Wiosna 2011: testy egzaminacyjne do egzaminu PES
|
Pytanie
|
Odpowiedzi
|
|---|---|
| 30-letnia chora konsultowana kardiologicznie z powodu narastającej duszności wysiłkowej i podwyższonego ciśnienia skurczowego w tętnicy płucnej, szacowanego na podstawie prędkości fali zwrotnej niedomykalności trójdzielnej w badaniu echokardiograficznym na 50 mmHg. Zgodnie z obowiązującym standardem diagnostycznym rozpoznanie pierwotnego tętniczego (przedwłośniczkowego) nadciśnienia płucnego (PAH) w badaniu hemodynamicznym potwierdzi: |
|
|
U objawowego pacjenta z zawężającą postacią kardiomiopatii przerostowej można zastosować:
1) beta-blokery; 2) chirurgiczną miotomię-miektomię; 3) alkoholową ablację przegrody międzykomorowej; 4) krioablację przegrody międzykomorowej; 5) wymianę zastawki aortalnej. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Wskaż nieprawdziwe stwierdzenie dotyczące transplantacji serca: |
|
| U chorego lat 60 rozpoznano niewydolność serca w II klasie wg NYHA, obniżoną frakcję wyrzutową lewej komory 30% i poszerzony zespół QRS 150 ms (blok lewej odnogi pęczka Hisa). Pacjent miał zachowany rytm zatokowy i był leczony ACEI, diuretykiem pętlowym, beta - blokerem, antagonistą aldosteronu oraz statyną. Najlepszym postępowaniem pod względem terapeutycznym będzie: |
|
|
Przeciwwskazaniem do zastosowania kontrapulsacji wewnątrzaortalnej w niewydolności serca jest:
1) ciasne zwężenie zastawki aortalnej; 2) ciężka niedomykalność zastawki aortalnej; 3) rozwarstwienie aorty; 4) infekcyjne zapalenie wsierdzia; 5) niekontrolowana skaza krwotoczna. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Uznanym angiograficznym markerem braku pełnej skuteczności wykonania zabiegu angioplastyki wieńcowej w zawale serca jest stwierdzenie kontrastowania się całego naczynia po podaniu dowieńcowym kontrastu, ale z wyraźnie zwolnionym przepływem. Stan ten w skali TIMI jest określany jako TIMI: |
|
| 56-letni chory po zawale serca ściany przedniej (frakcja wyrzutowa lewej komory 35%, bez jawnej niewydolności serca), który z powodu omdlenia w przebiegu częstoskurczu komorowego w 7 dobie zawału miał wszczepiony kardiowerter defibrylator, po 4 tygodniach od incydentu zgłosił się na pierwszą kontrolę kardiologiczną. Chory prosi o opinię w sprawie możliwości prowadzenia prywatnego samochodu. Zgodnie z obowiązującym standardem postępowania prawidłowa rekomendacja to: |
|
| Dipirydamol może być używany podczas badań obciążeniowych w trakcie scyntygrafii perfuzyjnej mięśnia serca. W jakich sytuacjach test obciążeniowy z dipirydamolem może zaniżać ocenę rozmiaru niedokrwienia mięśnia sercowego biorąc pod uwagę patofizjologię niedokrwienia serca oraz mechanizm działania dipirydamolu? |
|
|
W najnowszych zaleceniach dot. elektrokardiografii dawny zawał ściany tylnej traktowany jest jako zawał ściany:
1) dolnej; 2) bocznej; 3) dolno-podstawnej; 4) dolno-bocznej; 5) prawej komory. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Zgodnie z obowiązującymi wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego u chorego z typowymi dolegliwościami dławicowymi podczas wysiłków związanych z rekreacją oraz cięższymi pracami fizycznymi należy oznaczyć w surowicy krwi: |
|
| Chory lat 65, z utrwalonym trzepotaniem przedsionków oraz stabilną chorobą wieńcową, który w trakcie hospitalizacji został poddany zabiegowi przezskórnej angioplastyki wieńcowej z wszczepieniem niepokrywanego stentu metalowego, powinien przy wypisie ze szpitala otrzymywać: |
|
|
U pacjenta po przezskórnej interwencji wieńcowej z implantacją stentu oraz dużym ryzykiem ostrej zakrzepicy w stencie np. w pierwszym tygodniu po wszczepieniu stentu; leczonego typową terapią przeciwpłytkową (ASA, klopidogrel) zachodzi konieczność wykonania pilnej operacji chirurgicznej obarczonej dużym ryzykiem krwawienia. W tym przypadku Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne sugeruje w okresie przedoperacyjnym: utrzymanie terapii ASA, o ile to możliwe odroczenie operacji o 5 dni oraz:
