występowaniem u kobiet;
4) znacznym ryzykiem transformacji w ostrą białaczkę szpikową;
5) czasem przeżycia krótszym niż 12 miesięcy.
Prawidłowa odpowiedź to:
  1. 1,3,5.
  2. 1,2,5.
  3. 1,2,3.
  4. ...
  5. ...
Zieloną fluorescencję w cytometrze przepływowym dają przeciwciała związane z:
  1. fikoerytryną.
  2. jodkiem propidyny.
  3. bromkiem etydyny.
  4. ...
  5. ...
Bezwzględnym przeciwwskazaniem do punkcji aspiracyjnej szpiku jest:
  1. hemofilia.
  2. małopłytkowość.
  3. leukopenia.
  4. ...
  5. ...
Minimalną chorobę resztkową (MRD) w ostrej białaczce limfoblastycznej można oceniać przez badanie metodami molekularnymi:
  1. klonalnej rearanżacji genów immunoglobulinowych (IG).
  2. klonalnej rearanżacji genu receptora limfocytów T (TCR).
  3. genu fuzyjnego BCR-ABL.
  4. ...
  5. ...
Zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej granulocytów (FAG) występuje w:
  1. przewlekłej białaczce szpikowej.
  2. czerwienicy prawdziwej.
  3. nocnej napadowej hemoglobinurii.
  4. ...
  5. ...
Korzystne rokowanie wiąże się z następującymi zmianami cytogenetycznymi, wykrywanymi w ostrych białaczkach szpikowych:
  1. t(8;21)(q22;q22).
  2. t(15;17)(q22;q21).
  3. t(6;9)(p21;q34).
  4. ...
  5. ...
Agonistą agregacji, po którym nie stwierdza się agregacji płytek krwi w trombastenii Glanzmana jest:
  1. ADP.
  2. kolagen.
  3. rystocetyna.
  4. ...
  5. ...
Izolowane (bez wydłużenia czasu protrombinowego; PT) wydłużenie czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji (APTT) występuje w:
  1. wrodzonym niedoborze czynnika IX.
  2. wrodzonym niedoborze czynnika V.
  3. wrodzonym niedoborze czynnika X.
  4. ...
  5. ...
Antygeny wewnątrzkomórkowe badane metodą cytometrii przepływowej to:
  1. CD5.
  2. TdT.
  3. mieloperoksydaza.
  4. ...
  5. ...
Metodą cytometrii przepływowej można badać następujący materiał biologiczny:
  1. krew obwodową.
  2. szpik kostny.
  3. płyn mózgowo-rdzeniowy.
  4. ...
  5. ...
Wskaż zdanie prawdziwe dotyczące profilaktyki pierwotnej krwawień w hemofilii A:
  1. koncentrat czynnika VIII stosowany jest w tym celu w dawkach 25-40 j.m/kg trzy razy w tygodniu lub co drugi dzień.
  2. rozpoczynana jest zawsze przed wystąpieniem pierwszego krwawienia do stawu.
  3. skutecznie chroni wszystkie dzieci z ciężką hemofilią przed rozwojem artropatii.
  4. ...
  5. ...
W początkowym okresie leczenia krwawienia do mięśnia biodrowo-lędźwiowego u pacjenta z ciężką postacią hemofilii B należy zastosować koncentrat czynnika IX w dawce:
  1. 120 j/kg masy ciała.
  2. 60-80 j/kg masy ciała.
  3. 40-50 j/kg masy ciała.
  4. ...
  5. ...
U pacjenta z rozpoznaną plamicą starczą (purpura senilis) w leczeniu należy zastosować:
  1. świeżo mrożone osocze.
  2. koncentrat krwinek płytkowych (KKP).
  3. koncentrat czynników zespołu protrombiny (PCC).
  4. ...
  5. ...
U chorego z niedoborem czynnika XII (aktywność 2,7%) jako przygotowanie do zabiegu operacyjnego należy zastosować:
  1. świeżo mrożone osocze (FFP).
  2. koncentrat czynnika XII.
  3. prawdziwe są odpowiedzi A i B.
  4. ...
  5. ...

Ta strona używa cookies i innych technologii. Korzystając z niej wyrażasz zgodę na ich używanie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej szczegółów w Polityce prywatności

Zamknij