1) odstawienie klopidogrelu; 2) odstawienie klopidogrelu i na czas do wykonania operacji dołączenie do terapii heparyny drobnoczęsteczkowej w dawce terapeutycznej; 3) odstawienie klopidogrelu i na czas do wykonania operacji dołączenie do terapii heparyny niefrakcjonowanej pod kontrolą aPTT-zatrzymanie wlewu na 4 godz. przed operacją; 4) odstawienie klopidogrelu i na czas do wykonania operacji dołączenie do terapii ciągłego wlewu abciximibamu - zatrzymanie wlewu na 4 godz. przed operacją; 5) odstawienie klopidogrelu i na czas do wykonania operacji dołączenie do terapii ciągłego wlewu tirofibanu - zatrzymanie wlewu na 4 godz. przed operacją. Prawidłowy schemat postępowania to: |
|
|
Wskaż cechy zawału prawej komory serca:
1) współistnieje zwykle z zawałem ściany dolnej; 2) wynika z niedrożności gałęzi septalnych; 3) towarzyszy mu hipotensja; 4) nie wzrasta stężenie troponiny T; 5) w EKG stwierdza się uniesienie ST w V4R. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Wskaż czynniki decydujące o możliwości wykonania przezskórnej rewaskularyzacji w trybie “ad hoc” (bezpośrednio po koronarografii) bez konsultacji kardiochirurgicznej:
1) niestabilność hemodynamiczna; 2) przewlekła niewydolność serca u chorego ze stabilną chorobą wieńcową; 3) lokalizacja zwężenia w pniu lewej tętnicy wieńcowej u chorego ze stabilną chorobą wieńcową; 4) choroba dwunaczyniowa z zajęciem początkowego odcinka gałęzi międzykomorowej przedniej u chorego ze stabilną chorobą wieńcową. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| 55-letni mężczyzna palący papierosy skarży się na prowokowane wysiłkiem (jogging) bóle w okolicy przedsercowej, które utrzymują się do godziny po zaprzestaniu wysiłku. Dolegliwości te należy traktować jako: |
|
|
Według wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego do zaleceń klasy I A dotyczących wykonywania angiografii naczyń wieńcowych przed zabiegiem chirurgicznym należą:
1) można rozważyć wykonanie angiografii przed zabiegiem chirurgicznym umiarkowanego ryzyka u pacjentów stabilnych kardiologicznie; 2) zaleca się wykonanie angiografii przed zabiegiem chirurgicznym u pacjentów z ostrym zespołem STEMI; 3) zaleca się wykonanie angiografii u pacjentów z NSTEMI i niestabilną dławicą piersiową; 4) można rozważyć wykonanie angiografii przed zabiegiem chirurgicznym wysokiego ryzyka u pacjentów stabilnych kardiologicznie; 5) zaleca się wykonanie angiografii u pacjentów z dusznicą bolesną, która nie jest kontrolowana za pomocą prawidłowej terapii farmakologicznej. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| U 73-letniej kobiety podczas koszenia trawy wystąpiły zamostkowy ból w klatce piersiowej oraz między łopatkami, silne nudności i wymioty. Na Izbie Przyjęć stwierdzono: chłodne kończyny, ciśnienie na obu kończynach górnych 85/70 mmHg, częstość serca 65/min, bez dodatkowych zjawisk osłuchowych nad polami płucnymi i nad sercem. Po założeniu cewnika do pęcherza moczowego stwierdzono brak diurezy. Po założeniu monitorowania hemodynamicznego i cewnika Swan-Ganza stwierdzono: wskaźnik sercowy 1,1 L/min/m2, ciśnienie w tętnicy płucnej 20/14 mmHg, ciśnienie zaklinowania w kapilarach płucnych 6 mmHg i ciśnienie w prawym przedsionku 24 mmHg. U pacjentki najprawdopodobniej występuje: |
|
|
W przypadku zawału serca z uniesieniem ST (STEMI) prawidłowym postępowaniem jest (wg zaleceń ESC z 2010r.):
1) transport pacjenta bezpośrednio do szpitala z pracownią hemodynamiczną; 2) zastosowanie trombolizy, gdy nie jest możliwe dotarcie do pracowni hemodynamicznej w czasie krótszym niż 2 godz.; 3) pilne skierowanie pacjenta do pracowni hemodynamicznej, gdy tromboliza jest nieskuteczna; 4) skierowanie pacjenta do pracowni hemodynamicznej w ciągu 24 godzin, gdy tromboliza jest skuteczna. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Ostry zespół wieńcowy z uniesieniem odcinka ST u 15-letniego chłopca, diagnozowanego od pół roku z powodu nawracających stanów gorączkowych i zmian skórnych o nieustalonej etiologii może być powikłaniem: |
|
| W diagnostyce różnicowej uniesienia odcinka ST należy brać pod uwagę wszystkie niżej wymienione, z wyjątkiem: |
|
|
Przewagi przerostu ekscentrycznego nad koncentrycznym należy spodziewać się u sportowców uprawiających:
1) kolarstwo; 2) piłkę nożną; 3) tenis; 4) golf; 5) judo. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| Za rozpoznaniem choroby, a nie zespołu Raynauda przemawia: |
|
| Zwiększona wrażliwość na doustne antykoagulanty może pojawić się u chorego: |
|
| Do czynników ryzyka rozwarstwienia aorty nie należy: |
|
| Dla której z poniższych metod leczenia wykazano najlepszą poprawę przeżycia do wypisu ze szpitala oraz największe prawdopodobieństwo zachowania dobrego stanu neurologicznego w przypadkach pozaszpitalnego zatrzymania akcji serca? |
|
| Skala ryzyka krwawień HAS-BLED nie obejmuje punktacją: |
|
|
Przeciwwskazaniami do leczenia pacjentów z migotaniem przedsionków przezskórną ablacją są:
1) nadciśnienie tętnicze; 2) wcześniejsza terapia amiodaronem; 3) przetrwałe migotanie przedsionków; 4) sztuczna zastawka serca; 5) niewydolność serca. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| W długoterminowej kontroli częstości rytmu komór podczas przetrwałego i utrwalonego migotania przedsionków, u chorego z zespołem preekscytacji Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne w zaleceniach wymienia: |
|
| Do wydłużenia odstępu QT i/lub wystąpienia wielokształtnego częstoskurczu komorowego może dojść po zastosowaniu: |
|
| Chory z implantowanym układem stymulującym serce: |
|
| W leczeniu farmakologicznym zespołu krótkiego QT typu 1 stosuje się: |
|
| Do poradni zaburzeń rytmu serca zgłosiła się 25-letnia pacjentka z wywiadem uczucia niemiarowości po wysiłkach fizycznych. W badaniach obrazowych (RTG, ECHO, Tomografia komputerowa) stwierdzono prawidłową sylwetkę serca oraz morfologię mięśnia sercowego i zastawek. Wykonano test wysiłkowy na bieżni. Po zakończeniu próby zarejestrowano częstoskurcz komorowy z morfologią zespołów QRS jak w bloku lewej odnogi pęczka Hisa z odchyleniem osi elektrycznej w prawo. W tym przypadku możemy podejrzewać: |
|
| U 60-letniego mężczyzny dokonano chirurgicznej wymiany zastawki aortalnej z powodu jej zwapnienia. Po operacji wystąpił całkowity blok przedsionkowo-komorowy z zastępczym rytmem komorowym o częstości 35 uderzeń na minutę. W elektrokardiogramie ponadto rejestrowano zwolnienie częstości rytmu przedsionków do 45 uderzeń na minutę. Chorego zabezpieczono stymulacją zewnętrzną. Całkowity blok przedsionkowo-komorowy nie ustąpił i podjęto decyzję o wszczepieniu stymulatora serca na stałe. Najbardziej efektywne z hemodynamicznego punktu widzenia będzie wszczepienie na stałe stymulatora serca typu: |
|
| Do poradni rozruszników serca trafia 50-letni mężczyzna z wszczepionym stymulatorem serca typu DDDR z powodu całkowitego bloku przedsionkowo-komorowego z upośledzoną chronotropową reakcją węzła zatokowego. Pacjent podaje, że zauważył poprawę tolerancji wysiłku, ale po około 6 minutach biegania zaczyna odczuwać zmęczenie, duszność, zawroty głowy. Rozrusznik serca był zaprogramowany następująco: tryb pracy DDD, minimalna częstość stymulacji 60 uderzeń na minutę a maksymalna częstość stymulacji komór 160 uderzeń na minutę, odstęp AV delay 150 msek, czułość kanału przedsionkowego 1,5 mV, czułość kanału komorowego 2 mV. Która z poniższych zmian parametrów stymulatora pozwoli najprawdopodobniej na zmniejszenie objawów występujących u tego pacjenta? |
|
| U chorego z jawnym zespołem WPW wykonano test z ajmaliną. Spowodowało to zablokowanie przewodzenia dodatkową drogą i zniosło elektrokardiograficzne cechy preekscytacji. Powyższy test świadczy o: |
|
| Zostajesz wezwany przez lekarza dyżurnego izby przyjęć do pacjenta z wszczepionym przed miesiącem kardiowerterem-defibrylatorem serca. U chorego w elektrokardiogramie rejestruje się oporny na leki nawracający, utrwalony częstoskurcz komorowy o częstości 160 uderzeń na minutę. Ponieważ brak jest interwencji kardiowertera-defibrylatora, lekarz dyżurny obawia się, że wszczepione urządzenie nie funkcjonuje prawidłowo. Który z poniższych problemów stanowi najprawdopodobniej przyczynę obecnego stanu pacjenta? |
|
| Do poradni zaburzeń rytmu serca zgłosił się 35-letni chory z napadowymi częstoskurczami nadkomorowymi o wąskich zespołach QRS. W badaniu elektrofizjologicznym rejestrowano ortodromowe częstoskurcze przedsionkowo-komorowe w przebiegu zespołu WPW. W czasie wywołania arytmii po kilkunastu wąskich zespołach QRS doszło do ich poszerzenia imitującego blok lewej odnogi pęczka Hisa. W następstwie tego cykl częstoskurczu wydłużył się. Na podstawie powyższego opisu można powiedzieć, że droga dodatkowa (pęczek Kenta) jest zlokalizowany: |
|
|
U kobiety w ciąży z przetrwałym migotaniem przedsionków do kontroli częstotliwości rytmu komór można zastosować:
1) metoprolol - od II trymestru ciąży; 2) atenolol - od początku ciąży; 3) digoksynę; 4) werapamil; 5) diltiazem. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Nawrotny częstoskurcz węzłowy i ortodromowy częstoskurcz przedsionkowo-komorowy różnią się następującymi cechami:
1) częstością rytmu serca; 2) szerokością zespołów QRS; 3) pierwszy wykorzystuje do krążenia drogę wolną i szybką łącza przedsionkowo-komorowego, drugi natomiast tylko dodatkową drogę łączącą przedsionki i komory. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
|
Spośród poniżej podanych wskaż twierdzenia prawdziwe dotyczące wpływu amiodaronu na funkcję tarczycy:
1) najczęściej spotykaną patologią jest nadczynność tarczycy; 2) niedoczynność tarczycy powstaje w wyniku zablokowania enzymów niezbędnych do wbudowania jodu do hormonów tarczycy wynikającego z nadmiernej podaży tego pierwiastka w trakcie leczenia amiodaronem (mechanizm Wolfa - Chaikoffa); 3) typ I nadczynności tarczycy wynika z nadmiaru jodu i wynikającej z tego nadmiernej syntezy hormonów tarczycy; 4) leczenie typu I nadczynności tarczycy oparte jest przede wszystkim na stosowaniu glikokortykosteroidów; 5) typ II nadczynności tarczycy indukowanej amiodaronem wynika z toksycznego wpływu leku na tyreocyty i uwolnienia hormonów z uszkodzonych komórek tarczycy. Prawidłowa odpowiedź to: |
|
| U chorych z jawnym elektrokardiograficznie zespołem preekscytacji oraz szybką akcją komór w przebiegu migotania przedsionków, celem pilnego uzyskania jej zwolnienia zaleca się preferowanie następujących leków: |
|
| Migotanie przedsionków: |
|
| Niezależnym czynnikiem predykcyjnym zwiększającym ryzyko udaru mózgu lub incydentu zakrzepowo-zatorowego w echokardiograficznym badaniu przezprzełykowym (TEE) u pacjenta z migotaniem przedsionków nie jest: |
|
| Lekiem, nie wymienianym w zaleceniach dotyczących farmakologicznego przywracania rytmu zatokowego w napadzie migotania przedsionków jest: |
|
| W przypadku napadowego migotania przedsionków o niedawnym początku, można spodziewać się skutecznego przywrócenia rytmu zatokowego po podaniu: |
|
| Strategia utrzymywania rytmu zatokowego jest zalecana nawet pomimo właściwej kontroli częstotliwości rytmu komór i prawidłowej antykoagulacji: |
|
| W strategii długoterminowej kontroli częstotliwości rytmu komór u chorych z migotaniem przedsionków aktualnie przyjmuje się, że rozpoczynając leczenie należy dążyć do tego, aby częstotliwość rytmu komór w spoczynku wynosiła: |
|
| W zakresie skuteczności leków antyarytmicznych w zapobieganiu nawrotom migotania przedsionków, obecnie uważa się, że: |
|
| W zakresie postępowania z chorymi po przezskórnej ablacji migotania/trzepotania przedsionków, uważa się aktualnie, że: |
|
| Spośród poniższych, najczęstszym obecnie powikłaniem przezskórnych zabiegów ablacji migotania przedsionków jest: |
|
